Vísir - 14.04.1958, Blaðsíða 10

ISL
vfsnt
Jrank Ifwty
Fjársjóðurinn
Fagradal.
60
Fallegasta stúlka, ef eg man rétt. Eldri bróSir hennar og eg
vorum bekkjarbræður. Hún er ekkja en það vissi eg ekki fyrr
en eg fór að skrifa fólkinu heima aftur út úr leiðindum. Þaö er
ekki nógu langt um liðið en eg veit að hún vill. Hún sendi mér
þessa mynd.
Bruce tók myndina og horfði á fingert hjartalagað andlit,
sem brosti út úr miklu af svörtu hári.
— Falleg, sagði Bruce, — mjög falleg. En hvers vegna sendir
þú bara ekki eftir henni eins og flestir sem eru að flytja inn
konur frá austurströndinni? Sparar þér mikla peninga.
Hailey hristi höfuðið.
— Nei, sagði hann. — Þannig get eg ekki gert það. Eg býzt
við að hún Jo litla hafi ger migt dauöhræddan við allt kven-
fólki viðkomandi. Eg verð að sjá stúlkuna fyrst — sjá hvað hún
hefur breytzt mikið. Biðja hennar. Kynnast henni. Það gengur
hægar á þann hátt, býzt eg við, en það er miklu viturlegra.
— Eg býzt við að þú hafir rétt fyrir þér, sagði Bruce. — Samt
sem áður reiddi eg mig á þig til aö.... Fjandinn. Hvað er eg
að hugsa? Þú verður kominn aftur um það leyti. Meðal annarra
orða, hvernig líður Jo núna? Hefurðu heyrt nokkuð um hana.
— Frá henni, leiðrétti Hailey. — Hún skrifar mér reglulega.
Hún á eigið spilavíti nú, sem hún reisti fyrir peningana, er King
arfleiddi hana að. Kallar það La Rubia. Það er spánska orðið
fyrir „Sú ljóshærða“, er það ekki? Það er mjög vinsælt. Hún
heldur sér á móttunni eða öllu heldur heldur sér sér ekki á
mottunni eins og hún er vön. Eg hálf vorkenni henni. Jæja,
lagsi, get eg dregið þig með til Frisco?
Bruce glotti við tönn.
— Eg á nú heldur bágt með það, Hailey, sagði hann. — Þú
skilur, eg get eiginlegá ekki yfirgefið Juana einmitt núna.
Hailey leit á hann og munnur hans glenntist sundur í gleitt
bros.
— Nei, sagöi hann. — Já, hérna, gamli minn. Þú ert að koma
til. Hvern skyldi hafa grunað það.
í sama taili kom Juana út úr húsinu, jafn grönn og jafn þrung-
in yndisþokka og áður.
— Maður skyldi halda, Senor Burke, sagði hún á ensku, sem
vakti furðu Haileys, — að þessi barnungi okkar ætti að fæðast á
morgun í staðinn fyrir eftir tvo mánuði, héðan í frá. Eg er gall-
hraust nema þennan smálasleika í morgun. En hann, guö minn
góður. Hann vill ekki að eg gangi, hreyfi mig eða geri nokkurn
skapaðan hlut. Hann bannaði mér jafnvel að elda þar til við
reyndum brasið hans; þá fyrst urðum við veik.
— Juana, kæra, sagði Hailey. — Þú verður að afsaka en eg
ætla að kyssa þig. Eg er svo hamingjusamur yfir þessu öllu að eg
gæti baulað eins og vetrungur.
Hann kyssti hana og gekk svo aftur á bak, brosandi.
Juana brosti til hans.
— Nú verð eg að fara, sagði hún, — og ná handa ykkur í
vín og smákökur, sem eg hef bakað. Síðan skal eg láta ykkur í
friði til að þið getið hlegið og gortað hvor við annan eins og smá-
strákar, sem þið karlmenn eruð allir i hjarta ykkar.
— Já, hérna, sagði Hailey, þegar hún var farin inn. — Su
talar góða ensku. Þú hefur kennt henni, er það ekki?
jú, sagði Bruce. — En hún Jærði samt mest af sjálfri sér. Var
vakin og sofin við það.
