Vísir - 27.07.1957, Side 6

6
VÍSIK
Laugardaginn 27. júlí 19571
fXSIK
D A G B L A Ð
yialr kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíðux.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstraeti 3.
Rititjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstoíur frá kl. 9,00—18.00.
Afgreiðsla Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIE H.F.
Vísir kostar kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Gengur hvorki né rekur.
Við skulum hugsa okkur, að sú
stjórn, sem nú situr við völd.
nyti ekki þeirrar vafasömu
blessunar að hafa kommún-
ista innan vébanda sinna og
sem sinn stærsta stærsta
stuðningsflokk. Við skulum
einnig hug'sa okkur, að allt
sé eins og í dag að öðru leyti
— skipin hafi legið bundin
vikum saman, bakarar hafi
ekki bakað brauð vikum og'
jafnvel mánuðum saman, og
. meistararnir hafi meira að
segja lokað brauðgerðarhús-
unum um óákveðinn tíma, og
, svo framvegis — eins og
menn hafa þetta fyrir aug-
unum í dag. Þetta er ,,dæm-
ið“, sem við skulum setja
upp, og athuga svo útkom-
una.
Hvað mundi nú Þjóðviljinn
segja, ef hann væri ekki aðili
að ríkisstjórninni og rauríar
málgagn þess flokks, sem
átti fyrst og fremst að gera
ríkisstjórnihni kleift að
starfa, af því að hann ætlaði
að leggja vinnufriðinn á
borð með sér við samvinn-
una? Mundi hann þegja eins.
kyrfilega og hann gerir þessa
dagana? Mundi hann ekki
vera barmafullur af hneyksl-
an og skömmum yfir þeirri
ríkisstjórn, sem léti það við-
gangast, að skipin lægju
bundin viku eftir viku, svo
að inn- og útflutningur þjóð-
arinnai- stöðvaðist að mestu
eða öllu leyti?
Ailir vita í rauríinni, hvernig
Þjóðviljinn mundi hegða sér,
ef hann stæði utan við rik-
isstjórnina. Hann mundi
kenna henni um allt saman,
og verkfallsmönnum væri
ekkert að kenna. Þeir væru
aðeins að berjast fyrir mann
sæmandi kjörum, og ríkis-
stjórnin gerði ekkert til að
tryggja hag þeirra eða koma
í veg fyrir stöðvun, sem væri
stórhættuleg fyrir allt efna-
hagslif landsmanna. Þannig
mundi Þjóðviljinn’skrifa dag
eftir dag, og hann mundi
verja miklum hluta forsíðu
sinnar til þess að segja frá
því, að ekkert gerðist í deil-
unni vegna fúlmennsku rík-
isstjórnarinnar — enda væri
ekki annars að vænta af
„ihaldinu“.
Ekki svo að skilja, að ekki sé
hægt að kenna „íhaldinu ‘
um þessa deilu eins og ann-
að. sem aflaga fer í þjóðfé-
lginu. Þá sjaldan kommún-
istar tala um deiluna, er hún
einmitt íhaldinu að kenna
— það hefir lirundið henni uf
stað og það kemur í veg fyrír
a? hægt sé að finna laus r.
Það hefir ævinlega einhver
ráð til að láta illt af sér leiðá,
og það hikar ekki við að beita
þeim. Og vitanlega kemur
hinum stjórnarblöðunum
einnig saman um það, að
þetta sé ,,íhaldinu“ a'ð kenna,
því að oft er Tíminn skrifað-
ur þannig, að það er rétt
eins og innihaldið hafi verið
íengið aö láni á Skólavörðu-
stíg eða Þórsgötu.
Hingað til hefir Þjóðviljinn
ævinlega krafizt þess. að'
ríkisstjórnin gengi fram fyr-
ir skjöldu og leysti allan
vanda, er skapaðist í sam-
baridi við vinnudeilur. Eng-
in slílc krafa heyrist frá
Þjóðviljanum nú, og er hún
þó alveg eins eðlileg að
þessu sinni og áður. Stjórnin
á a? hafa vilja til að leysa
verkfallið, og hún á einnig
að hafa máttinrí til þess, ef
einhver í þjóðfélaginu hefir
slíkan mátt. En hafi hún
hvorki mátt né vilja — eins
og helzt virðist — er ekki
von á góðu, og þá er ástæð i-
laust áð vænta úrslita á
næstunni.
