Alþýðublaðið - 14.03.1958, Qupperneq 6

AlþýSnblaðlS
Föstudagur 14. marz 1958
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
>
s
s
V
s
s
ÞEIR munu færri hér á
landi, sem ekki minnast þess
er rauðu norðurljósin sáust
á himni árið 1938. Þessi norð
urljós, sem sáust um allan
heim, áttu sinn aðdraganda
og hann alllangan og urðu
ekki skýrð samkvæmt vís-
indalegum niðurstöðum. Þá
var aðeins ein leið eftir,
þetta var yfirnáttúrlegt fyrir-
brigði. Já, það var yíirnáttúr-
legt fyrirbrigði og það voru
nokkrar milljónir manna um
ailan heim, sem vissu ná-
kvæmlega, að þau boðuðu að
í vændum væri eitt mesta
blóðbað mannkynssögunnar.
Það var sökum atburða, er
skeðu í Fatima í Portúgal ár-
ið 1917 að fjöldi manna vissi,
að þessi teikn á himnum
ættu eftir að birtast og hvað
þau merktu. Hinn kaþólski
heimur fylltist skelfingu, eiít
hvað ægilegt var í vændum,
og aliir litu til Þýzkalands og
þó sérstaklega til Rússlands.
Árið 1917 höfðu þrjú börn
séð heilaga guðsmóður suður
í Fatima og hún hafði opin-
berað þeim marga leyndar-
dóma, meðal annars suma,
sem enn eru ekki kunnir, en
verða gerðir opinberir árið
1960.
sig. Menn halda sinni trú og
stunda sína guðrækni, jafnvel
þótt kirkium sé lokað og
prestum og niinnum sé varp-
að í fangelsi. Það ske jafnvel
kraftaverk, sem verða hin
stærstu í sögu landsins. Þrjú
fátæk börn verða þeirrar náð
ar aðnjótandi að fá vitrun og
það er alveg sama hvernig
yfirvöldin reyna að kúga
börnin tíl að láta af sannleík-
anum, hann sigrar að lokum
og. jafnvel hinir veraldlegu
legátar, sem bíða þess að allt
reynist uppspuni, þegar pynt-
ingar þeirra og ógnanir hafa
reynzt vanmáttugar gegn bví,
sem guð vildi láta fram
koma, verða dauðskelkaðir
og flýja staðinn. Þeir, með
sína efnishyggjukenningu,
standa ráðþrota þegar sólin
fcekur að dansa yfir höfðum
þeirra og stækkar skyndilega
svo, að þeim finnst að hún
muni steypast yfir þá. Ekki
færri en 70 000 manns voru
viðstaddir kraftaverkið, svo
að það varð að teljast sæmi-
lega sannað. Fjöldi manna
þeirra, er sáu atburðina, lifa
enn þann dag í dag og munu
aldrei gleyma því, er skeði.
Þegar sólin dansaði og skipti
Iit hvað eftir annað, færðist
S
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
Á
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
Það var í sama mánuði og
byltingin í Rússlandi átti sér
stað, að hún ávarpaði þau og
bað þau að láta þann boðskap
berast út um allan heim, að
menn skylau biðja fyrir liúss
landi. Þá sá hún og vissi hvað
í vændum var og benti á það,
að einasta lausnin íil bjargar
ro.annkyninu og því að hinn
upprennandi kommúnismi
næði tökum á heiminum,
væri bænin. Að biðja fyrir
mannkyninu og þó alveg' sér-
staklega Rússlandi var sá boð
skapur, sem hún bað þau að
flytja mannkyninu.
Ef þessi ósk yrði ekki upp-
fyllt og mannkynið hætti
ekki á eins ofsalegan hátt og
áður að hryggja son liennar
með syndum sínum, þá myndi
draga til stórra tíðinda, þar
sem mannkyninu yrði hegnt
fyrir afbrot sín. Hún boðaði
teiknin, sem sjást myndu á
himni. Því miður var lioldið
veikt hjá mannkindinni og
það fór eftir, sem spáð var.
Nú er aðeins eftir að vita
hvað boðskapurinn, sem opin
beraður verður 1960, á eftir
að færa. Er það stríð eða friö -
ur?
