Vísir - 16.12.1954, Blaðsíða 10

£0
VISIR
Fimmtudaginn 16. desember 1954.
og grænum buxum. Hann var með gullkeðju um hálsinn, gim-
stein í hufunni og hann hafði langt sverð í rauðum slíðrum.
—• Þér undrizt hversu djarfur eg er? En Sir John Gage
óhlýðnaðist drottningunni. Hann átti að fá vitneskju um erindi
yðar, en ekki að leggja dóm á það. Þess vegna verð eg að gera
skyldu mína. Ef eg segði yður, að það var Sir WÍlliam Cecil, sem
-útvegaði mér stöðu mína, mun málið ef til vill verða yður ljós-
ara. Og ef eg segði yður líka, að nafn mitt er Culpepper frá
Dartford, og að frænka mín er í kastalanum, ákærð fyrir það
sama og bróðir yðar, þá ef til vill skiljið þér mig betur.
John rétti honum hendina. — Þér gerið mér mikinn greiða,
Jhen-a Culpepper, með því að reka erindi mitt. Eg mundi bjóða
yður sömu þjónustu í naáli frænku yðar, ef eg héldi, að m'illi-
ganga mín bæri nokkurn árangur. Ef eg skerst ekki i málið
getur skeð, að hún náði þá, sem dæmdir hafa verið.
Culpepper var mjög hrærður, en gætti þó allrar varúðar.
— Lávarður minn! Þegar frænka mín var tekin föst, kraup eg
á kné fyrir drottningunni og bað henni miskunnar. Hún aðeins
leit á mig og bandaði mér burtu. Hún þurfti ekki að segja
meitt. Til þessa dags hefir hún verið ensk, en nú er hún orðin
.spænsk og fyrirgefur engan minnsta mótþróa. Eg get trúað
.yður fyrir því, að hún hefir krafizt þess, að hennar eigin systir,
Elizabet prinsessa, yrði tekin föst, en Ráðið hefir ennþá staðið
á móti því, Það verða engir náðaðir — engir! Eg get ekkert-
gert fyirr frænku mína annað en óskað þess, að hún verði tekin
af sem fyrst.
Það fór hrollur um John. í sannleika var ekki annað hægt
að gera en að óska aftöku, áður en pyndingarnar byrjuðu.
Culpepper varð nú aftur rólegur. — Ef þér óskið að eg beri
upp erindi yðar fyrir drottningunni, lávarður minn, skal eg
gera það. Þrátt fyrir það, sem Sir John Gage sagði, vita þeir
vel, að þér söfnuðuð liði til að verja drottninguna.
John kinkaði kolli og Culpepper fór.
Biðin varð löng, en dvölin í fangelsinu hafði kennt honum
Jþolinmæði. Hann braut heilann um það, hvað hann ætti að
.segja við drottninguna. Hann sá hirðþjóninn koma. Culpepper
fmeigði sig.
— Hennar Hátign ætlar að veita yður áheyrn, lávarður minn,
en ekki fyrri en á morgun.
— Ekki fyrri en á mcigun, herra Culpepper? Þá er einum
degi glatað.
—• Eg geri ekki annað en flytja yður boð drottningarinnar.
Því get eg ekki breytt.
Hann var kuldalegur og rólegur og það sáust engar svip-
breytingar á honum.
Þá tók John eftir því, að meðan hann hafði verið niðursokk-
inn í hugsanir sínar höfðu lávarðarnir komið út úr borðsaln-
og og voru nú svo nálægt, að þeir gátu heyrt, hvað þeirn fór á
milli. Jarlinn gerði sig líka þurrlegan og kuldalegan. — Eg
Mýði drottningunni, sagði hann. Nú varð hann þess var, að
■Otterbridge var kominn til hans og studdist við arm Arundels.
Aruhdel horfði á hann, án þess að nokkur svipbreyting sæist
á honum, en Otterbridge var vingjarnlegur. — Eg held þér
séuð of djarfur, sagði hann. — Getið þér ekki hætt við þetta?
— Eg er hræddur um ekki lávarður minn. í í í
— Jæja- Blindi maðurinn gretti sig. — Eg skal ná tali af
drottningunni, þó að framorðið sé, og gera fyrir yður það sem
eg get.,
John kyssti á hönd honum, en varð kvíðafullur. Hann sá
það, sem Otterbridge sá ekki — að Arundel-'glotti illgirnislega
og ánægjulega í senn.
