Vísir - 21.10.1957, Blaðsíða 9

Þakkaði fyrir
lánið.
• Fangi að nafni Cliarles Par-
sons, Scarface kallaður, flýði
úr fangelsi í 'Engrlancli fyrir
rúmiun liálfiun niánuði og
hefur eícki náðst, en yfir-
f angavör ður inn fékk send-
ing-u frá liohum', fangabún-
inginn ásamt „þakklæti fyrir
láhið“, og sfóðtun "ösRunú'
Meðfyig'jancli bréfi lauk: „I
von uni, að við hilíunist
afdréi aftur“.
Er inell 43,1
©g iifi.?. ••
Hingað til hcfur vcrið álitið,
að menn þyldu ekki meiri lík-
amsliita en 42° C.
Nú segir í fregnum frá
Bandaríkjunum, að maður
nokkur hafi iegið í sex daga
í sjúkrahúsi í Fort Worth í
Texas með 43,1 st. hita. Hefur
honum við og við verið brugð-
'ið ofan í ísvatn, en ekki minnk-
aði ,Æuðán“ að heldur. Seljum
vér ekki dýrará en yér keypt-
um.
Hljómleikar í skógiimra.
Kæra íkornafrú, þér vilcluð víst ekki íærá til hál-
ann agnar lítiS, sagði skógarmúsin, sem hafði tekið sér
sseti rétt fyrir aftan íkomafrúna. Eg get ekki h-aft
uskottið annarsstaðar. Get eg nckkuð gert að því að
skottið á mér er svona stórt og fallegt. Yður finnst
kannske eg ætti að taka skottið af mér, bara af því
að skottið á yður er mjótt og snöggt eins og ánamaðkur.
En hagamúsin hún frú Svip sagði ekkert, enda á
maður ekki að segja iieitt þegar maður ávarpar ein-
hvem og íær ónot í staðinn. Svo byrjuðu hljómleik-
arnir. Það vár engin söngskrá, því dýr geta ekki lesið,
en þrösturmn kcm frarii á tííílii atnða og tilkynníi hver
ætti að koma fram næst. Fyrst kom skógardúfan. Hún
söng langt og leiomlegt iag og teygði úr hálsmum og
kurrkaði við og við. Svo var það einhvcr sem hrcp-
aði: Ut, út, út öil sömui cg þá móðgaðist skógardúían
og dró sig móðguð í hlé. Maður á ekki að kasta perlum
fyrir svín, sagði hún. En það voru einhver vahdræði
því að áheyrendur voru allir loðdýr: refir, möldvörpur,
íkornar, mýs og því um iíkt. Nú köm ugian. En það var,
ekki sériega faiiegt. Hún var fijótiega hrcpuð niður
líka. Næturgalmn fékk ao syngja í heilar tíu mínútur,
því hánh kunni svo vel að syngja. Hann scng ekki það
sama allan tímánn — en tísti og söng ýmist hátt u.ppi
eða djúpt mðri. En hvað hann söng vei. Ahoríendumir
Líkur benda til þess að rekst-
trr stáliðjuvcrs, sem nýtir V,að
brotajárn, sem til fellur hér á
’lándi, yrði þjóð’hagslega hag--
kvæmí. Stáliðjuver, sem bræðir
og vinnur 10 þúsund lestir á
ári er talið að myndi syara 8
milijóntxm króna í erlendum
gjaideyri árlega, með öðrurn
orðum • slíkt sláliðjuver niyncli
spára á tveimur árutn erlcnclan
gjaldeyri sem nemi stofnliostn-
aði þes-s.
Jón Brynjólfsson vélaverk-
fræölháiir . hjá Iðnaðarmála-
stofnun fslands hefur fýrir til-
stuðlan fyrrverandi viðskipta-
málaráðherra Ingólfs Jónsson-
ar. samið álitsgerð um reksturs-
möguieika slíks stáliðjuvers á
•ísiandi og birtist hún í tímarit-
inu Isienzkur iðnaður.
Talsvert magn af úrgangs-
járni er-til í laridinu og mun það
sem nú fellur til árlega vera
um 500 tonn, en muni fara ár-
lega vaxandí og ná 10 þúsund
tonnum 1985 og 15 þúsund
tcnnum 1973, > j
! " Ef útflútningur á 'brotájárni
vex-ði þegar stöðvaður ætti að
vera hægt að safna nægum
birgðum til þess að stáliðjuver
með 10 þúund tonna afköstum
geti tekið til'stárfá árið 1960
og ætti ekki að Skorta hráefni
úr því.
I Fyrstu tíu árin er 'taHð að
innanlandsmarkaðLtr myndi
takmarka framleiðsluna, sem á-
I litið er að myndi verða vaisaðar
vörur svo sem stangajárn eða
steypustyrktarjárn en ársþörf
af steypustyrktarjárni ér -4
þúsund tonn og annað bygging-
arjárn (profiler) 1200, tonn eða
rúmlega 5 búsund tonn.
í járnsteypunum í Reylcjavík
rnunu vera framleiddir hlutir
úr járni og stáli, alls 600 tonn
árlega, en árið 1062 mun þörfin
innanlands vera orðin 2300
tcnn og síeypustyrktarjárns-
notkun vera um 7 þúuhdir lest-
iri Virðist því staridast á frarh-
leiðslu og innaníantísþörf fýriri
framleiðsíu Slíks ' iðjuvers.
Frh. af 4. s.
í hurðina svo hún opnaðist.
