Morgunblaðið - 18.07.1915, Side 5

MORGUNBLAÐIÐ
S
Bezta ðlið
Heimtið það!
— o
Aðalamboð fynr íslaud:
Nathan '&iOlsen
Beauvais
niðursuðuvörur eru viðurkendar að vera langbeztar í heimi.
Otal heiðurspeninga á sýningum viðsvegar um heiminn.
Biðjið ætíð um Beauvais-niðursuðu. Þá fáið þér verulega góða vöru.
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O. Johnson & Kaaber.
Mikið úrval af rammalistum
kom með Vpstu á Laugaveg 1.
— lnnrömmun fljótt og vel af hendi leyst. —
Þar fást einnig beztar tækifærisgjafir, svo tem myndir í
ramma og rammalausar, myndastyttur o. fl.
Alt óheyrt ódýrt.
Komið og reynið.
Capf, C. Troiíe
skipamiðlari.
Hverfisgötu 29. Talsími 235.
Brunavátryggingar—Sjóvátryggingar
Stríðsvátryggingar.
*""" ■—111
Vitryggið i »General« fyrir eldsvoða
Umboðsm.
SIG TH0R00DSEN
Frikirkjuv, 3. Talsfmi 227. Heima 3-5
Undirritaður fer til ótlanda
tíma og gegnir Sigurður Hall-
dórsson trésmiður, Skólastræti 5,
viðskiftavinum mínum á meðan, með
alt sem verzlun minni við kemur,
helzt eftir kl. 6 síðd.
Virðingarfylst,
Jul. Sehoti.
Kristján Þorgrímsson
selur Ofna og Eldavélar frá elzta og
bezta firma i Dantnörku (Anker Hee-
gaard) fyrir lægsta verð sem hér er
á staðnum.
Pjáturs Eldavélar og Ofnar fást
ekki í verzlun minni eins og nú er
farið að tíðkast.
Kristján horgrímsson.
Líkkistur
fást vanalega tilbúnar á
Hverfisgötu 40. Sími 93.
Helgi Helgason.
Hefnd.
Saga frá ófriðnum milli Tyrkja og Breta.
Guileit sandauðn lá alt um-
hverfis, eins langt og augað eygði,
nema í norði’i sáust tindar hárra
fjalla bera við loft.
Á miðri sandauðninni hafði Abu
Sinballath stöðvað hest sinn. Hann
8tarði lengi til norðurs og skygði
hönd fyrir augu.
— Einkennilegt — mjög ein-
kennilegt, tautaði hún. Þeir fijúga
yfir fjöllin eins og fálkar. Þeir
fara hvert sem þeir ætla sér. Og
samt sem áður er það aðeins
ehui maður, sem stýrir flugi þess-
ara fugia! Það er gott að þjóð-
flokkur minn hefir einnig séð það,
annars mundi enginn trúa sögu-
®ögnum mínum þegar eg kem
neim._________
Hinn heilagi spámaður! hróp-
hann hátt, eg held að fuglinn
bafi vsengbrotnað.
^lugvélin, sem Abu Sinballath
t afði veitt svo nákvæmlega eftir-
hrapaði skyndilega til jarð-
to Var ef8Í af því að Isling-
11 ^ognianni væri það ljúft. —
Hann vissi vel að sér var bráð-
ur lífsháski búinn, eða að minsta
kosti átti hann það á hættu að
verða tekinn höndum. En vélin
hafði bilað, og þá var eigi um
annað að gera en lenda.
Hann kom all-hastarlega niður.
Sandhríðin lék um eyru hans og
hann flutti kerlingar langa leið.
Þegar hann kom til sjálfs sín
aftur var hann umkringdur af
riddurum i litklæðum. Flestir
voru þeir tyrkneskir, en þar voru
einnig nokkrir þeldökkir Arabar
i flaksandi kápum með túrban á
höfði.
Tyrkneskur liðsforingi setti
marghleypu fyrir brjóst honum
og skipaði honum að gefast upp.
