Vísir - 24.08.1957, Side 6

6
Vf S IR
Laugardaginn 24. ágúst 19bv
irX’Siss.
D A G B L A Ð
ftolr kemur út 300 daga á árl, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson..
Skriístofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Rititjómarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur írá kl. 9,00—18.00.
Afgreiðsla Ligólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími 11660 (fimm línur).
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kosta.' kr. 20,00 í áskrift á mánuði,
kr. 1,50 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Eíirliýu fttj Írúsítúi:
Hvaða dagar koma?
Vörubijstjorar deiía.
Allur almenningur hefir fylgzt
með áhuga miklum með
deilu vörubílstjóra hér í
Reykjavík og fyrir austan
fjall um flutninga að nýja
orkuverinu efst í Sogi. Eins
og eðlilegt er, fara allir vöru
flutningar, sem koma er-
lendis frá, um Reykjavík, og
deila bílstjórarnir nú um
það, hvort félag, sem hefir
aðsetur hér í Reykjavík, eigi
að sitja að flutningunum að
öllu leyti, eða hvort félag
austur í Árnessýslu eigi að
fá að vinna við þá að meira
eða minna leyti. Er óþarft að
rekja það, hver gangur mál-
anna hefir verið, en um hitt
er ekki að villast, að nauð-
synlegt er að jafna ágrein-
inginn sem fyrst.
Vísir skal ekki leggja dóm á
það, hvorir eigi meiri rétt til
flutninga þeirra, sem hér er
um að ræða, en ástæða er til
að benda á vesaldóm Ai-
þýðusambands íslands, er
'annað hvort vill ekki eða
treystir sér ekki til að sker-
ast í málið og reyna að sætta
aðila. Virðist einsætt, að
það sé fyrst og fremst þessi
aðili, sem eigi að ganga fram
fyrir skjöldu og reyna að
setja niður deilu þessa, þar
sem hún er milli tveggja fé-
laga, sem bæði eru innan vé-
banda sambandsins. Öllum
fregnum ber hinsvegar sam-
an um það, að stjórn þess
vilji ekkert aðhafast, og
undrast almenningur ræfil-
dóm hennar og hræðslu.
Allir vita, hvernig fjármunirnir
til Sogsveitunnar nýju eru
til komnir. Menn hafa verið
að ,,eta orkuverið upp“, eins
og almenningur hefir komizt
að orði. Það er því ekki nóg,
að landsmenn verði að hafa
slíka aðferð við að koma þvi
upp, heldur bætist það við,
að félögin, sem deila, eru svo
þrá og þvermóðskufull, að
þau geta varla talazt við.
Þetta hlýtur að vera dæma-
laust fróðleg þjóðlífsmynd af
íslendingum fyrir þá, sem
utan við standa og horfa á.
Þannig er íslenzkt þjóðlif
undir „stjórn hinna vinnandi
stétta.“
Skuggi yfir SýrSandi.
Fiugumenn kommúnismans fyr-
ir botni Miðjarðarhafs hafa
liaft talsvert upp úr erc'ioi
sínu, þar sem Sýrland hef.ir
nú að kalla verið innlimað í
kerfi kommúnismans. Af-
staða þess til nágranna sinna
og alþjóðamála mun frari-
vcgis mótast af þörf þeirra.
sem fyrir verkum segja í
Kreml, og engin ástæða er til
að ætla, að það leiði til.meiu
kýrrðar. Hingað til hafa auk-
in áhrif kommúnist ekki leitt
til þess, að friðvænlegra yrði
í heiminum.
Sýrlendingar viðurkenna, að
þeir fái ýmiskonar efna-
liagsaðstoð frá Sovétríkjun-
um, en bæta því við. að eng-
inn böggull fylgi skammrifi.
Kommúnistar ætlist. ekki til
neins í staðinn — sjálfs-
ákvörðunarrcttur Sýrlend-
inga verði ekki skertur að
neinu leyti. Má það vafalaust
til sanns vegar færa að því
leyti, að rússneskir komm-
únistar hafa sýrlenzka kom_
múnista til að vinna verkin
fyrir sig og benda síðan á,
að allt, sem gert verði, sé
verk Sýrlendinga sjálfra, og
komi þar engin annarleg á-
hrif til.
