Alþýðublaðið - 20.03.1958, Síða 11

Fimmtudagur 20. marz 1958
A 1 þ f S n b 1 a S i 9
13
filmur 120 cg 62Ó
Sýnishorn fyrir hendi.
Finnbogi Kjartansson
Austurstræti 12 — Sírni 15544
f DAG er fimmtudagurbm 20.
marz 1958.
SlysavarSstofa Reyxjstvflrjir er
opin allan sólarhringinn. Nætur-
læknir L.R. . kl. 18—8. Sími
15030.
Eftirtalin apótek eru opin isl
9—.20 alla daga, nema laugar-
daga kl. 9—16 og sunnudaga kl.
13—16: Apóíek Austurbæjar
(sími 18270), Garðsapótek (sími
34006), Holtsapótek (simi
33233) og Vesturbæjar apótek
(slmi 22290).
Bæjarbókaaafn Raykjavíkur,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4,-Les-
stofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4.
Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. Ííiibú: Hólmgárði
34 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema iaugardaga ki. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
FLCGFEKÐIR
Flugfélag fslands.
Millilandafiug: Millilandaflug
vélin Hrímfaxi er vænlanleg til
Reykjavíkur kl. 16.30 í dag frá
Hambörg, Kaupmannahöfn og
Glasgow. Flugvélin fer til Glas-
gow og Kaupmannahafnar kl. 8
í fyrramálið. Innanlandsfíug; í
dag er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (2 ferðir), Bíldudals,
Egilsstaða, ísafjarðar, Kópa-
skers, Patreksfjarðar og Vest-
mannaeyja. Á morgun er áætlað
að fljúga til Akureyrar, Fagur-
hólsmýrar, Hólmavíkur, Horna-
xjarðar, ísafjarðar, Kirkjubæjar
klausturs og Vestmannaeyja.
Loftleiðir.
Saga, millilandaflugvél Loft-
leiða, er væntanleg til Reykja-
víkur kl. 18.30ofrá Hamborg,
Kliöfn og Osló. Fer til New
York kl. 20.
S K I P A F R E T T I R
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík kl.
17 í dag austur «m land í hricg-
ferð. Esja er í Reykjavík. Herðu
breið er á Austfjörðum á norð-
uFleið. Skjaldbreið er á Norður-
landshöfnum. Þyrill £ór frá
Reýkjavík í gær til Þorláks-
hafnar og Vestmannaeyja. Skaft
LEIGUBÍLAR
Bifrtóiðastöð Steixidórs
Sími 1-15-80
--O--
Bifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
^sstis Biamason;
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
fellingur fer frá Reykjavík á
morgu.n til Vestmannaeyja. Her-
móður er á Breiðafjarðarhöfn-
um.
SkipacEeiId SÍS.
Hvassafell er á
Arnarxell er í Þorlákshöfn. Jök-
ulfell er á Austfjarðahöfnum.
Dísarfell losar á Norðuriands-
höfnum. Litlafell ifer í Rend.s-
burg. Helgafell er í Rostock.
Hamrafell fór 18. þ. m. frá..Ba-
tum áleiðis til Reykjavíkur. A3-
fa er væntanleg til Reyðarfjarð-
ar 22. þ. m.
Eimskip.
Dettifoss kom til Ventspils
14/3, fer þaðan til Tur,ku og
Reykjavíkur. Fjallfoss fór frá
Gautaborg 17/3 til Reykjavíkur.
Goðafoss fór frá Bíldudal í gær
til Flateyrar og ísafjarðar og
þaðan til Vestmannaeyja og
Reykjavíkur. Gullfoss kom til
Reykjavíkur 17/3 frá Leith og
Kaupmannahöfn. Lagarfoss fór
frá Akureyri í gærkvöldi til Ól-
aísfjarðar, Grundarfjarðar,
Stykkishólms, Faxaflóahafna,
Vestmannaeyja og Reykjavíkur.
Reykjafoss er í Hamborg. Trölla
foss fór frá New York 11/3 til
Reykjavíkur. Tungufoss kom til
Reykjavíkur 16/3 frá Hamborg.
FCNDIR
Æskulýðsíélag Laugarneskirkju.
Fundur í kirkjukjallaranum í
kvöld kl. 8.30. Fjölbreytt fund-
arefni. Séra Garðar Svavarsson.
Slysavarnadeildin Fiskakiettur
í Hafnarfirði heldur aðaifund.
í Sjálfstæðishúsinu næstkom-
andi fimmtudagskvöld kl. 8.30.;
Aðaiumræðuefni fundarins verð
ur: Hætturnar við höínina. Á-
ríðandi er að félagsmenn fjöl-
menni.
