Vísir - 14.03.1956, Blaðsíða 11

:
.Miðvíktiii&ginn, 14. .marz 1956
VlSIS
II
Frh. a 8. sí'ðu. i.;
um fösttidegi, ;vóTU: eftirfarattdi
staðreyndir fj-rir hendir 54 of-
drj'kjumenn voru á fundi hjá
AA, 23 voru á Bláa bandinu, 18
að Guhnárshólt'i, 5 áð Ulfarsá, i
en alis eru betta 100 menn, semj
örugglega vóru ódrukknir þettai
kvöld, en, eins og að líkum læt- j
ur um þessa menn, má óhætt
fulívrða, að flestir þeirra hefðu
verið undir áhrifum áfengis
þetta kvold, eins og venjulega,
ef ekki héfðu .einhverjir aðilar
lcomið til, þár á rneðal AÁ-
hreyfingin, sem þarna sá fyrir
um 80% aí þessu fólki. Má og
fara nærri um, að aðstandendur
þessara manna kunni að meta
starfsem: AA-manna, er þeir
hugleiða þetía.
Eg hefi nú gerzt' langorðari
um AA og Bláa Bandið en eg
ætlaði mér' í úpphafi,- en von-1
andi kemur það ekki að sak, og
væntanlega terja hlustendur. ó*-1
maksifis várt áð hlústa á! þéséai'!
uppiýsingar. Eg get fullvissað
ykkur, háftvirtir hlustendur, |
að þetta mál ■ er þess virði, að
því sé gaumur gefinn, því að
því miður eru allt of margirj
góðir og nýtir borgarar miður,
sín í baráttunni við Bakkus, en .
þessum mörmum, sem skilja, að
hverju fer ©g óska þess að láta
einskis ófreistað, vill AA-hreyf-
ingin rétta hjálparhönd.
:iOð í AA.
En til þess áð slá botninn íj
þessar, hugleiðingar mínar um
,AA og Bláa bandið,..skal eg.geta
þess, að ’ frá stoínun ÁA-sam-
takanna hér á landi í apríl, 1954,
hafa samials 298 manns leitað
til þeirra og' gerzt þar félagai',
en þar af eru 150 virkir félagar,
þ. e. sækja þar fundi nokkurn
veginn áð staðaldri og hafa
annað hyorf. lagt niður drykkj-
sksp með öllu eða stórminnkað
hann. Og þefta er sannarlega
merkilegttr árangur, sem ýœs-
um hefði :þótt ösennilegur í
upphafi . í fyrra gengu 117
menn í AA-samtökin. Þá má
geta þeas, að meðal fundarsóltn
í fyiæa var :40 manns, en 31 yfir
sumarmánuðina, og má það
heita furSu. góð aðsókn þegar
þess er gæ-tt, að þar er alls ekk-
ert gert íii þess að skemmta
fundarmönnum, ekkert pró-
gram, eips og það er kallað.
AA-ménn vöktu á árinu yfir 32
mönnum í 46 nætur, en alls
urðu heimsóknir drykkfelldra
rmanna eða aðsfandencia. þeirra
í skrifstofu samtakanna í Að-,
alstræti 12, um eða yfir 1000. 1
Fólskuleg: áras.
Fyrir nokkru var upp kveð-
ínn í Reykjavík dómur yfir
nokkrum unglingspiltum, sem í
október í haust réðust á kaup-
mann hér í bsenum, rændu hann
og misþyrmáu honum svo, að
hélt við baná. Var þetta vafa-
laust ein fólskulégasta og sví-
virðilegasta árás, sem um getur
í sögu peykvískra lögreglu-
mála, svo ótrúleg, að menn
eiga erfitt með að át.ta sig á því,
að slíkt geti átt sér stað méðal
friðsamra fslendinga.
Piliar þessir lilutu þunga
dóma, eða allt að fimm éra
fangelsisvist, auk skaðabóta, er
námu yfir j 66: þösund krónum,
Þetta er ekki gert Ixér að um-
talsefni vegna þess, að þetta sé eða drelfa sorpritum, svo sem
í sjálfu sér svo f jarska frétt-j g-læparitúm, frásögnum af
næmt að ástæða sétil að tyggja morðum. ofbeldisárásum og svo
það tipp aftur.j eftir.að sagt hef-| framvegis, — hver ætti að skera
ir venið frá þessu í fréttum: dag-j úr um það, hver rit ætti að
blaðannæ Eg nefni þetta vegna banna og hver ekki? Og ef þessi.
leið yrði farin;, — hvaða trygg-
ingu höfum við fyrir. því, að
ekki verði ýmisleg önn.ur rit
bönnuð, tálin sorprit o. s. frv.?
Prentfrelsið er of dýrmætt til
þess að það verði heft eða því
M»j6m*>ikhúsið:
Austurriskur biksíjóri
Stjórnar „Kátu
ekkjunni".
Stiíia Britta fs/Selander
sppr aðaihlutverkíö.
Ákveðið er nú, að Þjóðleik-
húsið .sýiii ópereítima .Káta
ekkjan; eftir Franz Lehar, í
vor.
