Vísir - 14.05.1958, Blaðsíða 9

Miðvikudaginn 14. maí 1958
VfSÍK
Hnn Delany frá írlandi, eiim fcezíi hlausari heimsins, kejsnir nú
iyrir Villanava háskclann í Fila-delíiu. — Ron, sem er 22 ára
gamaU, héfur hlaupið míluna á 3 rtiín. 59 sek. Þjáífari hans
seg-r Iiar.n geía hfáúpið hana á 3 mía. 55 sek. Þessi mikli hlaup-
ari býzt við að vera á toppinum 1900 en hann er nú Oiympíu-
meistari í 1500 m. hlaupi. — í frístundum leggur Delany stund
á bankavísindi og hagfræði við háskóla sinn. Hann vinnur
fyrir skólavist sinni nieð því t. d. að sitja yfir börnum.
Ferðlit tli Mikiuvalna -
Frh. af 4 s.
beztum árangri með litlum efn-
um.
Ef okkur íslendingum hefur
þótt til þess ástæða á undanförn-
um árum, að taka þátt í slíkum
sýningum, finnst mér að við höf-
um óumdeilanlega mun ríkari á-
stæðu til að gera það i Chicago
vorið 1959, er hin nýja skipaleið
er opnúð. Við skulum vera þess
minnugir að það voru menn frá
fslandi, sem fyrstir könnuðu
þessar slóðir og fóru á skipum
upp í hið mikla fljót, sem nú er
verið að gera að alþjóðlegri sigl-
ingaleið.
Nú fyrir skemmsíu sendi stór-
blaðið New York Times út boðs-
bréf um aukablað, sem það ætl-
ar að gefa út í vor í tilefni þess
að hin nýja skipaleið er opnuð
til takmarkaðrar umferðar. í
vipphafi boðsbréfsins er því sleg-
ið fram sem sögulegri staðreynd,
að Cartier hinn franski hafi
fyrstur hvítra manna siglt upp
St. Lawrenceána. Þessu boðs-
bréfi er dreift úm allan lieim og
að þyí stendur eitt merkasta
íréttablað veraldar, viðurkennt
fyrir sannferðugan fréttaflutn-
ing. í þessu plaggi er hvergi vik-
ið einu orði að ferðum hinr.a ís-
lenzku sægarpa og á þessu má
sjá að sízt muni va-nþörf á að
vekja nokkra athygli á þeim og
þá um leið á landinu, sem þeir
komu frá, hvernig þar er um-
horfs í dag og hvað það hefur
upp á að bjóða. Spurningin er að-
eins, hvernig verður það bezt
gert?
Gullfoss fari vestur.
Mér finnst, að þar rem forfeð-
ur okkar komu á sætrjám að
þessari. ókunnu strönd beri okk-
ur að gera slikt hið sama. Far-
kostur þeirra mun sjálfsagt hafa
verið taiinn sæmilegur á þeirra
tíma mælikvarða þó að nú myndi
engum detta i hug að hætta sér
út á reginhaf á slíkum fleytum.
Við íslendingar eigum, sem bet-
tir fer, góðan skipakost þó eigi
sé þar um nein stórskip að ræða.
I þennan leiðangur eigum við að
senda okkai' bezta farkost, flagg-
skip islenzka kaupskipaflotans,
Gullfoss. Hann á að sigla fáður
og flöggum skreyttur í þeirri
, skrúðsiglingu, sem telja má lík-
|legt að haldi uppi þessari nýju
siglingaleið vorið 1959. Þar mun
Elísabet Bretadrottning sigla
fyrst, Ög ef til vill tekur Eisen-
hower einnig þátt í henni. Innan-
borðs á Gullfossi á að hafa litla
en snyrtilega sýningu á íslenzk-
um framleiðsluvörum, fyrst og
fremst sjávarafurðum, en einnig
okkar ágætu landbúnaðarvörum.
Við megum sízt af öllu gleyma
þeim, því nú erum við áð værða
útflutningsþjóð, einnig á þvi
sviði og margt af þeirri íram-
leiðslu, t. d. ostar, er fyllilega
samkeppnishæf gæðavara.
Þarna þarf einnig að vera inn-
an borðs sýning á bckmenntum
okkar, fornum og nýjum, og þá
auðvitað sérstaklega þeim er
fjalia um hinar fornu Virilands-
ferðir. Einnig að- kynna nútíma-
menningu okkar á fleiri sviðum.
