Vísir - 09.07.1955, Blaðsíða 7

Laugardaginn 9. júlí 1955.
VtSIB
9
Jíilíus Havsteen, sýslumaður:
Segja má, að brezkir togaraeigendur hafi um skeið liáð' enskir togara-
og blaðamenn
reyna að læða því inn hjá
brezku þjóðinni, að hið stór-
fellda manna- og skipatjón, er
togararnir ensku ,,Lorella“ og
,,Roderigo“ fórust í ofsaveðri
og hörkufrosti djúpt norð'ur á
Halamiðum, þar sem þeir voru
við togveiðar, sé að kenna að-
i, , , * .. „ gerðum íslenzku ríkisstjórnar-
svo er ekki, þvi það skiptir okk-| íslenzku utgerðai'monnum. En . .. __ ,,
f „ ,. , , , . , , mnar og Alþmgis með akvæð-
ur lslendmga miklu minna mali Bretmn þekkir okkur ekki. þvi1 .
,, , | ,, . . . ’ | mu um, að set.ia friðunarlmu
en strið það rað kalda, sem tog- se hann seigur þa erum við enn 1 . ., „
» , , . . , , fiskveiða eina sjomilu lengra í
arautgerðarmenn brezkir í seigari. Það hofum við synt t, , *
, . „ ,, „ t i, .. . , haf ut fyrir Vestfjorðum en hun
bæjunum Hull og Grimsby hofu hormungum emokunar og moðu: áður
gegn okkur með löndunarbann- harðinda. Hér á landi hafa1
„kalt strið“ gegn íslendingum, Júlíus sýslumaður Havsteen,
sem hefur oft ritað um landhelgi íslands, hefur af því til-
efni rritað grein 'þá, sem hér fer á eftir.
Þeir, sem ávarp þetta eða fyr-i skaut yrði aS gefast upp fjár-
irsögn heyra, eða lesa, munu' hagslega, þar sem nú væri loku
halda, að nú ætli eg að hefja skotið fyrir, að togaraútgerð á
frásögn um „Kalda stríðið“ svo-j fslandi gæti borið sig, úr því
nefnda, milli stórveldanna, en. England var lokað land hinum
inu illræmda.
Létu togaraeigendurnir og
skipstjórarnir ensku í veðri
vaka, að löndunarbannið væri
sett á sökum rýmkunar ís-
menn fallið úr hor, en aldrei
höfum við reynt að horfella
aðrar þjóðir.
Þetta er hvorttveggja í senn
einhver hin fávísasta og fólsku-
leg'asta ásökun, sem á okkur ís-
lendinga hefir verið borin, því
Með löndunarbanninu ætluðu hver heilvita sjómaður veit og
Englendingar að gera okkur illt, hver meðalsnotur blaðamaður
lenzku landhelginnar með hinni en hér sem oftar sneri sá, sem og stjórnmálamaður ætti að
nýju friðunarlínu, sem lögfest öllu ræður, þessum ódrengilegu vita, að hér er farið með ger-
var og í gildi gekk 15. maí 1952, aðgerðum okkur til góðs. Við samlega staðlausa stafý sagða
en þetta var yfirvarp eitt og ó- bitum á jaxlinn og bölvuðum einungis í því skyni að æsa
sannindi. Þeir settu löndunar-. í hljóð'i, girtum okkur megin- brezku þjóðina gegn okkur ís-
bannið á til þess að tryggja sér gjörðum dugnaðar og sjálfs-j lendingum, og sem betur fór,
einokunaraðstöðu á fiskmark- bjargar, unnum sjálfir að verk- hafa nokkrir enskir togaraskip-
aðinum enska eins og eg vék að un fiskjarins, freðfisksins, stjórar orðið til þess að mót-
í útvarpserindi 5. okt. 1952 og skreiðarinnar og saltfisksins. j mæla þessum firrum, svo ger-
sem nú er komið glögg'lega í Þetta jók stórum atvinnulifið í samlega hafa þær fram af þeim
kostur á að bjarga allri skips-
höfninni — 20 manns — úr
enska togaranum „King Sol“
þar sem hann var strandaður á
Meðallandsfjöru aðfaranótt 16.
