Morgunblaðið - 24.12.1925, Blaðsíða 7

JÓLABLAÐ MORGUNBLAÐSINS.
,HátíðagIeði garala fólksins‘.
Smágrein með þessari fyrirsögn
birtist. í blaðinu ,,Vísi“ í gær
(22. þ. in). En þar sem greinin
virðist að ýmsu leyti vanhugsuð
og ekki með olln vel við eigandi,
vil jeg leyfa mjer að gera við
hana nokkrar athugasemdir.
Vafalaust eru það fleiri en
• safnaðastjómir kirkjusafnaðanna
hjer, sem unna hrumu og öldruðu
folki ánægju og uppbyggingar,
sem kirkjugöngurhar veita því.
Allir g’óðir menn og konur telja
það skyldu sína að hliðra til fyrir
þeim, sem lasburða ern og elli-
hrumir, eða þeim, sem sýnilega
eiga hágt með að standa yfir
messutíma. — En þar sem
„Kirkjuvinur“ mælisfr til, að
kirkjurnar verði opnaðar fyr fyr-
ir aldrað fólk en fyrir yngra fólk,
unglinga og börn, sem kirkju
vildu sækja, virðist slíkt ekki ná
neinni átt. — Gjálífi og Ijettúð
roeðal æskulýðs og unglinga hjer
í þessum bæ (eins og víða annars-
staðar, því miður), er mikið á-
hyggjuefni ýmsra hugsandi
manna, eins og líka oft má heyra
I ræðum prestanná lijer, og ann-
ara leiðandi manna. Enda er það
eitt af aðal'hlutverkum prestanna,
að hvetja æskulýðinn til kírkju-
göngu og laðg unglingana frá
sollinum. Og svo er líka fyrir
að þakka, að margur unglingur
telur það hátíðagleði sína, að
' komast í kirkju — þótt hinir ung-
lingarnir virðist því miður fleiri,
sem láta margt annað sitja fyrir
kirkjugöngu. En svo á kirkjan,
eftir tilmælum „Kirkjuvinar", að
vera lokuð fyrir unglingnm þeim,
(í fjórðung stundar), sem hafa
ftindið köllun hjá sjer til að
hlýða messu — vita og sjá, að
búið er að opna kirkjuna og
hleypa fólki inn — en finna hana
lokaða fyrir þeim, unglingunum,
sem máske mesta og sárasta þörf
hafa fyrir að heyra fagnaðarer-
indið, sem flntt er í kirkjunni.
Nei, — slík „sontéring" samir
ekki við ikirkjudyr, og má þar
alls ekki eiga sjer stað. Kirkjan
á að breiða faðm móti öllnm, sem
til hennar leita, nngum sem göml-
um; hinum öldruðu og lúnu til
huggunar og hughreýstingar,
hinum ungu til viðvörunar gegn
freistingum og hættum.
Og þegar jeg las ofanskráða
fyrirsögn „Kirkjuvinar“, flaug
mjer í hug: Er nú kirkjugangan
aðeins orðin hátíðagleði „gamla
fólksins" ? Hve sárt, ef æskulýð-
urinn firri á mis við þá hátíða-
gleði.
Nei, mín tilmæli eru til
pvesta og safnaðarst.jórna, að
reynt sje af fremsta megni að sjá
svo um, að kirkjurnar sjeu sem
oftast opnar, og ætíð fyrir alla,
'— og að bætt verði sem allra
fyrst, úr því tilfinnanlega pláss-
leysi í ikirkjunum, sjerstaklega
Dómkirkjunni, svo að öllum, ung-
um og öldruðum, sem koma í
kirkjuna., geti liðið vel, á meðan
þeir njóta þess besta, sem hjer er
á boðstólum.
Á Þorláksmessu 1925.
. v
Annar kirkjuvinur.
Við jötuna.
Eins er vegur auðnusvið,
annars raunahjarnið;
nú ganga báðir hlið við hlið
aö hylla jóla-bamið.
„Hjartans vinir, heitið því
hollustu og trygðum“, —
ómar til vor enn á ný
efst frá stjörnubygðum.
0, mikli guð, jeg’ krýp á knje
fyrir’ konungsvaldi þínu,
með jólasöngva, jólatrje —
og jól í hjarta mínu.
Kjartan V. Oislason
frá Mosfelli.
Ráðuneyti Briands.
