Vísir - 11.03.1957, Blaðsíða 4

Vísir - 11.03.1957, Blaðsíða 4
4 VTSIR Mánudagiim 11. marz 1957 FKAMFAI OG 1V1 Stærsta skip, sem smiðað hefur verið í Bretlandi, er Queen Elizabeth, 83,673 lestir. í septem- ber í sumar verðtir lagður kjölur að stærsta skipi, sem Bretar ráðast í að smíða síðan. Er það Peninsular & Oriental-félagið (P & O), sem lælur smíða 45,000 lesta skip, er smíðað verður í Belfast og verður bað haft í förum til Ástralíu. Margt verður nýstárlegt við skip þetta — m. a. að reykháfar verða þrír, einn stór rétt hjá stjórnpalli, og tveir litlir hlið við hlið aftur^ undir skut. I»á er það einnig mikil nýjung, að gufuvélar skipsins eiga að knýja rafala, seni^ síðan snúa skrúfunum með 85 þús liestöflum. Skipið á að geta flutt 2250 farþega og skip- verjar verða 960. — Mennirnir á myndinni eru (t. v.) Sir William Currie, forstjóri skipa-| félagsins, og dr. Dennis Rebbeck, forstjóri skipasmiðju Harlands & Wolffs, er smíðar skipið, og eru beir að skoða líkan af skipmu. Ný gerð flugvélasnúðu fundin upp vestan hafs. Fáimarar húsflugunnar voru fyrirmyndm. Westmgliouse Electric-fyrir- ' tækið í Bandaríkjunum iiefur nú fundið upp nýja flugvéla- snúðu, sem mun geta haldið flugvélinni í beinu og láréttu . flugi. Hún er byggð á þeim grund- J vallarreglum, sem fengizt hafa með rannsóknum á alg'engum húsflugum. ; Vísindamenn_ er starfa hjá Westinghouse-fyrirtækinu, höfðu til fyrirmyndar fálmara húsflugunnar en þeir líta út eins og tvær litlar „nálar“, sem ‘ standa upp úr baki flugunnar. Vöðvar koma þessum ,,nálum“ til þess að titra. Ef að flugan breytir um flugstefnu, veita þessar titrandi „nálar“ viðnám gegn breytingunni og mynda orku í tilfinninganæmum taugabroddum. Með því að fara eftir þessari orku getur flugan haldið áfram að fljúga beint og án þess að hallast. ; Flugvélasnúðan frá Westing- house-fyrirtækinu er byggð upp a'f tveim þungum má'lm- vo'gumf sem titra_ þegar segul- straumi er beint að þeim. Ef þunginn breytist, senda þær frá sér straum til tækis, sem tekur á móti hinum minnstu segul- straumálirifum og er í sambandi við upptökutæki. Nýja tækið er kallað vibrogyro, og er það miklu léttara en þau, sem núna eru venjulega notuð í flugvél- um. Þao er einnig endingar- betra og langtum minna um sig. Tæki þetta sýnir hina minnstu stefnubreytingu flugvélarinnar. Kemur plast í stað síáls ? Landvarnaráðuncytið í Bonn er að athuga möguleika á að nota plast í brynvarðar vígvél- ar. Er verið að reyna „sérstak- lega harðar“ plastplötur, til að ganga úr skugga um, hvort efn- ið getur komið í stað stáls. Það er álit sérfræðinga, að ef plast komi að notum, muni stíðsvagn- ar þeir, sem það verður notað á verða mikíu þægilegri í með- íörum en ef stál væri notað. Vökvun trjáa úr toftí gefst vel. Tilrauniy sem gerðar hafa verið í Bandaríkjunum, virðast benda til þess, að hægt sé að auka trjávöxt með fbví að úða á trén áburði úr flugvélum. Markmið þessara tilrauna er, „að rækta meiri skóg.