Alþýðublaðið - 16.03.1958, Síða 8

3 T
A 1 þ ý S u b 1 a 8 I 8
Sunnudagur 16. marz 1958
Leifiir allra, sem œtl* að
kaupa eSa selja
BiL
Ugg/a til okkar
Bílasatan
Klapparstíg 37. Sími 19032
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
HSitaiagnlr s.f«
Símar: 33712 og 12899.
miðfamÍH,
Vitastíg 8 A.
Sími 16205.
Sparið auglýsingar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafiB húsnæöi tii
leigu eða ef y8ur vantar
húsnæði.
KAUPUm
prjónatuskur og vaö-
málstuskur
bæsta verði.
lasngholtstræti 2.
SKINFAXI h.f.

Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis-
tækjum.
EVfÍnnfRgarspjöld
B. A. S.
fást hjá Happdrætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
aími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
verzl. Fróða, Leifsgötu 4,
sími 12037 — Ólafi Jóhanns
ayni, Eauðagerði 15, sími
3369® — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. Andréssyni gull
smið, Laugavegi 50, sími
13769 — í Hafnarfirði í Póst
húainu, sími 50267.
Áki Jakobsson
o*
Krisiján Eiríksson
hæstaréttar- og héraðs
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningagerðir, fasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Samiáfiarkorf
Slysavarnafélag íslands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
í Reykjavík í Hannyðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekki. —
i_n
ro

