Alþýðublaðið - 22.04.1958, Síða 11

Þriðjudagttr 22, apríl 1953
Alþýðublaðið
1
MDÐonn
í DAG er þriðjudagurinn, 23.
apríl 1958.
Slysavarðsíofa Reykjavíkur í
Heilsuverndarstöðinni er opin
allan sólarhringinn. Læknavörð
ur LR (fyrir vitjanir) er á sarna
stað frá kl. 13—8. Sími 15030.
Næturvörður er í Vesturbáej-
ar apóteki, síini 22290. Lyfja-
búðin Iðunn, Reykjavíkur apo-
tek, Laugavegs apótek og Ing-
ólfs apótek fylgja öll lokúnar-
tíma sölubúða. Garðs apótek og
Holts apótek, Apótek Austurbæj
ar og Vesturbæjar apótek eru
opin til kl. 7 daglega nema á
laugardögum til kl. 4. Holts apó
tek og Garðs apótek eru opin á
sunnudögum milli kl. 1 og 4.
Hafnarfjarðar apótek er opið
alla virka daga kl. 9—21. Laug-
ardaga kl. 9—16 og 19-—21.
Helgidaga kl. 13—16 og 19—21.
Næturlæknir er Kristján Jóhann
esson.
Kópavogs apótek, Alfhólsvegi
9, er opið daglega kl. 9—20,
nema laugardaga kl. 9—16 og
helgidaga kl. 13-16. Sími 23100.
Bæjarbókasafn R«ykjavikur,
Þingholtsstræti 29 A, sími
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10, laugardaga 1—4. Les-
itofa opin kl. 10—12 og 1—10,
laugardaga kl. 10—12 og 1—4
Lokað á sunnudögum yfir sum-
armánuðina. ÍFtibú: Hólmgarði
84 opið mánudaga, miðvikudaga
og föstudaga kl. 5—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opið mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga kl. 5.30—
7.30.
FLUGFERÐIR
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi fer
til Glasgow og Kaupmannahafn-
ar kl. 08.00 í dag. Væntanlegur
aftur til Reykjavíkur kl. 22.45
í kvöld. — Innanlandsflug: í
dag er áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Blönduóss, Eg-
ilsstaða, Fláteyrar, Sauðárkr'öks,
Vestmannaeyja o.g Þingeyrar. —
Á morgun er áætlað að fljúga til
Ákureyrar, ísafjarðar og 7est-
mannaeyja.
Loftleiðir h.f.:
Edda kom kl. 08,00 í morgun
frá New York. Fór iil Glasgow
og London kl. 09.30.
SKIPAFRÉTTIK
Skipaútgerð ríkisins:
Esja fór flá Akureyri í gær
austur um land til Reykjavíkur.
Herðubreið er á Austfjörðum á
suðurleið. Skjaldbreið fer frá
Reykjavík í dag til Breiðafjarð-
arhafna. Þyrill fer frá Reykja-
vík árd. í tíag vestur og norðv.r
ym land. Skaítfellingpr fer frá
Reykjavík í dag til Vesltnanna-
eyja. ,
Eimskiþáielag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Vestmanna-
LEIGU BÍLAR
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Reykjavíkur
Sími 1-17-20
SENDIBlLAR
Sendibílastöðin Þrostur
Sími 2-21-75
eyjum 17.4. til Hamborgar,
Ventspils og Kotka. Fjallfoss
kom til Hull 20.4. fer þaðan 23.
4. til Reykjavíkur. Goðafoss)
kom til Reykjavíkur 18.4. frgf
New York. Gullfoss fór frá Rvk:
19.4. til Leith, Hamborgar og
Kaupmannahafnar. Lagarfoss
hefur væntanlega farið fra
Ventspils 19.4. til Kaupmanna-
hafnar og Reykjavíkur. Reykja- 1
foss fer frá Reyðarfirði í dág
21.4. til Eskifjarðar, Fáskrúðs-
fjarðar, Vestmannaeyja, Kefla-
víkur og Reykjavíkur. Trölla-
foss fer frá New York um 25.4.
til Reykjavíkur. Tungufoss fer
frá Reykjavík í kvöld 21.4. tíl
Hamborgar,
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell fer í dag frá Rvk
til Norðurlands- og Austfjarða-
hafna. Arnarfell er í VentspílS.