Það var ekkert meira að geira í höllinni og John reið til Lon-
don og gat ekki gleymt glottinu á andliti Arundels. Táknaði
þetta glott aðeins fjandskap við hann, eða hafði hann þvælt
Otterbridge inn í mál, sem andstæðingar hans í Ráðinu gátu
notað gegn honum? Það duldist ekki jarlinum, að þeir hötuð-
ust. Otterbridge var hækkandi stjarna og Arundel var milli
tveggja elda. Arundel hafði stutt Jane drottningu, enda þótt
hann hefði verið með í ráðagerð um að steypa henni af stóli,
en hinir höfðu staðið með Maríu frá upphafi. Ef Otterbridge
átti að heppnast að fá nokkru ágengt í máli Rogers, hlaut það
að byggjast á því, að hann hafði alltaf staðið með drottningunni.
Hann fór aftur til hallarinnar, en Otterbridge lávarður var
í sal Ráðsins, þar sem ekki var hægt að ná tali af honum og
dyravörðurinn var ekki lengur við dyr drottningarinnar svo að
hann gæti sagt honum hvort Otterbridge hefði farið inn til
skipstjóranns eða ekki. Culpepper sá hann ekki og þegar hann
komst að því, að allar líkur voru á því, að Ráðið mundi sitja
á rökstólum fram eftir allri nóttu, fór hann aftur heim til
Rose, vonsvikinn, þreyttur og soltinn. í
Ambrose var kominn með fréttir og hann hlustaði á hann
meðan herra William bar honum kalt kjöt að borða. AJlt hafði
farið vel að því er Ambrose bezt vissi. Hann hafði keypt þrjá
hesta og borgað þá yfir markaðsverði, af því hann þurfti að
flýta sér. Hann hafði farið með þá til Tabard, en þar hafði hann
hitt Francis og Anthony. Hinn síðarnefnda hafði hann borið
kennsl á, þrátt fyrir dularbúninginn, en Francis hafði leikið
kaupmann svo vel, að hann hafði ekki þekkt hann, fyrri en hann
bar búinn að skoða hann í krók og kring. Þeir höfðu stígið á
bak og lagt af stað og beðið að skila því, að þeir ætluðu að reyna
að ná Rochester um kvöldið og Canterbury síðdegis næsta dag.
Öll vegarlengdin var álitin sjötíu mílur og vegirnir voru taldir
góðir.
Þegar Ambrose hafði lokið frásögn sinni, sendi jarlinn hann
i háttinn, hrósaði honum og gaf honum einn gimstein af því,
sem eftir var í skrininu.
Hann sendi herra William á brott, sagði honum að fara með
kertin með sér og sat fyrir framan arininn og braut heilann.
Bjarmanum frá aringlæðunum sló á andlit hans, en á bak við
hann var svartamyrkur í herberginu. Hann var mjög einmana,
því að Anna var langt í burtu, vinir hans fjarverandi og Roger
í Kastalanum í Dover. Hann vantaði einhvern til að tala við og
það munaði minnstu, að hann sendi eftir Ambrose til að rabba
við hann, en þá minntist hann þess, að Ambrose var þreyttur
og þarfnaðist svefns og hann hætti við það. Hann hugsaði sér,
að vinir hans sætu nú í Rochester eða í veitingahúsinu við veg-
inn.. Blackett hlaut að vera kominn lengst, því að hann liafði
farið af stað löngu á undan hinum, en hinir voru röskari reið-
menn. Ef þeir hittust, mundu þ'eir láta sem þeir þekktu ekki
hver annan. Þeir mundu ekki gista á sama gistihúsi og ekki
borða í sömu krá. Hann var hræddur við það, sem fyrir höndum
var. Hann var uppgefinn og þráði ekki fleiri ævintýri. Hann
þráði aðeins Önnu og friðinn í Glouchestershire.
Hann dottaði í stólnum, en eldurinn brann út á arninum og
kuldagjósturinn gnúði á gluggunum. Þegar kóinaði dreymdi
hann erfiða drauma og hann engdist og umlaði.
Loks vaknaði hann, stirður og skjálfandi. Það var komið fram
á nótt og hann vildi fara í rúmið. Honum fannst kalt milli
rekkjuvoðanna og hann fór á fætur aftur og tók að skara í eld-
inn. Hann var að því, þegar þjónarnir komu.
Herra William fór með fötin hans til að pressa þau, en Am-
brose bar honum brauð og vín. Því næst var hann laug'aður og
rakaður. Þegar hann var klæddur fór hann að hugsa um það,
sem gert yrði í dag. f dag yrði Roger fluttur frá Dover til Cant-
erbury og við hvert skref mundi hann færast nær hoggstokkn-
um. John þekkti slíkt af eigin reynslu. Fanginn sat á hesti með
hendurnar bundnar fyrir aftan bak og það var teymt undir
honum. Þeir sem kynnu að mæta slíkum manni, mundu víkja
þöguiir úr vegi. Hann ætlaði að gera eina tilraunina enn og vita,
hvort hann næði taii af drottningunni.