Larnlar verði látnir vita.
Skipið þarf að koma við í sem
flestum meiriháttar bcrgum við
St. Lawrenceána og vötnin, og
þar seri viðstaða á hverjum
stað yrði str.tt og í'ými um borð
takmarkað, yrði að leggja-megin-
áherzlu á að bjóða þeim, er fyrst
og fremst koma til greina sem
viðskiptavinir, og einnig þeim,
er gætu komið vitneskjunni um
heimsóknina á framfæri í blöð-
um. útvarpi og sjónvarpi. Öll
framkvæmd og skipulag á þessu
yrði að vera í höndum þarlends
aðila, sem vel kann til slikra
hluta. Endastöðin á svo að vera
Chicago og þar á að setja á land
hina íslenzkú sýningardeild á al-
þjóðasýningunni
Það á að láta boð út ganga um
ailar islenzkar byggðir í Vestur-
heim1', um þessa heimsókn. Og
landar okkar þar rnunu flykkjast
í stórhópum til að sjá og skoða
hinn kærkomna gest og taka sér
far með skipinu milli hafna- ef
þess er kostur. Það yrði allt að
því á við heimsókn til gamla
landsins, en mun ódýrara.
1 vinna og að þessu myndu standa
öflug samtök. Fyrst og fremst
yrði það íslenzka ríkið, svo öll
samtök framleiðenda, svo sem
Samband ísl. samvinnufélaga,
Samband Isl. iðnrekenda o. fl. —
Sölumistöð hraðfrystihúsanna,
Flutningafélög eins og Eimskipa
félag íslands, Flugfélag íslands
og Loftleiðir yrðu þarna einnig
með. Háskóli Islands yrði þarna
einnig aðili og menningarsamtök
svo sem Bandalag isl. listamanna,
heimilisiðnaðarfélög o. fl. Kostn-
aðurinn myndi því dreifast á
marga aðila. Nokkra tefcna ætti
að vera hægt að afla í sambandi
við ferðina t. d. með þvi að taka
farþega til og frá íslandi og svo
farþega milli hafna vestanhafs ef
leyfi fengist til þess. Aðrar tekj-
ur gætu komið til greina, svo
sem fyrir auglýsingar.
Hvað svo sem öllum kostnaði
, líður þá gefst okkur IslencLingum
j þarna óvenjulegt tilefni til að
jvekja athygli stórþjóða á landi
okkar og þjóð, að fornu og nýju.
| Þarna gefst okkur tækifæri til
* að láta okkar fornu arfsagnir og
bókmenntir veita nútíðinni braut
argengi. Við getum sýnt að þjóð
vor á sér að forfeðrum harðgera
sæfarendur, sem hættu sér um
úthöf á opnum skipum í landa-
leit og að við höldum minningu
þeirra í heiðri með því að hafa
bjargfasta trú á mætti íslenzkr-
ar gróðurmoldar, þrátt fyrir
kuldavofu ótal ísavetra, að við
framleiðum úr feng okkar, úr
sjó og af landi, velmeðfarna
gæðavöru og flytjum hana á vit
annarra þjóða á eigin skipum
með vel menntuðum og dugmikl-
um áhöfnum. Og síðast en ekki
sízt viljum við sýna að söguþjóð-
in lifir ekki lengur í fortíðinni
heldur höfum við endurvakið
hana i nýtizku menningarríki,
þar sem hvers konar mennt og
menning er í hávegum höfð og
hinn skapandi andi og ötula
hönd.leggjast á eitt að skila ein-
um og öllúm fram til sem mests
þroska.
Óhlutvandir menn hafa á und-
anförnum árum stundum likt
íslenzku þjóðinni við tvíhöfðaðan
þurs, sem. horfir öðru höfði til
austurs og hinu tif vestur. Slík
samlíking er óneitanlega af miði-
ungi góðu innræti • sprottin og
sízt af öllu megum við við því,
að láta hana verða að sannmæli.
Við eigum heldur að taka okk-
ut- að fordæmi þanri af Ásura, er
sat í Hliðsfcjálf og sá um heima
alia. Og er við sjáum tækifærið
til að bera fram okkar hlut á al-
þjóðavettvangi, hvar svo sem
það er, og álítum að það muni
verða okkur til framdráttar, þá
eigum við að gera það hiklaust,
samstillt og einhuga.