Kvenféíagskonur í Kópavogi-
Munið handavinnúkvöidið í
Kársnesskólanum í kvöld kl.
8.30.
í tilefni af lítvarpsþætti
Sigurðar Magnússonar.
Enn berjast Grettir og Glátnur
og geigur er mönnum í.
Hver veröld á sínar voíur,
valdsmenn, glópa og þý.
E. J.
Leiðrétting.
í grein Eggerts G. Þorsteins-
sonar í blaðinu í gær misritað-
ist ártal á tveim stöðum. Rétt er
ártalið 1940, en ekki 1942.
sein er“. Og um leið íiorfði hún
ýfir gleraugun til stólsins.
„Herra Flanigan mun aldrei
segja neitt, hvöi'ki um það né
annað“, sagði ráma röddin á
bak við clagblaðið.
,,'Svo herra Sandford er þá
fárinn alfluttur héðan úr hygg
ingunni nr. 70?“ spuroi konan,
sém með mér var.
„Sem sagt“, sagði frú Flanig
an, „sem sagt þá er hann al-
farinn úr .mínum húsum, og
okkar á milli sagt, hef ég aldrei
kynnzt betra fólki. Húsaieigan
Akureyri.þkom ætíð á sínum rétta tírna
og þar vantaði aldrei á, eins
og herra Flanigan veit vei um“.
„Herra Flanigan veit þar
ekkert um“,. sagði ráma rödd-
in.
„Og hvert er herra Sandford
;£Iuttur?“ spurði ég, og mér
fannst kökkurinn í hálsihum
mér verða stærri.
„Eins og. ég hef þegar tekið
(fram“, sagði frú Fianigan í
mælsku róm, „þá flutti herra
Sandford og fólk hans héðan
alfarið fyrir rúmum mánuði
síðan og okkar á milli sagt, þá
-veit ég alls ekki, hvert það
góða fólk flutti, því að ykkur
að segja, þá er mér mjög á
móti skapi að grennslasr eftir
því, hvert fólk flytur sig, sem
fer úr húsum mínum. En ef-til
vill getur herra Flanigan gefið
elnhverjar upplýsingar í þessu
máli“.
„Herra Flanigan gefur aldrei
Upplýsingar, hvorki í þessu
máli né meinu öðru,“ sagðí
ráma rödin.
„Hvað á drengurimi að taka
til bragðs?“ spurði konan, sem
yneð mér var.
„Sem sagt“, sagði frú Flanig
,'an, „er mér allsendis ómögu-
jlegt að geta til um núverandi
fbústað herra Sandfords. Og svo
þyikist ég vita að drengurinn sé
fremur ókunnugur hérna í borg
inni“.
„Ég er hér alveg ókunnug-
ur“, sagði ég, og mér fannst
eins og kramþateygjur vera að
koma í hálsinn á mér.
„Sem sagt, var mér sérlega
vel við SandfordsfóIkið“, sagði
frú Flanigan, „og af því nú að
þessi drengur er að heimsækja
það heiðursfólk og ef til vill í
tilbót eitthvað skyldur því, þá
langar mig til að sýna einhvern
lit á að leiðbeina drengnum, og
ég er líka sannfærð um, að
herra Flanigan er sömuleiðis
fús til þess“.
„Herra Flanigan er ekki fús
til néins“, sagði ráma roddiav
og var sérlega óþýð...........
„Sem sagt“, hélt frú Flanig
an fram, „þá er herra Sandford
eipn af lögregluþjónum borg
arinnar, og okkar á milli, þá
er hann lang-samvizkusamasti
logregluþj oninn, sem eg nef
þekkt. En hvaða götu hann hef
ur til umsjónar sem lögreglu
þjónn, og á hvaða tíma sólar
hringsins hann gegnir þeim
störfum, er mér alveg óljóst.
En ef til vill getur herra
Flanigari leyst úr þeirri ráð-
gátu“.
„Herra Flanigan getur úr
engri ráðgátu leyst”, sagði
ráma röddin mjög önuglega,
„Eins og ég hef þegar vikið
á“, sagði frú Flanigan, „þá er
herra Sandford einn af lög-
regluþjonum borgarinnar og
þess vegna má ganga að því
sem sjálfsögðu, að yfirmenn
lögreglustöðvanna viti hvar
hann á heima, og geti því gefið
drengnum allar þær leiðbein-
ingar, sem liann þarfnast í
þessu tilliti. Ég ræð því drengn
um til að fara beint til lög-
‘ reglustöðvanna og fá þar upp
lýsingar viðvíkjandi heimili
herra Sandfords“.
„En hvár eru lögreglustöðv-
arnar?” spurði ég og var ögn
léttara innanbrjósts við þessa
ráðleggingu.