Markmið hvarvetna.
Sýrlenzkir kommúnistar hafa
komið ár sinni betur fyrir
borð en flugumenn kommún-
smans í öðrum löndum. Það
er hvarvetna markmið
fimmtu herdeilda kommún-
ista að komast í sömu að-
stöðu og kommúnistarnir
sýrlenzku, ;er hafa fært
Kremlverjum sjálfstæði
þjóðar sinnar að gjöf. enda
þótt svo eigi að heita, að hún
sc frjáls og sjálfri sér ráð-
andi að öllu leyti. Þetta er
einnig óskadraumur þeirra
„íslendinga", er fastast fylgja
kommúnisimnum. Þá dreym
, ir um það Öilum stundum, að
það verði þeir, sem fái að
njóta þeirrar hamingju að
að leggja ísland undir Sovét-
ríkin — þcir verði hinir út-
völdu í þvi efni en ekki ein-
hverjr aðrir. Vonandi verða
hvorki þeir né aðrir þeirrar
„gæfu“ aðnjótandi.
Guðspjaliið á morgun minnir
á tár. Þegar Jesús var að koma
til Jerúsalem á síðustu för sinni,
þegar hann kom nær henni og
sá hana, grét hann yfir henni
og sagði: Ef þú hefðir vitað,
hvað til friðar heyrir. En nú er
það hulið sjónum þinum. Því
að þeir dagar munu koma yfir
þig, að óvinir þínir munu gera
hervirki um þig og setjast um
þig og þröngva þér á alla vegu
og þeir munu leggja þig að velli
og börn þín, sem í þér eru, og
ekki skilja eftir stein yfir steini
í þér, vegna þess að þú þekktir
ekki þinn vitjunartima.
, Eftir tæp fjörutíu ár var þetta
komð fram. Jerúsalem að velli
lögð, musterið í ösku, mestur
hluti borgarbúa deyddur eða her
numinn. Og um allar aldir síð-
an er sem tár þessarar löngu
iiðnu stundar svíði í sárum
Iraels, þjóðarinnar, sem var
kölluð en daufheyrðist, útvalin,
en brást. Og um allar aldir síð-
an er þetta dæmi í allri sinni
ógnþrungnu alvöru sett fyrir
sjónir þeirra, þjóða og einstak-
linga, sem tóku við þeirri arf-
leifð, sem ísrael hafnaði. Um
allar aldir síðan er kristinni
kirkju gert að árétta þessa ægi-
þungu áminningu til þeirra,
sem kvaddir hafa verið undir
merki og drottindóm Jesú
Krists og hafa notið návistar
hans og blessunar í sögu sinni
og lífi. Það er sett þeim fyrir
sjónir til þess að minna á, að
sú náð, sem þeir njóta, verður
af þeim krafin, Guðsríkið verð-
ur enn að nýju tekið frá þeim,
sem bera ekki ávöxtu þess.
Jerúsaiem var eydd á þessum
árstíma. Af þeim sökum er þess
minnzt á þessum degi kirkju-
ársins. En boðskapur þeirrar
minningar er sá, að eitt og hið
sama hlýtur af því að leiða á
öllum öldum, um tíma og ei-
lífð, bæði fyrir þjóðir og ein-
staklinga, að hafna Kristi, flýja
Guðs raust, víkja sér undan
vitjun hans, elska myrkrið
meira en ljósið.
Ef þú hefðir vitað. hvað til
friðar heyrir, en nú er það hulið
sjónum þínum. Ef Kristur mæl-
ir þessum orðum í dag, þá bein-
ir hann þeim ekki til borgar,
sem fyrir löngu hlaut sinn dóm.
En mvndi ekki einhver mega
taka þau til sín, einhver borg,
land.'álfa, e'g eða þú?
Öllum er oss meira eða minna
ljóst, að það standa yfir alda-
hvörf. En það þýðir, að yfir
stendur sérstakur vitjunartimi.
