Morgunblaðið - 24.12.1925, Blaðsíða 1

—Ui.-.. ~: iiaUmmtf+xstx ■
12. árgl( 348. tbl.
VIKU BLAÐIÐ ISAFOLD.
Fimtudaginn 24. desember 1925.

Gamla Bíó
lBl!lllllllllllllllllllllli!ll!!llimill!lllllll!llllllllimii!l!lllim!imill!ll
= 1H
i?.| Jólamyndin 1925.
ÍlltllUllllllllilllllHllillllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllíÍÍ
Litli Robinsort Krúsoe.
Afaisketutileg gamarmtyúd í ö pátium:
■ LHÍInODI
sýud á
kl. 6
fyrír 'oörn.
kl. 7l/2
og 9
lytir
fullorðna
sýitd á
27 des.
kl. 8.
fyiir börn
kl. 7 /,
og 9.
fyrir
fullorðna
= ' Aðalblutvrrkið l-ikur. ==
§§ Jackie Coogan.
Aðgöngumiðar seldir í (}. mla Bió á ,‘uuian i jólum |p
= frá k1 3. en ekki t< kið ú mót pn tunum i síma =
= iiiiiiiiiiniiiiinMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiniiHiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii;=
!§; Engin sýning fyr en á annan í jólum.
Gleðileg jól!
Gleðilegra jóla
óskar öllum eíi um viðskifiavinum
Heilöv. Einars Eviolfssonar
Noiskar bækur.
3 karlmannafatnaðir, sem
ekki hefir verið vitjað,
seljast í dag með miklum
afslætti.
Guðm. B. Vikap
raugaveg 21. Sími 658. t
Að stoppa í sokka er seinlegt
og leiðinlegt verk, en litlu
"Stoppu-vjelarnar
sem fást á _Skólavörðustíg 14,
sími 1082, gera vinnuna fljótlega
og skemtilega. Þær eru því kær-
komin jólagjöf hverri húsmóður.
Kosta aðeins 5 krónur.
Kærkomin og þörf jólagjöf er
upphlutasilkið góða (herrasilkið)
frá Guðm. R. Vikar, Laugaveg 5.
(Niðurlag.)
Ivar Sæter: Nordens Apostel.
Gyldendal. Oslo. 1925.
Postuli Norðurlanda er Ansgar
munkur, sem fyrstur boðaði
kristni á Norðurlöndum. Er bók-
m tofisaga ltáns og lýsing á Norð-
urlöndum í heiðnum sið. Fyrri
kaflinn segir frá uppvexti Ans-
gars í Corbeia-klaustri, fyrstu
för hans til Dannjenkur og dvöl í
Sljesvík og ferðinui til Bjark-
eyjar í Svíþjóð, en sá síðari frá
því, er Ansgar verður erkibisk-
u[> í Hamborg og Bremen og frá
síðari för lians til Norðurlanda.
Er bókin vel skrifuð og læsilega
og gefur allgóða mynd af tíðar-
andanum á níundu öld. En varla
er hún þó laus við ónákvæmni.
T. d. lætur höf. Anssar tala nm
að kristna ísland, en eigi er það
Ijóst hverjir það .eru sem kristna
átti, því Ausgar deyr 10 árum
áður en Norðmenn nema land
þar. Annars er lýsiugin ,á Ansgar
sjálfum og innræti hans, það besta
=§-' í bókinni.
II. Schjelderup: Det under-
bevisste. Gyldendal. Norsk
Forl., Oslo 1925.
= Þessa' bók mun mörgum leika
= lmgur á að lesa. Hún fjallar um
= „kjallara sálarinn::r“, undirmeð-
= vitundina, sem á síðari árum er
pf aðal rannsóknarsvið sálarfræðing-
|§§ ,arma. Höf. soni er prófessor í sál-
= arfræði við háskólann í Oslo, lýs-
^ dr ítarlega „suggestion“ og dá-
= leiðslu, endurminningum, sem dyl-
H| jast í undirmeðvitundinni og
= rannsóknum þeim, sem sálfræðing-
M ar hafa gert á fólki í dásvefni
= og eftir. Síðasti hluti bókarkmar
= er mn persónuskifting og, kl’ofn-
= un vitundarlífsins. Og í safnb'andi
m v'ið þetta gerir liann spi»itTSnj-
= ann nð umtalsefni.
m Höf. er ekki trúaður á dular-
= full fyrirbrigði. Hann telur að
= skýra megi flest þau fyrirbrigði
= sem gerast á tilraunafundum
m þannig, að þau eigi rót sína að
= rekia til undirmeðvitundar miðils-
ins sjálfs eða undirmeðvitundar
annara. Hins vegar þvertekur
hann fvrir þá firru, að miðlun-
nm síe það sjálfrátt sem gerist
í kringum þá, þegar þeir eru í
„tranoe“. En hann reynir, að
rekja uppruna þess alls til nndir-
meðvitundarinnar, og telur víst,
að ef það væru andar framliðinna
sem gera vart við sig fyrir munn
ntiðilsins, mundi yfirleitt vera
miklu nteira að græða á því sem
þeir segðu. Þegar þeir sjeu beðn-
ir mn að svara því, sem þeir einir
ættu að vita, sjeu svörin oftast
einslcis virði og stundum röng. En
þó viðurkennjr hann, að vísindin
| geti ekki skýrt sum þau fyrir-
brigði, sem gerst hafa á tilrauna-
fundtim spiritista.
Bókin er fróðleg og gefur gott
yfirlit yfir þetta flókna efni, og
þannig skrifuð að hver og einn
’getur fylgst með því, sem sagt
er, án sjerstakrar þekkingar á
sálarfræði. Og hún er lipurt skrif-
uð. Má ráðleggja öllum þeim, sem
kynnast vilja ráðgátum vitundar-
lífsins og nýrri rannsóknum þar
að lútandi, að kaupa hana og
lesa, hvort þeir eru efnishyggjv