— Alltaf, lagsi minn? spurði Hailey stríðnislega.
__já, sagði Bruce og brosti friðsamlega. — Ekki kanngke
alltaf, Hail.
— Það er gaman að vera að fara heim, sagði Hailey. — Það
gerir mig enn ákaíari að sjá þig svona hamingjusaman. Eg býzt
ekki við, að eg geti t lið þig á að koma með mér til Frisco eins
og komið er.
— Nei, Hail, sagði Bruce, ánægður. — Eg býzt ekki við þvi.
Juana sat á brunnbarminum og horfði á Bruce grafa. Er hann
rétti sig upp sá aðeins á kollinn á honum. Síðan klifraði hann
rólega upp úr brunninum. Hann hélt á einhverju í hendinni.
j Síðan hélt hann því upp fyrir framan sig og hún sá hvað það
var. Hún leit á hann og augun voru stór af hræðslu sem hún
minntist vel. Bruce brosti.
Síðan fleygði hann klumpnum, sem var stærri en dúfuegg,
tandurhreinn, hreint gull, rauðleitt, algjörlega ómengað — aftur
í brunninn. Hann tók upp skófluna og hóf að kasta moldinni
niður í aftur, hann vann óhikað, en flýtislaust við að fylla hann.
— Eg skal hjálpa þér, mi marido, sagði Juana.
— Nei, sagði Bruce. — Hugsaðu um barnið, Juana.
Hann vann stöðugt þar til brunnurinn var fullur. Síðan þjapp-
aði hann moldina með staur. Síðan rakaði hann og bursta blett-
inn með greinum og skildi þær eftir erhann fór til að hylja vegs-
ummerkin. Juana vissi að eftir tvo aaga mundi ekki sjást að
grafið hefði verið þarna.
Þau fóru inn í húsið og Juana lagðist á rúmið. Hún lá róleg í
friði, sem var heitur sem sólskin, djúpur sem sjálfur tíminn.
— Mi Corizon, sagði Juana. — Hjartað mitt — þetta þarna
gull — það vakti ekki ótta hjá þér, var það? Segðu mér, að það
hafi ekki verið ótti.
Nei, sagði Bruce. — Hvers vegna spyrðu þessa, Juana?
— Eg vildi ekki að það hefði verið ótti, sagði hún, — því ótti
er fyrir konur — ekki menn eins og þig.
— Nei, sagði Bruce. — Ekki ótti en gull er illur hlutur.
Hann lyfti henni upp svo að hún gæti séð út um gluggann,
síðasta geislabað sólarinnar.
— Eg þarfnast þess ekki, Paloma. Eg veit að þetta er sjald-
gæfur hugsunarháttur, en það er aldrei hægt að kaupa neitt sem
máli skiptir fyrir gull. Hvaða ást gæti það fært mér, sem eg hef
ekki þegar öðlast? Því eg hef þegar fundið fjársjóð minn, Juana
mín. Þetta, — hann benti út um gluggann — og þig.
Juana leit út og sá sólskinið i dalnum, ungt kornið bugðast
í birtunni, Jesús og Jósefína ganga niður með röðunum og gera
fallegar sveiflur, er þau slógu það. Síðan leit hún aftur til hans,
reis upp, leitaði að munni hans með sínum og hvíslaði: — Og
barnið okkar. Bættu því við og þú hefur á réttu að standa, elsk-
an mín.
— E N D I R —
íslenzk tónskáld senda
,kollegum,/ orð.
//■
Nýlega hefir Tónskáldafélag
íslands sent Norræna tón-
skáldafélaginu og tónskáldafé-
lögum Norðurlanda svohljóðí-
andi orðsendingu:
„Vegna þeirrar kröfu hinnar
norrænu dómnefndar, sem
kjörin var til að velja tónverk
fyrir næstu norrænu tónlistar-
hátíð, að til greina skuli ekki
koma tónverk, er samin hafa
verið fjuúr tíu árum eða meir,
vill Tónskáldafélag íslands
leyfa sér að benda á það, sem
hér segir:
Það verður ekki hjá því
komizt að segja frá því, að tón-
listarlíf á íslandi hefir enn
ekki náð svo miklum þroska,
að krafa þess geti átt við um
)V" izk tónverk. sem oft bíða
óflutt
handriti áratugum
E. R. Burroughs
■TARZAN—
g'issgí
y *V« y.
