Vísir - 25.04.1956, Qupperneq 6

6
VÍSIR
Miðvikudaginn 25. apríl 1956
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3
Aígreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur)
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H/F
Lausasala 1 króna
Félagsprentsmiðjan li/f
5J
K
©rrsciu
nu
a
íl vekait
«
a
Boðskapur frððarpostulans.
Um þessar rnundir eru æðstu
menn hinna alþjóðlegu bófa-
samtaka kommúnismans í
; heimsókn í Bretlandi, og
vita menn af fréttum, að
j ] átið er mikið' með gestina
þar í landi. Bretar rey,na að
| sýna þeim allan hugSárileg-
! an sóma, eins og gengur og
gerist, þegar svona stendur
á, en ,þeir félagar, Búlganín
og Krúsév, láta vinalega,
j þegar þeim finnst það við
eiga, en þess á milli kasta
þeir grímunni og sýna hið
raunverulega andlit þeirra
stefnu, sem þeir berjast fyr-
ir.
í fyrradag voru þeir félagar til
dæmis staddir í Birming-
ham, og þar var haldin
j veizla þeim til heiðurs. Ekki
j mátti minna vera en að báð-
j ir tækju til máls, og það var
I ekki verið að klípa utan af
því. sem þessir postular
j ,,friðaraflanna“ í heiminum
| höfðu að segja. Og vafalaust
j hefur verið gleðilegt á það
að hlýða fyrir þá, sem hafa
meðtekið hinn rétta friðar-
anda.
Friðarvinurinn Krúsév hafði
til dæmis þann boðskap að
flytja, að kommúnistar hafi
orðið fyrstir manna til að
varpa vetnissprengju úr
flugvél, og hann er alveg
viss um það, að kommúnist-
ar muni brátt eiga yfir svo
fullkomnum eldflaugum að
ráða, að hægt verði að
senda þær með vetnisspregj-
ur til hvaða staðar sem er
á hnettinum. Og í þessu
fólst vitanlega sú hótun, að
mönnum væri nær að hafa
sig hæga, því að ella kynnu
þeir að fá eina litla, rúss-
neska vetnissprengju í höf-
uðið, og væri saraa, þótt
skotfærið væri langt.
Svona geta vitanlega ekki aðr-
ir talað en þeir, sem eru
þekktir fyrir friðarvilja sinn,
og í þeim efnum eru engir
fremri kommúnistaforingj-
unum.
ll
Fyrir hálfum mánuði var
birtur hér í dálkinum fyrri-
partur, eftir mann, sem kallar
sig „Hagyrðing úr hópi les-
enda“. Fyrri parturinn var
svona:
Maddama Framsókn
málefnum trú
miklast af eigin fórninni“.
Var óskað eftir botnum við
þennan fyrripart og hafa marg-
ir borizt. Hér koma nokkrir
þeirra:
G-uðmundur Ólafsson botnar
svo:
I
Hennar seinasta lierbragð nú
var að lilaupast á brott úr
stjórninni.
L. S. botnar á eftirfarandi
hátt:
j
Hermann svo byggir sér
hengibrú
handa blönduðu síjórninni.
Frá Birni Braga er þessi
botn:
Ei væri frýnileg fiagðkonan sú,
ef forsætið hreppti í stjórninni.
Loftur Bjarnason pípulagn-
ingameistari botnar á eftirfar-
andi hátt:
Haldið 'jþið kommar í nærskjól
mitt nú,
þá náum við tökum á stjórninni.
)
| Bakkabróðir sendir þennan
botn:
Við meinlegust örlög og
minnkandi bú
missir hún tökin á stjórninni.
Væntanlega hefur það ekki
farið framhjá utanríkisráð-
herranum íslenzka, að rúss-
I nesku friðarvinirnir hafa
talað um eldflaugar í Bret-
landsferð sinni. Ráðherrann
I þessi mun haf-a kynnt sér
] eldflaugaframleiðslu í heim-
j inum með tilliti til minnk-
| andi hernaðarþýðingar ís-
j lands, eins og komið hefur
I fram í fregnum af umræð-
j um á alþingi, þegar varnar-
! málin voru þar til umræðu.
Hafi hann ekki áður fengið
haldgóðar upplýsingar um
getu kommúnista á þessu
sviði, ætti hann þó að vita
öllu betur um hana, þegar
honum hafa borizt til eyrna
orð Krúsévs um þetta.
