Alþýðublaðið - 19.03.1958, Blaðsíða 8

8
AlfrýCablafiS
Miðvikudagur 19. marz 1958
Leiðir allra, setn œtla að
kaupa eða selja
BIL
Hggja til okkar
Bílaialan
Klapparstíg 37. Sími 19032
Húseigendur
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
MifalagnSp sJ.
Símar: 33712 og 12899.
Vitastíg 8 A.
Sími 16205.
hæstaréttar- og héraðt
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningageirðir, fasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
SaitiúfSarkört
Slysavarnafélag íslands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
í Eeyfejavík í Hannyi’ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekki. —
Sparið auglýsingar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafið húsnæði til
leigu eða ef yður vantar
húsnæðí.
KAUPUM
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta verði.
Alafoss,
Þsngboltstræti 2.
SKINFAXI hi
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
íf
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
... . Mótor.viðger.ðir.. og. við-...
geðir á öllum heimilis-
tækjum.
Ötvarps-
Mlnnlngarspjöld
Am Sm
viðgeröir
viötækjasala
fást hjá Happdrættl ÐAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
sími 13786 — Sjómannafé
Iagl Reykjavíkur, sími 11915
—■ Jónssi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
verzl. Fróða, Leifsgötu 4,
sími 12037 — Ólaff Jóhanns
syni, Rauðagerði 15, sími
33096 — Nesbúð, Nesvegi 29
----Gkiðm. Andxéssyni gull
smið, Laugavegl' 50, sími
13769 — 1 Hafnarfirði í Póst
húsízm, sími 50267.
RAD g Ó
Veltusundi 1,
Sími 19 800.
Mdur Arí Arason, ttdt.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
SkólavörSustíg 38
f/«j páU Jóh. Þorleifsson h.f. - Pósth. 621
iifmt 15416 og 15417 - Simnefni; Ati
Framhald af 7. siðu.
gerð var í deilunni 1952 sveip-
uð mestum ljóma, en bað er nú
samt sem áður niðurstaða mín.
Það, sem hæst ber, af árangri
deilunnar stóru 1955, eru at-
vinnuleysistryggingarnar, sem
Emil Jónsson gerði tillögu um,
til bess að brúa bilið, er bá var
á milli deiluaðila.
Atvinnúleýsistryggingarnar
voru stórt skref í framfaráátt,
en þó hika ég ekki við að full-
yrðá að sjálf löggilding þeirra
vakti meiri athygli fyrir það að
hún var um langt undangeng-
ið tímabil einasta viðurkenn-
ing ríkisstjórnar á gildi sam-
i akamáttar alþýðusamtakanna.
Þáð, að stéfnán úr deilunni frá
1952, er svo ljómandi í hugum
fólks, þrátt fyrir öíl vonbrigð-
in um árangur, tel ég vera
vegna þess, að ennþá heldur
fólk sig í þá von að verðiækk-
un og stöðvun verðbólgu sé
bezta og varanlegasta kjarabót
in og að þá stcfnu beri að halcla,
þrátt fyrir öll Ijón, sem leynast
á veginum. Fyrir þessa stefnu
héfur verkafólk þegar fórnað
miklu.
Af þessum niðurstöðum er
Ijóst að kauphækkanir í krónu
tölu verða að teljast neyðarúr-
ræði, sem ekki verði lagt út í
nema öil önnur sund lokist.
Þetta var raunar viðurkennt í
Bílasalan
Klapparstíg 37, hefur
til sölu:
Ford ’56
Dodge ’55
Chevrolet ’55
Mercedes Benz ’55
Buick ’54 og ’55
Chevrolet ’43, ’47
Austin A 70 ’54
Volfeswagon ’53, ’56, ’58
Austin A 40, ’49
Miskwitz ’57
Pobeda ’54, ’55, ’56
Borgward ’55
Vauxhall ’50
Höfum ennfremur til sölu
flestar gerðir annarra
bíla. Tökum bifreiðir í
umboðssölu. Öruggasta
þjónustan.