Hefur Þjóðleikhússtjóri ráð-
ið austurrískan leikstjóra, pró-
fessor Adoíf Rott, til að stjórna
Samkomulag'? óperettunni. Er hann væntan-
pilta og uppahalds lestraiefni^ JVÍér hefir t. d. dotið í hug, 1 legu;r hingað seinnipartinn í
virðist því vera glæpablöð, þar að bóksalar verði að taka sig ! api-íi.
sem einmitt er greint frá slík-1 til og gera ineð sér þegjandi Prófessor Rott er einhver
um aðíörum, sem þeir gerðu sig1 samþykkt og samkomulag um, þekktasti leikstjóri Austurrík-
seka ura. Þeir hafa vaíalaust1 að hafa ekki til sölu slik rit, því js og þekktur um alla Evrópu.
lesið um slíkar árásir einhvers með því móti tækjii þeir þó
•staðar úti í hinum stóra heinxi, jskopiinorða og' heilbiúgða af-
og vinnubrögð þeirr^,þárfl þóss | stöðu, gegn. þessum ófögnuði og
glöggt, mérjei, að . þéir ..höf^'íij.'S^hi með því móti gert. sitt. til
fyrirmyndina annars ?i:aðaiyjpð-/.j’gðtha:fa áhriíxá.ia'ltiienningsólit-:
Mikið hefir verið;; u.nr • það,.; ::>eíi: það ei- þ&ð. eina at'l; sem
eins 'atriðis, sem ,eg hjó eftir í
frásögn dagblaða . af: • þyssu of-;
beldisverki og rannsókn þess,
að í herbergi -piltanna fundust
mörg hinna svonefndu g'læpa-
sögublaða, öðru nafni hasar-
blaða, ‘en þess konar óþverri [ varpað fyrir borð, jafnvel þótt
flæðir nú .yfir landið varnar- sorprit flæði yfir lándið, og er
laust. hart áð þurfa að segjá þetta.
I En er þá ékkert hægt að géra?
Glæparitin.
Aðal tómstundadútl þessara
rætt, hyort ekki bserj .nauðsyn
til að banna sölu og dreifingu
slíkra glæpablaða, eða sorprita
eins og þau venjulega eru
nefnd. Flestir uppeldisfræðing-
ar, skólamenn, lögreglumenn
og aðrir, sem um þessi mál
fjalla, munu vera á eitt sáttir
um, að þetta sé harla varhuga- landinu,
verð lesning ungmennum, og til.
þess vegna væri ákaflega æski
legt að losna við þennan ó
getur heft útbreiðslu sörprit-
anna. Þá gætu dagblöð og viku-
blöð bókstat'iega ófrægt sorp-
ritin, — skotið sér undan aug-
lýsingum um þau á þeim
grundvelli, að þau vilji ekki
stuðla að útbréiðslu varnings,
sem bryttir niður siSgæðið í
og; fleira niætti tína
Er Bisted þegar byrjaður að
æfa dansana.
Aðalhl.utverkið, kátu ekkj-
úna: lejkur sænska. ó.perusöng-
konan Stina Briita Melapder.
en ekki er ennþá fullráðið,
hverjir fara með hin hlutverk-
in,
Dr. Victor Urbancic mun
stjórna hljómsveitinni, en tón-
listin er, eins og áður er sagt
eftir tónskáldið Franz Leha-.
Textinn er eftir Victor Lec i og
Leo Stein og hefur Karl ísfeld
snúið honum á íslenzku.
Chu Teh gramur yfir
vanefmfum bpprikja.
„V I
Chu Teh, annar ýeðsti maður
hins kommúnistiska Kína, var
um vanefndir á samnings-
ákvæðmu um afhendingar á
fyrir nokkrum vikum í Búltar-
est, og iiafa bórizt frégnir um,
að á viðræðufundi um viðskipti
hafi „soðið upp úr“ hjá honum,
og sakaði hann f.vigiríki Rússa
vörum.
Dró Chu Teh upp úr vssa sín-
um langan lista yfir þær vöru-
tegundir, sem kínverskir
kommúnistar hefou ekki féng-
ið, og krafðist þess, að þeir væru
látnir sitja fyrir við afhend-
ingu þeirra eftirleiðis.
Þessar ásakanir komu, væg-
ast sagt( mjög óþægilega við
leiðtoga fylgiríkjanna ög bíði
þeir nú fyrirskipana frá
Moskvu um hvað gera skuli —
en Rússar höfðu hrifsað til sín
fiestar þær vö^ur, sem búáð var ■
að lofa kínyerskuin korr.mún-
istum.
