Vísir - 02.11.1957, Blaðsíða 7

Laugardaginn 2. nóvember 1957
VÍSIR
^THA C
HRISTiE
ftllap ieiiit
tiflfja til...
m
komin írá Englandi.
Edward gat ekki á sér setið, er hér var komið. Hann skelli-
hló. „Þú ert dásamleg, Viktoria!“ sagði hann svo. „Þér verður
aldrei ráðafátt — alltaf dettur þér eitthvað i hug, þegar illa
stendur á.“
„Eg veitsvaraði hún. Annars virðist eg sérfrœðingur í að
búa til nána ættingja — dr. Pauncefoot Jones að þessu sinni og
biskupinn áður.“ Hún hafði varla sleppt orðinu, þegar það rann
upp fyrir henni, livað liún hafði ætlað að spyrja Edward um
forðum, þegar þau hittust í Basra. Þá hafði verið kcmið fram
á varir hennar að leggja fyrir hann mjög mikilvæga spurningu,
þegar frú Clayton kallaði til þeirra, og sagði þeim að korna inn
í húsið. „Eg ætlaði annars að spyrja þig um dálítið fyrir löngu,“
hélt hún áfram. „Hvernig stóð á því, að þú vissir, að eg hafði
skrökvaö þessu um biskupinn í Llangow — að hann væri frændi
minn?“
Edward haíði haldið um hondur hennar, og hún fann nú, að
honum brá mjög við þessa spurningu. Svo svaraði hann í flýti,
eiginlega alltof fljótt: „Nú, þú sagðir mér sjálf frá þeirri upp-
finningu þinni — var það ekki?“
Viktoria leit á hann. Það var einkennilegt, hugsaði hún síðar,
að þessi smávægilegu, barnalegu mistök skyldu hafa eins mikil
áhrif og raun varð á. Spurning hennar hafði nefnilega komið
Edward algerlega á óvart. Hann vissi ekki, hverju hann átti að
svara — svipur hans lýsti allt í einu varnarleysi, það var eins
og hann hefði verið sviftur einhverri grímu.
Þegar Viktoria virti hann fyrir sér undir þessum kringum-
stæðum, var eins og allt umturnaðist í huga hennar, sem hún
hafði safnað þangað af minningum um at’ourði síðustu vikna,
allt félli í þær skorður, sem því var ætlað, og hún sá sannleikann. !
Þó getur vel verið, að þetta hafi ekki gerzt snögglega. Ef til vill
hafði undirvitund liennar glímt svo lengi og mikið við spurn- 1
inguna: Hvernig vissi Edward um biskupinn- að hún hafði verið
að mynda svarið síðustu vikurnar — og svariö gat ekki orðiö
nema á einn veg.... Edward hafði ekki fré.tt um biskupinn í
Llangow frá henni, og þá voru aðeins tvær manneskjur í öllum '
heiminum, sem hann hafði getað frétt um hann hjá — Clipp- 1
hjónin. Það kom hinsvegar ekki til mála, að þau hefðu hitt
Edward eftir að hún kom sjálf til Bagdad, svo að hann hlaut aö,
hafa vitað um þessa skröksögu hennar áður en hann fór frá
London. Af þvi leiddi þá, að hann hlaut að hafa vitað frá byrjun,
að hún — Viktoria — mundi fara til Austurlanda á þeirra veg- ,
um, og þá var þessi dásamlega tilviljun ekki nein tilviljun fram-
ar. Einhver hafði lagt á ráðin um þetta, undirbúið það og séð
um, að það yrði framkvæmt.
Og sem Viktoria virti nú fyrir sér grímulausa, ásjónu Edwards,
varð henni allt í einu ljóst, við hvao Carmichaei hafði átt, þeg-
ar hann nefndi orðið Lucifer. Hún gerði sér einnig grein fyrir'
því, hvað hann hafði séð fyrir enda gangsins í ræðismannsbú- '
staðnum í Basra, er hann hafði flúið út á götuna. Kann hafði
séð þetta unga, fallega andlit, sem hún virli fyrir sér á þessum
augnabiikum — þvi að Edward var fríður sýnum:
„Lucifer, sonur Morgunsins, hví hefur þú fallið svo djúpt?"