febrúar sl. í stormi og stórsjó. í
niðurlagi sinnar ýtarlegu en lát
lausu skýrslu um björgunina
segir Magnús: „Þess má að end-
ingu geta, að björgun þessi var
með þeim hættuleg'ustu, sem
' eg hefi verið við, og hefi eg þó
verið við þær nokkuð margar."
j Björgun skipshafnarinnar á
1 „King Sol“ lítum við íslending-
' ar á sem úrskurð frá æðri stöð-
uitl í rógsmálinu leiða, og við
fögnum honum sem sönnum og
réttum og þökkum hann.
I Eftir þessar ófarir ættu ensk-
ir stjórnmálamenn og blaða-
menn að láta sér segjast og
mannskemma sig ekki frekar
en orðið er orðið er á „Köldu
stríði“ við okkur íslendinga,
sem með víkkun landhelginnar
höfum gert Bretum engu síður
gagn en okkur sjálfum, svo
sem aflaskýrslur enskra togara
sýna og sanna.
ljós í ræðu, sem fiskveiðiráðu- | landinu, og nýir markaðir opn-
nautur Huntley Woodcock hélt uðust, bæði vestan hafs, austan
fyrir nokkru. í London á fundi járntjalds og' í suðrænum lönd-
félags ungra manna í „Frjáls-jum, og hér sannaðist orðtakið:
lynda" flpkknum enska, en þar „Hjálpaðu þér sjálfur, þá hjálp-
tók hann fram, að árásin á víkk ar guð þér.“ Nú eru það brezk-
un íslenzku landhelginnar hefði ar húsmæður og brezkir fisk-
aðeins verið tylliástæða eða til- iðnaðarmenn, sem krefjast rann
efni, sem brezkir togaraeigend- söknar á togaraeigendunum
ur hefðu notað til að tryggja , ensku og öllu því ilia athæfi og
sér einokunaraðstöðu á fisk- ■ aukinni dýrtíð, sem af löndun-
max'kaðinum og að brezkir tog- j ar.banninu stafar fyrir Englend-
araútgerðarmenn hefðu þegar inga sjálfa.
lýst yfir fyrir mörgum árum, Þannig lauk fyrsta þætti
að það væri markmið þeirra að þessa „Kalda sti’íðs“.
gengið.
En stærsta og voldugasta
svarið í þessu rógsmáli fengu
Englendingar frá íslenzku þjóð-
inni, er hinni vösku slysavarna-
j deild í Meðallandi, undir for-
j ystu síns ágæta foi'manns,
I Magnúsar' Siguðssonar, gafst
íslenzka landhelgin er fjör-
egg okkar Islendinga, sem við
ekki þolum að tröllskessur kasti
á milli sín fyrir „luktum dyr-
um“. Verði slíkt reynt höfum
við bæði þor og mátt til þess að
opna dyrnar, því meö harátt-
unni fyrir rýmkun landhelginn-
ar erupi við að berjast fyrir
framtíð okkar og lífi, og við er-
um engir Mao-Mao-menn við
að eiga, en því segi eg þetta, að
eg heyrði eftir enskum stjórn-
málamanni haft, að deilan við
Islendinga um landhelgina og
löndunarbannið væri miklu erf
iðari en stríðið við Mao-menn-
Þakpappi
amerískur og þýzkur |
innan- og láankúss- 5;
pappi l
fyririiggiandi.
I
J. Þos’iáksson & f
Norðmann h.f. }
í
Bankastræti 11 í
Skúlagötu 30. |
ina. Hvort sem þessi orð hafa
verið sögð í gamni eða alvöru,
þá eru þau rétt. í stríðinu við
Mao eru Englendingar einir til
frásagna, I deilunni við okkur
eru áreiðanlega tveir til frá-
sagnar og munu verða, og báðir
eru þessir aðilar í Atlantshafs-
bandalaginu jafn-réttháir, því
eins og merkur hershöfðingi
Bandaríkjanna, sem var hér
fyrir nokkrum árum yfirhers-
höfðingi setuliðsins ameríska,
sagði við mig: „ísland er lyk-
illinn að Norður-Atlantshaf-
inu“, og ætti þá Bretum að
skiljast, að lykil þennan hvorki
geta þeir snúið í sundur, né fá
leyfi til þess.