Islington sá að það var eigi um
annað að gera og rétti því upp
hendurnar. Tveir undirliðsfor-
ingjar leituðu á honum, en fundu
ekkert. Islington hafði aldrei neitt
meðferðis.
Það var eins og Tyrkjum gremd-
ist það og þeir skipuðu honum
harðri hendi að fara á bak laus-
um hesti. Svo var haldið af stað
og riðið í loftinu norður til fjall-
anna, þar sem Tyrkir höfðu sleg-
ið herbúðum.---------------
Islington sat á óhreinu gólfi í
kofa nokkrum. Loftið var kæf-
andi þungt, enda þótt dálítið
kvöldkul væri komið. í þessum
kofa höfðu augsýnilega bæði menn
og dýr búið sarnan, og engum
hafði dottið í hug að ræsta neitt
til þar inni.
Islington kendi mikils sársauka,
því hann var allur marinn og
meiddur eftir lendinguna, og hann
var eigi í góðu skapi.
Hann hafði fengið nákvæmt
yfirlit yflr framsókn óvinanna og
var á leiðinni heim aftur til her-
stöðva Breta hjá Suez-skurði. En
þá vildi honum til þetta óhapp.
Hann mintist þess, sem Listoe
ofursti hafði sagt: Eg sendi yð-
ur í þessa för, Islington, því eg
álít yður bezta flugmann okkar.
— Hvað ætli ofurstanum virðist
um það framvegis? öll sökin
hlaut að hvíla á honum sjálfum.
Hann hafði auðvitað ekki farið
nógu varlega með vélina.
Lengi hafði hann setið þarna
ótruflaður við sínar eigin ávirð-
ingar. Alt var tíljótt úti nema
hvað endrum og eins heyrðist
Sjahalaýlfur úti á eyðimörkinni.
Nokkrum sinnum hafði Islington
litið út um gluggann og í hvert
skifti séð þrjá Araba sem .sátu
Maís
ómalaöur fæst bjá
Jóh. Ögm. Oddsyni,
Laugavegi 63.
Vintmmaður
óskast til vinnu við skógræktun í:
vikutíma og þar á eftir við sand-
græðslu til 1. okt.
Finnið skógræktarstjóranu,
Hverfisgötu 71.
Nokkíar stúlkur
geta fengið atvimm við
fiskiverkun i Viðey.
LrÆI^NAIý j|
Guðm. Pétursson
massagelæknir Garðastræti 4.
Heima 6—8 síðdegis.
Gigtarlækning — Sjúkraleikfimi —
Böð (Hydrotheraphi) — Rafmagn.
Beauvais
Leverpostej
er bezt.
hljóðir fyrir framan kofann og
höfðu byssurnar á knjám sér. Það
var því þýðingarlaust fyrir hann
að hugsa um flótta.
En alt í einu voru dyrnar opn-
aðar. Inn kom hár Arabi og
lokaði hann dyrunum hljóðlega á
eftir sér.
— Það er kalt úti núna, mælti
Abu Sinballath, því hann var ófús
á það að bera þegar upp erindi
sitt, eins og Araba er siður. Það
er hlýrra hér inni hjá bróður
mínum.
Það vaknaði dálítil von i brjósti
Islingtons. Hann hafði heyrt það
að Araba mætti fá til alls fyrir
peninga. En hann vildi þó fyrst
þreifa fyrir sér áður en hanu
byði manninum mútur.
— Þú kallar mig bróður. Tal-
ar þú það af einlægni?
— Nei, mælti Arabinn þótta-
lega. Þú ert Giaur og spámað-
urinn hefir boðið okkur að hata
alla Giaura. En að einu leyti
ertu bróðir minn: þú hatar þessa
hunda — þessa Osmenn — eins
og eg hata þá.
— Já, mælti Mington, og ef
þú vilt, þá skal eg gera þig mjög
auðugan.