Forvitin rauð - 01.05.1973, Blaðsíða 16

Þakka kærlega fyrir blaðið "Forvitin rauð"
frá þvi i haust. Ég hafði mjög gaman af þvi.
Mér datt i hug að skrifa og leita ráða i
dálitlum vanda, sem ég er staddur i.
Þannig er mál með vexti að fyrir tæpum sjö
árum gifti ég mig og konan mín hefur
háskólapróf og starfar hjá því opinbera en
ég hef sveinspróf i.............Um það bil
sem eldra barnið okkar fæddist varð meistarinn,
sem ég lærði hjá að hætta rekstri verkstæðisins
og ég þar með atvinnulaus. Konan min hafði
hærri laun en ég hafði haft, svo að það varð
að samkomulagi hjá okkur, að hún notaði bara
þriggja mánaða fæðingarorlofið, sem rikis-
starfsmenn eiga rétt á og byrjaði siðan afttir
að vinna, en ég var heima að hugsa um heimilið
og barnið á meðan ég sæi til með annan vinnustað.
Tveimur árum seinna fæddist yngra barnið og á
timabili hafði ég meira en nóg að gera
sérstaklega af því að konan min vinnur oft
eftirvinnu og er þreytt þegar hún kemur heim
og getur þá lltið hjálpað mér með börnin, svo
að þau hafa mest af mér að segja. En annars
gengur allt vel hjá okkur og það eru aldrei
nein vandræði með peningamálin. Ég hefi
fjölskyldubæturnar alveg fyrir mig, og ef það
eru einhverjar sérstakar þarfir hjá mér t.d.
fatakaup eða þ. uj. 1. þá hleypur konan min undir
bagga.
Heimilisstörfin eru ekkert leiðinleg
og ég reyni að nota stuttan tima við þau og
vera sem mest með börnin. Stundum fer ég í
kaffi til annara foreldra hér i blokkinni,
sem lika eru heima að gæta bús og barna og oft
spjalla ég við afgreiðslufólkið í mjólkur- og
fiskbúðinni. Það er pöntunarfélag, þar sem
konan min vinnur, og hún sér þessvegna um
önnur innkaup.
Einu sinni i mánuði hitti ég
gömlu félagana úr iðnskólanum - maður verður
nú að halda sambandi við fólk þó að maður gifti
sig. Þegar þeir koma til min þá sér konan min
um veitingarnar og kemur börnunum i ró, svo að
ég geti alveg verið með minum gestum.
En þó allt sé i góðu lagi hjá okkur og ég uni
hag minum bara vel er sumt, sem bögglast fyrir
mér. Þegar gömlu vinntifélagarnir eru að
spjalla saman þá finn ég að sumt, sem þeir
tala um kemur mér óktmnulega fyrir - ég hefi
ekki heldur viljað taka peninga frá
húshaldinu til þess að kaupa blöð og timarit
i minni starfsgrein, en það hefði auðvitað
verið hjálp til þess að fylgjast með þvi að
þróunin er svo ör i tæknigreinum. Við hjónin
gerðum fjölskylduáætlun þegar við giftum
okkur og samkvasmt henni ætti þriðja barnið að
vera komið af stað núna. En konan mín var
að fá stöðuhækkun og er nú fulltrúi í sinni
deild og vill ekki vera frá starfi fyrst um
sinn á meðan hún er að festa sig i sessi i
nýja starfinu - lika af því að hún var
alltaf svolitið lasin á meðan hún gekk með
börnin. Mér hefur dottið i hug að núna i vor
þegar eldra barnið byrjar i forskóla að koma
því yngra á leikskóla á sama tima og fá svo
igripavinnu hjá gömlum skólabróður, sem nú
er orðinn sjálfstæður atvinnurekandi og
meistari i okkar grein. Það mundi hjálpa
mér til þess að halda við kunnáttu minni og
endurþjálfa mig.
Ég spurði eftir
plássi á Xeikskólanum í
hverfinu og var
spurður spjörunum úr m.a.
hvort fyrirvinna
fjölskyldunnar væri í
námi, hvers vegna móðir
barnanna væri ekki
heima svo að ég gæti unnið
fyrir þeim og hvort
það væri ekki óhollt
fyrir þau að vera
svona mikið
með föður slnum.
\(o