Alþýðublaðið - 23.02.1958, Blaðsíða 5

iSunnudagur 23. febmar 1958
& 11 b f • w b 1 * « f i
r—í -
í- DAG og á morgun verða
l’vefer siðustu umferðir Skák-
■|>ingsins téfWar í Þórskaffí við
Hlétóteutorg. Eftir þær níu um
fferðir sem lokið er hafa þeir
Ingi R. Jóhonnsson og Jón Þor
steinsson flesta- vinninga, átta
3ivor. Mæstur þeíxn er Stefán.
Brfiem, 19 ára menntaskóla-
nemi með vinning. Stefán
vann Inga siðasta fimmtudags-
kvöld, en þá var níunda umferð
tefld, Stefán hóí að tefia á skák
■•jnótmn fyrir rúmu ári og heiur |
á þeirn tírna sem síðan er Hð- j
inn unnið sig upp í meisíara- :
ílokk. íslenzká stúdentasveitin
á því von á vtískum líðsmanni,
þar sem Stefán er. Væri von-
andl að íslenzku skáklífi bætt-
ust fleiri slíkir á næstunni.
Ber birtíst svo skák þeírra
Inga, Ber hún það greinilega
xoeð sér að SteÆán er þroskað-
Ur skóknaaður sem mikils má
af vænta.
i.;, ■ ■ : -
Fjögna'Ta riddara tafl.
Hvítt: Ingi K- Jóhannsson.
Svart: Sfeefán. Brie-m.
- 1. e4, - e5.
2. R£3, Kf6.
.1, Ke3, Rc6.
4. Bb5, Bb4.
5» @-o, 0-0.
6. d3, d6.
7. Bg5, Bxc3.
8. bxc3, De7.
9. Bei, Rd8.
1 : io. ð4, Ke6.
' 11. Bcl, c5.
12. Bfl. —
(12. dð kom. hér sterklega
gxeina).
12. — Ðc7?
('Hér var cxb5 betra).
13. 45, Rd8.
14. R.h4’ Re8.

■SKIP4UTCCRP RÍK1S8NS
Hekla
E.uStur um land í hringferð
.ibinn 28. þ. m.
Tekið á mót-i flutningi til
l-'ú.s krúðsfjarðái:", Reyðarfjarö-
ar, Eskii'j arðar, Norðfjarðar,
Þórshaínar, Raufarhafnar,
Xdpaskers, Húsavíkur Og Ak-
'.»reyr-ar á morgun, mánudag.
Farseðlar seldir á miðvifcu-
dag.
15. £4, £6.
16. £5, Bd7.
17. c4, Ba4.
18. He3, RÆ7.
19. Ha3, Dd7.
20. Dh5!
(Ingi, er í vigáham-og fórnar
nú tveina gildum hændum úr
liði sínu).
29. — Bxc2.
21» -Hh3, B,xe4.
22. Rgfc, —
I | í «E* . co
lí í . £>
j ||| i ± £\ : tq
M ~ i . IÍ5 1
í t&JL ;
m, « : ; s oo
!i. i i
iS & IBMM !-
A B C D E F G H
22. — H6.
23. Rx:£8? —
(Nú. gat hvítur dæmt biskup
svarts ur leik með 23. He3!
Bc2. 24. He3, Ba4, ------- Bxf5
strandar á Bxtf5 og síðan Re7t
og 24. — Be4 á 25. Dg4 sem
vinnur biskupinn).
23. — Kx£8.
24. BdS, Bxd3.
25. Hxd3, Da4.
26« Hc3, bS.
27. De2, b4.
28. Hf3, á5.
29. g'4, Dd7
30. Bd.2? •—
(30. Khl .hefði komíð í veg
fyrix næsta leik svarts og
tryggt hvítum heldur skárri
siöðu). . .
3®.. — g5!
31. fxgfi (f.h.), Ðxg4t
32; Khlj Kg5.
33. BxigS, Kxg5.
34. Hgl, DK5.
35.. De4, Kg7.
36. Df5, Há7.
37. M, Dxg6.
38. hxgS, DxíS.
33. Hxf5, Kg6.
4®. Hgfl, ÉxgS.