Til mikils að vinna.
Enginn þarf að ganga þess
dulinn að svona ferð er mikið
fjæirtæki qg myndi .kosta mikið
, fé. En það er einnig til mikils að
Málarameistarar
opna skrifstofu.
Aðalfundur Málarameistara-
félags Reykjavikur var haldinn
29. mavz sl. Formaður félags-
ins, Jón E. Ágústsson, flutti
starfsskýrslu félagsins fyrir
sl. ár.
Félagið átti 30 ára afmæli 26.
febrúar sl. og var þess minnzt
með hófi í Sjálfstæiðshúsinu
28. s. m.
Félagið mun á næstunni opna
skrifstofu í húsi Múrarafélags-
ins við Freyjugötu. Er það
ætlun félagsins, að allir, sem
þess óska leiti til skrifstofunn-
Undir hneiamnRanum.
Liíli, mjósiegni náunginn átti mjög annríkt. Alltaf
fram og aftur — íram og aftur. Hann bjó mðn í jörS-
inni, þar sem hann hafði byggt sér yndíslega ibuð meS
svefnherbergi, dagstofu, borðstofu og löngum gangi.
ÞaS var byrjað að kólna í lofti svo nú var um að
gera aS íylla bcrðstofuna til að nægur forði væri til
vetrarins. ’
— Afsakið, sagði hneturunninn. — En þar sem ég
er húsbóndi yðar, viidi ég gjarna vita hver þér eruð.
— £g heiti Svip.
— Og staða?
—— Skógarmús. En hvers vegna eruð þár húsbóndi
minn ?
— Þér haíið byggt Kús yðar milii rótanna mmna.
Þér baíið grafið og skafið, innréttað og ráðsmennskast
svo að mig kitiaði í tærnar — það er að segja ræturn-
ar — og aiveg upp í greinarnar.
-— Já, einmitt, sagði Svij. — Það hlýtur þó að hafa
verið gaman. Það gerist ekki svo margt hjá svona tré,
sem getur ekki flutt sig úr stað'.
Það var hyggilegt hjá Svij að kalla hneturunnann
tré. Það bætti skap hans á augabragði.
-—. £g hef ekkert á móti því að þár búið hjá mér,
Þvert á móti. Mér finnst bara að við ættum að kynnast
hvor cðrum svolítið. Lg stend svolítið úrleiðis svo að
ég slepp alveg við þessa hræðilegu sunnudagagesti, seni
rífa okkur cg fiá til að ræna okkur hnetununi. Þeir
brjóta greinárnar okkar — og það er svo sárt.
— já, það eru leiSinlegar skepnur þessir menn. Svo
það er goít aa við. skulurn sleppa víð þá. Það-.er svo
ágætt hénra með allar hneturnar yðar rétt viö hús-
dyrnar.
— Já, gjörið svo vel, sagði hneturunninn kurteis-
lega. Það er hara, eitt, mér fmnst að þér gsituð sagt
— með leyfi, — og— það var faliegt af yður - — c-g —
þakk fyrir matinn — cg þess háttar . Það er svo
kurteislegt.
Svip stoppaði augnablik hlaup síri og settist á halann.
— Segðu mér, runni, hth. Er það mín vegna, að þér
hafið hent öllum þessum hnetum á jörðina?
-— Nei-ei. Það kemur allt í emu — að þær losna —■
ogdalla.aí sjáifu sér.
— Ágætt- í fyrsta skipti, sem þár kastið niður hnetu
mín vegna skal ég segja þakk fyrir. Og svo hvarf Svip
niður í holu sína með stóra hnetu.
ar með hvei’skonar upplýsing-
ar er varða starfsemi félagsins
í faglegum eða félagslegum
málum.
Félagsmenn eru nú 97 að
tölu.
Stjórnina skipa nú þessir
menn:
Formaður: Jón E. Ágústsson.
Varaform.: Sæmundur Sigurðs-
son, Ritari: Kjartan Gíslason.
Gjaldkeri: Ólafur Jónsson, Að-
stoðargjaldk.: Haukur Hall-
grímsson. Ritstjóri Málarans:
Jökull Pétursson. Vérðskrár-
nefnd: Ólafur Jónsson, Halldór
Magnússon, Kjartan Gíslason,
(Frá Málarameistararélaginu)*