Kaupi ísi.
írímerki.
S. ÞORMAB
Spítalastíg 7
(eftir kl. 5)
hendur.
Ekki voi’u togarútgerðarmenn
enskir og sumir skipstjórar
Með löndunarbanninu hafa þeirra af baki dottnir enn. Nú
þessir útgerðarmenn sýnt ís- ' skyldi tekin upp önnur aðferð,.
lenzku þjóðinni hvorttveggja í og um hana leyfi eg mér að taka
serm, slíkan fjandskap og slíka upp þessa frásögn í Alþýðublað
fyrirlitningu, að einsdæmi er inu 11. febrúar sl„ en hún er
milli þjóða, sem eiga að heita svona: „En atburðir síðustu
vinaþjóðir og eiga með sér daga virðast sýna, að ekki eigi
verzlunarsaraninga og eru auk lengur að láta sitja við löndun-
þess báðar aðilar að Atlants- ' arbannið eitt, heldur ætli Bret- j
hafsbandalaginu. |ar jafnvel að hrekja íslenzka
En þessir útgerðarmenn eru fiskibáta af miðum með dæma-
vissulega ekki einir um hituna. fárri fyrirlitningu fyrir alþjóða
Þeir virðast hafa gert þetta í siglingareglum, því að togarar
skjóli. ensku ríkisstjórnarinnar, þeirra virðast ösla um sjóinn.
serrt hefirdátið yfirgangsseggina eftir reglunni' „Aldrei - að'
vaða uppi :pg_ ekkert gért, enn víkjá“.“ Og þettá - ösl brezkú
sem komið er, til þess að afsaka fög'átánha'úm sjöinri, séim kóst-
þennan eingteka údrengskap í að hefir íslerizku ‘ þjóðina
garð okkar íslendinga,. Beldur mannslíf, brotna toáta og veið-
þvert á móti, varið ódrengskap- arfæratöp, sem nema tugþús-
inn. j undum króna, munum við þola
Ef víkkun landhelginnar var, og mæta með stillingu og festu
að áliti Englendinga, brot á og sigrast einnig í þeirri við-
þjóðarrétti éðá samningum, þá^ ureign með aukinni landhelgis-
var ríkisstj. enscka hinn rétti gæzlu og með því að færa út
aðili til þess að bera fram kvartj friðunarlínuna fyrir Vestfjörð-j
anir og höfða mál, en ekki tog- um og víðar, þegar fært þykir
araeigendur í tveim enskum
bæjum, en ríkisstjórnin enska
vissi sem var, að friðunarlínan
okkar, sem í gildi kom 22, apríl
1950 fyrir Norðurland og fyrir
ísland allt 15. maí 1952, var í
fullu samræmi bæði við þjóðar-
réttinn og rétt okkar íslend-
inga, bæði1 lagalegan og sið-
ferðislegan, og veit það reynd-
ar enn betur í dag. Lét hún því
reka á reiðanum í von um að
litlá þjóðin fátæka við riorður-
að yfirsýn fróðustu og beztu
manna okkar um landhelgis-
málið, en þessu stórmáli er
þannig varið, að þar má í engu
atriði slá undan á þeim mikla
rétti, sem þegar er fenginn, og á
hinn bóginn ekki rasa um ráð
fram.
En þetta tvennt, löndunar-
bann og ásiglingar, nægir Eng-
lendingum ekki gegn okkur ís-
lendingum. Þriðja herfei’ðin er
hafin rógsherferðin, þar sem
UJ
W|
1 11
liLÆSgP.EG
VÖNDCJÐ
PÆGILEG
Hinar fcéklcnesku ERCO og JOSS skyriœr eru
- Fluttar úfc af
PRÁG 7, P. 0. B. 7970,