á skemmri tíma“, svo að fullnægja megi eftirspurn eftir viði i iðnaði og á fleiri sviðum. Rutgers-háskól- inn i Allied Chemical and Dye Corporation, standa fyrir þess- um tilraimum. Tilraunir þessar hafa farið fram á tilraunabúi, sem há-i skólinn í Beemerville, New Jersey: rekur en þar er mikið af 28 ^ra gömlurn furutrjám. Hingað til hafa trén vaxið mjög hægt sökum þess. hve mörg' efni vantar í jaröveginn. Nú eru þau úðuð úr flugvél með áburði sem saman stendur af köfnunarefni, fosfór og' pott-. ösku. John Andresen, forstöðu- maður skógræktardeildar há- skólans, hefir látið svo um mæk að tilraunir þessar bendi til þess að vöxtur trjánna hafi aukizt um 40 til 60 af hundr- aði. „Upp!ýsingaflóð“ um kjarnorku. Frá jiví er ráðstefna um frið- samlega notkun kjarnorku var haldin í Genf í ágústmánuði árið 1955, hafa Bandaríkin gef- ið út og sent til annarra landa um það bil 10.000 skjöl varð- andi friðsamlega liagnýtingu kjarnorkunnar. *Dr. Willard Libby, sem á sæti í kjarnorkunefnd Banda- ríkjanna_ komst svo að orði að þetta væri „sannkallað uþplýs- ingaflóð". Hann spáði því, að „eftir því sem tímar liðu, myndi það verða algild regla að veita frjálsan aðgang að upplýsing- um um kjarnorku.“ Loks fór Dr. Lioby lofsamleg- um orðum um þá tilkynningu Eisenhowers íorseta, að Banda- ríkin myndu veita 20 smálestir af Uranium-235 til kjarnorku- framkvæmda í öðrum löndum í þágu friðarins, og kvað hann þetta vera þýðingarmestu á- kyörðun sem fram hefði komið á þessu sviði, allt frá því að Genfarráðstefnunni lauk. Árið 1954 — aðeins fjórum árum seinna — fluttu þau tvö hundruð milljónasta farþegann. Næstu tvö árin fluttu handa- ! rísk flugfélög eitt hunarað ‘ milljón farþega í viðbót, — þ. e. jafnmarga farþega á tveimur árurn og þau höfðu flutt á fjór- !um árum þar á undan. Flugfé- ^lögin tilkynntu, að þau hefði flutt þrjú hundruð milljónasta farþega sinn hinn 29. júlí 1956. Aukning far- þegaffucgs« Árið 1950 fluttu flugfélog í Bandarikjunum eitt liundrað milljónasta farþegann — en þá höfðu þau starfað í samfleytt Ol Á+, Flugvél úr gúmmí. Goodyear Aircraft Corpora- tion í Bandaríkjunum hefir búið til flugvél úr gúmi og hef- ir hún þegar farið í reynslu- flug. Þegar taka á flugvélina í notkun er hún blásin upp eins og hjólbarði. Þegar hún er lent, er loftinu hleypt úr henni og má þá leggja hana saman og fer þá svo lítið fyrir henni, að það má hafa hana í farangurs- geymslu í bifreið. Flugvélin er öll úr gúmi nema hreyfillinn, festingin á flugmannssætinu og hjóla- grindin. Vængir og bolur flugvélar- i innar eru úr gúmi eins og áður | segir, en innan í gúminu er , nylonvefur, sem styrktur er | með óteljandi, sterkum þráð- . um. Á hifreiðasýningur.ni í Earl‘s Court í Lundúnum nýlega var þessi strætisvagn, sem vakti mikla athygli. Þakgrindin er úr plastefni og er hún ekki þyngri en svo, að fjórir menn geta anðveldk'ga lyft Iienni. í góðviðri á sumrum er hún ekki notuð. blómum, en áin Wad N’fiss rann sétt við virkisyegginn. Mðftaníeð sagði okkur, að kast-. alinn væri sumarbústaður ‘káidsins af Gundaffi, en hann var landstjóri í héraði því, sem 4við vorum að ferðast um. „Guð ífgefi, að hann sé ekki á hnot- ískóg eftir okkur,“ sagði liann -‘-hálfhlæjandi. Hann hafði varla feleppt orðinu, þegar v.ið sáum IJmann koma hlaupandi til okk- tar. Hann var berhöfðaður og ' ijhafði langan staf í hendi. Við f,|létum sem við sæjum harrn ekki, ;|fyrr en liann náði okkur og á"spurði, hvert ferðinni væri ] heitið. Mohameð varð fyrir ; svörum eins og ráðgert hafði A verið og sagði: „Til lands gufe“. Þannig svara Arabar jafnan, þegar þeim finnst þeir Spurðir forvitnislegri spurningu og þykkjast við. Þá sagði maður- inn: „Það er ástæðulaust að vera að gera að gamni sínu, því að það kom maður til kaidsins í morgun og kvaðstjrafa heyrt, j að kristinn náungi væri hér á ferð, dulbújnn sem Mohameðs-1 trúarm.aður". Til allrar ham-1 ingju fóru þessi orðaskipti fram á Shillah-máli og maðurinn kunni minna í arabisku en eg.1 Eg kallaði til Swanis og hað hann um aö láta Mohamed-el- Hose.in segja, að eg væri á leið. til Basha Hamoud, héraðsstjór-, ans í Tarudant. og hefði engan tíma til þess að heimsækja kaidinn því að eg viidi komast til Sus fyrr kveldið. Maðurinn virti mig fyrir sér, leit því næstj á Swani og loks á Lutaif, er. mælti eitthvað við hann á ara- bisku, og sagði því næst: „Þiö eruð þá ekki kristnir.“ Swani svaraði: „Nei, brenni feður þeirra í víti.“ Maðurinn bað okkur þá auðmjúlílega afsök- unar og hljóp við fót í áttina til kastalans. Nú vorum við alveg öruggir um að komast til Tarudant. Við þóttumst vita. að kaidinn léti stöðva alla, sem um veginn færu og mundi eyða miklum tíma í það, en eftir fimm klukku stundir mundum við verða komnir út fyrir lögsagnarum- dæmi hans og hann mundi ekki láta yeita okkur eftirför inn í Sushérað enda þótt hann kæm- ist að mistökum sínum. Við . keyrðum því hestana sporum, hlógum og töluðum um ! bræði kaidsins, þegar hann ( kæmis.t að því, ð hann hefði látið hinn kristna hund ganga sér úr greipum. Við riðum fram há valhnetuskógi gegnum lít- inn eikarskóg, framhjá görðum, sem vatni er veitt á gegnum hola trjáboli, og síðan upp bratta brekku, þai' sem vegur- inn lá rniili limgirðinga. Lands- lagið var alveg eins og' á Spáni eða Portúgal, og allan tímann hlógum við innilega að reiði kaidsins, er hann kæmist að hinu sanna. • Eftir klukkutíma ferð upp bratta íjallsöxl sem hét „Tisi in Test“ (Eikafjallið), komum við að klettaþrepum og þá sagði Mohameð-el-Hosejn: „Eftir klukkustundarferð munum við fara framhiá kastala sem er! varðstöð kaidsins, en þaðan er aðeins hálfrar stundar reið til N’Zala. Þaðan er svo aftur fá- einna stunda ferð,unz við sjáum hina háu turna musteranna. í Tarudant.11 Þetta var klukkan eitt, svo að við tókiun ákvörð- un um að halda á leioarenda, án þess að hafa viðstöðu í Sus, tii að borða þar eða gista. Á ferð- inni höfðum við aldrei lent í meiri bratía en þarna. eij skeyttum ekki um það vegr.a þess hvað við vorum nærri tak- markinu. Loksins nálg'uðumst við' varð- stöðina hjá kastalanum yið veg- inn, en þar viriist engin mann- eskja nærri og við vorum ein- mitt að fara framhjá stöðinni, þegai' við heyrðum óp og' köll að baki okkur og litum við.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.