Morgunblaðið - 24.12.1925, Blaðsíða 8

8
JÓLABLAÐ MORGTJNBLAÐSINS.
Á
Trolle & Rofhe h.f. Rvlk
Elsla vátryggingarskrrtstofa landsins.
-------- Stofnuð 1910. ----
Anrtaat váti ygKÍng-ar KPgn sjó ok brunatjóni með
bostu fáanlpgrnni kjörttm hja ábyggilegum fyrsta
flokks vátyggingarfjelögum.
Margar miljónir króna greiddar imlendum vá-
trv jjenduro I skadabætur.
Látið því aðeins okkur annast allar yðar vá>
tryggingar, þá er yður áreiðanlega borgið.
Efnalaug Rey kjavikur
Lattgavegi 32 B. — Stmi 1300. — Siionefm: Efnalattg.
B5"»msar meí nýtfeku áhöldum og aðfsrðum. alian óhrein&n ?&ia».
og dúka, úr hv&ða efni aem er.
Litar r plitað föt, ox brevtrr *m lit eftir óakam.
Kyknr >ægmdi! Sparar fj«!
Aöalumboðsmenn:
I. Brynjólfsson & Kvaran.
Beata súkkulaðið er
1
'fáifTUCi
ss&i
Heild^ölubirgðir hefir
Eiríkur Leifssan,
R ykjavík.
gæti þess, að trufla ekki hvorir
aÖra með tækjum sínum að ó-
þörfu. Á þessu hefir töluvert bor-
ið í vetur; en það mun frekar
stafa af athugaleysí en vanþekk-
ingu eða ónærgætni.
Óska jeg svo öllum útvarpsnot-
endum gieðilegTa jóla og góðs
árangurs af tækjum sínum.
Júlíus Björnsson,
form. útvarpsnotenda fjel.
*Skrá, yfir nokkrar útvarpsstöðvar
í Evrópu.
N.fn KhII merki fi >> 53 CQ “
S hef ff«id 6 EL 201
Stokr-on Trent 6 ST 306
B.ad'öd 2 LS 310
Liverpool 5 LV 315
No't.inKhHm 5 Ntl 326
Edinburgh 2 EH 328
Dnndee 2DE 331
Hull 6 KH 335
P yn outh 5 PY 338
Leeds 2 LS 316
C.'diff 5 WA 353
Lo don 2 LO 365
M i chester 2 ZY 378
Boii".emouth 6BM 3*6
Nhwc >»tle 5 NO 403
5 SC 422
Belfw-t 2 BE 439
Bi'mingham 5 IT 479
í-w.nsea 5 SX 482
Aherdeen 2 BD 495
D ve t y 5 XX 1600
Brni-els SBR 265
Mdmo — 270
(5 'teborg — 290
KohenhHVn — 308
P.t't Pariíiien ... — 345
0 lo — 382 ,
Mxd'id EAJ—7 392
Rome 1— RO 425
Stoc!< holm SASA 427
Leipzig — 454
Eco'e 8uperieure FPTT 458
Berlitt .. ... — 505
P qæ PRG 555
L iiHHiine H B—2 850
Hilversnm NSE 1050
The hngue PCGG 1070
Genever .. H R—1 1100
K .nig-wuHterhaueen LP 1300
R dío PnrÍ8 SER 1780
Am teidnm PCFF 1955
Eiffei Tower FL 2200 2650
í Amerlku
N.’W Yotk City WEAP 492
Schet ecttdy N. Y. WGY 380
E">t Pittsburgh, Pa. ... KDKA 326 /
Muniö eftir mannðáö
Besta bókin aem út heflr komið lengi.
Ágæt jóiarjöf handa ungum mönnum.
Bókav. Ssgfúsar* Eymundssonan
Stær stu pappirsf r amleiðendur á jftiorðurSíöndunt
Dnion Paper Co., Ltd. Osló
Afgreiða pantanir, hvort heldur beint erlendis frá eða af fyrir—
liggjandi birgðum í Reykjavík.
Einkasali á íslandi.
Garðar Gislason.