Bíiasalan
Klapparstíg 37
sími 19 082
Fæst í öllum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.00
1s G. Þorsf.
deilunni 1955 og byrjað var
með tilraun í þá átt, en þáver-
andi ríkisstjórn bar ekki gæfu
til þess að ganga til móts við
þær óskir.
Því hefur mjög verið haldið
á lofti að þessi deila (1955) hafi
vakið vonir ýmissa um að
steypa þáverandi ríkisstjórn, og
því hafi verið mjög hvatt til
þess úr einhverjum bakvígstöðv
um að deiluna skyldi heyja á
grundvelli launahækkunar í
krónutölu, það mundi duga.
; Hvað, sem satt er í þessu, þá
er hitt víst, að það var þáver-
andi ríkisstjórn, sem kvað upp
sinn eigin dauðadóm, því hún
hafriaði þeirri málaleitan verka
íýðsfélaganna, sem miðaði að
því að farin yrði verðlækkun-
arleiðin og uppfyllti þannig ósk
ir þeirra, er sérstakan áhuga
höfðu fyrir falli hennar, af
pólitískum ástæðum.
Verkalýðsfélögin eru þrátt
fvrir hugleiðingar einstakra
manna innan þeirra og utan
um pólitíska einkahagsmuni á
þeirri skoðun, sem Alþýðuflokk
urinn og forustumenn hans
hafa sérstaklega túlkað, að hag
þeirra verði bezt borgið með
því að spyrnt verði gegn verð-
hækkunum af festu og ein-
drægni og gerðar raunhæfar
tilraunir til þess að færa verð-
lag nauðsynjavarnings niður.
Þetta er enn bjargföst skoðun
ailra hugsandi manna í samtök-
unum, þrátt fyrir allar brostn-
ar vonir og misheppnaðar til-
raunir.
STJÓRNMÁLAFLOKKARNIR
OG VERKALÝÐSFÉLÖGIN.
Margir hafa spurt mig, hvort
ekki sé mikið ósamkomulag á
milli hinna pólitísku andstæð-
inga í samninganefnd eins og
þeirri, sem kosin var í deilunni
1955. Þar mætist menn með ó-
lík sjónarmið og markmið,
segja menn. Sannleikurinn er
sá að þar var yfirleitt ágætt
samkomulag. Pólitísk átök
komu a.m.k. þar ekki fram, en
þar með er ekki sagt, að í und-
irbúningi og aðdraganda deil-
unnar hafi ekki verið búið að
klekja út annarlegum hugmynd
um óg vonum, án þess að frarn
kæmi opinberlega í starfi fé-
laganna. En við samningaborð-
ið og á fundum með fulltrúum
félaganna var þess ekfei vart.
En hvers vegna er þá barizt
svo hatrammlega um undirtök
in í samtökunum. Er svara ætti
þessari spurningu í sem fæst-
um orðum, er niðurstaða mín
þessi: Tilgangur kommúnista er
fyrst og íremst sá, að auka verð
gildi síns flokks á hinum póli-
tíska markaði. Tryggja svo vel
aðstöðu sína og yfirráð að þeir
geti sagt: Eg- er verkalýðshreyf
ingin og í samræmi við það
skulu orð okkar og gerðir met-
in. — Þessi tilgangur er því
nauðsynlegri þegar setið er í
ríkisstjórn, sem telur það sína
höfuðskyldu að hafa samráð og
samstarf við verkalýðssamtök-
in. — Það eykur verðgildið.
Andstæðingar þeirra, sem
telja sig vita, að kommúnistar
séu í minnihluta innan alþýðu-
samtakanna, vilja ekki un-a
þessu gildismati kommúnista
innan verkalýðssamtakanna
eða- á stjórnrrfálavettvangi
og berjast því gegn þeim.
— í baráttu sinni sýna þeir
og fram á hættuna, sem leiðir
af forustu kommúnista og telja,
að þeir misnoti samtökin sér
til aukinnar og bættrar aðstöðu
með litlu tilliti til hagsmuna
þeirra, er samtökin mynda.
Af þessum ástæðum er barizt.
ANDSTÆÐINGAR KOMMÚN-
ISTA OG FRAMSÓKNAR-
FLOKKURINN.