Kommúnistar höfðu lagt
undir sig Portúgal 1307 og
stofnað alræði öreiganna, sem
einna helzt fólst í því að kúga
skoðanir öreiganna. Þeir
máttu ekki einu sinni eiga
sína trú í friði, þótt hinir
sömu kannske ^ ili um að trú-
arskoðanir eins og kaþólska
kirkjan í Suður-Evrópu beiíi
trúarbragðakúgun þegar þeir
halda að ekki sé fylgzt með
hvernig kommúnisminn er í
framkvæmd. Þrátt fyrir þetta
er það alþýðan eins og svo oft
áður, sem ekki lætur kúga
loks svo nærri jörðu, að hinir
vantrúuðu skelfdust og héldu
að heimsendir væri að koma,
en hinir trúuðu báðu til guðs
með þeirri sálarró, er þeir
einir eiga. Þeir minnast líka
lamaða drengsins, sem skyndi
lega fékk máttinn og barn-
anna, sem höfðu verið hrjáð
og hrakin, vegna þess að þau
voru boðberar guðsmóður
hér á jörð.
Það hafði verið hellirign-
ing og allir þeír, er þarna
voru staddir, voru orðnir
gegndrepa, en þegar teiknin
hættu. voru allir þurrir á ný.
Folkið lofaði guð og þakk-
aði honum og varia hafa nein
ir þeirra, er þarna voru stadd
ir, gleymt að biðja fyrir Rúss
landi.,
En hvar er heimurinn í dag
staddur? Hversu margir biðja
fjlrir Russlandi?
Alla þessa atburði og mik-
illeik þeirra túlkar myndín,
sem Austurbæjarbíó sýnir
um þessar mundir, svo vel, að
áhorfandinn lifir sig inn í þá
og kynnist raunverulega ör-
litlu broti af eilífðinni.
Myndín er meistaralega
tekin í Warner litum og
stjórn hennar hefur farið
John Bralim mjög vei ur
hendi. Þá má ekki heldur
gleyma þeim Crane Wilbur
og James O’Hanlon, sem skrif
uðu kvikmyndlahandritið.
Susan Whitney, sem Ieikur
Luciu (sem nú er karme.lsyst-
ir og hin eina eftirlifandi
hinna þrigpía barna) fer svo
vel með hlutverk sitt, að að-
eins er hægt að jafna því við
hið bezta, er áður hefur sést.
Sherry Jacson og Sammý
Ogg, sem leika hin börnin,
Jacintu og Francisco, fara
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
c
s
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
.s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
-s
s
s,
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
V
Kennslustund í Hlíffiardalsskólanum.
ALÞÝÐUSKÓLI. Hvílíkur
hljómur í þessu orði! Hversu
margir áttu ekki drauma sína,
vonir sínar og þrár bundnar við
eða tengdar þessum skólum?
Dvölin á alþýðuskóla varpar
Ijóma yfir margar minningar
fulltíða fólks, og sumir eiga ó-
gleymanleg vonbrigði tengd
því, að tækifæri til vistar í al-
þýðuskóla gafst ekki.
Nöfn þeirra, er börðust fyrir
alþýðuskólum, munu því lengi
lifa. Fyrst í þakldátum huga
þeirra, er þar áttu kost á að
dvelja, en síðan tengd sögu-
legri og merkilegri erfð ís-
Ienzkrar afþýðumenningar.
Lýðháskólahugmyndin berst
frá frændum vorum á Norður-
Icndum, en hér á landi mun
hæst bera nafn Jónasar Jóns-
sonar.frá Hriflu í sambandi við
stofnun alþýðuskólanna, og þá
ekki sízt baráttunnar fyrir því
að skapa þeim fjárhagslegan
grundvöll.
, Margir eiga erfið spor hug-
sjónamannanna í sambandi við
stofnun og starfrækslu íslenzku
alþýðuskólanna. Sú merka saga
verður ekki rakin hér, en á þess
um tímum hraða og tíðni þegar
m!est er ritað um máimsleiða,
skólabekkjaþreytu., ófrjóa
kennslu o.s.frv. þá hvarflar
hugur okkar, sem erum aaðeins
eldri, til þeirra tíma, begar
fjÖldi æskufólks fékk ekki sval
að hungri sínu og þorsta eftir
bekkingu nema að takmörkuðu
leyti. Þegar flykkzt var að
fræðalindum alþýðuskólanna,
sem buðu nokkurt frjálsræSi
um námsefhið, en veíttu þó
kennslu í öllum almennum
námsgreinum.
