Alþýðublaðið - 29.05.1958, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 29. maí 1958
AlbýSublaíi#
Matsveína- og veitingaþjóna-
skólinn.
verður á prófborðum framreiðsluneiua og kbldum rétt-
um matreiðslunema í húsakyKnum skólanis í Sjómanna-
skólanum kl. 3—4 e, h. í dag.
Skólastjóri..
í DAG er fimmtudagurinn 29.
maí 1958.
Slysavarðstofa Keykjavíkur í
Heilsuverndarstööinni er opin
allan sólarhringinn. Læknavörð
ur LR (fyrir vitjanir) er á sarna
stað frá kl. 18—8. Sími 15030.
Næturvörður er í Vesturbæj-
ar apóteki, sími22290. Lyfjabúð
in Iðunn, Reykjavíkur apótek.
Laugavegs apótek og Ingólfs
apótek fylgja öll lokunartíma
sölubúða. Garðs apótek og Hölts
apótek, Apóíek Austurbæjar og
Vesturbæjar apótek eru opin til
kl. 7 dag'lega nema á laugardög-
um til kl. 4. Holts apótek og
Garðs apótek i»ru opin á sunnu
dögum milli kl. 1 og 4.
Hafnarfjarðar apótek er opið
alla virka daga kl. 9—21. Laug-
ardaga kl. 9—16 og 19—21.
Helgidaga ld. 13—16 og 19—2.1.
Næturlæknir er Ólafur Ein-
arsson.
Kópavogs apótek, Álfhólsvegi
9, er opið daglega kl. 9—20,
nema laugardaga kl. 9—16 og
helgidaga ld. 13-16. Sírni 23100.
FLUGFERBIR
Flugfélag íslands.
Milliláh-tlaflug: Millilandaflug
vélin Hrímfaxi fer til Oslóar,
Ka upm anna hafnar og Hambo.rg
ar kl. 8 í dag. Væntanleg aftur
til Reykjavíkur kl. 23.45 í kvöld.
Flugvélin fer til Glasgow og
Kaupmannahafnar kl. 8 í fyrra-
máiiö. Millilandaílugvélin Gull-
faxi fer til Lundúna kl. 10 í dag.
Væntanleg aftur til Reykjavík-
ur kl. 21 á morgun. Innanlands-
flug: í dag er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Egils-
staða, ísafjarðar, Kópaskers,
Patreksfjarðar, Sauðárkróks og
Vestmannaeyja (2 ferðir). Á
morgun eir á»ílað að fljúga til
Akureyrar (2 ferðir), Egilsstaða,
Fagurhólsmýrar, Flateyrar,
Hclmavíkur, Hornafjarðar, ísa-
fjarðar, Kirkjubæjarkiausturs,
Vesfcnannaeyja (2 ferðir) og
ingeyrar.
Loftieiðir.
Edda feom til Reykjavíkur kl.
8.15 í morgun frá New York.
Fer tii Osló, Kaupmannahafnar
og rlamborgar kl. 9.45. Ilekia er
væntanleg kl. 19 í kvöld frá
Stafangiri og Osló. Fer til New
York kl. 20.30.
SKIPAFEÉTTIK
Ivíkisskip.
Esja fór frá Reykjavík í gær
austur urn land til Akureyrar.
Herðubreið fer frá Reykjavík í
dag til Þórshafnar og Austfjarða.
Skjalöbreið fór frá Reykj avík í
gær vestur um land til Akureyr-
ar. Þyrill er í Reykjavík. Skaft-
fellingur fór frá Reykjavík í
gær til Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassáfell fór í .gær frá Sauð-
árkróki áleiðis til Mantyluoto.
Arnari'ell átti að fara í gær frá
J.
‘a
FiRIKUR M SSO N
Skáldsaga frá Nvi» Skotlandi.
„Ahum!“ sagði Sandford, „við nam ekki staðar undir eins
forl, þegar við vorum komnir fyrir innan þrepskjöldim.
höfnum. Dísarfell fór I gær frá
Reykjavík áleiðis til Hamborg-
ar og Mantyluoto. Litlafell kem-
ur í kvöld til Rvíkur. Helgafell
fer í kvöld frá Akureyri til
Hólmaví’kur og Faxaflóahafna.
I-Iamrafell fór 27. þ. m. frá Rvík
áleiðis til Batum. Heron lestar
sement í Gdynia. Vindicat iest-
ar timbur í Sömes.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Sigluíirði í
gær til Akurejrar og þaðan í
dag til Lysekil, Gautaborgar og
Leningrad. Fjallfoss fór frá Ha-
mina 27/5 til Austurlandsins.
GoSafoss fór frá New York 22/5
til Reykjavíkur. Gullfoss fór frá
Leith 26/5, var væntanlegur til
Reykjavíkur í nótt. Lagarfoss
fer frá Gdynia í dag til Kaup-
mannahafnar og Reykjavíkur.
Reykjafoss kom til Reykjavíkur
22/5 frá Hamborg. Tröllafoss
fór frá New York 27/5 til Cuba.