Það væri fróðlegt að fá að vita
það hjá þessum ráðherra,
hvort hann hefði tekið öðru
vísi til orða, er hann var
beðinn um skýringar varð-
andi varnarmálin og þýð-
ingu Islands, ef hann hefði
þá verið búinn að fá vitn-
eskju um ummæli Krúsévs í
Birmingham. Nú er ekki við
því að búast, að hann hefði
frekar en aðrir vitneskju
um getu kommúnista í eld-
flaugasmíðum, en einmitt
vegna lítilla upplýsinga
hefði verið hyggilegast að
flana ekki að neinu. í þessu
efni sem svo mörgum sann-
ast hið fornkveðna, að kapp
er bezt með forsjá. Þeir, sem
fara ekki eftir því forna
spakmæli, verða að súpa af
því seyðið.
; I
Nú þætti sennilega ein-
hverjum gaman að vita^ hvern-
ig höfundur fyrripartsins botn-
ar sjálfur. Og það gerir hann
á eftirfarandi hátt:
’49 og ’53
fór hún líka úr stjórninni.
!a lauBaður mmU
Annars virðist framsókn ætla
að launa utanríkisráðherr-
anum illa fyrir þau ágætu
afrek, sem hann hefur unnið
á sviði varnarmálanna, ef
trúa má ummælum Tímans
undanfarið hálft þriðja ár.
Það hefði mátt gera ráð fyr-
ir, að honum hefði verið
! Iaunuð dyggileg þjónusta
með framboði í einhverju
kjördæmi, þar sem ætla
rnátti, að hann næði kosn-
ingu. En það virðist nú sýni-
legt, að engin slík fyrirætlan
[ sé á döfinni. Kann og að
vera, að ráðherrann sé orð-
inn þreyttur á stjórnarstörf-
um, og vilji losna sem fyrst
úr þrasi stjórnmálanna, enda.
hafa flokksbræður hans ekki
leikið hann svo síðustu vik-
ur og mánuði, að líklegt sé,
að hann telji sig þar í sér-
stökum vinahóp. Má þessi
ráðherra segja, er hann
hugsar til þess, sem hann
hefur í öndverðu talið sér
ráðhollastan, líkt og Þor-
björn öngull forðum: „Illt er
að eiga þræl að einkavin.“
Síðan þátturinn „Komdu nú
að kveðast á“ var hafinn hér í
blaðinu, hafa þættinum borizt
mörg bréf á dag, en því miður
er ekki rúm fyrir nema fá
þeirra. Hér fer á eftir bréf frá
„Lesanda í grennd við Laug-
arnar“:
„Alveg nýlega féll frá einn
af mætustu borgurum bæjar-
ins. Kunningi minn einn kvað,
er hann frétti lát hans:
Finn hvert tjón það fallið varð,
féll þar valinn jhlynur.
Mikið fyrir skildi skarð
skildirðu eftir, vinur.
Þessa morgunvísu gerði sami
maður:
Glæst af degi austrið er,
enn er nóg að vinna.
Skyldi þá eigi skyldast mér
skyldustarfi að sinna?
Þessi þingpallavísa var
kveðin, er þingmaður Barð-
strendinga flutti ræðu:
Þó að margur þingstörf við
þyki sæmdaringur,
góðu máli greiðir lið
Gísli Barðstrendingur.
Kunningi minn, aldraður
maður hrasaði, og kvað þá:
Fyrrum gat ég fóta gætt
þó færi á hálu svelli;
nú er mér vart á vegi stætt.
Þú veltir mér bráðum, EIli.
Flokksþing Framsóknar-
manna situr á rökstólum. Um
mesta mál þingsins var kveðið:
Frajnsókn þingar fram á kvöld,
fyrst um spurning hála:
hvort nú skuli hreppa völd
hetjan brennumála.
Sumir menn telja bezt við
eiga, að Framsóknarmenn og
Kommúnistar blandi blóði og
taki við stjórn landsins; mundi
þá allt ólán firrast (fjarlægj-
ast) þjóðina. Því var kveðið:
Þung munu firrast þjóðargrand
þann um leiðarspölinn
sem að Brynki og Hermann
hönd
Sialda um stjórnarvölinn.
Sagt er um tiltekinn floltk,
að hann sé bæði mannfár og
lélega menntur, og þar að muni
þessi staka lúta:
Nú eru kjörin nokkuð slæm,
nú munu fáir trúa.