„Ég verð að játa fáfræði
mína í þessu tilliti“, sagði frú
Flanigan, „þyí að okkar á milli
sagt þá hef ég aldrei fundið
hvöt hiá mér til að grennzlast
éftir slíku. En ég er sannfærð
um að herra Flanigan veit hvar
þær eru“.
„Herra Flanigan veit ekkert
um þaðsagði ráma röddin og
var nú fram úr hófi önugleg.
„Sém sagt er ég sorglega fá-
fróð í þeim sökum” sagði frú
Flanigan og horfði hátt. „En
mitt ráð er það, að drengurinn
nái tali af eirihverjum lögreglu
þjóni, sem hann sér á götunni,
og segi honum aila málavöxtu,
og mun hann þá fá allar þær
leiðbeiningar, sem honum eru
nauðsynlegar í þessu máli, því
að okkar á milli sagt, þá eru
allir eða allflestir lögreglu-
þjónar í þessari borg sérlega
góðviljaðir og fúsir til að
hjálpa þeim, sem leita ráða til
þeirra. Ég er sannfærð um, að
herra Flanigan er mér hér í
alla staðj samdóma11. Og um
•leið leit hún yfir gleraugun í
áttina til stóra stólsins við
gluggann.
„Herra Flanigan er hér eng-
um sarndóma“, sagði ráma rödd
in mjög illhryssingslega.
„Þetta er það bezta, sem þú
getur gert, drengur minn“,
sagði konan, sem méð naér var,
„og þú mátt vera frú Flanigan
hjartanlega þakldátur fjrrir ráð
legginguna".
Ég þalkkaði báðum konun-
um, sem mér fannst hafa lótið
sér vera mjög an'nt um að
hjálpa mér út úr þessurn vand
ræðum mínum. Svo kvaddi ég
þær og tók upp tösku mína og
poka og gekk út á strætið. Kon
urnar stóðu við stofudyrnar, á
meðan ég var að fara út, og
frú Flanigan kallaði á eftir
mér, þegar ég var að ljúka upp
framdyrunum, og bað mig að
bera kaera kveðju sína til herra
Sandfords og konu hans, því
„sem sagt“ væri sér innilega
hlýtt til þeirra. Ég sagðist.hafa
mi'kla ánægju af að mega bera
þeim kveðju hennar, og ég.
sagðist ekki skyldi gleyma að
segja þeim hjónunum frá þvf,
hvað þær hefðu látið sér annt
um að leiðbeina mér.
Það fyrsta, sem ,ég gerðf
þegar ég kom út á strætið, var
að lítast um eftir lögregluþjóni.
Mér til mikils hugarléttis sá ég
undir eins, að einn þeirra kom.
sunnan götuna og gefck þeirn
megin sem ég var. Ég sá hjálro
hans bera yfir alla, sem gengu
á undan honum. Hann fór hægt
og gætilega, en leit við og við
til hliðar, eins og hann væri
að gæta að-varmngnum í búðar
gluggunum. Þegar hann kom
nær, sá ég, að hann var frem-
ur ungur maður, með allmikið
yífirlvaraiskeggji ítogjirjleitur ilog
fölur í andliti. Hann leit út fyr
ir að vera full sex fet á hæð
og að sama skapi þrekinn og
vel limaður. Áfram miðaði hon
um í áttina til mín, hægt en
þreklega steig hann, og allar
hreyfingar hans lýs.tu framúr-
skarandi styrkleik og 'karl-
mennsku. Mér sýndust varir
hans bærast við og við, eins'
og hann væri að telja skrefin,
sem hann fór. Hoksins kom
hann þangað, sem ég stóð á
gangstéttinni, og ætlaði hanni
fram hjá mér, án þess að virð
ast gefa mér hinn allra minnsta
gaum. '
„Viltu vera svo góður að
segja mér, hvar herra Sand-
ford býr,“ sagði ég um leið og
hann gekk fram hjá mér.
Lögregluþjónninn nam stað-
ar sneri sér við ofboð stillilega,
BÍLÁR
SendibílastöSin Þröstur
Sími 2-21-75
Lögreglumennirnir settu
særða manninn inn í. biþrin. og
hófu eftirförina að nýju. ÍM
sem bafði byrjað sem venjuíeg
eftirlitsför, var nú orðið að al-
varlegu og stórhættulegu málí.
Eltingarleikurinn var hafinn.
1 Lögreglubíllinn var eins hrað-
skreiður ef ekki hraðskreiðari
en bíll glæpamannanna, og áð-
ur en um langt leið voru þeir á
hælum þeirra. Glæpamennirnir
notuðu alla þekkingu sína á'
borgirini til þess að hrista þá af
sér og óku eins og fjandinn
sjálfur væri á eftir þeim.