Hundurinn þaut að rúmi Jó-
hönnu. Iiún fann að bandið. um
háls hennar losnaði; kuldinn
hvarf, afturgangan leýstist upp
í gráa þoku, sem leið burt.
„Þánnig er sa^gan," sagði
Nihlén læknir. „Martröð munu
margír segja. Þannig 'fór 'mé'r í
fyrstu. Eg ále'it að Jóhanna
hefði haft martröð. En svo
sýndi Jóhanna mér hin eld-
rauðu för, sem hún hefur á
hálsinum eftir bandið.“
Læknirinn tottaði pípu' sína
og var hugsi.
Einhver spurði þá, hvort
hann tryði því að til væru
draugar? Það kom glettnis-
glampi í augu Nilhén læknis.
Hann mælti:. ,,Nei, auðvitað
trúi eg því ekki að til séu
draugar. En hvernig var setn-
ingin í amerísku óperetturini,
sem var útvarpað í gærkveldi?
Húri var þannig: „Menn geta
engu trúað af því, sem hann
segir — nema þegar hann lýg-
ur — því þá segir hann satt.“
. (Þýtt).
Vatikanið cðá Páfáirlkíð, cins og það
héfur verið nefnt á islensku, ’uær yfir 108
eítriír lands og liggur í lijarta- Róma-
borgar. Það var gcrt sjáífslíett rlki 11.
febrúar 1929 og er myridin hér að o'an
frá því, er .sanikomnlagið um stofnscin-
ihgú Jiess var unclirriíað. ?,IiiSsoIini ior-
sætisráðherfa (t. h.) skrifaði unclir í nafni
Italiu og Gásparri líardináli (í miðju)
fyrir höhd rómversk-ltaþóísku kirlcjunn-
ar. Þar með var bundinn endi á meira
en hálfrar alclar deilu milli kirkju og ríkis.
Samkomulágið var tekið upp i ítölsku
stjórnarskrána árið 1917.
klöppuou — og refurinn .uivic vatn í munninn við a$
hona a nann. xán þá geroist |>aS, sem verra var. Á
eftir vissi enginn hver hafSi beÖiS krákuna um aS
syngja. En aiít í éinu var hún komin og gaf frá sér
ljóía skræki. Hættu, hættu. Á þetta að vera söngur.
Burt, hrópuSu áheyréndur. En krákan hélt áfram'eins
og ekkert heiSi í skorizt. Þá byrjuou dýrin aS kasta
kvistum, grenikönglum, hnétum og moldarkögglum,
sem þutu al'lt í knngum krákuna. Aheyrendur hafa
ekkert vit á listum, sagSi hún. Þeir vilja bara citthvaS
unaSslegi. Þeir skilja ekki nútíma tónlkt. Ailí í kring-
um viSarstaflann sem veriS haíci leiksvið, iágu hrúgur
af hnetum og köng’um, sem kastaS haf5i veriS á krák-
una. Músin og íkorninn fcngu ncg að gers með aS bera
þstta heim til sín. — List’n er þó til einhvers, sagSi
Svip, Iitla vitra músin. Hún var þakkíát flyrir allaa
þennan góoa mat. En fru íkorni var cf fín til aS svara.
TaCoina-súncIs-briiin vlð Pug-st-suncl,
Washington,' eyðilagðlst- I ofvlðri hinn 7.
nóveniber 1910, skömnin off:r að sirfiði
hcnriar hafði verið loldð. Ekkcft mann-
tjon varð. Brúin, sem var ".SOO feta 'Íöng,
var þriðja iengsta hengibrii í líándarikj-
unuíri. Rárírisókri leidtli í ijósf að gíftir-
left álag stormsins á liáf brúarinriar
leiddi til ofsa sþenriu við brúarendana,
sem lauk nieð þvi að hún brast. Ný brú
með f jórum akbrautrim 'og ériri transíari
styrktarstoðum var síðar byggð og opnuð
til ’untferðar hlnn 14, 'bktóber 1850 og er
liún enn í nofknn.
í nóveuibéi- 1910 tcik laridshöfðingi i
Bamenda á nióti fýratii starfsmönniirii
Verndárgæzlii Saíiiéiriúðw .þjóöanna tH
Cafnerun-ríýieridunFiar 1 Amku, sem lýtUr
stjórn 'brezka samvéEdisiri's.1' Verndargæal-
an var tekin upp ti! þéss að fylgjast með
þróuri vestur-afrískra larídsSvæðá í áttina
tíl 'sjáifsstjórnar, leita. har tllíagna og
kanna aðstáéður. Markmið Verndargæzlu
Sáfriditluðu þjóðahna er að éfla friðinn,
styrkja einstðk' landssvæði 'til sjálfstæðis
Og auka virðingu inanna fyrir almennum
mannréttindiun, svö og að • bæta' sambúð
þjóða.
Mánudaginn 21. október 1957
Kaldsamur
flótti..
Tveir ’ júgóslavneskir
1‘Ióttamenn komu mn daginn
til Briissel í Belgíu.
Komu þeir svo að segja
beina leið frá Júgóslavíu, og
ekki riöfðu þtíir haft farar-
tækjaskipti á leiðiniii, þvi
að þeir voru laumufarþftgar
í kselivagni sem var að öðru
leýíi fuliur af frystu kjöG.
Vöru þeir ‘finitn sólarhíirigá i
vagninum og voru -ciiög |
kalclir, cn þeim varð ekki
méint af ferðinni. Þeir höfðu
méðfferfi's nókkrar brsnríi-
vínsflöskur íil að haldá á sér
hita.