Tungufoss kom til Bremerhaven
27/5, fór þaðan í gær til Brem-
en og Hamborgar. Drangajökull
lestaði í Hull í gær til Rvíkur.
HJÓNAEFNI
Á hvítasunnudag opinberuðu
trúlofun sína ungfrú Guðlaug
Sæmundsdóttir, Heylæk, Fljóts-
hlíð, og Y/igvi Þorsteinsson,
Drangshlíðaröal, Austur-Eyja -
fjallahreppi.
F U N D I R
Kvenfélag Fríkirkjusafnaðar-
ins í Reykjavík minnir félags-
konur á fundinn í kvöld kl. 8.39
í Iðnó uppi.
•—o—
Skógræki.
Rangæingftíélagið fer í skóg-
raektarför á Heiðmörk kl. 2 e. h.
laugardaginn 31. maí frá Varð-
arhúsinu og biöur félaga sína að
íjclmenna.
Frá skriístofu horgarlæknis.
Farsóttir í Reykjavík vikuna
11.—17. maí 1958 samkvæmt
skýrslum 12 (13) starfandi
lækna. Hálsbólga 35 (43). Kvef
sótt 84 (85). Iðrakvef 12 (18).
Inflúenza 2 (0). Rauðir hundar
5 (4). Hlaupabóla 2 (5).
fram í ganginn aftur, „ég fer
ekki heim aftur, án þess að
hafa al af einhverjum lögfræð
ing. — Það er svoddan aragrúi
af þeim hérna. Miög svo“.
Á einni hurðinni, hinum meg
in í ganginum, var spjald með
nafni málafærslumanns, sem
hét Sprat.
„Ahum!“ sagði Sandford, við
skulum ná tali af honum herra
Sprat“.
Við gengum því næst inn í
skrifstofu herra Sprats. Það
var stórt herbergi, en eklki
■bjart. Við! lítið borð í einu
horninu á herberginu sat lítill
og veiklulegur drengur, og var
hann að skrifa utan á fáein um
slög. Hann hafði hattinn á höfð
inu og hafði eítthvað uppi í
sér, sem hann tuggði mjög á-
fergjulega, en sem hann kyngdi
þó a’drei niður.
,„Ahum!“ sagði herra Sand-
ford, „sæll vertu, drengur
minn. Er herra Sprat hér ekki
í dag?“
„Sæll!“ sagði drengurinn og
var mjög skrækró.ma. „Þakka
þér fyrir, hann kemur strax.
Fáið ykkur sæti. Gjörið svo
vel“.
Við tókum ckkur svo sæti,
og var það mjög auðgjört, því
að nógir voru þar stólarnir,
einir tíu eða tólf. Reyndar voru
ekki allir stólarnir auðir, þvi
að á nokkrum af þeim voru
bækur og skjöl. Þegar við vcr
um nýseztir, kom herra Sprat.
Hann var miðaidra maður og
fremur liðlegur á fæti. Andlit
hans var þannig, að það var
breiðast rétt fyrir neðan og um
augun, en svo mikið mjórra
bæði fyrir ofan og neðan. Aug-
un voru mórauð og undir-
hyggjuleg. Hann sneri vangan-
um að þeim, sem hann talaði
við, . og skotraði augunum til
hliðar og hallaði undir flatt
og brosti út í annað munnvik
ið, svo að hálfur tanngarður-
inn s.^it. ,4^1'itið sýndást íí
fljótu hragðj í sjálfu sér mjög
góðviðrislegt, en hnyklarnir í
augabrúnunum gátu þó búið yf
ir stormi, eða iafnvel skruggu
veðri, o:g það stóð hráslaga-
kuldi af þeim hiuta tanngarðs
ins, sem sást. Hann gekk hvat
'lega inn í herbergið e/ns og
hann væri í kappgöngu og verð
launin væru þúsund dollarar.
Hann næstum hljóp við fót og
„Ah!“ sagði herra Sprat,
þegar hann kom inn, og rómur
hans var sem hljómur í málmi
eða í hvellandi bjöillu. „Ah!
Sælir verið þið, vinir minir,
sælir verið þið“. Og hann skotr
aði augunum til okkar um leið.
Við tókum kveðju hans.
„Himinn og jörð!“ hrópaði
herra Sprat og gekk hvatlega
yfir til dre-ngsins £ horninu,
„himinn og jörð! Ætlarðu að
iáta hárið fúna af höfðinu á
þér, drengur? Taktu af þér
húfuna strax“. Og rödd hans
var nú eins og þrumugnýr.
„,Já, þakka þér fyrir“, sagði
veiklulegi drengurinn og varð
nú hálfu veiklulegri ern áður.
Og um leið tók hann af sér
húfuna og var furðanlega hand
fljótur, og jafnframt hætti
hann að tyggia það, sem hann
haíði uppi í sér, en hvoriki
kyngdi hann því niður, né tók
það út úr sér.
Svo gekk herra Sprat til okk
ar og heilsaði okkur með handa
bandi.
„Ah!“ sagðj herra Sprat urn
leið og hann tók í hönd herra
Strandfords; „Ah!“ sagði hann
og sótti röddina langt ofan í
lungun, „ég hefi séð þig áður,
þú ert herra — err“.
