Alþýðublaðið - 22.03.1958, Blaðsíða 4

4
AlþýSnblaSlS
Laugardagur 22. marz 195S
t/£TT Þ46S/M&
TVISVAR sinnum var ég meíi
í boðsferð fjárveitinganefndar
aiþingis fyrr á árum. Báðar voru
J>ær skemmtilegar og eftirminni
í.egar — og hefur mér einstaka
sinnum dottið í hug að skrifa
|>ær endurminningar mínar, því
að ýmislegt gerðist sögulegt. í
fyrra skiptið fórum við til að
ikoða fyrsta snjóbílinn og fylgdi
estinni að Kolviðarhóli bíll með
veiziukosti.
MARGIR fleiri voru með en
íjárveitinganefndarmemi og
'blaðamenn, því að þingmenn,
aðrir en þeir, sem í nefndinni
voru, fengu líka að fljóta með.
Fyrst komum við að Kolviðar-
lióli og nutum veitinga — en
síðan fórum við í snjóbílnum.
f,em öllum þótti hið furðuleg-
asta tæki, upp fyrir núverandi
Skíðaskála og þar upp á fjöll og
nem leið lá yfir þau og niður
nkarðið fyrir ofan Hólinn.
GEIGIJR greip flesta er upp
í skaflana kom og hver af öðr-
um vildi heldur ganga. Þrír
liöfðu hugrekki til að sitja um
kyrrt í bílnum: bílstjórinn, ég og
Gísli Guðmundsson, þingmaður
.Worður-Þingeyinga. Hvorugur
okkar treysti sér til að kafa snjó
inn og urðum því að láta örlög-
in ráða.
ÉG MAN það vel er þingmenn
brutu skaflana, sumir á fjórum
fótum, týnandi skóhlífum sínum
Fjárveitinganefnd ogblaða
menn í boðsferðum.
í snjóbíl — Kafandi eítir
skóhlífum.
Sat föst á Krýsuvíkurleið-
inni þegar sanna átti að
bún væri alltaf fær.
Og nú til Capri.
og höfuðfötum, kafandi eftir
plöggum móðir og másandi. En
allt fór vel. Bíllinn elti skríðandi
og kafandi skarann, en okkur
Gísla leið prýðilega í snjóbíln-
um — og vorum við heimkom-
una á Hólinn ákaflega hreyknir
af hugrekki okkar,
ÞEGAR á Hólinn kom var aft-
ur setzt að veitingum og Tryggvi
Þórhallsson settist við orgel og
lék á það, en þingmenn sungu
fullum hálsi og rjóðir og kátir
og fullir af hrifningu á snjóbíln-
um og þeim, sem vildi láta
kaupa hann. Hin boðsferðin var
farin þegar mest var barist um
Krýsuvíkurleiðina. Það átti að
sanna fjárveitinganefnd og blaða
mönnum að leiðin væri fær í
blindöskubyl og bandvitlausri
fannkingi,
VIÐ KOMUMST að Kleifar-
vatni. Þar sátum við fastir. All-
ir urðu að hjálpa til að ýta og
snúa bílnum við. Jörundur stökk
fyrstur út, léttur á sér að Vanda
og hugrakkur — og svo hver
af öðrum, allir nema ég og Ba'rði
Guðmundsson. Jónas frá Hriflu
skipaði fyrir verkum fyrir utan,
en Barði þuldi bölbænir í hans
garð fyrir vinnuhörku. Hann
lcúrði hjá mér í sæti sínu og
kvaðst aldrei skyldi hreyfa sig.
Seint um kvöldið komumst við
til bæjarins, ég hélt heim til
mín, en hinir fóru allir í Hótei
Borg — og þar hélt sagan á-
fram mað alls konar tilbrigðum.