Hættan stafaði ekki frá'dr. Rathbone — heldur Edward! Hann
hafði aðeins lítilfjörlegt lilutverk á hendi írammi fyrir almenn-
ingi, hlutverk óbrotins skrifara, en þó var það hann, sem lagði (
á ráðin og sagði fyrir verkum, en dr. Rathbone var aðeins hafður
til að sýnast — og dr. Rathbone hafði ráðið henni til að forða
sér, meðan þess væri enn kostur....
En Viktoria virti nú fyrir sér þet-ta fallega, illúðlega ar.dlit,
varð heimskuleg krakkaást hennar allt í einu að engu, og hún
skildi snögglega, að tilfinningar hennar gagnvart Edward höfðu
raunar aldrei átt neitt skylt við ást. Þetta voru nakvæmlega
sömu tilfinningar og hún fann bærast meo sér, þegar hún sá
Humphrey Bogart í fyrsta skipti í kvikmynd, og síðar, er hún
sá í fyrsta sinni mynd af hertoganum af Edinborg.... Og Ed-
ward hafði aldrei elskað hana. Hann hafði hagnýtt sér það af
ásettu ráði, að hún var áhrifagjörn og leiðitöm gagnvart þeim,
sem hún fékk mætur á. Hann hafði kunnað tökin á áhrifa-
gjörnum stúlkum í London forðum, þegar hann settist hjá henni,
og hún hafði gengizt upp yið smjaður hans. Hún hafði hegðað
sér eins og flón.
Akvegir -
Framh. af 1. síðu.
Helztu framkvæmdir
í sumar.
Helztu vegaframkvæmdir í
j sumar hafa verið sem hér seg-
ir:
Unnið var að Hvalfjarðarvegi
hjá Fossá og nýr vegur lagður
þar á kafla. í Borgarfh-ði og á
Snæfellsnesi var unnið að
smáspottum víða og auk þess
að allmikilli vegarlagningu á
Skógarströnd. Þar var fullgerð
ur vegur frá Bakka cg 2 kíló-
metra út fyrir Gljúfrá, þannig
að nú er upphleypti vegurinn
kominn vestur fyrir sýslu-
mörkin. Á sunnanverðu Snæ-
fellsnesi var unnið að svoköll-
uðum Heydalsvegi, en honum
er í framtíðinni ætlað að liggja
norður yfir. Rauðamelsheiði og
verður það þá þriðji akvegur-
inn yfir Snæfellsnesfjallgarð-
inn og am leið sá sem lægst
Iiggur og sennilega snjólétt- \
astur. Nú er vegur þessi kom-
inn að Ölviskrossi, efsta bæn- j
um í Hnappadal.
Yzt í Barðastrandasýslu var
unnið að vegargerð og er nú
bílfært orðið að Hvallátrum og
um allan Rauðasand.
Vestfirðir
x vegasamband.
Mestu fé hefur samt verið
varið til Vestfjarðavegarins, þ.
e. úr Arnarfirði í Vatnsfjörð
á Barðaströnd, en þeim vegi er
ætlað að tengja Vestfirðina við
vegakerfí landsins. Þessi veg-
ur, sem nú er unnið að, verður ^
alls um 30 km. að lengd frá j
Vatnsfirði og i Dynjandisvog og |
er um þriðjungur hans þegar
fullgerður.
BEZTAD AUGLÝSAI VfSj
Vegur um
Tjörnes.
í Þingeyjarsýslu hefur veru-
legur áfangi náðzt mpð vegin-
um um Tjörnes, sem nú er orð-
inn akfær, enda þptt ekki sé
að fullu lokið við malarburð í
hann. Með þessum vegi verður
Reykjaheiðarvegur óþarfur, en
hann er snjóakista hin mesta
og ófær mikinn hluta árs.
Austurlandsvegur.
Á Austurlandsvegi hefur
verið lagður nýr vegur 5%
km. að lengd vestur frá Jök-
ulsá hjá Grímsstöðum en þar
var áður fremur ógreiðfær og'
leiðinlegur vegur. Austan Jök-
ulsár er einnig kominn nýr
vegur upphleyptur, sem nær
að Víðidal á Fjöllum. Á þeirri
leið var 6 km. vegarkafli tek-
inn í notkun í haust. Enn er
ólagður vegur frá Víðidal og
austur að Skjöldólfsstöðum í
Jökuldal og ei það samtals um
60 km. Þegar þeirri vegar-
lagningu er lokið má búast við
að leiðin milli Austur- og
Norðurlandsins verði opin
miklu lengur fram eftir hausti
og opnist fyrr á vorin heldur
en ruddi vegurinn, sem nú
liggur á þessari leið.