18-2-18
%
*

Úivarps”
yiðgeröir
viötækjasala
RADÍÚ
Veltusundi 1,
Sími 19 800.
Þorvaiifur Ari árason, hdl.
LÖGMANNSSKIUFSTOFA
Skól&vör&ustíg 38
c/o Háll Jóh. Þorlcifsson h.f. - Pósth. 621
SínfBT 15416 og 15417 - Sinmefni: Aii
GALLABUXUR
svártar og bláar,
á telpur og drengi,
allar stærðir.
Ratiðar og svartar
SPORTBLÚSSUR
á telpur og' drengi.
á telpur og drengi.
Margir litir.
Fatadeildin.
Fæst í öllum Bóba-
verzlunum.
Verð kr. 30.00
Kirkjuþáffur.
Framhald af 7. síðn.
við neinn eða rætt við aðra
um vandamál sín.
Umræður, en ekki karp.
Þær trúmálaumræður, sem
hér er átt við, eru ekki guð-
fræðilegt karp, heimspekileg
heilabrot, og þaðan af síður
einstrengings málafærsla fyr-
ir einhverja sérstaka stefnu,
klíku eða sértrúarflokk, held-
ur einlægar, opinskáar við-
ræður og fræðsla, út frá guð-
fræðilegri þekkingu, skyn-
samlegri hugsun og trúrænni
innlífun. — Ekki viðleitni til
þess að ráð'a hver yfir öðrum,
heldur að gefa hver öðrum
hlutdeild í hinu innra lífi. -—
„KúItúr-snobbarnir“.
Þetta er l.iótt orð, og leið-
inlegt fyrirbæri í mannlífinu,
sem það táknar. Og það er
kannski Ijótt af mér að vera
að leiða huga lesandans að
þeim nú. En ég gat ekki að
því gert, að ég tel þá eiga
mikla sök á þeirri tregðu, sem
unga fólkíð finnur, þegar það
vill ræða trúmálin. — Ekki
skal ég vanþakka þann menn-
ingaráhuga, sem þjóðin á, þar
sem hann er sannur og einlæg
ur, og grundvallaður á löngun
til að rneta menningarverð-
mætin á réttan hátt. En „kúlt
úr-snobba rnir “ hafa ekki
brennandi áhuga á öðrum
menningarverðmætum en
þeim, sem almenningur telur
fínt að hafa áhuga á. ■—■ Og
kúltúrsnobbarmr fylgjast ekki
betur með en svo, að þeir
halda, að það sé ennþá sér-
stakt vitsrnunamerki að ská-
ganga dýpstu vandamál
mannsandans. — Fyrir hálfri
öid voru ,,kúltúrsnobbarnir“
flestir algerir „materíalistar‘!.
Get bætt við mig verk-
HILMAR JÓNSSON
pípulagningameistari.
Sími 63 — Selfossi.
héraðsdómslögmaður.
Vonarstræti 4
Sími 24 7 53
Heima : 24 99 5
1 t\--.... " r ■
Síðurður Ólason
hæstaréttarlögmaður
Þorvafdur
LúÖvíksscn
héraðsdómslögmaður
Ausíurstræti 14
Sími 1 55 35
Nú eru þeir það ekki lengur,
heldur fínir heimspekingar,
sem standa einhvers staðar
utan og ofan við mannlegt líf
og horfa á það álengdar. Þeim
stendur á sama, þótt við garm
arnir séum trúmenn, en þeim
stendur líka á sama, þótt Jes-
ús Rristur sé skágenginn.
Aldan rís — þegar
feimnin fer af.
Átakanlegast af öllu er það,
að jafnvel æskan lítur upp til
þessara manna og blekkist á
þeim. Hún er feimin við þá.
— En „heimskan hjá guði er
mönnum vitrari“, sagði Páll
postuli, er hann ræddi um
„kúltúrsnobba“ sinnar aldar,
og svo mun enn fara. Alda
kristindómsins á eftir að rísa
með hinni nýju kynslóð, þeg-
ar hún á annað borð fer að
vakna til lífsins, og þá fara
menn að þora að spyrja og
ræða um trúmál að nýju.
Hví ekki að svara spurningum
í kirkjuþátíum blaðanna?
Fræðsla um trúarbrögð, mið
uð við fullþroska fólk, fer
fram í öllum kirkjum. lands-
ins og raunar víðar. Hví ekki
að stunda það nám betur? Og
hví ekki að fá svör við trú-
málaspurningum í útvarpinu
og blöðunum? Og hví ekki að
sendá blöðunum spurningar
eða fara fram á það, að þeir
sem skrifa kirkjudálkana,
ræði frá sínu sjónarmiði ein-
hver þau vandamál, sem unga
fólkið langar til að fá rædd?
— Spyrjandinn verður að
vísu að hafa það hugfast, að
enginn guðfræðingur getur
vitað allt eða útskýrt allt,
fremur en t.d. náttúrufræðing
ur getur leyst úr öllum vís-
indalegum gátum.
Jakob Jónsson.
rSíldarhreisíra*
Framhald af 7. síðu.
ar fundum okkar bar saman
aftur var hvorugt okkar barn
lengur.
Eg mætti þenni á götu, og
mundi ekki hafa borið kennsl
á hana ef því hefði ekki verið
eins og hvíslað að mér að þetta
væri hún.
Falleg? Nei, — en ófríð var
hún ekki heldur.
Ég fór dálítið hjá mér, ég
mundi skólavist okkar. Og nú
var hún fullþroska stúlka, háls
inn hvítur og mjúkur í línum,
brjóstin hvelfdust innan und-
ir kjólnum. Margt kom mér í
hug, mér hitnaði innanbrjósts
og vafðist tunga um tönn.
-— Hvað starfarðu? spurði eg.
Hún leit undrandi á mig.
— Ekkert.
— Ekki lifirðu á því.
Hún hló.
—■„ Blessaður einfeldningur
geturðu verið.
Ég lét það gott heita, kvaðst
fávís mjög. , »
Við urðum samferða heim að
Bakkakoti.
— Líttu inn fyrir, sagði hún.
Benidikta sem hafði lítið
breytzt, hlaðin sínum rauðu
kaunum, þekkti mig ekki. Hún
kvaddi mig virðulega og setti
vínstaup og ölglös á borð.
— Nei, mamma, við eigum
ekkert í þau að láta, mælti
„Síldarhreistra11 og hló við.
Benidikta glápti á mig. —
Heimskinginn ég, að ég skyldi
ekki hafa búið mig betur að
dr.ykkjarföngum.
En ég var ekki þurrbrjósta
þá nótt hjá „Síldarhreistru“.