Ifigfús GuðbrandssoR
klaeðskeri. Aðalstrseti 8’
Ávalt byrgur af fata. og frakkaefnum.Altaf ný efui með hverri ferð
AV. Saumastofunni er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
Barnsröddin.
Amma gamla gekk stranglega
eftir því, að menn hjeldu hvíldar-
daginn lieilagan. Og eitt sunnudags-
kvöld rakst hún á Onnu litlu vera
að strjúka kjóla brúðunnar sinnar
með strokjárni.
— Hvað er að tarna, barnið mitt,
sagði bún; veistu ekki, að menn
mega ekki vinna á helgidögum?
Anna litla leit upp á ömmu sína
með stórum sakleysisaugum og;
sagði: I
— Jú, amma mín góða. En það
er víst eiigin hætta á, að drottinnJ
viti ekki, að járnið er kalt.
ENRIOUE NIOWINCKEL
Bilbao (Spain)
— Stofnað árið 1845 —
Saltfiskur og lirogit
Simnefni: »Mowinckel»
Pagipipspokap
iicgat vert.
IKeopirf CSatnwen,
Slml 89.
Munið A. S. í.
Sími 700.
VlKINGURINN.
Ibúar eyjarinnar vorn nú ekki í neinum vafa unx
það, að skipið var á valdi velsinnaðra manna. En hitt
yar þeim hulið, hver hefði unnið þetta frægðarverk.
Oberstinn fór því sjálfnr út í skipið, ásamt tveim
foringjum, til þess að fá laúsn á þessari gátu. Lands-
stjórinn hafði fengið gigtarkast, svo að hann gat ekki
farið sjálfur.
Þegar Bishop steig á þilfar skipsins, sá hann kist-
urnar dýrmætu. Það var fögur sjón, — og græðgin
glampaði í augum óberstans.
Nokkrir rnenn stóðu í tveim röðuin á þilfarinu, í
stálbrynjum og með hjálma á höfði og sverð við hlið.
Hver gat búist við því, að óberstinn þekti útslitna
fanga sína, er voru nú hermannlega klæddir.
En til hans gekk ungur maður og herðabreiður,
klæddur eftir spanskri tísku: í svörtum fötum, Iögð-
nm gullböndum. Gnllið sverð hjekk við hlið hans. Á
höfðinu hafði hann svartan hatt, og blakti fjaðra-
skúfur yfir lirafnsvörtu, hrokknu hárinu.
Hann hneigði sig af mikilli kurteisi og bauð ó-
berstann velkominn. Valdsmanninum fanst hann kann-
ast við röddina.
— Verið þjer hjartanlega velkominn í skipið, kæri
óhersti! Við höfum hrest svo upp á okkur sem unt
var og fatnaðarforði Spánverjanna leyfði, þó við
dirfðumst raunar ekki að vona, að þjer munduð sjálf-
nr sýna oss þá virðingu að heimsækja okkur. En þjer
eruð staddur hjer milli vina, einlægra vina.
Bishop starði hálfreiður og hálfhissa á Blood.
Svo hrópaði hann:
— Pjetur Blood! Eruð það þjer, sem--------
— Já, það er jeg, ásamt vinum mínum, sem auð-
vitað eru líka yðar vinir. Uití leið benti hann á hinar
tvær fylkingar.
Bishop leit lengi rannsakandi á hann.
— Drottinn minn dýri! galaði hann svo eins og
montinn hani. Ljekstn á spönsku hundana með hjálp
þessara inanna! Það kalla jeg, að mjer heilum og lif-
andi, hreystiverk!
— Já, jeg er yður alveg samdóina. Nú eruð þjer
að byrja að skiþja, livaða maður býr í mjer.
— Jeg er fullkomlega lamaður af undrun, tautaði
óberstinn. Að hugsa sjer, að þjer skuluð hafa náð
þessu fallega, tígulega skipi á yðar vald með öllu því,
sem það hefir inni að halda, ekki að gleyma iansnar-
gjaldi okkar. Það vegur nokkuð upp á móti öllu þvi
tapi, sem við höfum beðið. Þjer hafið, svei mjer, unn-
ið fyrir laglegum skilding.