A Lónsheiði er búið að und-
irbyggja veg yfir alla heiðina
og ætti hann að öllu forfalla-
lausu að verða fullbúinn næsta
sumar.
Þrengslavegur.
Á Suðurlandi hefur ekki
verið unnið að- neinni meiri-
háttar vegargerð nema Austur-
veginum — cðru nafni
Þrengslavegi — úr Svína-
þrauni og ausfur í Ölfus. I
suniar var undirbyggðui: 3ja
hm. la(ngur vegur vestasí í
Svínahrauni, en þa.r er saint
enn eftir að leggja 21 km,
langan veg.
E. R. Burroughs
24S4
Þegar Tarzan hafði veitt
Betty Cole verðskuldaða'
ráðningu, gekk hann á.brott,
Betty Cole virtist hikandi,
en svo kallaði hún: Bíddu
eftir mér. Þú getur ekki
skilið mig svona eftir.
Burðarmenn mínir hafa
hlaupizt á brott og eg er hér
ein og yfirgefin og rata ekki
um skóginn. Betty brá litum
við augnatillit Tarzans.
Jæja, eg biðst afsökunar,
sagði htm en viltu nú hjálpa
mér?
Tiginn maður, er var gestur
á geðveikrahæli þurfti að fara í
síma. Honum gekk illa að ná
sambandi og loks hrópaði hann
sárreiður:
J — Halló, stúlka mín, vitið þér
hver eg er?
— Nei, var svarað rólega, —
en eg veit hvar þér eruð.
★
Húsmóðirin: — Nýi gestur-
inn er áreiðanlega kvæntur eða
ekkjumaður.
Dóttirin: — Nei, mamma,
hann segist vera piparsveinn.
Húsmóðirin: — Ja, eg trúi
því nú ekki. Þegar hann opnar
veskið sitt til að borga leiguna
snýr hann sér alltaf undan.
+
— Eg get ekki borðað þetta
kál, hrópaði gesturinn. — Kallið
á forstjórann.
— Það þýðir ekkert, sagði
þjónninn, — hann getur heldur
ekki borðað það.
★
— Frúin: — Eg hef verið
beðin að gefa síðustu vinnu-
konunni meðmæli. Eg er búin
að skrifa að hún sé bæði löt, ó-
stundvís og ósvífin. Hvað á eg
nú að segja henni í vil?
Maðurinn: — Segðu að hún
hafi góða matarlyst og sofi vel.
★
Ræðumaðurinn var orðinn
þreyttur á sífelldum framítök-
um. — Það virðast vera marg-
ir asnar hér í kvöld, sagði hann.
— Væri ekki ráðlegt að einn
talaði í einu?
— Jú, svaraði rödd í salnum:
— Ilaldið þér áfram.
■¥■
— Getur bekkurinn sagt mér
til hvers kýrhúðin er notuð?
spurði kennarinn.
— Vissulega, sagði kunnugleg
rödd aftan úr bekknum. — Hún
heldur beljunni saman.
*
Afinn: — Hver er vinsælasti
drengurinn í bekknum?
Drengurinn: ■— Hann Jói var
það síðast, því hann smitaði
kennarann af mislingum.
Hann sagði stúlkunni sinni
að ef hún giftist sér ekki fengi
hann sér reipi og hengdi sig á
staðnum.
— Ó, gerðu það ekki, Rikki
minn. Þú veist hvað pabba er,
i’Ia við- að þú hangir hérna.
*
— Þetta rúm var í eigu langa-
langömmu minnai’, sagði forn-
minjasa’inn.
— Og vafalaust eití af rúm-
unum sem Washington. sv.qf í,
svaraði hinn vantrúði kaupandi,
— Ekki ólíklegt, en. hún
amma mín mundi aldr.ei viður-
kenna það.
'k
Það var skrýtið.sem kom fyr-
ir Lúðvík. XVI. Hann var fyrsti
karlmaðurinn, sem gekk á há-
um hælum til að sýnast hærri.
Síðar hjuggu Frakkar af hon-
um hausinn til að hann sýndist
lægri. u ........