Vísir - 15.10.1958, Síða 11

í r’£.'\ ■■■■■■ -.'4/ !(.- - ’• ■- r ' : - / 'r/:
Miðvikudaginn 15. október 1958
V I S I H
. p**T -rr :1
11
KATHRYN BLAIR:
/fCviHtijri í pwtúyal.
ASTARSAGA
51
— En ef ég neita?
— Ég get ekki lofað þér neinu, því að Richardo rannsakar
hvernig liggur í þessu með árarnar og Ijóskerið. Ef hann skilur
samhengið áður en ég fer héðan á föstudaginn, verð ég að reyna
að finna einhverja skýringu á því. Þú verður að hætta á það —
en ég er viss um að þú mátt treysta göfugmennsku hans, jafnvel
þó hann fyrirlíti þig.
Höfuðið á henni riðaði. — Ég get ekki séð að ég eigi nema um
eitt að velja. En svo baðaði hún út höndunum. — En ég hef ekki
meðgengið neitt!
— Þá það, sagði hann og gekk fram að dyrunum. — Það er
kannske réttast að þú komnir með mér til Helen í kvöld. Bæði
henni og öðrum mun finnast það kynlegt, ef þú ferð án þess að
kveðja. Segðu að þú ætlir að nota farmiðann hennar, og að þú
sért orðin leið á að hangsa hérna og hafa ekkert fyrir stafni.
Henni finnst það ekkert tiltökumál.
Hann fór. Júlía starði á lokaðar dyrnar, svo þreif hún krukku
með andlitssmyrslum og grýtti henni í þilið, svo að smyrslin
spýttust út á þilið og glerbrotin hrundu niður á gólf.
RICHARDO í HEIMSÓKN.
Um sama leyti sem Júlía var að taka saman farangur sinn
kom Richardo inn í herbergi Helen í Castelo de Calamo. Hún
hafði ekki sofnað síðan Ralph fór frá henni, en lá í dvala milli
svefns og vöku, og fannst hvert smáhljóð vera eins og þruma. Hún
glaðvaknaði er hún heyrði smella í lásnum. Hún bjóst við að sjá
svartklæddu konuna, sem aíltaf var svo vingjarnleg. Það hafði
ekki mikil áhrif á hana fyrst í stað, að það var Richardo, sem
kom að rúmstokknum.
Hún leit til hans.
Hann brosti og sagði: — Vitið þér að þetta er í fyrsta skiptið,
sem ég hef séð ljómandi bláu augun í yður verulega vel? iiður
yður betur núna, menina?
—Miklu betur, þökk fyrir. En mér þykir leitt hve mikla fyrir
höfn ég hef bakað yður.
— Þér hafið ekki verið neinn húskross, Helen, þó að.... Hann
þagnaði. — Eruð þér með höfuðverk núna?
—, Nei, en ég er ekki vel skýr í höfðínu.
— Það kemur af meðulunum og liður bráðum frá. Þér gerðuð
okkur verulega hrædd.
— Já, ég veit það, og mig tekur það svo sárt. Sagði Ralph yður
nokkuð af því, sem gerðist i bátnum?
— Já, hann gerði það. Og það er svo margt af því, sem mér
er ráðgáta og ég verð að rannsaka betur. Það^þýðir ekki að sak-
ast um orðinn hlut, en mér er ómögulegt að skilja, hvemig þetta
gat viljað til á bátnum mínum.... Jæja, við hugsum ekki meira
um það.
Hún lá þeygjandi um stund. Henni fannst skrítið að Richardo
var þama við rúmstokkinn hennar — að hann, sem var svo siða-
vandur, skyldi koma einn inn til hennar. En Richardo de Vallarez
gat sjálfsagt hafið sig yfir allar venjur án þess að það kæmi að
sök. Hún var of þreytt til að brjóta heilann um það núna.
Það var nærri því hvíslandi sem hún sagði: — Mér var sagt að
þér höfðuð borið mig alla leið hingað, neðan úr fjöru. Hvemig
get ég þakkað yður þetta? Þér hljótið að ver& afar sterkur.
Hann yppti öxlurn. Það er ekkert þrekvirki. Þér eruð svo létt.
Hún varð að fá svar við einni spurningu. — Hefur Ralph sagt
nokkuð um hvenær ég geti farið héðan?