(iSamknrsðmt þeím reglum,
sem gilda á yftretandandi
Reyfcj avíkurþingi hefur hvor
keppanda tvær standir til að
Ijúka fýxstu fjöratáu -leikjunum.
Síðan bætist hvorum hálf stund
til lúfcningar skáfcinni. Það
sem á etftir £er er því hálfgild-
in-gs hraðskák),
41. Hf8, He7.
42. Hg8+ Rg7.
43. Kg2, a«.
44. Hff8, Hb7,
45. M8,. —
.(45. Hb8; virðist öllu skárra,
en hvítur er. engu- að síður í al-
várlegri taphættu).
45.
46.
47.
48.
49.
b3.
axb3.
Hxb8.
Kfð.
«xb3,
Hb8,
Hxb8,
HxbS, —
(Staða hvíts er nú vita von-
laus. 49.; Ki3 leiðir einnig til
glötuiiar. 49. — e4-+ og síðán
KéS og Rí5).
49. —
5®
51
54,
Hg3,
Hg4+
52, Hxg5
53. KI3,
Hgl,
Kf2,
Kel,
Hg3,
Hh3,
Kdl,
Hg3,
Krf,
56.
57.
38.
59.
6®.
61.
Ke4.
Kf5.
Kd3.
Ke3+
Rxe4.
e4+
e3+
Re5.
c4.
e3.
Kc4.
Kd2.
Rb3.

t
SM
wm
'W'M'
%Í:#Í' gi
ABCDEFGH
(Héi fór síðasta vcn hvíts.
Hetfði svartur Jeikíð 61. — c2,
nær hvítur jafntef li með II>:e3+.
Kxe3. Patt! — Eftir síðasta leik
svarts eru allar vonir um
kratftaverk úr sögunni og I'ngi
sér- þann' feo-st vænstáh að
gefast uþp).
Ingva-r Ashumdteson.
r
FramhaW af 1. slEu.
ræða en þær, sem talizt gætu
vömafgangar.'
Ráð'aaeytið gexði þegar þann
1.9. þ,- m. ráðstatfanir til þess- að
stöðva flutningana og er málið
í athugun.
Þess ©jc réit að geta, að Sam-
eiháðir verktakar fengu á síð-
ast liðnu hausti heimild ráðu-
neyíisins til að flytja út af
Kef 1 aví kurfliígve] li. ' vöruaf-
ganga með svi.puS.um- !hætfi,
. (Fréttatilkynning frá utan-
ríkisnáðuneytinu.)
Framhalcl af 7. síðu.
. konu stíga út, opna skáladyrn-;
! ar. Yahdi var að geta sér til j
um aldur hennar, en. fertug var !
hún vísast, haganlega snyrt frá j
hvirfli til ilja, fötin lýtalaus, !
smávaxin, kvenlég, hárið fag-
urgult, minnti öil á postulíns-
líkheskju, sem skyndilega hefði!
tekið upp á því að ganga, tipl-1
; aði ötullega, hélt á örlitlum j
, kjölturakka á armirmm. Hún j
: kom rakleitt inn í skrifstofuna. \
,Ó, kerran er eitthvað bil-
'uð, Víkingur,” sagði hún for-
I máíalaust, röddin þjálfuð í fín-
leik, snerti nefbrodd Sundais
með fagurrauðum vörum, „ég
ætla að skilja hana éftir hjá
þér. Ó, heilsaðu pápa, Lúfa,“
—- rak dökkt hundstýrnið í
enníð á Sundal. „Þú lætur gera
við kerruna fyrir mig í dag,
Víkingur, ég tek. leigubíl héð-
an. Þú kemur svo heim með
hana í kvöld, þegar þú kemur.
Þú kemur heim í kvöld, er það
ekki, Víkingúr?"
..Haíði) engar áhyggjur. j
Perla, ég skal sjá u.m vaghinn," j
svaraði Sundal. Við vorum j
staðnir á fætur. ,,Má ég kynna i
þig fýrir þessum. unga manni,
hann er norrænn eins og ég,
barónessa VanZee —, eh —“
„Áki Geirsson,“ skaut ég
fram.
