Vísir - 16.12.1954, Blaðsíða 7

IFimmtudaginn 16. desember 1954.
TTRIB
Flett ofan af ítalskri
„kommúnistahetju'V
Hann kraup fyrir Mussoliif og hafn-
aðí „marxistiskum skilningi64.
Eitt a£ áhrifamestu blöðism
Kómaborgar, II Tempo, hefur
farið að dæmi mánaðarritsins
Pace e Liberté, sem hefur birt
sitt af hverju um kommún-
istiska leiðtoga á Ítalíu, er þeim
•er lítt um geíið, að haft sé í
hámæli.
II Tempo hefir einkum rætt
feril Vincenzo Moscatellis, sem
er þingmaður úr flokki komm-
únista, á sæti í miðstjórn
flokksins, og oft verið gifur-
yrtur urn misferli andstæðing-,
anna. Blaðið segir, að árið 1932
hafi félagi Moscatelli verið
handsamaður af leynilögreglu
Mussolinis, og dæmdur í 16 ára
fangelsi. Hlaut hann nokkra
frægð af þeim sökum sem and-
fasistiskur baráttumaður og
þ>ótti félögum hans sjálfsagt, að
.slíkur maður fengi sæti á þingi.
Nú hefur II Tempo grafið
upp, að Moscatelli var að eins
5 ár í fangelsi, en eftir það voru
látnar gilda um hann eins
konar „stofufangelsis reglur“,
þ. e. hann mun hafa vérið háð-
ur einhverju eftirliti, en naut
;jþó talsverðs frjálsrcocis. En
hvers vegna varð hann aðnjót-
andi meira frjálsræðis? II
Tempo svarar því með því, að
birta bréf, sem Moscátelli skrif-
aði yfirvoldunum í Piedmont,
þar sem hann játaði að hafa
brotið mikið af sér. „Ég hef
brotið mikið af mér gagnvart
fasistaflokknum og föður-
landinu“, skrifaði hann og
kvaðst vera glaður og hreykinn
yfir, því að geta lýst yfir því,
af eigin hvötum og eftir að
hafa grandskoðað í eigin hug,
að han væri staðráðinn í að
hafna „marxistiskum skilningi“
sem fasistiskur raunveruleiki
hafi sýnt vera rangan. Og hann
kveðst ósjálfrátt hafa öðlast
vissuna um, að „fasistiskt rétt-
læti“ muni launa þeim, sem
láti þannig í Ijós ósk um fulla
uppreisn, og glæði það vonir
hans um að geta horfið bráð-
lega til fjölskvldu sinnar. Það
muni verða honum hvatning
til að verða verðugri höfðing-
lyndis II Duce (foringjans) o.
s. frv.
Það var ekki hægt að þegja
við því hvernig andspyrnu-
hetjan var þannig afhjúpuð.
Frá höfuðstöð flokksins barst
fljótt skýring, sem þótt ve-
sældarleg: Félagi Moscatelli
hefði að vísu skrifað bréfið, en
algerlega gegn sannfæringu
sinni — og samkvæmt skipun
flokksins, til þess að honum
yrði sleppt og hann gæti haft
með höndum ,,viðkvæm“ mál
fyrir flokkinn. En II Tempo
benti á, að Moscatelli hefði
raunverulega unnið fyrir lausn
úr fangelsi, með því að ljóstra
upp um ýmsa félaga, þegar er
hann hafði verið handtekinn.
Og af þeim sökum, segir II
Tempo, var flokksstarfsemin.í
héraðinu lömuð um mörg ár.
Hjónaski’naíir leyfðír
í Argentíitu.
Einkaskeyti frá AP. —
Báðar deildir Argentinu-
þings hafa samþykkt frum-
varp til laga um hjónaskilnaði,
en það er stjórnarfrumvarp,'
sem mjög hefur verið Umdeilt
vegna afstöðu rómversk-ka-
þólsku kirkjunnar.
Snerist. hún öndverð gegn
því og varþað m. a. þess vegna,
sem Peron forseti aðvaraði
kirkjunnar menn stranglega við
því á dögunum, að það afskipti
af stjórnmálum. Frumvarpið
löghelgar hjónaskilnaði, ef viss
um skilyrðum er fullnægt, m.
a. að skilnað að lögum megi
ekki veita, nema að undan-
gengnum skilnaði að borði og
sæng, og að ár sé liðið frá slík-
um skilnaði. Enn fremur verð-
ur að liggja fyrir skjalfest, að
sættir hafi verið reyndar á-
Círéíar II. Fells :
„Og enn kvað hann...“
Kvæði oc| stökur.