Hann horfði á tærða andlitið með dökku blettina undir augun-
um: — Þér verðið hérna þangað til yður er batnað. Við frændi
minn viljum það báðir.
— En það er óþarfi. Ég get legið í gistihúsinu, og Júlía....
Hún þagnaði. — Hvar er Júlía? Er hún ekki hérna?
— Systir yðar varð vitanlega skelkuð líka. Við verðum að muna
að hún hefur ekki náð sér eftir hálsveikina ennþá. Ég held að
hún sé rúmföst i gistihúsinu.... Hann laut niður að henni. — Ég
get ekki lýst hve glaður ég er, að sjá yður svona hressa. Sera-
fina er að búa til mat handa yður. Hún er góð hjúkrunarkona,
en minntist ekkert á annað.
sem t
faag koma.
Ut er að koma nýr leiðbein-
ingabæklingur frá Neytenda-
samtökunum, hinn 13. í röð-
inni. Ber hann sama nafn og '
erindi það, er Sveinn Ásgeirs-
son, hagfræðingur, formaður
Neytendasamtakanna, flutti í
sumar í Ríkisútvarpið í tilefni
af hinum víðtæku verðhækk-
Helen fékk að vera á fótum nokkra klukkutíma síðdegis daginn UnUm’ s®m 01 ðið hafa hér á
... Tjr. ... .... . .... .. . . . . landi undanfanð. I bæklinen-
eftir. Hun var mjog mattfann, en vildi alls ekki lata a þvi bera i ... ... s
, » tt’ , , . „ . , um er birtur urdrattur úr er-
ne kannast við það. Hun var staðraðin í að synast vera orðm svo . ,.
hraust, að hún gæti komist í gistihúsið von bráðar. mdmU °g segir þar svo a':
Richardo kom inn og spurði hvernig henni liði, og horfði á „Neytendasamtökin þyrftu að
hana þessum gegnlýsandi augum, sem hún átti svo bágt með að vera margfalt fjölmennari en
þola. Hann var þarna í höllinni að staðaldri, og þau átu og sváfu þau eru til að verða svo öflug,
undir sama þaki, hann hafði borið hana i fanginu yfir grjót- 'aðþau gætu vænztþess að geta
hálsmn — og Ralph sagði að hann hefði setið við rúmið hennar J haft áhrif á efnahagsráðstafan-
fyrsta sólarhringinn, meðan hún var í mestri hættu. I ir stjórnmálaflokka. Neytenda-
Það var bersýnilegt, að hann taldi sig bera ábyrgð á slysinu í samtökunum er oft bent á að
vélbátnum. En jafn augljóst var hitt, að tilfinningar hans í henn- gera þetta eða hitt og þess jafn-
ar garð náðu ekki lengra. Hann gerði það, sem hann taldi skyldu vel krafizt af þeim. En verk-
sína, rólega og nákvæmlega. Æ, hún skyldi verða glöð — eða að efnin eru nógu mörg, og það
minnsta kosti losna við eymdarkenndina — undir eins og hún vantar ekki fólk til að benda
væri komin úr umsjá hans. | á þau, heldur til að leggja fram
Ekki varð séð, að hin bráða burtför Júlíu hefði haft nokkur þann litla skei'f að gerast með-
áhrif á hann. Hann taldi leitt hve brátt hún hefði farið, og sagði limir samtakanna og stuðla á
að hún hefði gjarnan mátt bíða þangað til fram yfir helgina. En þann hátt að því að hægt sé
hann lét ekki á því bera, hvað hann hugsaði undir niðri. Líklega; að sinna fleiri verkefnum til
var hann vonsvikinn, hugsaði Helen með sér. Það var auðvelt að
hugsa sér Richardo í mikilli geðshræringu, en erfiðara að hugsa
sér hann brjótast yfir klungur með kvenmann í fanginu.
Eða var það? Helen sá hann svo greinilega .í huganum, er hún
sat þarna milli svæflanna í stólnum — úfið svart hárið, gljáandi
af vætu, einbeitt andlitið sem bar með sér, að hann tók á öllum
sínum kröftum. Jú, „Pedro Pescador“ var fær í flestan sjó. Pedro
Pescador með hvíta brosið og dökka hörundið, sterku handleggja-
vöðvana, hvössu augun — sem gátu orðið svo mild og næm þegar
hann beygði sig niður að stúlku og fann varir hennar.