Jökulfeil er væntanlegt til
Hornafjarðar á morgun. Dísar-
fell fer frá Reykjavík í dág
til Norður- og Austurlandshafha.
Litlafell er í olíuflutningum í
Faxaflóa. Helgafell er væntan-
legt til Rotterdam á morgun,
fer þaðan til Rome. Hamrafeli
er í Palermo. Kare er væritan-
legt til Hornafjarðar í dag.
—o—
Mænusóttarbólusetning í
Heilsuverndarstöðinni. Opið:
þriðjudaga kl. 4—7 e. h. laugar-
daga kl. 9—10 f.h.
Húnvetningafélagið heldur
sumarfagnað í Tjarnarcafé, niðri
annað kvöld, síðasta vetrardag
kl. 8,30. — Dansað til kl. 2 e. m.
Ilafnarfjarðarkirkja: Altaris-
ganga í kvöld kl. 8,30.
—o—
Borgfirðingafélagið í Reykja-
vík. Munið basar félagsins 7.
maí n. k. Munum veitt móttaka
hjá Kristínu Ólafsdóttur, Hof-
teig 16, Elínu Eggertsdóttur Ból
staðarhlíð 10, Jóhönnu Magnús-
dóttur Freyjugötu 39, Margrétu
Guðmundsdóttur Þingholtsbraut
35, Kópavogi og Ragnhildi Jóns-
dóttur Grjótagötu 9.
i. IVSagnús Bjamason;
Nr- 78
EIRIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
í TILEFNI af komu sænska
íithöfundarins Eyvinds John-
sons !Og þeirra Svía annarra, er
hér eru staddir vegna sænsku
bókasýningainnar, efnir fs-
lenzka-sænska félagið til sam-
komu í Þjóðleikhússkjallaran
um kl. 20.30 í kvöld. Eyvind
JohnSon les þar upp ur verk-
um isínum, en Herman Stolpe,
forstjóri og Dr. Sven Kinnian
bókavörður, flytja stutt ávörp.
Árni Jónsson, söngvari syng-
ur sænska söngva. Aðgangur er
nkeypis og er félagsmönnum
heimiit taka með sér gesti..
inni hafði noMíurntíma séð
þennan mann fyrr, og enginn
vissi hvaðan hann kom. Þegar
hann var búinn að dvelja
nolckra daga í þorpinu, keyþti
iiann stort svæði af landi
skammt; frá þorpinu. Svo réði
hann til sín smiði og steinhöggv
ara og byggingameistara og lét
þá reisa sér afarmikla og skraut
lega höll, sem mörg hundruð '■
herbepgi voru í. En þegar smíð
inni var lokið, hurfu allir smið
irnir og steinhöggvaraimir og
byggingamei stararnir, og vissi
enginn, hvað af þeim varð, —
eí|gihn nema Lúðvík sjálfur, en
háhn sagði aldrei neitt um það,
þyí að hann var mjög fáorður.
