Alþýðublaðið - 08.05.1958, Blaðsíða 11

Fimmti
1958
AlþýðublaSiS
11
WW.
Ti bc-5 óskast í húseignina Laugaveg 157, liér í
bænum, ásamt tiiheyraridi eignarlóð. Húsið ex kjall
ari, hæð oy irishseð. Húsið er til sýujjs frá kl. 17—19.
Nánari upplýsingar gefa:
Lárus Jóhanncsson, hrl. Óíafur Þorgrímsson, hrl.
Suðurgötu 4 Austurstræði 14
Sími 13294 Sími 15332
í DAG er finmitutlag'urinn, 8.
n;aí 1958,
Slysavarðstofa Reykjavíkur í
Heilsuverndarstöðinni er opin
allan sólarhringínn. Læknavörð
ur LR (fyrir vitjahir) er á saro.a
stað frá kl." 18—8. Sími 15030.
Næturvorður er í Vesturbæjar
„apóteki, sími. 2:23-9.0.. — .Lyfja-
búðin Iðunn, Reykjavíkur apo-
tek, Laugavegs apótek og Ing-
ólfs apótek fylgja öil lokunar-
tíma sölubúðá. Gafðs apótek og
Holts apótek, Apöték Austurbcej
ar og Vesturbæjar apótek eru
"opin til kl. 7 daglega' nema á
-laugardögum til kl. 4.Holts apó
tek og Garðs apótek eru opm á
sunnudögum milli kl. 1 og 4.
Hafnarfjarðíir apótek er opið
alla virka daga kl. 9—21. Laug-
ardaga kl. 9-—16 og 19—21.
Helgidaga kl. 13—16 og .19--21.
Næturlæknir er Kristján Jóhann
esson.
Kópavogs apótek, Álfhólsvegi
9, er opið daglega kl. 9—20,
•nema laugardaga kl. 9—16 og
helgidaga kl. 13-16. Sími 23100.
Bæjarbokasaín ív„-yk.tavi'isnr,
Þinghoitsstræti 29 A, sírni
1 23 08. Útlán opið virka daga
kl. 2—10. laugardaga 1—4, Les-
Btofa opin ki 10—12 og 1—10,
iaugardaga kl 10—12 og 1—4
Lokao á sunnudögum yfir sum-
armánuttinb fltibú: Hólm-garði
84 opið mánudaga. miðvikudaga
og föstudaKb «1 5-—7; Hofsvalla
götu 16 opið hvern virkan dag
nema laugardaga kl. 6—7; Efsta
sundi 36 opíð mánudaga, mið-
vikudaga og föstudaga fci. 5.30—
7.30.
FLUGFERÐIK
'Flugfélag ísIaMs h.f.:
M illilandaflug: Hrítmfaxi fer
til Oslo, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 08.00 í dag Vænt
aiileg aftur til Reykjavíkur kl.
23.45 í kvöld. Flugvélin fer til
Glasgow og Kuupmannahafnar
kl. 08.00 í fyrramálið. Gullfaxi
fer til London kl, 10.00 í dag.
Væntanlegur aftur til Reykjavík
-ur kl. 21.00 á morgun. — Inn-
aulandsflug: í dag er áætlað að
LEIGU8ÍUR
Bifröiðastöð Stemdórs
Sísni 1-15-80
BifreiSastöð Reykjavíkui
Sími 1-17-20

Bfarnascm:
RIKUR HANSSON
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
f'Ijúga ti-1 Akureyrar (2 ferðir),
Lgiistaða, ísafjarðar, Kópaskers,
Patreksfjarðar, Sauðárkróks og
V'estmannaeyja (2 ferðir). — Á
morgun er áætlað að fljúga til
Asmreyrar (2 feröir), Egilstaða,
Fagurhólsmýrar, Flateyrar, —
Holmavíkur, Hornafjarðar, ísa-
fjarðar, Kirkjubæjarklausturs,
Vestmannaeyja (2 ferðir) og
Pingeyrar.
Loítíeíðir h.f.:
Hekla er væntanleg til Reykja
yikur kl. 19.30 í dag frá Ham-
borg, Kaupmannahöfn og Oslo.
í'er til New York kl. 21.00.
SKIPAFRÉTTIH
Skipaútgerð ríkisins:
Esja fór £rá Reykjavík í gær
vestur um land til ísafjarðar. —
Herðubreiö er á Austfjörðum á
ieið til Þórshafnar. Skjaldbreið
fer frá Reykjavík í dag til Breiða
fjarðarhafna. Þyrill er væntan-
legur til Reykjavíkur á hádegi í
dag frá Bergen. Skaftfellingur
fór frá Reykjavík í gær til Vest-
mannaeyja,
Eimskipafélág islands h.f.:
Dettifoss fór frá Ventspils 6.5.