Hún tyllti hanzkaklæddum
fíngurgómum í lófa mér, sagði
finrödduð:
„Gleður mig að kynnast.yður,
ég er alltaf svo hrifin af hinu;
norxæna. kyni. Það minnir mig '
svö á hetjur og hreysti, ekki!
jsatt, V'íkingur?“
elskan. Hafðu engar á-
hyggjur af vagninum ég skal
sjá um hann. Og , láttu okkur
ekfci tefja big.“
,,Nei, það er satt, ég átti að j
vera komin í hoð. Kveddu pápa,:
Lúfa,“ — rak hundstrýnið í hök
una á Sundal, snerti sama blett
með stútmynduðum >’örum.
„Sæll, Víkingur, sælir, ungi
maður, svo gaman að hitta
menní af norrænu kyni. svo róm
antískh,“ tiplaði ötullega út.
Edwin Sundai horfði á eftir j
hehni þegjandi, leit síðan á i,
mig, brosti undirfurðulega.
„Hún er minn kvenmaður
núöa,“. sagðí hann til skýring-
ar. „við höfum leígt saman í-
bú.ð um skeið sunnan við Cen-
tral Park, ég er þar mest um
helgar, annars bý ég hér
skammt frá, leigi herbergi á
dvalárhótéli.“
Við þessu fannst mér ég ekki
hafa neitt að segja, enda lögðu
'þeir nú að, Mundi og verkstæð
ismaðurinn. Við gengum til
móts við þá. Mundi ávarpaði
mig enn á íslenzku, lét sem
hann sæi ekki hina, var hinn
brattasti.
..Segðu honum, að ég sltuli
kaupa trogið á fimm hundruð
dollara.11 Hann henti vindil-
stubbnum fyrirlitlega á gólfið.
..Segðu honum það sjálfur,“
anzáði ég.
Hann leit á míg undrandi,
áneri sér síðan beint að Sun-
dal. sagði hart og kalt:
,,Eg kaupi — fimm hundruð
dollarar.“
Sundal virti hann fyrir sér
brosahdi, leit síðan til mín,
sagði góðlátlega:
.,Er vinur yðar af gyðinga-
ættum? Hvað heldur hann, að
betta fyrirtæki sé? Skranbúð?"
„Þetta býðir ekki, Hallmund
ur,“ sagði ég leiður. „Verðið er
sjö hundruð doHarar.“
„Segðu honum að ég skuli
sko kaupa beygluna á sex
hundruð dollara, ef tvö vara-
dekk fylgja, og tveir öxlar.
Annars h.ef ég ekki meira að
segja.“
Eg þýddi þetta fvrir Sundal
góðlátlega, afsakandi, bætti við:
„Þér gætuð gert þetta vegna
Gunnu á Laugaveginum.“
Hann krosslagði armana á
brjóstinu, brosti þolinmóður,
hristi höfuðið.
„Auk þess fórum við Gunna
á Laugaveginum ríðandi upp í
sveit eitt kvöld,“ spaugaði
harm.
..Þá komum við,“ sagði
Mundi kalt. „Ég borga ekld
meira fyrir rokkinn.“ Hann
strunsaði út, skellti hurðinni á
eftir sér.
Eg tók að tuldra Jtveðjuorð,
enn í afsökunartón. En Sundal
skeytti því engu, skundaði
fram í dyrnar á eftir Munda,
kallaði:
„Ungi maður, ég geng að síð-
asta tilboði yðar. Þér getið feng
ið vagninn.“
Mundi sneri þegar við, stik-
aði ínn gólfið gleiðgengur,
skaut fram hökunni. Við fylgd-
umst að ínn á skrifstofuna.
Mundi réð dagsetningu á x’eikn.
ingi og verði, bað um gevmslu
á -bíínum, þar til -hann hefði
lokið prófi. Allt þetta var auð
sótfe Síðan greiddi hann reiðu-
lega. Súndal gaf okkur ný.ia
vindla, fvlgdí okkur til dyra,
sagði:
„Við sjáumst aftur bráðlega,
náungar góðir.“ Beindi orðuxn:
til mín sérstáklega: „Hefði gam,
an áf að ræða meira við yður
í eínrúmí. Verið þið sælir.“
legra mnnmga
matmra
mí ö'g. margt