Nú ihéði Lúðvík til sín mikinn
fjplda af þjónum og þernum og
gajt þeitri tvöfalt kaup við það,
sem' tíðkaðist í landinu, og
vildi því fleiri komast í þjón
ustu hans en fengu. É>að var sið
sur hans á hverju gamilárskvöldi
að tilkynna þjónustufólki sínu,
að á hinu komandi ári yrði
vinnutími þess styttur um hálf
iari klukkutíma á dag, en um
leið hækkaði hann launin að
miklum mun. Af þessu leiddi
það. að fólkið í ' Lúðvíkshöll
þúrfti ekki að vinna nema
stutta stund á dag, þegar fram
liðú tímar, en varð þó á fáum
árum vellauðugt. Lúðvík hafði
mörg og stór herbergi útaf fyr
ir siig eingöngu, og fengu, fáir
að koma þar inn, og þeir fáu,
sem fengu að koma þar inn,
sögðu aldrei frá neinu, sem
þeir höfðu séð þar. LúðVík gekk
aldrei út og inn í höllina um
þæ^i-dyr, sem sjáanlegar voru,
eða öðrum voru kunnar, held
ur fór hann út og inn um leyni
dyivsem enginn þekkti, nema
hann einn. Stundum hvarf hann
snögglega burtu í senn. Enginn
sá hariri fara og enginn sá hann
koma, og enginn vissi hvert
hann fór. En í hvert sinn,- er
hann hvarf að heiman, bar
þar að garði einhvern ókunn
ugan mann, sem spurði eftir
húsbóndanum. Og aldrei kom
sami maður nema einu sinni.
En þegar Lúðvík var heima,
kom aldrei neinn ókunnugur,
sem viidi finna hann. Þegar
stormur var úti og hríð, þá
heyrðist oft angurblíður hljóð
færasláttur frá herbergjum
hans. Hann sat jaínan til borðs
með þjónustuíólki sínu ,og sæti
■hans var ætíð við annan end-
ann 'é hinu mikía borði, sem
náði eftir endilöngum borðsaln
um ,en borðsalurinn var afar
stór. Hann skipaði svo fyrir, að
dyrsti gasturinn, sem kæmi eft-
ir að hann færi að heiman,
skyldi vera látinn sitia í önd
veglssætinu. Og var það jafn
an gjört. Menn reyndu til á all
ar lundir að komast eftir, hver
þessi Lúðvík í raun og veru
væri, sem virðist hafa verið
eins ríkur og greifinn af Monte
Cristó, óg eiris dularfullur og
,;fjölkunnugur og töframaðurinn
Cagliostró. En enginn komst að
neinni verúlegri niðurstöðu í
því efni. Sumir héldu, að þetta
væri ríkur aðalsmaður frá út
löndum, sem gjörður hefði ver
i útlægur fyrir eitthvert póli
tískt brot, og nokbrir þeirra í
mynduðu sér iafnyel. að þetta
væri Karl hinn fyrsti Engla
konungur. að hann mundi hafa
leikið á gamla Cromwell og
sloppið lifandi til Hollands, en
einhver landráðamaður verið
hálshöggvinn í hans stað. En
aðrir héldu, að þetta væri
'kölski, og voru þeir hinir sömu
•mjög ófúsir til að koma nálægt
höllinni. Þegar tuttugu ár
voru liðin frá því að höllin var
var byggð, hvarf Lú'ðvíik fyrir!
fullt og allt. Og nokkru síðar
gjörði borgarstjórinn í Rotter
dam það lieyrum kunnugt, að
erfðaskrá Lúðvíks væri í sín-
um höndum, og að hann ætlaði
að opna erfðaskrána og opin-
bera innihald hennar á viss-
um degi, seni Lúðvík hefði
sjálfur fyrir löngu tiltekið. Svo
kom hinn tiltekni dagur, erfða
skráin var opnuð, og sást þar
að Lúövík arfleiddi þjónustu-
fólkið sitt að öllu sínu lausa-
fé, sem var svo mikið, að það
sem hver einn fékk, var eins
mikils virði og lítið greifa-
daemi í Þýzkalandi. En höllina
gaf hann innbúum Rotterdam
fyrir sjúkrahús. Og enginn
fékk nokkurn tíma að vit-a, —
hvaðan hann kom eða hvert
hann fór, eða hvaða tilgang
hann hafði með.því lað byggja
þessa miklu höll næfri Rotter-
dam. En dálítið atriði úr ævi-
sögu 'háns þóttust menn vita.
Því að það kom einu sinni sem
ofar gestur til Lúðvíkshallar
og beiddist næturgistingar.
