Alþýðublaðið - 03.04.1958, Page 7

p’immtudagur 3. apríl 1958.
41þý5nblað!8
7

Á PÁSKUM hefjast í Tjarn-
arbíói sýningar á kvikmynd,
sem vakið hefur mikla athvgli
eg umtal síðan hún kom á mark
aðinn. í>að er myndin Stríð og
friður, sem King Vidor hefur
gert eftir samnefndri skáidsögu
Leos Tolstojs.
Frá því kvikmyndir sáust
fyrst á hvítu tjaldi, hafa kvik-
Hiyndagerðarmenn haft ágirnd
á þessu öndvegisverki heims-
foókmenntanna. Og á síðastliðn-
53m 30 árum hafa ekki færri en
124 leikstjórar lýst því yfir, að
þeir ætluðu að kvikmyndaStríð
, og frið. Sá 125. lét loks verða
af því. Og nú höfum við tæki-
færi til að dæma um það hvern-
ig honum hefur tekizt.
ISkáldsagan Stríð og friður er
flestum fslendingum kunn. Hún
3kom út fyrir nokkrum árum,
all mikið stytt, í þýðingu Leifs
Haraldssonar. Sagan hefst árið
' 1806 og segir frá sókn Napó-
leons austur á bóginn, gegnum
folóðuga vígvelli Austerlitz og
Borodino, alla leið til hinnar
brennandi Moskvuborgar, og
síðan frá flótta frönsku her-
Sveitanna, eftir að rússneski vet
urinn og seigla landsmanna
, hafa borið þær ofurliði, þang-
að til þeim er greitt rothöggið
í orustunni við Beresína. ,,Ég
lief skrifað Illionskviðu Rússa“,
sagði Tolstoj sjálfur um þetta
■verk sitt.
Ofannefndar orust'ur sjáum
við allar í kvikmynd Kings
Vidors, sem hefur ekkert til
sparað að gera þær sem bezt
úr garði. í því skyni fékk hann
lánaða 18000 hermenn og þús-
undir hesta úr ítalska hernum
og lagði undir sig nokkrar verk
smiðjup í Sviss, sem hann lét
framleiða 100.000 rússneska og
franska 19. aldar búninga.
Mest er lagt í orustuna við
Borodino. Við sjáum stóra skara
hermanna þramma eða ríða fal-
legum fákum í fögru landslagi,
pg er ekki alltaf vel Ijóst hvað
þeir eru að fara, nema ef þeir
skvidu vera að sýna skrautiegu
búningana sína. En Tolstoj
hefði sennilega ekkert verið ó-
ánægður með þetta. Hann hélt
Jbví sjálfur fram, að eftir að or-
usta væri byrjuð, værí ógerlegt
að hafa nokkur áhrif á hana,
og að enginn maður vissi fy:«r
en eftir á hvað yfirleitt gerðist
á vígvellinum.
En Stríð og friður er ekki að
eins hernaðarsaga. Það er fyrst
og fremst saga nokkurra fjöl-
skyldna eða öllu heldur ein-
staklinga.
Þó sýningartími kvikmyndar
, ínnar sé meira en þrír klukku-
tímar, getur hún að sjálfsögðu
ekki fjallað um nema hluta af
þessari geysilöngu skáldsögu,
sem óstytt fyllir 1400 blaðsíð-
ur í flestum útgáfum (nærri
S50 síður í íslenzku þýðing-
unni). Og úr því kvikmynda-
gerðarmennirnir þurftu að
velja og hafna, hafa þeir auð-
vitað lagt mésta áherzlu á ást-
arsöguna í bókinni — ástarsögu
<Dg
fræiS kamilS.
Gróðrastöðin
Audrey Hepburn sem Natasja.
greifadótturinnar Natösju Ros- En hamslevsi æskunnar læt-
tov, en sleppt að mestu heim- j Ur ekki að sér hæða. „Við lok
spskilegum vangaveltum og fjórða mánaðar aðskilnaðar
þjóðfélagslegum boðskap, nema
hvað Pétri Besukof eru lagðar
í munn nokkrar heimspekileg-
ar setningar og stjórnmálakenn
ingar, bæði í upphafi, meðan
hann dáir Napoleon, og seinna,
þegar hann fer að hata þennan
valdasjúka einvald.
Natasja Rostov er ein fræg-
asta unga stúlkan í heimsbók-
menntunum, og hún er furðu-
lega lifandi í hugum þirra, sem
lesið hafa Stríð og frið. Fyrir-
myndin að Natösju var líka ung
lingsstúlka með holdi og blóði.
Það var mágkona Tolstojs, sem
bjó á heimili hans, Tania Behrs
að nafni. Hann sá hana hlæja,
syngja, reka sig á, þjást og
elska, og festi hana á síður bók
ar sinnar í gerfi Natösju greifa-
dóttur. I þessari ungu stúlku
getur hver unglingsstúlka í ver
öldinni þekkt sjálfa sig. Hún er
kveneðlið uppmálað.
Kvikmyndaleikkonan Audrey
Hepburn fer með hlutverk Na-
tösju, og virðist eins og sköpuð
í það. „Hálsmjó með langa
granna handleggi, hræðilega
sæl á svip, reiðúbúin til að
bregða á leik,“ þannig minnist
Andrés fursti hennar, þegar
hann liggur særður til ólífis.
Og þannig er Audrey Hepburn
einmitt frá skaparans hendi.
Þegar Natasja kemur fyrst
við sögu, er hún þrettán ára
gömul telpa, „ekki lengur barn,
en barnið ekki orðið kona“.