2597
Ekki leið á löngu fyrr ea
hópur af dvergum, ríðandi
á strútum, var saman komin
til að ráðast gegn Tarzani.
Tarzan hélt áfram för sinni,
en nú tók hann eftir reyk
áti á sléttunni og það gat
ekki annað verið en þar
taari hópur ríðandi manna.
Hann tók ör úr mæli sín-
um og setti á bogastrenginn.
En honum fellust nærri
hendur er honum mætti
óvenjuleg sýn.
Mánudaginn 14, apríl 1958
saman og oftast einmitt þau
veigamestu. Það er ekki hægt
að dylja þá ótrúlegu staðreynd,
að íslenzk tónskáld búa við
langum lakari kjör en stéttar-
bræður þeirra á hinum Norð-
urlöndunum, Jslenzk tónskáld
hafa ekki tök á að fá verk sin
afrituð, fjölrituð eða ljósmynd-
uð —> hvað þá heldur prentuð.
Hvorki Ríkisútvarp íslands né
Symfóníuhljómsveit íslands né
íslenzkir söngflokkar né flokk-
ar stofutónlistar né einleikarar
né söngvarar hafa, nema að
mjög litlu leyti, getað annast
flutning eða dreifingu ís-
lenzkra tónverka.
íslenzk tónskáld hafa heldur
ekki haft tök á að starfa sjálfir
að kynningu verka sinna, held-
ur hafa einkum á seinni árum
þurft að eyða kröftum sínum í
að skipuleggja á fslandi al-
þjóðlega réttindastofnun og fé-
lagsstarfsemi til að reyna að
skapa sér og tónlistinni sams-
konar aðstöðu hér á landi sem
annars staðar tíðkast. Þess er
að vænta, að þessi aðstaða
verði eftir 10—20 ár orðin á
íslandi svipuð og í öðrum lönd-
um.
Tónskáldafélag íslands treyst
ir því, að Norræna tónskálda-
ráðið og norrænu tónskáldafé-
lögin sýni fullan skilning á sér-
stöðu íslands í þessum efnum
og styðji einnig- kröfur Tón-
skálafélags íslands á hendur
þeim íselnzkum aðilum, sem
eiga að leggja rækt við tónlíst
og alþjóðleg viðskipti á sviði
tónlistar — svo að ísland geti
sem fyrst staðið jafnfætis hin-
um Norðurlöndunum í þessum
efnum.
Það er einnig skoðun Tón-
listarfélags íslands, að í vali
tónverka til flutnings á nor-
rænum tónlistarhátíðum skuli
ekki farið eftir tízkufyrirbrigð-
um og stælingum þeirra,
hversu haganlega sem þær
kynnu að vera gerðar — held-
ur skuli hinar listrænu kröfur
við samningu á efnisskrám ein-
göngu miðast við hið sálræna
tjáningargildi verkanna — sem
er óháð tíma og tízku.“
★ Sjókort útgefin af brezka
flotamálaráðuneytinu eru not-
nð um allan lieim. 1 fyrra
voru seld 1.404.450 sjókort.
:k Yuri Soloviev, yfirmaður
rússnesku skipasmíðastofnun-
arinnar, kom fyrir nokkru til
Rretlands, m.a. til þess að
kynna sér innréttingu brezkra
skipa.
m fa rir
oi/ tœhni—frh.
Fi'amh. af 3. síðu.
áfram. Spaðarnir eru í einskon-
ar hólfi svo að þeir minna á viftu.
Vélin getur sem sé notað lítinn
blett til flugtaks eða lendingar,
en auðvitað getur hún einnig
'ent eða hafið sig á loft eins og
v: 'iuleg flugvél á velli.
1 agvél þessi flýgur hraðar en
kopti cg hún getur lika verið
lengur á flugi.
Heri’.m hefur mikinn áhuga
fyrir flugvél þessari og hyggst
nota hana rem eftirlitsflugvél og
björgunarfli.gvél, en verksmiðj-
an, sem byggir hana, telur að
hún verði ein iig hentug til al-
' mennra nota.