Vísir - 28.01.1957, Blaðsíða 9

Mánudaginn 28. janúar 1957
VÍSIR
■ ■■■
EDISOM MARSHALL:
■
■
■
■
■
H
H
■
UNHH
3tí
ISSIBBBI
liBHI
___ Já, hún giftist Hlöðvi Frakkakonungi og síðar gerðist
hann kristinn. Þetta skeði fyrir þremur öldum, þegar mín þjóð
var enn þá heiðin. Og ég gleymdi því, að ást okkar Ogieis er
óleyfileg.
— Ég mundi giftast. ótrúum Mára, ef hann elskaði mig, eins
og Ogier eískar þig.
— Heldurðu að ég fyfirlití ást hans? Þú ert ekki m_eð sjálfri
þiér Berta af Devon
' Berta fleygði sér fyir fætur Morgana. Ég varð mjög undrandi,
þegar Morgana reista hana á fætur og kyssti hana. Þetta var
ekki hirðsalur með hásæti, heldur aðeins eyðileg og yfirgefin
eyja. Ég var hvorki prins né préláti, heldur aðeins Ogier, fyrr-
um akuryrkjuþræll. Og ef ég hefði ekki litið á varir Morgana,
sem ég hafði kysst nóttina áður, hefði ég álitið, að ég hefði orðið
fyrir gjörningum.
— Hver mundi vígja þig Máranum þínum. 'Áreiðanlega eng-
inn kristinn prestur, svo að þið yrðuð að lifa í synd.
— Hvers vegna eru guðirnir svona strangir mannlegum
verum?
— Ég veit það ekki, og það er ekki auðvelt að svara því.
Allt og sumt, sem ég veit, er það, að ef Aella vill leysa mig frá
eiði mínum, mun ég verða kyrr hjá Ogier.
— Ég horfði á hana með aðdáun.
— Aella mun ekki láta þig af höndum í skiptum fyrir Ragnar.
Það eru fáir jafningar Ragnars í veröldinni, en enginn er þinn
líki,
— Það er ekki víst, að Aella viti það, Ogier, sagði Berta.
— Hann hefur ferðast um mörg lönd, nærri því til Rómaborgar,
en þú hefur varla farið út fyrir eldhúsþröskuldinn, fyrri en
núna. En það má vel vera, að augu hans séu blinduð af Ijóma
kórónunnar. En samt er ég hrædd um að hann sé ekki nógu
mikið blindaður til að láta hana fara.
— Satt er það, að ég hef fáar dásemdir séð, sagði ég, — svo
að nú ætla ég að fara að líta þarna á stóra húsið fyrir handan,
því að svona hús ætla ég að byggja handa prinsessunni minni.
Kitti heldur vörð, ef bátar skyldu koma, og það er engin hætta
á ferðum. Viltu koma með mér, Morgana?
2.
' Morgana tók í hönd mér og við leiddumst gegnum hálf-
brunnið portið. Þegar við komum lengra, komum við á stað, J
sem gerði mig undrandi, en Morgana lét sér ekki koma á óvart-
Þar hafði stór timburbygging brunnið til kaldra kola, en eftir J
var aðeins steingólf, sem myndaði kross, og brot af marglitu
gluggagleri. Nálægt þvi, sem dyrnar höfðu verið, lá lík af
gráhærðum manni í hvítum kyrtli.
— Ég býst ekki við, að þig langi til að fara lengra, sagði'
ég við Morgana, sem var orðin náföl.
Hún tók fastar um hönd mína. — En hve veröldin getur
verið full af sýnd, sagði hún. — en framkoma heiðingja við
kristna menn er ekki verri en framkoma kristinna manna tiver
við annan. Við skulum hverfa héðan og fara til Avalon.
— Við getum lagt af stað að leita að Avalon nú þegar, ef
þú vilt rjúfa eið þinn við Aella. Mér'er nú ljóst, að þú getur .
það ekki. Eiður þinn er staðfestur með konunglegu innsigli j
föður þíns og það er ekki hægt að leysa þig frá þeim eiði nema
með leyíi Aella.
J ^
k*v*ö»M*v*ö*k*u*n*íw
Því næst tók ég upp glóðarmola. i
— Hvað ætlarðu að gera? I
— Ef kalt er í húsinu, ætla ég að kveikja upp eld.
— Þetta er fallegt hús.
— Ég hafði aldrei séð þvílíkt hús. Veggir þess voru úr sög-J
uðum bjálkum og höggnu grjóti. Við dyrnar voru steinljón og
þakið var úr brenndum tígulsteini. Dyrastafirnir voru úr tré,1
sem greipt var í slegið járn og gler var í öllum gluggum. Það
var hlýtt í veðri, sólskinið streymdi inn um gluggana og það *•••••••••••••••••«#»••#•
var engin þörf á að kveikja upp í hinum stóra arni, sem varj Það undarlega atvik kom
svipaður og í höll Egberts, en aðeins miklu stærri og fallegri. fyrir mann> sem hvorki haf9i
Eg fór því með glóðina inn í hlóðirnar. Það var nóg af brenni í neitað sér um mat eða drykk
eldiviðarkassanum og vatnskerið var mjög stórt. Eg fyllti og lifði yfirleitt f vellýstingum
það af vatni úr brunninum. praktuglega, að hann hætti
— Það er siður í Wales, að stulkur baði sig úr volgu vatni, skyndilega að drekka
áður en þær gifta sig, og ungir menn af tignurc ættum gera „Hvernig stóð eiginlega á því
hið sama, sagði Morgana. | að þú hættir að drekka?»