Kirkja «f/ iruanttl:
Blindur eða sjáandi.
Fordæmið hættulega.
Hvernig sem annars er á verk-
fallið litið, geta menn ekki
komizt hjá þeirri stað-reynd,
að fordæmi um gífurlega
hækkun launa var gefið á
síðasta vetri, þegar samið var
við flugmenn fyrir milli-
göngu ríkisstjórnarinnar.
Flugmenn kröfðust svo mik-
illa kjarabóta, að flugfélögin
treystu sér engan veginn til
að ganga að þeim. Þá Lom
ríkisstjórnin til sk.ialanna,
og hún gekkst fyrir lausn,
sem var einsdæmi hér á landi
og vafalaust víðar. Nú geta
aðrir, sem starfa við sam-
göngur milli landa, bent á
þetta fordæmi, þegar þeir
skoða kjör sín, og þá segir
sig sjálft. að þeir heimta
svipaða eða sömu samninga.
Þá er erfitt fyrir þá, er hafa
gengizt fyrir kjarabótum
cimun hópi til handa, að
neita öðrum hópi um sama
eða svipað. Hér cr vitanlega
komið út. í ófæru, cn á þeim,
sem eiga sök á henni með
þvi, er þ«ir hafa gert vifandi
Vér erurn samferðamenn og
einn leiðir annan. Vér mörkum
allir spor, sem verða öðrum
bending, og göngum allir í ann-
arra för, þótt oss sé það sjaldn-
ast ljóst.
Það er oft talað um sérstaka
áhrifamenn. Þeir eru bæði til
góðs og ills.
En vér erum allir áhrafa- J
menn, allir til eftirdæmis á einn (
eður annan veg. Orðbragð, dag-1
far, innræti, allt hefur sín áhrif,,
allt getur haft sínar afleiðingar
fyrir meðbræður, vinnufélaga,
skyldulið, bæjarbrag, þjóðlif.
Hvernig stendur á þ\ í, að bam
ið á götunni blótar? Hvar lærir
það málið, hver leiðir það?
Af hverju er drengurinn, sem
fermdist í vor, farinn að fingra
við að reykja í laumi?
Hvers vegna var seytján ára
stúlkan drukkin, þegar hún
dróst heim af ballinu í nótt?
Blindir leiddu, blindaðir eltu út
á ógæfubraut.
Vegna hvers urðu gamlir góð-
kunningjar hatursmenn allt í
einu?
Þá greindi á í pólitik, litu sin-
um augum hvor á dægurmál.
Og blöðin voru ofstækisfull og
gífuryrt, hver flokkur kapp-
kostar að hafa harðsnúna, að-
sópsmikla, tillitslausa baráttu-
sveit á hverjum stað, sem haldi
fylginu saman, með góðu og illu.
Tortryggni milli vina, úlfúð og
fjandskaþur, getur orðið afleið-
ingin og verður oft.
Sama sagan: Blindir leiða og
blindir fylgja eftir á óheillavegi.
j Af hverju fór hjónabandið út
um þúfur eftir tíu ár? Af hverju
fór fyrirvinnan burt af heimil-
inu, frá konu sinni, frá fjórum
börum í ómegð’, miklu verr
leiknum eftir þessa tiltekju föð-
ur siiis og miklu föðurlausari en
þótt hatin hefði farið i sjóinn?
; Af hverju fór móðirin brott frá
stúlkunum , sínum. tveimur, sem
eftir standa særðar á sál og
hjarta og móðurlausari, en þótt
hún hefði tærzt upp af krabba-
meini?
' Svarið gæti verið þetta: Þetta
fólk hafði lært það af kvikmynd-
um og skemmtiritum, að sú ást
sé allra helgust, sem skuldbind-
ur ekki til neins, ástin sé leikur,
ævintýri, glitrandi draumur, ang-
andi víma, kvaðalaus lukkunnar
dans.
