Vísir - 24.08.1957, Síða 11

Laugardagihn 24. ágúst 1957
■T'
n
VÍS IB
11
Laugardagssagan —
Frh. ai' 9. s.
j meiri háttvísi, en þeir áttu að
jvenjast og þeir töldu fýrir ofan
! stett sína. Hann gaf orðum
þeirra engan gaum; þeir voru
ekki hundaskítsvirði.
ekka Línu fyrir innan. Hann Á fjórða degi fékk hann sér
langaði til þess að faia inn og sendifei'ðabíl og sótti járnið.
hugga hana segja henni, jfann fékk þrjú hundruð krónur
að Þeir gætu ekki gert að því fyrir það Það var langt siðan
þótt þeir væru svona, en hann hann hafði haft svo mikið milli
hafði aldiei huggað neinn áður handanna, og hann setti það
og vissi ekki hvernig hann átti f samhand við nýjan fyrirboða
að bera sig að því. Grátur Línu — — betra líferni frá hans
var eins og undirspil hjart- hendii ef til vill Hann óskaði
sláttar hans, sem var ör og olli þegs stundum, að hann gæti rif-
honum andþiengslum. Hann ið slg Upp ur gollinum, en það
elskaði hana ekki á þessu var eins og viljastyrkinn vant.
augnabliki, en draumarnir um aði
hana, ljúfsárir, af því að þeir | eftirmiddaginn lor hann
höfðu engan endi, komu í hug niður { bæ til þess að skoða j
hans. Hann langaði að segja svo buðir og leita að afmælisgjöf- j
margt, en hann gat ekkert sagt, inni Hann var að hugsa um að
því honum fannst hann vera kaupa kjól eða kápu------------eitt-
svo lítill á þessari stundu. Hann hvað sem væri gagnlegt. Hann
hleraði við dyrnar, en þegar kreisti samanvöðlaða seðlana í
hann sá, hvar félagar sínir rökum lófa sínum. Anna yrði
hurfu fyrir næsta götuhorn, tók gloð og hissa
hann á rás eftir þeim.
Þýzkur vísindamaiur tehir kenn-
ingar Heyderdahls rangar.
Telur íruniby^ja eYjunna Itak‘a
komið frú Asíu en ekki S.-Amertku
Og alia langaði að gráta af
heift til manrisins, sem stóð
hinum megin götunnar.
Jóakim lagði hart að sér við
brotajárnssöfnuðina næstu þrjá
daga. Iiann hafði viðað að sér
álitlegri hrúgu af alls konar
skrani, sem hann ætlaði að
sækja á bíl að morgni fjórða
dagsins. Fyrir andvirði járns-
ins ætlaði hann að kaupa af-
mælisgjöf handa Önnu, frænku
sinni. Þ
Það gat verið fróðlegt að
dvelja á öskuhaugunum óg leita
í ósómanum. Stundum kom það
fyrir, að þeir fundu kápumerki
og brotnar skeiðar úf* silfri.
Það gaf þeim töluvert í aðra
bönd. j „Svínin ykkar, þið eruð fé-
Það kitlaði sál Jóakims ósköp lagsskítur!“
þægilega, þegar hann hugleiddi | En í staðinn leit hann upp í
heimsku samborgara sinna -—• , bláan, skýhreinan himininn,
— að fleygja brotajárni! Það þar sem svör við öllum spurn-
var sama og að fleygja pen- ingum hans var að finna.
ingum. Það' væri líklega ein-
A leið sinni niður Hverfis-
g'ötu mætti hann íélögum sín-
um, Tyrfingi, Dóra og. Lárusi.
Þeir gengu framlijá honum, án
þess að virða hann viðlits-----
yrtu ekki á hann, frekar en
þeir hefðu aldrei sézt. Það var
eins og honum hefði verið gefið
utan undir. Hann komst allur i
uppnám, stanzaði og starði von-
araugum á eftir þeim, í bætt-
um, trosnuðum fötum og á
hælaskökkum skóm. Þeir voru
riddarar ókominna hreystiverka
hetjur ömurl likans, góðkunn-
ingjar lögreglunnar-------auð-
menn, sem áttu allan heim-
inn, en áttu þó ekki neitt. Hann
fékk sterka löngun til þess að
hrópa hástöfum á eftir þeim:
Þýzkur vísindahiaður, dr.
Tltomas S. Bartliel, fór fyrir
nokkrum vikum til Páskáéyj-
anna, en hann telur allt benda
til, að þær keiiningar Thor Hey-
erdahls séu ekki réttar að eyjarn
ar liafi byggzt frá Suður-Ame-
riku.