UndraVei't verður það að telj-
ast hvcrsu mikju’m félags- og rit-
sitöríum skáldið Gi'etar Ó. Fellþ
gelni' annað í frístundutn að
loknuin tímafreku störfupi á 'op-.
inben-.i skrifst.ofu. Eftir Íiann cru
útkomin ljóðasöfnin „Grös“,
.„Sögiir ilifsins1',,,: „A ; skennnli-
göngu", ,,Mannanii.nni :og annað"
ogtnú. síðast. ljóðaíbókín „Og enn
kvað liann“. — Önnui rit eru „Á
vegmn andans", „Frámþrönn og
íynrlieií" og „Ilmtir skóga“.
Eiu þessi rit söín 1'yi'irleStra,
scni höf. hefur haldið á félags-
luodum og í l'tvarpi. Úti tnrj
laiul heyrist G. O. F. jafiHtn gefið
meðal vinsadustu i'yrirlesara Út-
varpsins.,
Ilið nýkomna ljóðasafn er
mcii'a .að efni en .vqxtum. Kvieð-
in eru 4? á ÖO síðuni —- uppistaö-
;ui viðast vmiskonar gagnorð
lífsspek'i með litskriiðugu ívafi
iinyttyrða og kímni. Stefna höf.
lýsir sér í þessurn erindum:
Leiðast mér löngu kvíeðin
og listinni bregðast þaú flest.
pað er dýptin og himinha'ðin
seni heillar og gefur oss niest.
Leita skal ljóöafranui
í leikni og hugsanastirrö.
En ckki er audríki sama.
og orðagiaurnur og nuérð,
Vér berjum á bókstafs veigum
en biðjum um — meiri súl!
iuéö fiiuiií bið'uni' en fíeygum
’skíil fivtja guðVúina nuil.
paci nnin sanniii;i'lí, að nf ljóðíi-
ibókum G. O. F. sé þéssi aiðasta
iii jafnbezta.
H. J. .
m

Undanfarið hefur mjög verið óttast um líf páfa, og eiv myndin tekin í grennd við Vatíkanið í
Róm, þar sem rómversks-kaþólskt fólk biður fyrir honum.
VWWWWVWWWWWVr^-WW^WWWJW 'AW.'WWtfVW.V.VWAW.V/'.V.'.SV.WVi
■i iJótabók altra ísten&kra kvmna:
Konan í dalnum og dæturnar sjö
1 bók þessan er brugðið upp stórfenglegu bar- i
áttusviði íslenzicrar sveitakonu. Saga hennar
er emnig túlkun á þeim regmkrafti og þreki,
sem íslenzka konan ræður yfir og mótað hefur Helgadóttur skrásett af
þióðarsvip íslendinga um aldir. , *
GuSmundi G. Hagalín. Í
C ÁG A húsfreyjunnar
Merkigili, Moniku
Mosiait í dalsigBVBi
íia'jnniar sjö
er saga konu. er g'ædd var
mikilli viðkvæmni og heitum j
tilfinningumu en um leið frá-
bæru þreki, þolgæði, kjarki
og' sönnum manndómi. Lífið
hefur langt á hana margvísleg-
ar þrautir, þrautir sjúkdóma
og sárustu harma, og hún
hefur búið við sérstæða erf-
iðleika á mjög afskekktu
býli. En hún hefur vaxið við
hverja raun og borið úr být-
um hinn glæsilegasta sigur
í lífsbaráttunni. staðið með
dætrum sínum í stórbrotn-
um framkvæmdum og' orðið
ímynd, þess kjarnmesta og
jákvæðasta í íslenzku þjóðar
eðli, revnzt fágæt móðir,
frábær , héisfreyja og fram-
takssam'uf bóndi. —
Momka á Merkigih sómir séf vel í hópi Meistari íslenzkra r:visagna, GuS-
þeirra kvenhetja, sem höfundar forn- mundur Gíslaión
sagnanna hafa skapað. Hún er aðems sknfað sögu þcssar-.
sann.ari og mannlegri heldur en þær ar konu, og sagaii
flestar, enda vitum við, að hún hcíur hefur í hans hönd-
ekki emungis verið til, hcidur Íifir enn um orðið einstæð
$ og starfar í fullu fjöri. x bók og mjög merk.
| £K»kaú*gáían MIBiílSl
fimaasi i dalsii&m og dætui nar sjjö liefur
algjöra sér§^öðu í í§lenzkum bókmenniiiiii