SÍÐAN ÞETTA var hefur fjár
veitinganefnd farið í margar
slíkar ferðir. Einu sinni fór hún
norður á Skagaströnd, einu sinni
upp á Akranes o. s. frv. En ég
var ekki með. — Nú er sagt
að henni sé boðið til Capri. —-
Hækkar hagur Strympu. — Og
ég fæ ekki að vera með. Þessar
boðsferðir eru víst skemmtileg-
ar — og geta orðið’ sögulegar.
Flugfélag íslands kvað standa að
þessari Caprí-för. Hvað vill það
nú? Boðsferðir fyrir fjárveitinga
nefnd og blaðamenn eru að lík-
indum árangursríkar.
Hannes á horninu.
í Þióðlaikhúsinu næstk. þriðiudagskvöld kl. 8,30.
Stjórníandi: Dr. Vaclav Smetacek.
Einleikari: Guðrún Kristinsdóttir.
Viðfarigsefni eftir Baethoven.
1. Prónietheus-forleikurrnn.
2. Píar.cconsert nr. 5, Es-dúr.
3. Sinfónía nr. 8, F-dúr.
Aðgönguxniðar seidir i Þjóðleikhúsinu.
Útvcga frá Vestur-Þýzkalandi og öðrum löndum:
SKiP O® BÁTA
af öllum gerðlxm og stærðum.
Ennfremur alls konar
VÍLAR OQ AHðLD
Leitið tilboða.
DR. MAGNÚS Z. SIGURÐSSON,
Hamburg 36/CoIonnaden 5.
Verð staddur á Hótel Borg, Reykiavík til 25. þ. m.
Ánna Þórhallsdóttir
heldur kirkjutónleika
í Laugarneskirkju sunnudaginn 23. marz kl. 8,30.
Páll Kr. Pálsson aðstoðar og leikur orgelsóló.
Aðgöngumiðar seldir hiá Sigfúsi Eymundssyni, Blöndal,
Rkólavörðustíg 2 og Vesturveri.
ÁTTUNDA NORRÆNA list-
■sýningin var opnuð í Gauta-
. borg með hátíðlegri athöfn 12.
október og lauk 17. nóvember
iiíðastliðinn.
Að þessu sinni var sýning-
>000] sniðinn nokkuð annar
stakkur en hún áður hafði bor-
ið. Á öllum fyrri sýningum
lYcrræna listbandalagsins var
verkunum skipað saman eftir
löndum, en nú var verkunum
blandað saman og komið fyrir
í sýningarsölunum eftir list-
' sögulegum reglum, en ekki
íandfræðilegum. Þá hefur og
að bessu sinni verið hafður á
sá háttur, að sýningin hefur nú
á að skipa fleiri verkum eftir
færri listamenn. Ef dæma má
eftir ummælum Norðurlanda-
' biaða um bessa nýbreytni, hef-
ui betta fyrirkomulag vakið ó-
.skipta aíhyglj og almenna á-
:oægju jafnt sýningargesta sem
gagnrýnenda. Fara hér á eftir
mökkur ummæli blaðanna um
betta nýja fyrirkomulag sýning
arinnar;
Gotthard Johansson, sem var
einn af stofnendum Norræna
■ listbandalagsins, segir í grein
í Stokkhólmsblaðinu „Svenska
Oagbladet", að enda þótt þessi
fyrsta tilrauri um nýbreytni á
'ýnirigarfyrirkomulaginu hafi
ekki heppnazt til fulls, sem
heldur ekki hafi verið við að
búast, geti engum, sem fylgzt
hafi með sýningunum síðustu
12 árin, dulizt, að Gautaborgar
sýningin sé spor í rétta átt. Hún
sé ótvírætt sú sýning, sem kom
:*zt hefði næst því að gera hina
upprunalegu hugmynd um sýn-
ingarnar að veruleika. Álítur
liann þó, að sýningin mundi
vinna við það, að þátttakendum
■yrði enn fækkað, og segir í því
.rfsambandi: „Það segir sig sjálft,
að með slíkri fækkun á þátt-
takendafjölda, yrði auðvitað að
láta af hvers konar þjóðlegum
metnaði, sem hnigi í þá átt að
Aof'a hverju sinni heildarmynd
af list hvers einstaks lands, þar
sem hægt væri að fá glöggt yf-
irlit yfir ríkjandi stefnur og
verk helztu listamanna þess.