Lykillinn að gátunni hyggst
hann finna í letri á gömlum tré-
töflum frá eyjunum, sem vis-
indamenn höfðu árangurslaust
til rannsóknar langa tíð. Það var
kaþólskur kirkjunnar maður, er
1870 var biskup á Tahiti, sem
kom Barthel á „sporið“ 'ef svo
mætti segja, en hann hafði feng-
ið sextiu ára gamlan þræl til
þess að þýða fyrir sig það, sem
letrað var á fjórar töflur. En
þýðing þi-ælsins var of samheng-
islaus til þess að Jaussen, en svo
hét biskupinn, gæti byggt á
henni. Barthel tókst fyrir nokkru
að finna vasabók, s'em Jaussen
hafðí skrifáð margt í um þetta,
og fann hann hana í klaustur-
safni í Rómabðrg, og nú hefur
Barthel hafizt handa um að
þýða það, sem á töflunum stend-
ur, að þvi er hermt er í viku-
blaðinu Der Spiegel. Það, sem
dr. Barthel hyggst sanna, er, að
frumstofninn á eyjunum hafi
komið frá Asíu en ekki Suður-
Ameriku.
„Friðarflugvél4‘
til sölu.
IVIenn geta nú keypt sögulega,
brezka flugvél, ef áhugi er fyr-
ir liendi.
Lancashire-flugvélasmiðj-
uvnar hafa boðið til kaups 23ja
ára gamla de Havilland-flugvél.
tveggja hreyfia. sem Neville
j Chamfcerlain forsætisráðherra
! notaði, er hann fór hina: sögu-
jlegu ferð til Miinchen 1939.
Flugvélin á að kosta 3000 stpd.
1,5 miífj. „einbúa"
í Bretíandi.
Atluiganir á Bretlandi hafa
leitt í ljós, að þar ern 1.5
milljóna „einbúa“, og mikifl
fjöldi þeirra er mjög einmaoa.
Er litið' á þetta sem mikið
vandamál. Athuganir leiddu 1
Ijós, að þessu fólki heíur fjölg-
að um helming frá 1931.
ýý Unnið er að stækkun banda
rískrar lierstöðvar fyrir
utan Tokio í Japan. Um
300 Japanar ger.gu einn
daginn fylktu liði til banda-
ríska sendiráðsins undir
merki, sem á var letrað:
Bandaríkjamenn, farið’ heim.
Fólksstraumur til borganna
áhyggjuefni í Kina.
Bændur forðasf samyrkjuliiiin.
Hann hljóp á eftir þeim. Á
næsta götuhorni vaifuðu þeir
leigubifreið og innan lítillar
stundar höfðu þeir allir eign-
ast allan heiminn.
Endir. . . .
Stjómin í Pekmg hefir vax-j
andi áhyggjur af þvi, hve svcita
fólk ‘pyrpist til borganna,
Hefir verið gripið til þess ráð.s, {
að stofna „vinriumiðstöðvrar“ j
fyrir það fólk. sem stjórnin v'ill
ekki hleypa inn í borgirnar eða
neitar að fara þangað sem
stjórnin ákveöur. Er stjórnin'
þar með búin að stofna fanga-
búðir fvrir aðra en þá, sem ger-
ast brotlegir á sviði stjórnmál-'
anna.
Það er gott dæmi um stækk-(
un borganna í Kína, að á árinu
1950 voru þar 5 borgir með
meira en milljón íbúa, en voru
orðnar 13 í lok síðasta árs, og
nú eru í landinu. 50 bcrgir. þar
sem íS.úar eru milli 500 þúsunda
og milljónar. Þá hefir stjórnin
í Peking birt skýrslu, sem fjall-
ar um athugun hennar á at-
vinnuháttum íbúa borganna.
Niðurstaðau- varð sú, að 60%
íbúa 15 borga,. sem athugaðar
veru. höfðu ekki framleiðslu-
störf mcð höndum, og var talið,
að þessi hópur hefði stækkað
tvöfalt hraðar en fólkinu í borg
um þessum fjölgaði.
Kínverjar, sem koma til Hong
Kong, segja yfirleitt þá sögu,
að. sti'aumurinn . úr sveitunum
sé mjög ör, meðal annai's vggna
þess, að bændur vilja heldur
hætta búskap en taka þátt í
samyrkjubúum. Auk þess eru
bændur neyddir til að afhenda
nær alla uppskeru sína, svo að
hægt sé að sjá borgarbúum, er
koriimúnistar hafa betri tök á,
fyrir nægum matvælum.
stakt í veraldarsögunni, áleit
hann, að fólk léti verðmæti
fara frá sér, án þess að krefjast j
mokkurra launa. En hvers vegna
átti það frekar heimtingu á
launum en rætur trjánna, sem
stóðu niðri í jörðinni og hjálp-
uðu .þeim að bera ávöxt?