Hugsaðu þér að Helga Sæm
hafa þeir til að ljúga.
Eftir útvarpsumræður frá
Alþingi í vetur var þetta kveð-
ið:
Þá mun lítt af Iíkmn ráða
mega,
ef að þingmenn Þjóðvarnar
þjóðinni afla farsældar.
En eftir fall vantrauststillög-
unnar á þingi var kveðin þessi
staka:
Þarna fékk nú þungan skell
þjóðblekkingardvergur.
Þegar vantraustsfíflskan félþ
féllu Gils og Bergur.
Eftir að Einar Olgeirsson
hafði talað við útvarpsumræð-
‘ ur, var þannig kveðið:
Fjarska er greyið alltaf æst;
'það ægir huga mínum
þegar hann Eiusi hringlar Siæst
hrossab^jpsti sínum.
Ekkert veit eg hvernig á eft-
irfarandi vísu stendur né við
hvern hún á, því eg kannast
ekki við manninn, en af því að
hún er ekki klaufaleg, læt eg
hana flakka:
Hjörmanns þel og þankafar
að þekkja er greitt með sanni:
hann skal ávallt hittast þar
sem heníar vondum manni.
Einhver fallegasta styttan, sem
reist hefur verið í bænum, er tvi-
mælalaust Leifsstyttan í Skóla-
vörðuholti, en lnin og svo Ing-
ólfsstytían á Arnarhóli standa á
góðum stöðum, bera hátt og sjást
því langt að. í þéssu efni er samt
ekki um auðugan garð að gresja
hjá okkur, að minnsta kosti ekki
samanborið við það, sem ferða-
langur sér erlendis. í flestum ná-
grannalöndunum úir og grúir af
styttum, sem margar hverjar eru
listaverk mikil. Hins vegar verð-
ur ekki annað sagt, en að þær
fáu styttur, sem reistar hafa ver-
ið í Reykjavík séu góð listaverk
og prýði að þeim öllum. Iín þaö
væri synd að segja að prýði væri
að þeirri umgengni, sem almenn-
ingur sýnir i námunda við Jista-
verkin.
Þarf að girða.
En um það efni ætla ég 'aS
gcfnu tilefni að ræða svolítið i
dag. Maður nokkur, sem er að-
eins einn af mörgum, sem rekiS
iiafa augun í ósómann, gerir það
að tillögu sinni að girt verði i
kringum styttuna af Leifi lieppna
á Skólavörðuholti á einn eða
■annan liátt. Er það hugmynd að
fallegast væri að gera litla tjörn
í kringum styttuna, en hún stæði
í henni miðri, og myndi þá siytt-
an og stefni skipsins speglast i
vatnsfletinum í góðu veðri,
Þetta myndi gefa styttunni meiri
tign og um leið vera mikil prýði
fyrir nágrennið. En tjörniri
myndi líka verða girðing til þess
að bægja frá vesalmennum þeim,
sem hafa þann síð, að ganga
örna sinna við listaverkið. Hvar
skyldi það annars tíðkast á
Kyggðu bóli, að menn liagi sér
jafn dýrslega og á íslandi.
Vörður nauðsynlegur.
Mér finnst hugmyndin, sem hér
er selt fram um tjörnina, ágæt,
en vel gétur verið að það taki
sinn tíma að melta hana og svo
að koma henni í framkvæmd.
Þanguð til er nauðsynlegt, eins
og reyndar hefur verið gert áð-
ur, að kosta til eftirlits mann,
sem gæti þess að styttan sé látin
í friði, og ekki séu framin á
lienni frekari spellvirki, n farið
er að molna út úr stalli liennar
af einhverjum sökum. Um skeið
var mikil rækt lögð við vestasla
hluta Skólavörðuholtsins, þar
var kominn sæmilegur grasbali,
sem 'almenningur reyndar kunni
ekki að mcta. En með góðu við-
haldi er stundum hægt að temja
vegfarendur smált og smátt með
því að byggja upp aftur það, sem
niður er rifið. Það væri kannske
leið að hefja nú aftur fegrun
holtsins og sjá hvort ekki er
hægt að koma mönnum i skiln-
ing um að það borgar sig bezt aS
sýna háttvísi og góða umgengni
í hvívetna. — kr.
Byggmgarsamvinnuféiags Reykjavíkurbæjar verður
haldmn n.k. föstudag 27. b.m. aS Vonarstræti 4,
kl. 8 e.h.
Stjórnin.