— Jeg er yður alveg sammála.
— P.jer skuluð, hvað sem úr þessu verður, fá laun
yðar. Því lofa jeg yður.
— Það er nú altsaman gott og blessað, sagði
Bloód. En nú veltur alt á því, hver laun okkar eiga
að vera, og Iive þakklátir við verðum.
Bishop varð dálítið vandræðalegur.
— Já — landsstjórinn mun skrifa heim til Eng-
Iands ítarlega skýrslu um hetjuverk yðar. Og ef til
vill verður hegningartímí yðar styttur.
— Göfuglyndi -lakobs konuugs þekkjum við allir.
inuldraði Hagtharpe lieldur liranalega, og nokkrjr
fangarnir tóku undir þetta.
Bishop hrökk við. Honum datt alt í einu í hug,
að hjer væri ef til vill ótryggara en út'leit fyrir.
— Og svo er það annað atriði, .sagði Blood. Þjer
lofuðuð mjer, að jeg skyldi verða laminn, þangað til
ekki væri skinntætla eftir á hryggnum á mjer. Og þjer
eruð vanir að vera sjerlega orðheldinn um þau efni.
Bishop virtist verða móðgaður af þessu.
— Sei, sei! Við minnumst ekki á það framar, eft-
ir þetta snildarverk.
— En jeg get ekki gleymt því, að það var mikið
lán fyrir mig, að Spánverjarnir ikomn í gær en ekki
í dag. Því ef þeir liefðu komið degi seinna, þá hefði
mjer nú liðið svipað og Pitt, en hann höfðuð þjer
hálfdrepið í gær.
— pað er ástæðulaust að tala um þetta nú?
— Það er nauðsynlegt að rifja þetta upp nú,
herra óbersti. Þjer hafið ýni fádæma grimmlyndi og
blóðþorsta undanfarið, svo jeg vil láta yður fá dálitla
refsingu — vegna þeirra, sém á eftir okknr koma. Þjer
hafið til dæmis hálfdrepið Pitt, og munduð hafa fari5
eins með mig.
Hagthorpe gekk til þeirra. Hann var hár, liraust-
ur og laglegur, og sást strax, að liann var af góðum
ættum.
— Hvers vegna ertu að eyða orðum að þessari
spikuðu stelpu, sagði hann við Blood. Við köstum hon-
um í sjóinn!
Það var ekki annað sjáanlegt en að augnn ætluðu
út úr óberstanum.
— Hvað — hvað áttu við með þessu? fnæsti hann.
Nii kom enn einn til sögunnar. Það var krafta-
jötuninn Welverstone.
— Við skuliiin hengja hann í ráarendanum.
Þetta þót.ti flestum heillaráð.
Óberstinn skalf nú allur af hræðslu. En Blood
sneri sjer að Welverstone, og sagði:
— Mjer þætti vænt um, ef þú vildir minnast þess,
að jeg haga þessu öllu eftir því, sem mjer finst rjett-
ast. pað var tekið fram í samningi okkar. Um loið
leit hann á alla'Tnenn sína, og gerði þoim með því
skiljanlegt, að hann talaði til þeirra allra. Síðan hjelt
hann áfram:
— Það er ákveðin ósk míu, að við látum óberst-
anu halda lífi, meðal annaTs vegna þess, að jeg ætla
að halda honum hjor í gislingu. Ef þið haldið fast við
það, að hann verði hengdur, þá getið þið tylt mjei'
upp líka, eða að jeg fer þá af skipinu að öðrum kosti-
Það varð stutt þögn. Enginn andmælti/ Blood. Og
Hann hjelt enn áfram:
— Þið munið sjálfsagt allir, og vitið, að á skipi
getur ekki verið nema einn yfirstjórnandi.
Nú tók hann óberstann íali aftur.
— Þrátt fyrir það, þó jeg vilji ekki lífláta yðui’t
þá er jeg nauðbeygður til að halda yður í gislingUr