Forvitin rauð - 01.10.1980, Side 8

WmWm

—
Frásögn nafnlausrar konu Frásögn nafnlausrar konu Frásögn nafnlí
í pillunum
Viðmœlandi: 27 ára, bamlaus
Taugaáfallið
Þetta byrjaði allt
saman þegar ég var tólf
ára. Þá fékk ég tauga-
áfall. Pabbi var sjó-
maður, það var oft
drykkja og gleðskapur
þegar hann var í landi
en aldrei neitt ofbeldi
eða vesen. Mér þótti
óskaplega vænt um pabba
hann var svo hlýr og
yndislegur, svo léttur
og kátur, ég leitaði
til hans ef að eitthvað
hvíldi á mér og hann
var mér mjög mikils
virði. Mamma var kald-
lyndari og sambandið
á milli okkar var ópers-
ónulegt. Ég treysti
henni ekki.
Eitt kvöldið þegar
pabbi var heima að
drekka, trylltist hann
og gekk berserksgang.
Hann braut allt sem
fyrir varð og barði
bæði mömmu og mig.Þetta
var hræðilegra en orð
fá lýst, ég var tólf
ára og ég fékk taugaá-
fall.
Ég lamaðist, var
flutt til eins og dauð-
ur hlutur, borðaði ekk-
ert og komst í raun og
veru ekki til meðvitund-
ar fyrr en ég^var búin
að vera viku á lyfjum.
Mér fannst að ég hefði
misst allt hald og
traust í lífinu, misst
það eina sem ég átti og
var mér einhvers virði.
Ég veit ekki hvort
þabbi tók þetta nærri
sér, ég var alltof langt
niðri sjálf til að taka
eftir hans líðan.
Þegar ég hafði legið
svona nokkra daga leit-
uðu pabbi o^ mamma til
geðlæknis her í bænum
og hann^setti^mig á lyf.
í tæ^t ár át ég amfeta-
mín á daginn og nobríum
á kvöldin. Ég var nán-
ast út úr heiminum en
mér leið ekki illa á
meðan.
Mér tókst að halda
skammtinum
Eftir árið ætlaði
læknirinn að minnka
skammtinn minn. Ég gat
ekki afborið tilhugsun-
ina. óttinn rauk upp,
óttinn við fólk, óttinn
við allt mögulegt...
Það sem var að gerast^
var hreinlega það að ég
lagðist aftur ofan í
sama sálarástand og
eftir taugaáfallið -
ég vissi það - ef lyfja-
skammturinn yrði minnk-
aður. Mig langaði ekk-
ert til þess.
Ég skipti um lækni.
Ég fann annan og fékk
hjá honum sama skammt
og ég hafði haft áður.
Það gekk í nokkra mán-
uði og þá leitaði ég
uppi þriðg'a lækninn og
svo gekk ég á milli
þeirra. Þetta var
enginn vandi. Ég var
þrettán ára.
Mamma skipti sér^
ekkert af þessu. Hún
Hún vildi að ég væri
sjálfstæð, hörð og dug-
leg eins og hún. "Fólk
ber sig ekki illa nema
það eigi verulega bágt','
sagði hún, "og þú átt
ekki bágt". Eg gat
aldrei leitað til pabba
eftir það sem gerðist
þarna um kvöldið.
Skólinn
Þegar ég var fjórtán
ára fékk ég annað áfall
og svo aftur þegar ég
var fimmtán. Þá herti
ég á lyfjaátinu og var
að mestu út úr heimin-
um. Ég var hins vegar
búin að ná svo miklu
valdi yfir lyfjunum
þegar ég var sextán
að ég var farin að geta,
stjórnað þeim nokkurn
veginn. Eg var orðip
svo sniðug þá að ég át
ekki meira en svo að
ég mundi að kvöldi
hvað ég hafði gert^og
sagt að morgni. Þá
mannaði ég mig upp og
tók annan bekk aftur og
náði prófinu.
önnur efni bætast við
Á þessu tímabili var
ég komin með geysilegt
þol, yfirþol, gagnvart
lyfjum og ég var líka
komin með hegðunarþol
þannig að ég hafði
vald yfir því sem ég
gerði og sagði í rús-
inu. En þá voru önnur
efni komin til sögunnar
Þegar ég drakk ofan í
lyfin vildi stjórnin á
öllu saman týnast ansi
verklega.
Það átti að heita
svo^að ég byggi heima
en ég þvældist mest um
með drykkjufélögum.