Hún tilheyrir stórri glaðværri
fjölskyldu og nýtur lífsins í rík
um mæli. Það líða ár þangað
til við hittum hana aftur, unga
og fallega blómarós, sem er að
fara á sinn fyrsta dansleik, bar
sem það á fyrir henni að liggjá
að verða ástfangin af ungum
og myndarlegum fursta, And-
rési Bolkonski. Hamingjan bros
ir við henni. Hún trúlofast furst
anum sínum, þarf aðeins að
bíða hans í eitt ár.
þeirra, tók hún að kenna megns
cyndis, sem hún réði ekki við“,
segir í sögunni. „Henni grarad-
ist að hún skyldi sólunda öll-
um þessum tíma, engum til
gagns — þegar hún þráði að
elska og vera elskuð“. Og nokkr
um mánuðum síðar fellur hún
svo fyrir töfrum kvennamanns
ins Anatols Kúragins (sem Vit-
torio Grassman leikur), og hún
ákveður að fórna unnusta sín-
um og fjölskyldu sinni og
strjúka með honum. Flótti henn
ar er þó stöðvaður. og þegar
hún kemst að því að hennar út-
valdi er kvæntur maður, eiga
vonbrigði hennar og örvænting
Framhald á 8. síðu
Laugavegi á móti Stjörnubíói
og Miklaíorgi
sn
[jós er laus fil ábúðar
frá næstu fardögum. Umsóknir sendist
skrifstofu bæjarverkfræðings, Skúlatúni 2,
fyrir 15. þessa mánaðar.
Skrifstofa borgarstjórans í Reykjavík
2. apríl 195 <8.
K irkjuþáttur
eykjavíkur
er opin til hádegis á skírdag en lokuð föstudag
inn langa og báða páskadagana.
Á laugardagínn fyrir páska verður
Sundböllin opin allan daginn.
Helgir dagar.
í ÞE3SARI viku eru bæna-
dagarnir tveir, skírdagur og
föstudagurir.n langi. og næsta
vika hefst með stórhátíðinni
sjálfri. páskunum. — Sumum
virðast þessir dagar vera
harla lítið armað en frídagar,
sem gefa oss tækifæri til að
létta oss upp eða hví’ast frá
öríÍJi, {— eij menn (þá ekki
meta það meira að strita, þrátt
fyrir allt. — Öðrum eru þessr
ir dagar hvorki rneira né minna
en minningardagar þeirra at-
burða, sem velferð mannkyns-
ms hvílir á. —
Skírdagur.
Iiann er minningardagur
kvöldmáltíðarinnar. En hvaða
gildi hefur þá kvöldmáltíðar-
sakramentið fyrir oss kristna
menn? — Reynum að gera mál-
ið eins einfalt og unnt er. —
Vinur þinn býður þér til matar,
og veitir þér brauð og ávaxta-
drykk. Maturinn er líkamleg
næring, skilvrði fyrir lífinu
sjálfu. Sá. sem gefur þér mat,
gefur meira en líkamlega nær
ingu. Þú þiggur ekki aðéins
mat hans, heldur kærleika
upprisinn
hans, gestrisni, vináttu. „í og | Krists er siélfsfónn hins lifandi
með“ eða ,.í, með og undir“ | kærleika, sem brýst í gegnunx
brauðinu og víninu eins og ! hvaða hindrun sem er, og sigr-
Lúther kemst að orði, — þigg-1 ar allt. Þennan sigur komu ó-
ur trúaður maður vináttu Jesú, vinir hans ekki auga á, því
kærleika hans.— líf hans. Þetta
er andleg gjöf, er veitis um leið
og hin líkamlegu,, áþreifan-
legu tákn. — Þegar kvöldmál-
tíðin er höfð um hönd í kirkj-
unni þirmi. er lítil áherzla lögð
á hina líkamlegu hlið máltíð-
arnnar. Aðeins lítill biti af
braúðá og lLill .dropi af ái-
vexti vínviðarins,, — en ,,í og
með“ þessu veitir Jesús Krist-
ur líf sitt, kærleika sinn. —
Það er ekki presturin'n. sem er
veitandi máltíðarinnar, heldur
er hann þiónninn, sem ber
fram matinn.
Föstudaginn langi.
Það líf, sem Jesús gaf, —
þann kærleika, sem kvöldmál-
tíðin er farvegur fyrir •— var
hann að gefa frá fyrstu stundu
jarðneskra.r aevi sinnar, allt
fram í dauðann. Einmitt fórn
hans á Golgata var sönnun
þess, að kærleikur hans hopaði
ekki fyrir neinu — ekki einu
sin.nl hatri og dauða. Dauði
að þeir hugðu siálfa sig hafa
unnið sigur, er þeir höfðu „los-
að sig við Krist.
Páskarnir.
Á páskadaginm kom í Ijós,
að Kristur var enn þá lifandti
og máttugur, — að hann enn-
þá var með lærisveinum sínura
og hélt áfram að gefa þeim
sjálfan síg, líf sitt, kærleika
sinn. Gleðiefni páskanna er
ekki aðeins það, að þeir sanna
líf eftir dauðann, heldur, að
Kristur heldur áfram að gefa
líf sitt, kraft sinn, nálægus"
mönnunum á jörðunni — jafn-
vel innra með þeim, svo að
þeir sjálfir fara að lifa í
sannri merkingu orðsins. Lifa
hans lífi. ..Ég lifi ekki framax,
heldur lifir Kristur í mér“.
Hvar er uppspretta þessa
lífs?
Næringarefnin, sem líkam-
imi byggist upp af, eru komin,
frá „náttúrunni“, með öðrur.a
Framhald á 8. síðu.