En svona metnaðargirni er í
raun réttri blekking og leiðir
einungis til áhrifalausra, risa-
vaxinna sýninga. — Óhjá-
kvæmilegt er að velja og hafna,
og hvernig sem það er gert,
verður alltaf að ganga fram hjá
einhverjum, og það jafnvel
þeim þýðingarmestu.“
Eugen Wretholm segir í
Morgonbladet, Stokkhólmi: —
„Með því að ganga fram hjá
þeim listamönnum, sem róttæk
astir eru í afstöðu sinni og þeg
ar hafa skapað sér stöðu á al-
þjóðavettvangi listarinnar, hef-
ur bessi sýning glatað beim til-
brifum, sem mátt hefði vænta,
og ber bví blæ meðalmennsk-
unnar.“
Jan Ruiinqvist segir í Morg-
ontidningen, Stokkhólmi: „Erf-
iðleikarnir hafa jafnan verið í
því fólgnir að koma í veg fyr-
ir, að löndin sendi hverju sinni
viðurkennd verk eftir þekkt-
ustu' málara sína til þess að
tryggja með því álit sitt út á
við.“
Martin Strömberg segir í
Stockholms-Tidningen: „Sýn-
ingarfyrirkomulagið er rétt
hugsað og hefur verið vandlega
fylgt eftir. Á alþjóðlegum vett-
vangi kemur list Norðurlanda
fram sem heild. Það, sem er
líkt og sameiginlegt, er mun
fleira en það, sem aðskilur. Þeg
ar meginlandsstraumarnir eru
nú bornir fram af ungu kyn-
slóðinni, er bað ekki af völd-
um tilviljunarkenndrar hrifn-
ingar á nýrri tízku og útlínum
heldur vegna endurnýjunar-
þarfar í eigin brjósti.“
RoIF Anderberg segir í Göte-
borgs-Posten: — „Dr. Gotthard
Jöhansson, sem var einn af
frumherjum Norræna listbanda
iagsins segir tilganginn með
sýningu bandalagsins vera: „að
kynna það ný.ja, sem skapazt
hefur í list hinna ýmsu landa
— nýjar stefnur og nýja per-
sónuleika, sem komið hafa fram
á sjónarsviðið, og þá einnig
eldri listamenn, sem lagt hafa
út á nýja þróunarbraut eða
hafa átt endurnýjuðum vinsæld
um að fagna.“ —• Þegar svo
Gautaborgarsýningin er opnuð,
gefur bar að líta verk eftir Jens
Spndergaard, Sven Ericson,
Sixten Lundbohm, Egil Jacob-
sen og aðra, sem maður hefur
kynnzt á löngu liðnum sýning
um og hafa ekki breytzt til
muna. — En í stað þess að velja
fyrst og fremst verk eftir lítt
þekkta listamenn, lítur út fyr-
ir, að sýningarnefndirnar hafi
leitað uppi þá gömlu og góðu,
þá sem svo að segja halda sig
innan borgaralegra veggja og
taka tillit til húsgagna og teppa
við hverja tilraun með form og
liti.“
Bernt Eklundh segir í Göte-
borgs Tidningen: — „Norrænu
sýningunum hefur verið líkt
við norræna lista-Olympíuleiki.