Annars var það margt annað,
sem hugfangaði Jóakim, er
liann dvaldi þar. Hann átti það
til að stara drykklangar stundir
út á örlandi sjóinn, þar sem
gamlar, hálftómar niðursuðu-
dósir, appelsínubörkur og mygl
aðar brauðleifar möruðu í háifu
hafi, sem táknmynd um óhóf
mannfólksins. Og stundum —
— þegar hann hlustaði á tóna-
safnið, sem öldurnar mjmduðu
upp við sorann, er fína fólkið
í borginni fílaði grön við — -—
átti hann til að gjóta löngunar-
fullum augum yfir á nesið hin-
um megin, þar sem gamall ein-
setumaður ástundaði geðró í
gömlu W. C. húsi frá timum
Bretadáta. I
I
Féiagai' hans höfðu lítið skipt
sér af honum, einkum eftir að i
ihann neitaði að, vera, með í. að
Iiaupa eina flösku af breríni- !
vini og bprið afmælisgjöfivini líargir írægir leikarar fyrr og síðar hafa
við. Þeir liló.u bgpa. að horium.
anstu eftir þessu...?

Hér sést Douglas Fairbanks eldri, ein.
lielzta stjarna þöglu myndanna, eins og
haun birtist á kvikmyridinni „Einkalíf
Don Juans“, bar sem Merle Obcron lék
á móti honuni árið 1934. Fairbanks var
fraégur fyrir fimi sína, enda má segja,
ao myndir lians hafi fremur verið fim-
leikasýningar en leikur. íí&ri skylmd-
ist, reið-e,g stökk gegnum um það bil 40
kvikmyndir, en vinsælastar urðu víst
,Skytturnar‘ og. .Þjófurinn fró Bagdad‘.
Honum stóð alvég á.sama; þeir
voru eklii hundaskítsvirði.
Einu sinni höiðu þeir verið að
piskra' um það að. slíta ölium/
félagsskap við harin, aí því- að
hann var farinn að temja sér
látið annari inami leika allskonar hættu-
legar listie fyiir sig, en slíkt kom „Doug“
aldrei ti! hugar.- liann var einnig meðál
fárra, .kvilimypdalfeikaéa, sem gerðust
k vikmyndastjóriveridur og héldu áíram
a-5 græSa. Hhnn’ andaðisjt í desember
"939 af biar.tabilun og var þó 56 ára.
Suður-Ameríkulöndin eru að kalla 6-
numin, og þar eru óteljandi möguleik-
ar fyrir dugar.di menn. Smám saman er
verið að „opna“ þessi lönd, með því að
gera fullkomna vegi frá sjó til fjalla
eða inn til dala. Vegurinn hér að ofari
var opnaöur til umferðar í desember
1953 og var þá einn fullkomnasti bíl-
Vegur í öllunt Vesturheimi. Hann liggur
frá Caracas, höfuðhorghini !. Venézu-
ela, tií hafnaibcrgarinriar, La Guaira,
og er að kalla .bugðulaus. Hann er 17.5
knr. á -Isngd. og kemur-í stað gamals veg
ar, sem var rcsklega 30 km. á lengd og
var auk þess með.3ö5 stórhættulegurii
’bugðum. Síðan héfur vegur þessi vérið
gerður aa bluía af al-Émefíska vegin-
tun sv-onefnda, sem á.uiri'síðir að ná milll
nyrzta og syðsta bdda álfunnar.
Árið 1944 voru möndulveldin hvarvetna
á úridanháldi fyrir hersveitum lýðræð-
isþjóðanna og hinna rússnesku banda-
manna þeirra. Þann 20. október það ár
rudaust hersveitir Band arík janna til
dæmis á land á Filippseyjum, oy cr á-
rásarsveitirnar fyrsíu vo.ru kó-rr.har á
land. óo Douglas McArthur h.ershöfðingi
á eftir með foringjaráði sínu til að
standa við fyrirheit, sem hann ha.fði
gefið Filippseyingum hálfu ’piið.ja ári
áður, er hinn neyddist ti! að yfirgcfa
eyjarnar. Þá hafði hanr. tilkvnnf: „Ég
kem aftur!“ í för með höaum var nu.a.
- Sergio Osmena. forseti: útlagasijárnar
eyjanna; Síðar úrðu eyjarnar lýðveldi
með áðstoð Bandaríkjanna. ,