Árásin á hinn reykvíske
. , kaupmann er alvarlegt tímanna
þverra. En þetta er hægara sagt ^ Qg u að við
en gert, og a þessu mali er flevri ^ ^ v^_
en ein hlið sem oftar.. ' andi glæparitin, og um leið
j ætti kvikmyndaeftirlitið að
Ilvað cr hægt vera hetur á verði gagnvart
að gera? ruddalegum glæpamyndum,
Til er prentfrelsi á þessu sem allt of rnikið er sýnt af hér
landi og vonandi verður aldrei á landi og vafalaúst eiga sinn
gripið til þess óyndisúrræðis að þátt í að innprenta unglingum
hefta þau mannréttindi. í skjóli aðdáun á ruddaskap og fólsku-
prentfrelsisins er hægt að verkum.
—
Pésisfofa á
prenta. ýmislegt, sem aldrei
hefði átt á þrykk út að ganga.
Spurningin er því þessi: Hvern
Annars væri vel við eigandi,
að glæparitum þeim, sem niest
seljast hér.þessa stundina, yrði
Úívárpið I Moskvu íilkyimir,
að póstsíofa hafi verið opnuð
á Norðurheiniskautiiui.
Var sagt, að marga frí-
mérkjasainara rnundi langa til
að eignast frímerki með stiinpli
slíkrar póststofu ug væri það
nú hægt, Er raunar um tvær
slíkar póststofur að ræða, báð-
ar á ísjökum, sem nefndir eru
NorðtirpóH IV. og Norðurpóll
V.
ig er hægt að koma í veg fyrir. valin önnur nöfn, sem g‘æfu
sorpritin? Segjum svo, að á-j gleggri hugmynd um eðii þeirra
stæða væri til og unnt væri að ( og innræti. T. d. væri ekki úr
takmarka prentfrelsið og’segja, vegi áð nel'na þau „Gálgann", mimfsta kosti ekki milli mála,
eitthvað á þá leið, að bannað' „Snöruna“, „HÖggstokkínrrf eða hvers konar ófögnuður hér er
sé með lögum að prenta, selja „Rafmagnsstólinn'-, þá færi að á férðiuni,
VWUWUWVW'AWUV^,VV^^W.VWl^%«.^WViS.^ViVliWrfWlrt«JV.',*M«.VJV.>l.-.W-W
Ævintýr H. C. Andersen ♦ 1.
SkHa ítaKr ráns-
feng MussoKins?
Fregnir frá Rómaborg herma,
að samkonuilagsumleitanir sé'u
hafnar milii rikisstjórna Eþió-
píu og Ítalíu um, að ítalir skili
aftur ránsfeng þeim, sem fas-
istasveitir Mússólitiis fiuttii
með sér frá Eþiópíu, er þær
lögðu laivdið undir sig.
Einkanlega hefir verið déilfc
um steinsúlu með helgiletri, er
var í hinum helga stað Axum,
en súlan var sett uþp fýrir
framan hina miklu höil, sent
Mússólíni lét reisa og ætluð var.
fyrir „A fríkuráðuneyti“.
Það 'hefir oft bofið á góma,
að súlunni yrði skilað aítur, en
fyrst nú virðist svo komið, að
ítalska stjórnin sé tilleiðanleg
til að gera alvöru úr því. Þihg-
maður úr flokki þjóðemissinna
hefir mótmælt því, að henni
verði skilað, og hefir borið fram
þingsályktunartillögu i málinu,
og er búizt við heiftarlegum
deilum um málið,
Svtn^iiriírmii
Einu sinni var fátækur
prins. Hann áíti scr kon-
ungsríki, sem var mjög
iítið, en þaS var þó nógu
stórt til þess, að hann gæti
stofnað til hjúskapar, og
hann vildi sem bráðast
komast í hjónabanó. Nú
skulum við heyra: Á gröf
foður prinsins óx rósatré.
Fimmta hvert ár bar
bióm, aðeins eitt bióm
Paö var ros, sem ilmadi
svo sætiega, að ef maður
;andaði að sér limi hemiar,
gleymdi maður öilum á-
hyggjum og sórgum. Og
svo áiti hami næturgala,
sem söng svo vel, að rnenn
héidu, að öll lög heims
væru í hálsi hans, Þessa
rós . og næturgafann áíti
prinsessan að fá, og þéss
vegna komu þau I stórum
siifurhyikjum og voru send
henni.
Keisannn lét bera hylk-
in á undan sér inn í stóra
salinn þar sem prinsessan
var að leik. Hún kiappaði
saman lófunum af kæti.
„£g vildi óska, að þetta
væri svolíiill kettiingur“,
sagði hún, en svo kom
yndislega rósin. Og prins-
cssan þreifaði á henni,
,,0, pabbi“, sagði hún.
,,Þetta et* ekki gerfirós,
heldur raunverulegt
blóm.“ — „Við skulum
skoða það, sem er í hinu.
hyikinu, áður en við verð-
um reið“, sagði kejsarinn,
Og svo kom næturgaiinn.1
og söng svo yndislega.
„Maður skyidi ekki halda,
að þetta væri lifands íug!,“
sagði prinsessan. „Jú,
þetta er lifandi fugl,“
sögðu þeir, sem komu með
hann. „Jæja, leyfið þá
fuglmum að fijúga ", sagði
prinsessan, og vildi alls
ekki, að prinsinn ksemi.