Hann flýtti sér út og náði í bát og lét róa sér til Whitehall,
en hann varð að bíða lengi í biðsalnum. Hirðþjónn sagði honum,
að drottningin ætlaði ekki að taka á móti honum í móttöku-
salnum, heldur í einkaherbergi og að hún mundi senda eftir
honum, þegar hún hefði tíma til að tala við hann. Honum þótti
vænt um að þurfa ekki að tala við hana í margra manna viður-
vist. Honum létti, þegar hann sá Culpepper koma til sín, enda
X kvöldvökwini.
Bing Crosby á hús í Beverly
Hills og er hinn fegursti skrúð-
garður umhverfis það. Þar eru
líka þrjár sundlaugar. í einni
lauginni er volgt vatn, í annari
kalt, en sú þriðja er tóm. „Þetta
er skrítið hjá þér,“ sagði Esther
Williams þegar hún kom í
heimsókn. „Eg skil vel að þú
hafir kalda laug og volga laug'
líka. En ekki botna eg í því til
hvers þú ætlar að nota þá
tómu“.
„Hún er auðvitað handa þeim
sem ósyndih eru!“ sagði Bing
Crosby hlæjandi.
•
Sagt er að málfrelsi sé í
Argentínu. Þrátt fyrir það kom
svohljóðandi auglýsing í stóru
dagblaði þar: „Talandi páfa-
gaukur hefir sloppið að heim-
an. Legg áherzlu á það, að á
stjórnmálaskoðunum hans ber
eg enga ábyrgð. Eigandi.“
•
Aður en Indonesia varð lýð-
veldi kom hollenzkur land-
stjóri í heimsókn í smáþorp á
Bali. Yngismeyjar þorpsins
stóðu í röðum báðum megin
þorpsins í þjóðbúningi sínum,
sem er aðeins „,sarong“ úr
blómstruðu efni, sem festur er
í mittistað, en fyrir ofan hann
er ekkert. Á síðasta augnabliki
var tilkynnt að landstjórafrúin
væri í förinni, en frúin var
þröngsýn og tepruleg og þótti
þjóðbúningur kvenna á eyjun-
um ósæmilegur. Of seint var að
senda heim eftir sjölum eða
treyjum handa yngismeyjun-
um og var það boð látið út
ganga, að þær ætti að reyna
sem bezt að hylja brjóst sin,
'meðan blessuð frúin æki fram
hjá.
Þegar vagninn ók meðal rað-
anna tók hver stúlka upp pils
sitt og breiddi yfir barm sér.
En þar sem fólk á Bali er alveg'
kviknakið undir lendaklæði
sínu eða pilsi, má geta nærri
hvernig frúnni hefir orðið við.
En verið getur að bónda hennar
hafi verið skemmt,
•
Þeir sátu úti á þilfari í þil-
farsstólum og létu fara vel um
sig. Annar var að lesa í bók, en
þegar hann hafði lesið svo sem
5 mínútur datt hann út af yfir
bókinni. Næsta dag sat hann
aftur , þarna með bókina og
lognaðist út af. Sá þá félagi
hans að maður kom að þeim
og ávarpaði þann, sem var með
bókina: „Hvað þarf að bjóða
yður til þess að þér takið yður
aðra bók í hönd? — Eg er
nefnilega höfundur að þessari.“
•
Hve fagurt er að aðhafast
ekkert og hvíla sig á eftir. —•
(Spænskur málsháttur).
f .VMWWWWWVWVWWWWVVWwWSAiWWVWSA^
Mesta og bezta úrval heimilisraftækja er hjá okkur:
Vöflujám
Straujárn
Brauðristar
Straubretti
Prjónavélar
Hringbakarofnar
Hraðsuðukatlar
Hraðsuðukönnur
Kaffikönnur
Kaffikvarnir
Hrærivélar
Bónvélar
Ryksugur
Strauvélar
Eldavélar
Þvottavélar
Uppþvottavélar
Steikarofnar
Eldhúskiukkur
Borðklukkur
Rakvélar
Hárþurrkur
Vasaljós
Barnalampar
Hitabakstrar
Jólatrés-ljósasamstæður margar gerðir. Verð írá kr. 105.00.
Um margt er að velja, sparið tíma og lítið fyrst til okkar. Afborgunarskilmálar ef óskað er, þegar um stærri tæki er að ræða. Öll stærri tæki send lieim.
VÉLA 09 RAFTÆKJAVERZLUNIN
Bankastræti. ■
Tryggvagötu.
Sími 2852.
Sími 81279.
5'