Fæstir nemendanna munu þá
hafa skilið dýpri merkingu
beirrar stefnu að leyfa nem-
endum að velja og hafna,
kannski opnast augun nú, þeg-
ar a.llt nám er skylda. En hvern
ig eru þá reknir þeir heima-
vistarskólar, sem starfa sam-
kvæmt fræðslulögum, en reyna
þó að blésa varlofti og lífsanda
í utanbókarlærdóm ungling-
ann.a?
Hvar er enn að finna í verki
anda þeirrar lýðskólastefnu,
sem Grundtvig skóp, en góðir
Islendingar hafa fellt inn í okk
ar þjóðlíf?
I leit að þeirn verðmætum
má gjarnan verja góðum tíma
og nokkru fé, en meiru þó til
að verðlauna þá, sem blása í
glæðurnar, og láta einskis ó-
freistað til að halda við trúnni
á manngildið.
Á Alþingi hefur verið flutt
tillaga um athugun á því að
starfrækja Iýðskóla í frjálsum
anda, vonandi verður því sinnt,
en athugum líka, hvað er að
gerast mitt á meðal vor.
Það vakíi því óblandna á-
nægju að fá tækifæri til að
slást í förina með þingmanni
Árnesinga o. fl. austur að Hlíð-
ardáfeskóla í Ölfusi til þess að
kvnna sér þá merku starfsemi,
sem þar er haldið uppi af Sjö-
keypt af þáverandi eiganda ár-
ið 1947, en bygging skólahúss
hófst ekki fyrr en 1949. Höfð-
um við þá fengið fjárfestingar-
leyfi og safnað fé til fram-
kvæmda. Skólinn var fyrst
starfandi skólaárið 1950—1951,
voru þá teknir 19 nemendur í
Ifyrsta beklt, enda ekki tilbúið
húsnæði fyrir fleiri. Auk skóla-
stjóra var þá aðeins 1 kennari
við skólann.
Árið 1951 var húsið fullgert
og vígsla skólans fór fram þá
um haustið. Þann vetur voru
2 bekkjadeíldir í skólanum, og
veturinn 1952—1953 voru þrjár
bekkjadeildir, og um vorið 1953
útskrifuðust fyrstu landsprófs-
nemendurnír frá skólanum.
Þrír af þeim nemendum, er þá
luku landsprófi eru nú starf-
andi kennarar við skóla Aðvent
ista hér á landi, eftir að hafa
lokið náfei við Rennaraskól-
ann. Er einn þeirra við Hlíðar-
skóla nú í vetur, annar við
barnaskóla okkar í Reykjavík,
einnig prýðilega með hlut-
verk sín.
Af eldri leikurunum er Cil
bert Roland minnísstæðastui’,
en hann leikur Hugo frænda
þeirra.
Þetta er ein af þeim fáu
myndum, sem koma á hverju
ári, sem enginn getur verið
án þess að sjá.
Hlíðardalsskólinn í Ölfiili.
undadagsadventistum íslenzk-
um.
Áttum vér viðræður um starf
semina að Hlíðardalsskóla við
skólastjórann, Júlíus Guð-
mundsson, og fer hér á eftir út-
dráttur úr þeim upplýsingum,
sem vér fengum. hjá honum og
öðrum, sem vér fundum að máli
þar á staðnum.
UPPHAF OG BYGGING.
— Hvenær hófust þið handa
um framkvæmdir hér evstra?
„Jörðin Vindheimar, ásamt
jörðinni Breiðabólstað, var
en hinn þriðji í Vestmannaeyj-
um við barnaskóla okkar þar.“
— Skólinn er starfandi el'tir
gildandi fræðslulögum?
„Já. Námskrá hans er í sam-
ræmi við fræðslulög, og eru
tveir fyrstu bekkirnir því
skyldunám. Kristindómsfræðsla
er hér umí'ram námskrá og er
kennsla í þeim fræðum 3 stund
ir á viku í hverjum bekk.“
— Hvað eru margir kennar-
ar við skólanw?
„Fastir kennarar eru þrír,
auk skólastjóra, en auk þess eru
í ramhald á 9, síðu.