íil Kotka og Reykjavíkur. Fjall-
foss kom til Reykjavíkur 28.4.
frá Leith. Goðafoss fór frá Rvk
6.5. til New York. Gullfoss fór
frá Leith 6.5. til Kaupmanna-
hafnar. Lagarfoss fer frá ísa-
firði í dag 7.5, til Vestfjarða-
hafna, Stykkishólms, Keflavík-
ur og Reykjavíkur. Reykjafoss
fer frá Rotterdam 8.5. til Ant-
werpen og þaðan til Hamborgar,
Hull og Reykjavíkur. Tröllafoss
kom til Reykjavífcur 5.5. frá
New York. Tungúfoss kom til
Reykjavíkur 4.5. frá Hamborg.
F U N D I K
Frá Guðspekifélaginu. Lótus-
fundurinn verður í kvöld kl. 8,30
í Guðspekifélagshúsinu. Minnzt
verður látinna félaga. Ingvar
Jónasson og Gunnar Sigurgeirs-
son leika á fiðlu og píanó. Guð-
mundur Einarsson frá Miðdal tal
ar um „Draumfarir“. Gestir eru
v-oikomnír. Kaffiveitingar verða
í fundarlok.
Sendibílastöðin Þrostar
Sími 2-21-75
til þess að svála tregáfullu
hjarta sínu og leita. sér huggun
ar í hinum friðsæla fáðmi sum
arskrúðsins, og láta hina suð-
rænu hafgolu þerra saknaðar-
tárin af hinum grátþmngnu
auguim sínum. Hér mæla elsk-
endumir sér mót í hinum skrúð
grænu skógargöngum og glit-
fcgru lundum. Hingað hefuir
unnusta hans heitið honum að
koma, þegar sólin settist á bak
við skógarrunninn. Hér ’bíður
hann fullur ef t ir vænt ingar,
brennandi af ást og þrá. Hér
hallar hann sér upp að ein-
hverju álmtrénu og bíður, og
honum finnst biðin, ef til vill
óumræðiilega lör.ig og þreyt-
andi. Hann hcyrir goluna
þjóta í skógairliminu, og honum
heyrist rödd unnustunnar vera
í hmum þýða vindblæ, og hon
um heyrist næturgaDnn kvaka
nafn hennar og hornleikara-
Lo.kkurinn spila lagið, sem
henni eir kærasit. Hann sér tugl
og humdruð af hvítklæddum
meyjum svífa fram hjá sér, en
engin þeirra jafnast á við eða
e.r lík hinni gyðjumlíku vera,
sem hjarta hans ann. Sólin er
sezt, og hálfmáninn gægist upp
á bak við skógarröndi'na, og
i stjörnurnar koma fram á him
! inhvolfinu ein eftir aðra, liljóð
færaslátturinn hættir, og fólk-
inu í garðinum fælckar smátt
og smátt, en unnustan kemur
ekki. Eri oftar en hitt er það
þó, að hún kemur á hinni á-
kveðnu stund.
Hingað fara allir Halifax-
búar, karlar og konur, börn og
gamalmenni, fátækir og ríkir,
— í hryggð og gleði’.
Og hingað fór ég á hvei'jum
degi um langan tíma, eftir að
ég kom heim frá Sydney. Hér
hafði ég lifað marga ánægju-
stund með minni hj artkæru
Löllu. Hér hafði ég oft og ein-
att gengið við hlið nennar um
skógargöngin og innan um
blómareitina, og hér höfðum
við iðuiega se.tið saxnan á hin-
um mosavöxnu bekkjum og
talað saman eins og bróðir og
systir. En nú voru vegir okk-
ar skiptir, og ég irsikaðr því
einn míns liðs um þær stöðvar
sem ég hafði áður farið með
henni. Eg þræddj nú þær göt-
' ur, sem hún hafði oft gengið,
ég nam staðar við þá blóma-
rrleiti og þá runna, sem henni;
hafði jafnan þótt fegurstir, og
1 ég setti mig niður á þá bekki,
sem hún hafði oftast setið á
þar í garðinum. En ég sat þar
nú einn og hugsaði til liðinna
sólskinsda'ga.
Mérleiddist mifcið um þessar
mundir, sérstaklega vegna
þess, að Lalla var ekki í Hali-
fax, og líka sökum þess, að vin
ur minn, Hendrik Tromp, var
hvergí nærri. Hann var farinn
heim til foreldra.sinna í Lunen
burg, og iians var ekki aftur
von til borgarinnar fyrr en
skólafríið var á enda. Eins var
það, að ég gat ekki haft neitt
sérstakt fyrir stafni, þangað til
skólixm byrjaði á ný, því að
herra Sandford sagði, að ég
skyldi eyða skólafríinu til að
skemmta mér sem bezt ég gæti,
og á bann hátt sáfna nýjum
kröftum, svo að ég yrði því
duglegri að læra á komandi
vetri. Eg ritaði nokkur bréf
um þetta leyti til nafna míns
og Jóns litla, vinar míns, og
Hendriks Tromps. Og Löllu
skrifaðí ég í bverri einustu
viku. Eg las nokkrar skáldsög
ur, sem gjörðu mér meira illt
en gott, hvað leiðindin snerti.