,Ahum!“ sagði herra Sand-
ford, „ég heiti Sandford“.
„Ah!“ sagði herra Sprat með
sigri hrósandi rödd, „AhJ nú
man ég það. Þú ert herra Sand
ford. Ég er sannarlega glaður
að sjá þig hera Sandford“.
„Ahum!“ sagði herra Sand-
ford, „ég er í lögregluliðinu".
„Ah!“ sagði herra Sprat með
bassarödd og fór um leið úr
yfirhöfninni og lagði hana á
einn stólinn. „Ah! þú ert nefni
lega enn þá í lögregluliðinu.
Þú ættir með >réttu að ver.a yfir
maður þess liðis, ;— þú hefðir,
meira að segia, átt fyrir löngu
að vera orðinn það, herra
Sandford minn“.
,,Ahum!“ sagði herra Sand-
ford. „Ef þú ert ekki mjög
önnum kafinn, herra Sp-rat, þá
vildi ég strax mega bera upp
erindi okkar“.
„Ah!“ sagði herra Sprat og
tók upp úr vasa sínum nokkur
skjöl og lagði þau á borðið,
sem var í öðrum enda her-
bergisins, og settist á stól.
„Ah-“. sagði hann, „ég er alltaf
önnum kafinn, herra Sandford
minn góður, alltaf kafinn í önn
um, en ekki þó svo að ég geti
ekki talað við þig, vinur minn,
— já, í heilan klukkutíma og
lengur. En það, sem þú vilt
tala við mig um, er viðvíkjaiadi
—- err“.
„Ahum!“ sagðj herra Sand-
ford, „það er viðvíikjandi þess
um unga mamii, sem með mér
er — Mjög sv-o“.
,,Ah!“ sagði herra Sprat, og
rödd hans varð eins og hljóm-
ur í hvellandi bjöllu, „ ég skil,
— ég skil. Þessi ungi maður
hefur lent í dálítilli skuld við
einhvern kunningja sinn og
kann ekki við að borga þá
skuld með renturentum. Aii! ég
skal laga það fyrir þig, ungi
vinur minn“.
„Ahum!“ sagði herra Sand-
ford, ,,það er allt öðruvísi herra
Sprat“.
„Ah!“ sagði heiTa Sprat, „nú
skil ég, — nú skil ég. Minn
ungi. vinur hefur lent í dálítið
tusk við kunningja simi og hef
ur orðið dálítið um of þung-
hentur. Ah! einhver hefur feng
ið blátt auga fyrir svart. En
ég skal setja rétta litinn á það
aftur, vinur minn urngi“.
„Ahum!“ sagði herra Sand
ford og brostí, „nei. herra
Sprat, það er ekki alve>g svona
vont“.
„Ah!“ sagði herra Sprat ogi
skotraði augunum til mín.
„Ah! ekki alveg svo ilit; •—■
ekki alveg, bara ein skráma
eða tvær. Ah! það verður þá
hægara viðfangs, ungi viilu>r“.
„Ahum! sagði herra Sand-
ford, „það er viðvíkjandi sjrfi”.
„Ah!“ sagði herra Sprat |með
djúpri brassarödd ,.nú skíl ég
loksins, — nú Skil ég. Auðvitað
er það viðvíkjandj. arfi. líinir
erfingjarnir vilja nefnilega
ekki sleppa öllu fénu við; þig,
minn kæ>.ri, ungi vinur. Aþ! ég’
skal sýna þeim aðra hlið á mál-
inu“.
„Ahum!“ sagði herra Siand-
ford, ,,nei, herra Sprat, þessiJ
ungi maður er eini erfiniMnn,,
en —“.
„Ah!“ tók herra Sprat fram>
í, ,,en gamli skröggur vill jekki
arfieiða minn unga vin, vtegna
þess ,að stúlkan er fótæk, Ég
skil, — ég skil. Ég skal tala
við gamla skrögg“,
„Ahúm“ sagði herra Sand-
ford. „afi hans er dáinn“.:
„Ah!“ sagði herra Sprat, „sá,
gamli er dáinn. AuðVitað er
FILÍPPUS
OG GAMLS
TURNINN.
Filippus horfði á gamlamann
'inn, sem fór inn í matvörubúð
til þess að kaupa mat. „Það veit
s>á, sem allt veit, að þetta er
Kauma áieiðis til Fáskrúðsfjarð í nn§ fyrir heilan her, hugsaði
ar. Jökulfell losar á Austfjarða-
hann. Prófassorinn greiddi bros i gera á meðan? Hann hafði á-
andj kaupmanninum og sagði! kveðið að taka í stöngina og
síðan við Filippus, að hann | sjú hvað gerðist. En hann varö
væri reiðubúinn til þess að fara fyrir rniklum vonbxigðum, þeg
af stað. En hvað var Jónas að
ar suðið varð enn hærra við
það, það tikkaði enn hærra í vél
unum og ijósin kviknuðu og
slokknuðu á víxl enn harðar en
áður. En Jónas hafði lítinu
grun um það, sem varð að 'ger-
ast fyrir utan turninn. j