Ég vann af ogj til en
föst vinna þotti alger
óþarfi^og vitleysa í
þeim hópi sem ég var í.
Við lögðum saman í
púkk og okkur lagðist
alltaf eitthvað til.
Mamma vissi að ég
drakk en hún réði ekk-
ert við mig. Stundum
hringdi ég í hana og
lét hana vita af mér ef
ég hafði þvælst út á
land eða^eitthvað - en
oft var ég týnd dögum
og vikum saman og þá
var leitað eða lyst
eftir mér. Maður var
orðin hálfgerð útvarps-
stjarna á þessu tíma-
bili.
Oft leið langur tími
þar sem ég borðaði ekki
neitt - en ég passaði
alltaf^lyfin mín. Þau
voru mér eins og máltíð-
ir - ef ég fékk þau var
allt í lagi. Ég þorði
ekki að hætta að taka
þau, læknarnir höfðu
allir sagt að ég ætti
við alvarleg geðræn
vandamál að stríða....
Heroin
,Ég held að ég hafi
prófað allt sem hs^t er
að prófa. Þe^ar ég var
sextán ára profaði ég
herom. Ég^hafði að-
eins snert á því er-
lendis, einu sinni eða
tvisvar áður,en hér
heima fór ég að nota
það að stpðaldri. Ég
notaði eiina til tvaar
sprautur á tveggja til
þri^gja daga fresti í
þrja mánuði. Ég man
ekki lengur hvað am-
búlan kostaði en þetta
var dýrt. Þessi heroin-
veisla endaði á því að
allt komst upp, strák-
arnir voru teknir og
allt stoppaði.
Ég náði mér niður
með því að nota metadon
fyrst, svo möbbann
(mebúmal-natrium) og
svo koll af kolli niður
í Valium. Þetta tók
mig um sex mánuði, ég
var alveg að farast.
Stundum hugsa ég samt
um það að ef þetta
hefði ekki komist upp..
þá væri maður eflaust
kominn niður á sex fet-
in.
Meðferðir
Einu sinni þegar ég
var sautján ára voru
mamma og pabbi kölluð
til viðtals við sál-
fræðing vegna mín.
Það varð aldri neitt
meira úr því. Þau urðu
víst alveg vitlaus og
rifu kjaft við sálfræð-
inginn og neituðu ein-
faldlega allri samvinnu.
Ég fór hins vegar
einu sinni inn á deild
þrjú á Kleppi^í meðferð.
Jesús Kristur.' Á þeim
tíma var ég búin að
bryðja pillur eins og
brjóstsykur árum saman,
drekka mikið og nota
sterk efni - og þeir á
deild þrjú settu mig á
Diazepami, 5 milligrömm
fjórum sinnum á dag.
Þetta var eins og léleg-
ur brandari. Ég bætti
fimtán dísum við í
hvert skipti.
Ég lá þarna inni á
deildinni í viku. Ég
hafði komið með fulla.
töskuna af Valium og
þegar ég var búin með
"nestið" mitt nennti ég
ekki að li^gja, þarna
lengur í rusi og sagði
vlð yfirlækninn að nú
væri ég farin. Ég
þyldi ekki fólkið þarna
inni, misalvarlega
geggjað og þessar fífla-
legu hringborðsumræður
þar sem allir áttu að
tala um það hvað væri
helsta vandamálið.
Þeir vissu ekki að
é§ var með birgðir með
mer en ég sá í sjúkra-
skýrslunni minni að þar
stóð eitthvað á þessa
leið: drafar, er í
sterkri vímu. Samt
tóku þeir ekki af mér
pillurnar og ræddu mál-
ið ekki frekar. Þetta
er það sem heilsugæslu-
kerfið okkar býður
fólki eins og mér upp á
- þetta er meðferðin
sem almenningur borgar
fyrir okkur.
„Black-out“
Ég gleymi aldrei
fyrsta "black-outinu"
minu. Ég fór á ball
með vinkonu minni og
vaknaði á^hádegi daginn
eftir í rúminu mínu.
Vinkona mín sagði mér
í óspurðum fréttum að
ég hefði stungið sig af
og hún^hefði hitt mig
í partýi úti í bæ o.s.
frv. Ég mundi ekkert
af þessu.
Seinna, urðu götin
stærri. Maður rankaði
kannski við sér á gangi
eftir Vestur^ötunni.
Maður lítur a klukkuna
sína og sér að hún er
átta. Fólk er greini-
lega að tínast til