Og ég byrjaði á því að yrkja
sorgarkvæði á ensku, — kvæði,
sem ég fann að var bull, þegar
ég var búinn með það, og sem
ég þar af leiðandi eyðiiagði
strax. Annað hafði ég ekki
fyrir síafni þá um sumarið, að
undanteknu því, að ráfa fram
og aftur um lystigarðinn á
hólnum.
Það var einn dag, seint um
sumarið, þegar ég sem oftar
var á rsiki um lystigarðinn, að
ég sá lconu, sem ég þóttist ein-
hverntíma áður hafa séð, en ég
mundi ekki rétt í svipinn, hvar
og hvenær ég hafði séð hana.
Hún sat á bekk, sem var við
runn einn lítinn sunnarlega í
garðinum. Á bekknum hjá
henni sátu tvær stúlkur, og litu
út fyrir að vera á mínum aldri
(rúmle'ga sextán ára). Eg gat
ekki vel séð allt andlit konunn
ar, sökum þess, að hún hafS'i
á höfðinu hatt, sem mjög var
barðastór að framan og þétt-
settur fjöðrum og skrauti, sem
allt giörði það að verkum, að
efri Muti andlitsins sást ó-
gjörla, þar sem konan sat á
befcknum og laut lítið eitt
ofan að annarri stúlkunni, sem
hjá henni sat. Eg gekk svo fram
hjá bekknum og fór að brjóta
heilann um það, hvar og hve-
nær ég hefði séð konuna áður.
Og eftir að hafa hugsað uim
þetta nokkra stund, rann það
allt í einu upp fyriir mér, að
þessi kona væri frú Hamilton
og engin önnur, og það var
hatturinn hennar, sem hafðx
gjört það að verkum, að ég
þ&kkti hana ekkj strax.
Um nokkrar undanfarandi
vikur hafði ég ekkert hugsatS
til hinnar sjúku. íslenzkij
stúlku, sem ég hafði skrífai
bréfið fyriir um haustið áður
og sem mig hafði svo mjög
langað til að kynnast. Og
hefði ég nú ekki orðið var vicf
frú Hamilton þarna í garðin-
um, hefði íslenzka stúlkan,
ásamt frúnni og herra Fergu-
son, ef til vill álve'g dottið úr
huga mínum, því að hugur
minn var um þessar mundir
allur hjá Löllu. En af því nú
að ég af tómri tilviljun varð
var við frú Hamilton þarna í
garðinum, vaknaði strax hjá
mér brennandi löngun til að
mega kynnast íslenzku stúik-
unni, sem ég þóttist viss um,
að væri þjónustustúlka frúar-
innar, og sem ég sömuleiðis
þóttist vera viss um að værii
önnur stúlkan, sem sat á
bekknum há frúnni. Eg sneri
nú allt í einu við, í þvi skyni'
að iganga fram há bakknum,
og reyna um leið til að vi>rða
stúlkurnar sem allra bezt var
fyrir mér. ef ske kynni, að ég
sæi þann svip á annanri hvoxrí
sem gæfi mér til lcynna, að
hún væri íslenzk, því að' -ég
þóttist vita, að allir íslending-
ar, — menn og konur, — bærui
á andlitum síxium eitthvext
sérstakt einkenni, sem að-
greindi þá frá öðrum þjóðum.
En hefð'i einibver beðið mig að
lýsa þessu einkenni, hefði ipér
verið það allsendis ómögulegt,
en mér fannst, að ég mundi
kannast við það, þegar é'g séeil
það,
Eg var komirni spölfcom frá
bekknum, þegar ég snóri við.
Eg’ gekk nú hægt til baka pg
lézt vera niðursokkinn í hugs-
anir mínar. En þegar ég kom
að bekknum aftur, var hariix
auður, og frú Hamilton og
stúlkumar, sem hjá hemiij
höfðu setið, voru horfnar, og
þó að óg gengi, fraim og aftur
um allan garðinn, það sem
eftir var dagsins, þá varð ég
þeiirra hvergi vair. Eg fór syo
heim um kvöldið með þeimi
endurnýjaða ésetningi aSj
FILIPPUS
OG GAMLS
TURNINN.
LeLftrandi eldingar lýstu upp
himinininn og þrumugnýrinn
heyrðist í fjarska. Það rig.ndi
eins o gttiellt væri úr fötu og
fé]agarnir tveir börðust við
storminn. „Úff“, öskraði Jónas,
„það er alltaf eitthvað sem er
að koma fyrir okkur. Ef það
eru ekki ævintýri, þá er það
veðrið.“ Pusi var að berjast við
að ná upp á liæð nokkra, svo
að hanr. heyrði ekki, hvað vin-
ur hans !'ar áo segja. Skyndi-
iega snéri hann sér við og hróp-
aði U Jónasar. „Eg sé ijós**,
hrópaði hann, „Jónas, ég sé