Þessar hillingar gerðu dagleg
gleðiefni sameiginlegrar lífsbar-
áttu að gráu tilbreytingarleysi
og helgar skyldur lífsirís að ó-
þolandi helsi, en gálausan leik
danskv'öldsins -eða drykkjuníet-
urinnar 'að lokkandi töfrum. Af-
I
■ leiðirígin er heimili i rúst, lifs-
gæfa lemstruð, ef til vill óbæt-
. anlega, nýja ævintýrið eða ævin-
týrin innan stundar líka eins og
visin kalstrá eða malurt í muríni.
Saina sagan enn: Blindir
leiddu og blindir eltu til ófara.
Hún er til í mörgum tilbrigð-
ura þessi saga, mismunandi á-
takanlegum. En hún hefur alltaf
sama niðuriag.
Hver leiðir þig? I-Ivernig farn-
ast þeint, sem fylgir. þér?
Vér erurn samferðamenn,
skarnmsýnir, glámskyggnir„
glapgjarnir. En með oss er Jesús
Kristur í sínu heilaga oi’ði. Hann
er sjáandi. Hann sér veginn og
hættur hans, ratar hinn rétta
veg. Hann segir: Fylgið mér, ég
hefi gefið yður eftirdæmi til
þess að þér breytið eins og ég
breytti við yður.
Jesús er meistai'inn. En hann
er meira: Hann ruddi nýju lífi
farvæg inn í þennan heim, nýju
lífi frá Guði. Hann segir: Eg er
vegurinn og sannleikurinn lífið.
Það kostaði hann kiossdauða að
vei'ða oss vegur, að veita lífinu
inn i mannheim og gefa oss
skilyrði til þess að eignast það,
lifa li.fi hans, timanlega og eilif-
lega.
Það líf er Ijós mannanna (Jóh.
1,4). í því ljósi vei'ðum vér sjá-
andi, i trúnni á hann, i föruneyti
hjartans við oi'ð hans og anda.
Hann gefur blindum sýn (Lúk.
4.18).
Tunglið er dimmur hnöttur.
en fær ljós frá sólu og lýsir sið-
an nóttina. Eins skyldi bii’tu
leggja yfir dimma jörð af þvi
föruneyti, sem fylgir Jesú Kristi.
Hlustað á útvarp.
Undir þessai’i fyi'irsögn sér
maður oft smáklausur í Morg-
unblaðinu, og sem betur fer eru
það venjulega ekki nein last-
mæli til útvai’psins, frekar lof-
samleg ummæli, þó margt megi
að útvai'pinu finna, ef leitað er
vel, en „enginn gei'ir svo öllum
liki, og ekki sjálfur Guð i Himna.
ríki.“
En það er ekki meiningin, að
þessi grein taki einstaka dag-
skráliði til umræðu, og mun
hvoi’ki lö^ eða last verða borið á
þá að þessu sinni.
Þulir.
Það sem ég vildi minnast á
hér eru Þulir útvarpsins. Því
mér og mörgum fleiri finnast
þeir vera nokkuð óvandvirkir í
starfinu. Eg vil ekki kenna Rík-
isútvarpinu eingöngu um það,
þvi að menn með sæmilega góð-
an málróm eða jafnvel ágætan
málróm, lesa stundum svo hratt
og þvöglulega, að það er erfitt
að fylgjast með lestrinum. Menn
verða að skilja það, að það hafa
ekki allir jafn góð skilyrði til
að hlusta svo að gagni komi,
Hann segir: Eg er ljós heimsins, °& eru margar ástæður til þess,
sá, sem fylgir mér, mun ekki t <*• misskarPur skilningur, mis-
jöfn heyrn o. fl.
í '; ' ' '
Vandvirkni.
Þess vegna þarf að vanda
mjög til þulanna og þeir að vera
vandvirkir, ekki loðmæltir og
ekki alltof hraðmæltir, og hafa
hljómfagra rödd, ekki alltof
dimma eins og hljóðið koml
garíga i myi’krinu, heldur hafa
ljós lífsins. En hann segir lika:
Þér eruð ljós heimsins, ....