— Eg vissi það ekki. En ég skal segja þér frá Freyju, sem spurði vinur hans hann að þvf
er groðurgyðja okkar. Hún dvelur á jörðunni i líki fagurrar einhverju sinni
stúlku, sem valin er af öllu frjálsu fólki, og turninn, sem henni^ „Það skal eg segja þer Þfl
er reistum, er á eyju, líkri þessari. Á sumrin heimsækir hún varst hjá mér á gamlárskvöldi
margra staði á svanabáti sínum og þar sem hún kemur verður næstsiðasta. Manstu nokkuð
góð uppskera. Þegar hún kemur heim aftur, liggja þrælar eftir því þegar tengdamamma
hennar með henni að vild, því næst baða þeir hana. Að því mín barði að dyrum?“
búnu eru þeir teknir af lífi, en þeir deyja hamingjusamir, svo jú, vinurinn gat ekki neitað
fögur er hún. þvi,
— Hvert fara þeir, þegar þeir deyja? | nefnilég^ þrjár
— Ekki til Valhallar, því að þeir eru ekki hermenn, og þar tengdamömmur!
eð þeir hafa lagzt með gyðju er ekki sennilegt, að þeir séu étnir! .. *
af skrimslum á Náströnd. Ég hef heyrt sagt að þeir fari á ein-' k°ndln úáiust að áirveðn-
hverjar eyjar þar sem alltaf er sólskin. Vel má vera, að það um 1 sambandi við
mnbrot, sem hafði verið framið.
Allt í einu kom í íjós að sá
sem grunaður hafði verið, hafði
setið í fangelsi þegar innbrotið
var framið.
„Hvers vegna sögðuð
þetta ekki strax?“
sé Avalon, sem er þá nefnd einhverju öðru nafni. i
— Ég held, að einungis lifandi fólk geti farið til Avalon, en
það getur verið rangt hjá mér. |
Við Morgana leiddumst um húsið. Ég hugsaði mér, að ég
ætti hér heima, væri auðugur barón og Morgana væri kona
mín. Út frá salnum voru ýmis herbergi undir sama þaki. Þar
var einnig eldhús og birgðaklefi. Borðstofuborðið var úr fallega
hefluðum viði og var eins og skeifa í laginu. Þar voru stólar
úr tré, settir gulli, útskornir skápar og kistur og glös og postu-
línsdiskar frá Italíu. En fallegust voru þó rúmin með dún-
svæfjúm og’ silkiábreiðum. Hvert þeirra var í íúmklefa með
ársal fyrir. |
þér
„Skiptir ekki máli. Þér hafið
hvort eð er aldi'ei trúað stöku
orði af því sem eg hef sagt.“
★
Ungur listmálari bað Theo-
dor Fantane að segja sér mein-
ingu sina um málverk sem hann
— Þú sagðist ætla að byggja svona hús handa mér, sagði
Morgana, þegar við höfðum virt þessar dásemdir fyrir okkur. hafði sett á samsýningu ungra.
— Það ætla ég líka að gera, þegar ég er orðinn nógu ríkur, listmálara.
sagði ég. En svo þagnaði ég allt i einu, því ég vissi ekki, hvar „Eg skal segja yður eins og
ég ætti að fá þetta gull, nema ræna því í kristnu landi. er, vinur minn, að myndirnar
— Það eru til jafnvel skrautlegri hús í löndum, þar sem yðar voru þær einu sem eg sá
lengi hefur ríkt friður, eða svo hefur mér verið sagt. Á dögum á sýningunni."
Rómverja voru svona hús til á Bretlandi. Þetta getur verið „Þakka yður fyrir, mér finnst
sveitasetur göfugs aðalsmanns, en sennilega er þetta hús auð- þetta óverðskuldaður heiður,“
ugs kaupmanns, sem verzlar við Norðmenn og hefur treyst sagði hinn ungi listamaður.
þeim til að láta húsið að mestu leyti i friði, eu taka toll af læt Það nú vera,“ svaraði
innbúinu. ^Fontane. „Þannig var mál með
— Ég hef heyrt sagt frá slíku, og að það hafi stundum vexti að fyrir framan rcyndir
reynst vel. * ' alla hinna sýnendanna stóð •
— Treystu úlfum skógarins, hrópaði Morgana. — Sjáðu, þvílíkur mannfjöldi að maður
hvernig þeir hafa tekið krossinn af brjósti Maríu meyjar. Þeir komst ekki að. Fyrir’ framan
hafa líka tekið annan kertisstjakann og saltstaukinn af borð- yðar myndir sást enginn mað-
inu, en ekki saltið. Frísnesku kaupmennirnir hafa sloppið vel, ur-“
en samt mundi ég heldur vilja deyja við dyr mínar en að flýgja. *
Ég varð niðurlútur. En það var ekki vegna þess, að ég ^
blygðaðist mín fyrir rán og gripdeildir víkinganna'. Þegar
Morgána samþykkti að koma með mér, hafði ég vonast eftir
einhverjum dásemdum.
— Fyrst hann slapp svona vel, ættum við að minnsta kosti
að taka ofurlítinn toll.
Hún nam skyndilega staðar, roðnaði lítilsháttar og sagði:
— Hvað áttu við, Ogier?
—- Við gaetum notað eitt af þessum ágætu rúmum.
Hún þagði lengi, en sagði svo:
Frakkar áforma að reisa
styttu af Fcrdinand de
Lesseps, í stað þeirrar sem
egypzkur skríll eyðilagði í
Port Said, og koma henni
fyrir beint á moti sendi-
ráðsbústaðnum egypzka í
París.
C (Z. SunouqkA
TARZAN
2t£7tí
1) Þessu næst fór Tarzan frá bú-
stað Vakubi. •— 2) Hann stefndi til
Kindufljóts. En þar mætti honum
ógeðfeld sjón. — 3) Hann sá andlit
manns, sem hann hafði þekkt undir
nafninu Sam og hafði valdið dauða
margra.