Heleh sleit sig af þessari tilhugsun, og fór að hugsa um Júlíu,
sem nú var í flugvél á ieiðinni heim.
Piinmtudag fékk Helen að vera á fótum og neyta hádegisverð-
arins við borðið. Svo hvíldi hún sig í tvo tíma og síðdegis sat hún
við gluggann með tebollann sinn. Luisa Ohveira kom mn, í heið
bláum kjól með hvítum leggingum. í handarkrikanum hafði hún
stóran blómvönd, er hún iagði á borðið.
íinnst yður það ekki?
— Hún er alveg einstök.
— Yður er óhætt að borða allt sem hún færir yður, og áður
en vikan er liðin verðið þér farin að ganga um héma í garðinum.
En þér megið ekki ofreyna yður.... Svo stóð hann upp, og nú
var hann á ný hinn formfasti, kurteisi Portúgali:—- Frændi minn,
greifinn, bað mig um að heilsa, og segja yður, að þér verðið að
láta eins og þér væruð heima hjá yður, héma í höllmni.
Undir venjulegum kringumstæðum hefði Helen brosað að þess-
ari hæversku. En nú kinkaði hún bara kolli. Þegar hún var orðin
ein fann hún hve máttfarin hún var. Tárin brunnu undir augna-
lokunum.
Ralph og Júlía komu síðar um daginn. Þau settust hjá rúminu
hennar. Júlía opnaði varla munninn fyrr en undir það að hún
var að fara. Þá fálmaði hún eftir töskunni og sagði: — Jæja, nú
er það versta afstaðið hjá þér, Helen, og þess vegna get ég farið
að hugsa fyrir mér. Ég fer heim — á morgun.
— Á morgun? Helen varð forviða. — En hvað verður þá um
fríið þitt? Það er ég, sem verð að komast heim eins fljótt og hægt
er.
K R, Burroughs
- TARI4M
2738
1 hagsbóta fyrir meðlimina og
alla neytendur þessa lands.
í þetta sinn skulum við líta.
í eigin barm og athuga, hvort
sá háttur, sem við höfum á út-
gjöldum okkar, sé hinn hyggi-
legasti. Ef við gætum þar ein-
hverju umbreytt til batnaðar,
jafnvel án þess að við þyrftum
að láta neitt á móti okkur, þá
jafngildir það tekjuaukningu
og það skattfrjálsri með öllu.“
Tilgangur bæklingsins er
ekki hvað sízt að hvetja fólk til
að hafa bókhald yfir útgjöld
sín, a. m. k. viss tímabil. Nokkr-
ar síður í bæklingnum eru að-
eins strikaðar, og er lesendum
ætlað að skrifa þær sjálfir, þ.
e. bæklingurinn getur orðið
vísir að heimilisdagbók fyrir
þá, sem vilja.
Eins og aðrir bæklingar
Neytendasamtakanna er þessi
innifalinn í hinu lága árgjaldi
— kr. 25.00 —• og er sendur
•heim til meðlima í pósti. Skrif-
stofa Neytendasamtákanna er
opin daglega kl. 5—7 e. h. nema
laugardaga kl. 2—4. Síminn er
1-97-22, og er hægt að gerast
meðlimur með því að hringja
til skrifstofunnar.
Hafnarbío:
Æsti presturinn hvatti
hermennina þegar til að gera
árás. — — En stálfingur eins og hann væri strábrúða---------------og þeyttu honum fram-
hrifsuðu jaæsta hermanninn, an í árásarmennina!
Öskubuska í Róm.
Hafnarbíó sýnir nú ítalskb
kvikmynd í léttum dúr, sem hér
nefnist Öskubuska í Róm. Seg-
ir þar frá ungri og laglegri al-
þýðustúlku, sem óvænt lendir í
félagsskap hinna ríku og kynn-
ist lífi í gleði og glaumi, en
heldur sjálfstæði sínu og virðu-
Ieik. Annars gerist margt til—
viljunarkennt og skoplegt í
myndinni, sem er vel leikin, og
notalega skemmtileg. Auk þess
er mikil og góð tilbreytni í að
fá ítalska kvikmynd af þessu
tagi. Tal er á ítölsku, en dansk-
ur texti. Áhorfandinn fær-
nokkra hugmynd um Róm af
myndinni, en hún er í litum.
Aðalhlutverk leikur Elsa Marti-
nelli, sem mikið orð fer af, og
Gabrielle Ferzetti.
j