Það er staðreynd til íhugunar,
að Jesús Kristur og þeir. sem
honum vilja fylgja, hafa sætt
rrieiri gagnrýni og opinskárri
ofsókn á þessari öid en nokkru
sinni, í sjálfri háborg kristins
siðar, Evrópu, í:sjálfum megin-
löndum kristninnar. Kristnir
pislarvoítar eru fleiri orðnir á
þessari öld en okkurri annarri,
að fornöldum, fyrstu öldum
kristninnar, ekki frátöldum.
Á voru landi þynnist sífcilt
fylking þei: ra. sem að staðaldri
og opinskátt vilja.sjást í fylgd
mcð-Kiisfi. Það. sem hér .hefir
gerzt á íslándi i þeim efnUm
í minni núlifandi manna og öll-
um er kunnugt og ljóst, er á-
þekkt því er gerzt hefir víða í
öðrum löndum, þó sú þróun hafi
á margan hátt verið örari hér.
..Hér verður engin kirkja til
árið 2000“ sagði menntaður
grunnvitringur í mín eyru ný-
lega og vitnaði þar í frægan ís-
lending. Svipað hafa fleiri sagt,
smærri og stærri spámenn, af
meiri eða minni alvöru, meiri
eða minni tilhlökkun fyrir þjóð-
arinnar hönd.
En þeir, sem taka sér fyrir
hendur að ráða tákn tímanna
fyrir samtíð sína, mættu ef til
vill íhuga þá spurningu, hvort
ekki muni vera eitthvert innra
samband milli þessarar þróun-
ar og þeirra viðburða, sem sett
hafa svip á næstliðna áratugi
og ekki eru neinum fagnaðar-
efni og því siður tilhlökkunar-
efni, ef aðrir fara á eftir eins
eða verri. Nægir að minna á
stjórnmála- og styrjaldarsögu
aldarinnar. Stefna samtíðar í
siðgæðislegum efnum mætti
lika athugast, svo sem hrað-
vaxandi glæpahneigð ungmenna
í vestrænum hámenningarlönd-
um. Mannkyn nútímans getur
óendanlega mikið og þekkir
margt. En það veit ekki, hvað
til friðar heyrir. Lausnin undan
oki þeirrar skelfingar, sem al-
þjóðlegar viðsjár og hraðvax-
andi vígbúnaður veldur, er hul-
in sjónum þjóðanna Þær standa
uppi með meiri möguleika til
farsældar en nokkrar fyrri
kynslóðir gat dreymt um. En
þeir hinir sömu möguleikar eru
settir feiknstöfum. Vitsmunir
til tæknilegra afreka eru tak-
markalitlir. Og mestu afrekin
horfa til tortímingar. „Þeir hafa
hafnað orði Drottins og hvaða
vizku hafa þeir þá?“. sagði spá-
maður fyrrum. Og Jesús: „Þeir
dagar 'munu koma .... vegna
þess að þú þekktir ekki þinn
vitjunartíma.“ Hann túlkar
ekki ómótstæðileg örlög með
þessum orðum. Þau eru aðvör-
un, gild í dag. lífsbrýn í dag.
Þeir dagar þurfa ekki að koma
yfir land, yfir heim. Það er
unnt að þekkja vitjunartímann,
unnt að snúa við, kjósa Krist
og hafna Barrabasi. Vér gætum
gert það, íslendingar.
R.K.R. sá usn flutnlng
7914 sjúktínp.
Aðalfundur Reykjavíkur-
deildar Rauða kross íslands var
haídirm á skrifstofu félagsins
íinn 13. ágúst s.l.
Formaður R.K.R., síra Jón
Auðuns dómprófastur, flutti
skýrslu um starfið árin 1955—
1956 og minntist á helztu verk-
efni deildarinnar á þessu tima-
bili svo sem: Rekstur barna-
heimilis; en á tímabilinu dvöldu
501 barn í sveit á vegum deild-
arinnar; rekstur sjúkrabifreiða
R.K.R., sem fóru 7914 sjúkra-
flutninga umrætt tímabil, en
tvær nýjar sjúkrabifreiðar af
Ford-gerð voru fengnar frá
Bandaríkjunum sl. ár; námskeið
i hjálp í viðlögum fyrir almenn
ing, sem haldin hafa verið við
góðar undirtektir. og öflun
hjúkrunargagna til útlána i
Bílarnir í roiðbænum.