Olympíuleiki, þar sem hver og
einn teflir fram sínum örugg-
ustu skotmönnum. í þetta skipti
hefur verið reynt að lægja þ.jóð
arrembinginn. En staðreyndin
er samt sú, að þegar sýningar-
skránum er flett, mæta manni
nöfn, sem maður rekst mjög
víða á — nöfn, sem hafa þegar
getið sér traustan orðstír og
letruð erji gylltum stöfum —
og er þetta vissulega óheppileg
þróun, Sýningin á á hættu að
verða virðulegt vaxmyndasafn
yfir hetjur liðinna daga. Það
gæti þó verið verra en að þessu
sinni. Forráðamenn sýningar-
innar hafa komið auga á hætt-
una, og það er góðs viti.“
Birgit Ransing í Kvallposten,
Málmey, segir: „Athyglisverð
sýning — hún er hressileg og
fjörleg, algerlega óháð því hefð
bundna og hefur yfir sér þann
saklausa yndisþokka, sem það
eitt getur haft, sem enn ekki
hefur náð á leiðarenda, en leit
ar fyrir sér. — Sýningin nær
þó hvorki að gefa rétta hug-
mynd um bað, sem er að ger-
ast, né heldur að sýna, á hvaða
listrænu stigi, hvert landanna
er statt. Til þess er val verk-
anna of sundurleitt, og þar gæt
ir of mikillar samningalipurð-
ar. Eins og endranær hefur
re.ynzt erfitt að halda sér við
það eitt, sem er nýtt og „aktu-
elt“.“
Torstein Ahlstrand í Vástgöta
Demokraten, Borás, kveður sýn
inguna vanta spennu og finnst
um of gæta verka eftir þekkta
listamenn, jafnvel sjáist þar
verk, sem þegar hafi verið sýnd
óður. Safngripir eigi ekkert er-
indj á sýninguna og of lítið
gæti nýrra strauma. Þá kveður
hann mjög æskilegt, að sýning-
arnar verði framvegis látnar
fara sem víðast um löndin
fimm.
Gunnar Hellmann í Uanstidn
ingen, Ostersund og Vástman-
lands Folkblad, Vásterás, er ó-
ánægður með sýninguna í heild,
segir henni mjög vel fyrir kom
ið. Þörf sé á betra vali.
Kristian Romare, Sydsvenska
Dagbladet Snállposten kveður
um mikla framför að ræða í
öllu skipulagi sýningarinnar, en
„aktualitets“-takmörkin séu of
stór, þar sem miðað sé við list-
sköpun 10 ára. Þá fagnar hann
því, að baráttan um að standa
sterkastur, listrænt séð, sem
venjulega hafi orðið stríð um
bezta sýningarsalinn, sé nú loks
úr sÖgunni.
Hákan Tollet í Huvudstads-
bladet, Helsingfors, segir: ,,Ég
álít ekki, að hægt sé áð benda
á framúrskarandi árangur hjá
einstakri þjóð eða einstaklingi,
en það eitt, að fá fram jafrs
skýra, jafna og í heiid fallega
sýningu og hér er um að ræða,
er sigur, sem sýnir glöggt hina
óumræðilegu þýðingu bessa 12
ára gamla listbandalags. —•
Hinn þjóðlegi sjúkdómur, einka
hagsmunirnir, hefur orðið að
víkja fyrir samleiknum."
0istein Petersen í .Morgen-
bladct, Oslo, segir m.a.: „Sem
betur fer, er landsleiksstemn-
ingin horfin. — Þessi nýja til-
raun hefur heppnazt. Áfram á
þessari braut.“ Þá óskar hann
eftir strangara vali og segir:
Orðið ,,nútfmalist“ var eink-
unnarorð sýningarinnar, og á
að vera það framvegis. En þar
með er ekki sagt, að það séu
eingöngu þeir ungu, sem séu
tírnans menn.“
Pierre Liibecker í Politiken,
Kaupmannahöfn, segir hug-
myndina bak við hið nýja fyrir-
komulag rétta og þess virði, að
haldið sé fast við hana. Sýn-
ingin sé nú auðveldari yfirsýn-
ar en nokkru sinni áður, og á-
horfendur komist nú ekki hjá
því að líta verkin nýju Ijósi
með sama hleypidómaleysi og
um væri að ræða nútímalist
Mið-Ameríkuríkjanna. — Val
verkanna þarfnaðist þó endur-
skoðunar og úrbóta. Enn einu
sinni hefði farið svo, að tekið
hefði verið um of tillit til þess
hefðþundna og viðurkennda.