Lúðvík var þá ekki heima.
Gesturinn kvaðst þurfa að finna
hann, eri þóttist þó ekki mega
bíða eftir honurn. nema svört-
ustu nóttina. Gesturinn var svo
látinn borða kvöldverð meSi
þj ónustufólkinu, og var honuma
vísað til sætis við borðið, þar
sem Lúðvík var vanur að sitja.
Það er harður karl, hann hús-
bóndi ykkar, mælti gesturin>n,
þegar hann var farinn að borða.
Hann er harðneskjan sjálf, —-
ekkert nema tóm harðneskjan.
Nei, hann er ekki harður hús-
bcndi, svaraði ráðsmaðurinn.
Hann er ljúfmennskan sjálf,
sagði ráðskonan. Hann hefur
þá tekið sinnaskiptum, mæltil
gesturinn, því að hann var
verulegur harðstjóri, þegar ég>
þekkti hann. Er Íangt síðan aði
þú þekktir hann? spurrði ráðs-
maðminn. Já, það eru miörg ár
síðan, mælti gesturinn. Það var
í Stríðinu mik’a, að ég sá hanrs
fyrst. í hvaða stríði? spurðii
ráðsmaðurinn. í stríðimj
mikls, endurtók igesturimi.
Iiann kom til herbúðanna einisi'
morgun um sólarupprás og
reið steingráum hesti. Enginnl
vissi hver hann var eða hvaðara
hann kom. Hann sat Iengi á
éintali við yfirforingjann, og
yfirforinginn veitti honums
leyfi til að velja fimmtíu menn
úr riddaraliðinu og hafa um-
ráð yfir þeim. Hann var í tvo
daga að velia þessa fimmtíu
riddara. Þeir sátu allir ú steiisl
gráum gæðingum og voru allir
fyrirtaks sverðsmenn. Tíu!
voru risar s.ð vexti, tíu vorttí
meðalmenn á hæð, en frana-
úrskarandi þreknir, tíu vorm
háir og grannir, tíu voru með-
almenn, sívalvaxnir ,og tíus
voru lágir og gildir, og var ég
einn af þeim síðasttöldu. Við
áttum vonda daga. Við vorum
alltaf á ferð og flugi í kring-
um útverði óvinaliðsins, og
áttum við alltaf við þá í smá-
bardaga. Og þegar aðalorustani
hófst, voru átján fallnir af þessf
um fimmtíu. Lúðvík hélt lof-
ræðu yfir hverjum, sem féli
en kallaði hina lyddur, sem
ekki féllu. Svo kom aðal-
orustan. Hún var háð fram við?
sjó. Þann dag börðumst við
frá morgni til kvölds. Óvinim-
ir biðu ósigur. En þegar úti var
orustan um kvöldið, voru að-
eins fjórir uppistandandi afl
hinum fimmtíu frægu riddur-
um, en Lúðvík lá í valnum með
ógurleg sár á brjóstinu og á
hálsinum, og hesturinn hansl
var aílur með sárum. Lúðv£k:
skipaði okkur að halda vörð
yfir sér til miðnættis, og bann-

Snmir gestanna ákváðu að
dvelja nokkra daga enn á
ströndinni til hvíldar, en aðrir
flýttu séj- heim til eiginkvenna
Binna og fjölskyldna, til þess
að segja þeim hinar góðu frétt-
ir. Kyrrð færðist nú aftur yfir
litla sjiávarþopið og tjöldin
hurfu eitt af öðru. Jónas og
Filippus fóru með tjaldið sem
þeir höfðu, aftur til eigandans fara aftur til borgarmnar. —•
og ó'kváðu síðan að snúa heim Mundir þú ekki vilja það ó'
á leið. „Ég þarfnast hvildar eft-i Jónas kinkaði fcóUi og þeir
ir þetta, Jónas,“ sagði Filippus, lögðu af stað til strætisvagns-
„en ekki hérna, ég vil heldur ins.