Miðbæjarbúi skrifar: „Stöðu-
mælumim fjölgar stöSugt í niið-
bænum. Mikið er um það rætt,
að vegna þeirra breytist mjög til
batnaðar þar að þvi er bílaum-
ferðina snertir, og efa ég ekki,
að þetta reynist svo, — allt verði
greiðara. En það þarf fleira að
gera — einkanlega í miðbænum
— til jiess að koma í veg fyrir,
að bílum sé lagt klukkustundum
saman við göturnar þar. A ég
þar ekki að cins við kvosina,
heldur tel miðbæjarins götur
eins og Bakarabrekkuna, Amt-
mannsstíg, Bókhlöðustig o. fh,
þótt þær ef til vill strangt tekið
teljist ekki til iniðbæjarins. Vafa-
laust koma þar stöðumælar lika,.
en citl er það, sem ekki iná drag-
ast.
Bókhlöðustígur.
Það er að bægja á brott hinum
mikla bilafjölda, sem að staðaldri
er á Bókhlöðustíg. Þar er oftasl
svo mörgum bilum lagt beggja
! vegna götunnar, að umferð um
hana er erfið og jafnvel liættu-
leg, enda hcfur við þessa götu
afgreiðslu fyrirtæki, sem verzlar
með notaða bíla. Það er alls ekki
tilgangur minn að amast við þessu
fyrirtæki, heldur benda á hversu
óheppilegt það er, að slikt fyr-
irtæki sé staðsett þarna, við þessa
bröttu götu, með injóum gang-
stéttíim, -— götu, sem hundruð
barna eiga leið um daglega og
oft á dag, allan skólatima ársins,
I en Miðbæjarbarnaskólinn er
j þarna á næstu grösum.
i
, Má ekki dragast.
Eg hef oft vcrið að hugsa ura,
að stinga niður penna um þetta.
Eg á olt leið um þessa gðtu og
bilarnir þar og umferðin liefur
verið mér áhyggjuefni. Nú virð-
ist mér hentugt tækifæri til þess
að hreyfa þvi, að eitlhvað verði
gert til úrbóta á þcssum stað. Að
íninu áliti má það alls ekki drag-
ast lengur. Eg vænti þess, að citt-
livað verði hér gert til úrbóta, áð-
ur en skólaganga barnanna
hefst. — Miðbæjarbúi.“
Þegar Nehru forsætisráð-
herra Indlands fyrir nokkru
ræddi byltinguna í Ung-
verjai'.andi og sagði, að þar
hefði verið ])jóðarbyltingr
var vandlega þagað yfir
þeim ummælum hans í út-
varpinu í Moskvu.
heimahúsum í veikindatilfell-
um.
Endurskoðaðir reikningar
voru lagðir fram og samþykktir
samhljóða. Kjörnir voru 19
fulltrúar á aðalfundi Rauða
i kross Islands. Stjórn deildar-
jinnar var endurkosin nema hvað
jfrú Ragnheiður Guðmundsdótt-
jir, læknir, kom í stað írú Guð-
I rúnar Bjarnadóttur, hjúkrunar-
jkonu. Stjórnin er nú þannig
jskipuð: Síra Jón Auðuns dóm-
jprófastur, formaður. Jón Helga-
son kaupmaður, gjaldkeri. Gísli.
^ Jónasson skólastjóri, ritari. Jón-
as B. Jónsson, fræðslufulltrúi.
, Jón Sigurðsson, borgarlæknir.
Óli J. Ólason, kaupmaður og
jRagnheiður Guðmundsdóttir,
læknir. Varastjórn: Margrét
Jóhannesdóttir, hjúkrunarkona
og sira Þorsteinn Jóhannsson-
1 stjórnarráðsfulltrúi; Endurskoð'
endur: Magnús Vigfússon óg.
Víglundur Möller.