þannig lýsi ljós yður mönnun-
um.
Þaö þýðir: Takið við geislun-
um, geislum kærleikans og sann-
leikans, svo að blindan læknist
og bii’ta Guðs hirnins falli yfir neðan úr undirdjúpuiium, það
vegferðina á jörð.
eru leiðinlegustu raddirnar,
vegna þess að þá skiptast alltaf
-------- á skjærar og dimmar raddir, svo
að maður verðúr að standa pall
lÍt'nnAI' sem ka*ia® er’ úi að lækka eða
riii IIIUhQI ð** iiækka tónstigann í tækinu. —•'.
Þennan siðastnefnda galla má ó-
. 1 ' af., ! s' , , _ -r- r- efað skrifa á syndaregistur
minnsta obeint valdað. Nu for
, , , v ^ ,... stofnunarmnar.
hann alveg með það. Eg atti
ekkert svar við þessu, svo ég ■ , ..
sagði bara: Ja, þu segir HWega, Um liVeiiþuíi má það seg1a, að
satt. Syonaeru þeir þessir Huss þeir njðta s1n ekki vel í útvarpi,
ar, bjóða jafntefli, þegar þeir nema þeir liafi sérstaklega góð-
sjá hvert stefnir.
★
ar raddir, og kunni að beita
röddinni. Þetta sem hér er drep-
Nú hafði Guðmundur ið á ættu allir þulir að vita og
líka þegið jafntefli af þeim, bre>'ta Þar eftir- Útvarpsþulirn-
er hann tefldi við, og rétt á ir eru ekki eiugöbgu þjónar Rik-
isútvarpsins, heldur eru þeir
engu síður þjónar hlustendanna,
og hlustendur eiga því heimt-
irígu á að þeir' þjóni -þeim eftir
Ég skil þetta ekki með tíma- beztu getu, og það gera þeir ef
þröngina. Ef mennirnir hafa þeir taka tillit til þess, seb hér
svona lítinn tíma, af hverju hefur verið sagt. — Hlustandi.
eftir tapaði Ingvar sinni
skák. Skönunu síðar komst
Þórir í tímaþröng og tapaði.
byrja þeir þá bara ekki fyrr?
Menn fóru að rölta hcim.
★
Ég labbaði niður á blað og
vissi svei mér ekki hvað ég átti
að skrifa. En þegar ég kom þang
að, þá lá miði á borðinu mínu
frá ritstjóranum, blessuðum, og
á honum stóð (miðanum auð-
vitað, elcki ritstjóranum): Þú
þarft ekki að skrifa um skák-
ina, skákfréttaritarinn gat far-
ið þegar allt kom til alls. Það
létti þungu fargi af hjarta míríú.
Hlustandi.
i
vits, hlýtur að hvíla su
skylda, 'að þeif leýsi vand-
ann. Slíkt er ekki hema eð!i-
legt og sjálfsagt.
Averbakh sigraði
24 bankamenn.
Tapaði íyrir einum.
Rússneski stórmeistarinn Av-
erbakh tel'ldi fjöltefli við starfs-
menn bankánría í Reyk.iávík í
fyrrakvöid.
Fór keppnin fram í samkomu-
sal Útvegsbankans og voru þátt-
Eg fæ þá víst líklega að vera! takendur 27 að tölu. sigraði Av-
út þennan þi iggja niánaða erbakk 24 andstæðinga sina,
reynslutíma. En það er betra að ^ggj. skakír urðu jafntefli, en
vera v-ið öllu búinn og skrifa einni tapaði hann' gegn Sverri
framvegis undir dulnefni. Elíassyni úr Landsbankanum.
^Pei- Siðustu skákinni varð ekki lokið
fyrr en eftir rúmar fimm klúkku
,. ,, .. .. stundir, skömmu eftir kl. 1 að
I ni’ii gamall svertmgi i
, , . ......... nottu.
Arkansas i Bniulai’ik.puuim
heíur geilgið i hjónaband i 7
sinn. Hann hefui’ lífað finuni
kvennaima.
Skemmdir urðu í fyrradág' í
Spoh’ío á ítaliu af völdum
laudskjálta.