Morgunblaðið - 24.12.1922, Blaðsíða 1

Jesú-barnið.
Einu sinni’ í ættborg Davíðs
Ofur hrörlegt fjárhús var;
Fátæk móðir litverp lagði
Lítið barn í jötu þar;
Móðir sú var meyja hrein,
Mjúkhent reifum vafði svein.
Kom frá hæðum hingað niður
Hann sem G-uð og Drottinn er;
Jatan varð hans vaggan fyrsta,
Vesalt skýli kaus hann sjer;
Snauðra gekk hann meðal nxanna,
Myrkrið þekti’ ei ljósið sanna.
Móður blíðri, barnið helga;
Bernsku sinnar dögum á
Hlýðni sýndi’ og virðing veitti,
Vann það starf, er fyrir lá.
Kristin börn í bernskurann
Breyta vilja eins og hann
Æska hans var æsku vorrar
Æðst og sönnust fyrirmynd;
Hann var lítill, óx með aldri,
Átti bros og táralind.
Hami því skilur hryggð í geði,
Hann er með í leik og gleði.
Loks vjer sjá hann fáum frelsuð
Fyrir hans blóð og sáttargjörð,
pví það barn, svo blítt og hlýðið,
Ber nú alt á himni’ og jörð,
Börn sín leiðir áfram öll
Upp tO sín 1 dýrðarhöll.
Ei á jörð í jötu lágri
Jólabarnið sjáuni þá;
Við Guðs hægri hönd hann situr;
Hann þar fáum vjer að sjá;
Er við stól Guðs standa glöð
Stjörnum iík hans börn í röð
pýtt af Fr. Fr.
Gleðiíeg jóí!
Alla hressir „Eöison"
á hann skærsta tóninn.
Jólagleði varla er von
vanti grammofóninn.
H. Ðenediktsson & Co.,
Reykjavík.