Ég sagði andstæðingar kom-
múnista, af bví að heita má, að
samstaða hafi verið með þeim
allt fram til síðustu mánaða að
forusta Framsóknarflokksins
hefur tekið opinberlega afstöðu
méð kommúnistum í verkalýðs
félögunum og þeirri baráttu,
sem þar er nú háð.
Þessi afstöðubreyting Fram-
sóknarflokksins í verkalýðsmál
um er fóðrUð með tvennu:
1) Við erum í ríkisstjórn með
kommúnistum og þess vegna
verðum við að bjarga þeim frá
einangrun í verkalýðsfélögun-
um.
2) íhaldið (Sjálfstæðisflokk-
urinn) er í stjórnarandstöðu og
með allsherjarsamstöðu gegn
kommúnistum verður hlutur
þess hættulega mikill í verka-
lýðshreyfingunni.
Það er mín skoðun, að hér
hafi Framsóknarflokkurinn
gert nákvæmlega sömu kórvill-
una og Sjálfstæðisfiokkurinn
gerði á sínum tíma með stuðri-
ingi sínum við kommúnista í
verkalýðsmálum. Stuðningi,
sem lagði grundvöllinn að nú-
verandi veldi þeirra.
Það er óþarfi að blekkja sig
eða aðra á því, að meðal þeirra
20 þúsund atkvæða, sern Sjálf-
stæðisflokkurinn fékk við síð
ustu bæjarstjórnarkosningar 'í
Reykjavík, sé ekki allverulegur
hluti vinnandi fólks. Það er óf
augljós staðreynd, þó beisk sé,
til þess að hægt sé að ganga
framhjá henni.
Þetta höfðu kommúnistar
einnig viðurkennt áður, því að
í síðustu Dagsbrúnarkosningum
ákallaði Þjóðviljinn „stéttar-
þroskaða Sjá-Mstæðdsmenn“ til
fylgis við lista félagsstjórnar-
innar þar. Þegar Alþýðuflokks-
menn hafa hins vegar sam-
vinnu við þessa „stéttarþrosk-
uðu Sjálfstæðismenn“ þá heitir
það á máli Þjóðviljans íhalds-
þjónkun, undirlægjuháttur o.
s. frv. — Það er munur hver
maðurinn er.
Sannleikur þessara inála er
sá, að kjósendur hinna ýmsu
flokka ú,r hópi andstæðinga
kommúnista geta allir orðíð
„svæsnustu liægrimenn" eða
„víðsýnir vinstrimenn“ á máli
Þjóðviljans, allt eftir notagildi
þeirra fyrir kommúnista hvérju
sinni. Þennan notagildismæli-
kvarða kunna þeir vel að hag-
nýta sér, enda er hann sú ein-
asta vogarskál, sem ræður í
þeim herbúðum.
Þetta vita Framsóknarmenn.
af langri og oft dýrkeyptri
reynslu, beim mun furðulegra
er að falla nú notagildismegin
á þessa vog. Þrátt fyrir þessa
afstöðu flokksins er vitað um
að einstakir flokksmenn munu
þar láta sína reynslu ráða, en
ekkj f.yrirskipanir, a.m.k. með-
an kommúnistar lúta stjórn
Moskvumanna.
„HÆTTAN AF SJÁLF-
STÆÐISFLÖKKNUM“.
Mér er nær að halda að með-
al hugsandi manna og þá frek
ast þeirra, sem bezt þekkja- til
í verkalýðshreyfingunni í hópi
„stéttarþroskaðra Sjálfstæðis-
manna“, þá sé þeim það fylli-
lega ljóst, að S'jálfstæðisflokk-
urinn getur aldrei orðið vevka
lýðsflokkur í þessa orðs fyllstu
merkingu, þrátt fyrir.. þann
stuðning, sem þeir njóta úr röð
um alþýðufólks nú. Þeim er það
og einnig ljóst, að stuðningur
þessa fólks er tímabundinn og
tilkominn af óttanum við öuk-
in áhrif kommúnista. — Þetta
fólk í verkalýðshreyfingurini
er hættulaust að eiga samstarf
við. — ÞaS hefur sömu hags-