ísafoldarprentsmiðja h.f.
menn eða ekki.
l
Andr. Haukland: Vikinge-
færden. Gvldendal. Norsk
Forl., Oslo 1925.
Andreas Haukland hefir síðustu
árin valið sjer yrkisefni úr lífi
forfeðranna. „Nornene spinder",
..Helge den unge“ og nú síðast
, Vikingefærden“ eru söguþættir
úr elstu sögu NorWanrta, frá lítt
kunnum tíma, sem gefur sögu-
manninum nær ótakmarkað tæki-
færi til að láta hugmyndaflugið
ráða, án þess að hneyksla lesand-
ann.
Uiö sólsetur.
Ljómandi fallegur sjónleikur í 9
þáttum.
Aðalhlutverk leika:
BESSIE LOVE, HOBART BOS-
WORTE, CHARLES MURRAY,
ROY STEWART.
Þetta er ein af allra tilkomumestu
myndum, sem First National fje-
lagið heíir búið til, efnið framúr-
skarandi hugnæmt og skemtilegt
og landslagssýningar með afbrigð-*
um fallegar. — Þetta er með allra
falle.iu tu jólamyndum, sem hjer
hafa sjest.
Sýning á annan jóladag kl. 7 og 9.
íOiiiiiuiiiiiitiiii: iminiii; r ■ o uniiniiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiittiiii
Barnasýning kl. 6.
Sjéhrskför Busters Keadons.
Með ai ógðum hlægilegur gam-
anleikur-
Ein i^ sýnd Teiknigamanmynd: .(
Lífið í London.
m 4
■ • ! 1 !!’ !!:!!!!
Tekið á móti iiöntunum frá kl. I i síma 344.
Ko a kip með kolin gód,
kom jiá lægsi var sólin.
af þ «n verður undragtóð,
sen« e dist yfsr jólin.
Gte« icg jóll
H.f. Kol & Saít
Síðasti söguþáttur Hauklands
segir frá ránsferðum víkinganua
Grjótgarðs og Helga. Styðst höf.
við fornar frásagnir í lýsingum
sínum og meiri hluti bókarinnar
er ? raun og veru endursögn á
gomlum frásögnum um það efni.
Eu það sem höf. leggur til sög-
unnar frá eigin brjósti fellur vel
við uppistöðuna og sýnir að hann
hefir lifað sig vel inn í aldarhátt-
inn. Hann segir ekki meira. en
1 hann þýkist geta staðið við og
hættir sjer aldrei of langt út í
óvissuna og tilgáturnar. Þess-
. vegna geta lýsingar hans að öll-
um líkindum staðist gagnrýni
þeirra, sem hest kunna skil á
lífsháttum víkinganna, en hins-
vegar fær hugmyndaflug höfund-
íarins ekki nægilega lausan taum-
inn til þess að hann geti skapað
nokkuð nýtt eða dýpkað skilning
lesandans á efninu sem hann fjall-
1 ar um. Frásagan verður endur-
sögn.
Og það er erfitt verk að endur-
segja norrænar fornbókmentir sv©
að 'sómi verði að. Fæstir hafa rið-
ið feitum hesti frá því, og Ilauk-
land gerir það ekki heldur í þetta
sinn. ,,Vikingefærden“ þolir eng-
an samanburð við stuttu en gagn-
orðu frásagnirnar af samskonar
efni, sem við eigum í sögumun.
Eigi að síður er bókin læsileg,
svo að maður les óhikað fram-
haldið þegar það kemur.
S. S.