T’að fór sem fara hlaut, að
Painlevé varð að víkja sæti. Hon-
um tókst ekki að leysa ráðgátuna,
hvernig fjárhagur ríkisins yrði
rjettur við,' enda vorn stuðnings-
menn hans, sósíalistarnir, orðnir
svo reikulir í ráði sínu, að ekki
var á þá treystandi. Annan dag-
inn lofuðu þeir honum fylgi sínn,
og hinn daginn tóku þeir loforð
sín aftur, og kröfur þeirra um
hækknn eignaskattsins voru svo
ósanngjaruar, að þingið mundi
aldrei hafa samþykt þ;vr.
Það er í 8. sinn að Briand, sem
er vinstrimaður (var áðiir fyr
jafnaðarmaður), myndar ráðu-
neyti, svo hann hefir lialdið um
stjórnartauma«ia fyr. Stefna ráðu-
neytistins, sem verður að kallast
vinstrimannaráðnneyti, þótt það
sje meira „moderat" en gamla
ráðuneytið', er lík og stefna ,síð-
ustu ráðuneytanna; í raun og
veru er algerlega sama hvort
stjórnina skipa hægri eða vinstri-
menn, því takmarkið hlýtUr að
vera það sama: Viðreisn f járhags-
ins.
Þektastur nýju ráðherranna,
auk Briands, sem hæði er for-
sætis- og utanríkisráðherra, er
j f jármálaráðherrann, stóriðjuhöld-
urinn Loucheur. Framkoma þessa
manns á stjórnmálasviðinu er hin
einikennilegasta. Hann hefir hlaup
ið úr einum flokknum í annan;
" er allir viðnrkenna samt sem áð-
ur hugvitssemi hans sem f jár-
málamanns. Hann hafði ýms op-
inher störf á hendi á meðan styrj-
öldin stóð yfir. Ætíð var hann
fljótur í svifnnum og aldrei í
vafa um, livað gera skyldi, enda
leysti hann störf sín ágætlega af
hendi. Hann er, eins og drepið
var á, stóriðjuhöldur og afskap-
lega ríkur, líklega einhver ríkasti
maður í Prakklandi. Menn gera
sjer vonir um, að hann muni
verða duglegur °g framtakssamur
í stöðu sinni.
Rjett þegar Briand hafði val-'
ið sjer verkamenn, rauk hann af
stað til London til að undirskrifa
Locarnosamningana, petta var
góð byrjun, og þegar þar við
bætist álit .á honum sem þaul-
æfðum og rjettsýnum stjórnmála-
manni, og flestir þar að auki
j voru allir sammála um, að hann
I liefði gert, föðurlandi sínu heinan
í greiða með því að taka við stjórn
! eins og nú stóðu sakir, gat hann
! komið fram á sjónarsviðið með
: myndugleik og djörfung. Hann
I lofaði þegar í stað, að hannskyldi
: koma á jafnvægi í ríkisbúskapn-
' iim, en krafðist um leið, að .þing-
| ið samþykti umsvifalaust fjárlaga
| frumvörp stjórnarinnar.
Eftir heimkomu hans frá Lon-
don lagði Loncheur fram frum-
varp í þinginu um aukning seðla-
útgáfunnar um alt að 7*4 mil-
jörðum fj*anka og um lántöku,
að upphæð 6 miljarða franka,
! hjá Þjóðbankanum (seðlafi'dgan
!er 51 miljarðar frankar, en hækka
í nú rrpp í 58,5., Hækkunin er með
löðrum orðum ea. 12%).
! Briand benti á það, sem í raun-
; inni allir vissu, að í þessum mán-
! uði á að leysa inn talsvert af
jríkisskuldabrjefum, og ennfremur
> vantaði ríkið fje til að standast
. kostnað af styrjöldunum í Ma
rokkó og Sýrlandi, og að síðustu
þyrfti iðnaðurinn lífsnauðsynlega
á stuðning að halda.
Góð vin hafa góð áhnif
sjerstaklega i
Portvín
Sherry
Madalra
Raudvfn
Hvit vin frá Louis Lamaire & Co.
Burgundies frá Paul Marne & Co.
frá C. N. Kopke & Co
Umræðurnar í þinginu um frv.
urðu ákaflega skæðar. Þess var
skamt að minnast, að Painlevé
gat ekki fengið samþykki þings-
ins til að gefa, út aðeins iy2 mil-
jarð nýrra seðla. Briand ýmist
hótaði mönnurn eða sárbað þá að
samþykkja frumvarpið, það væri
ekkert undanfæri, ríkið þyrfti á
peningum að halda og þá yrði
að útvega sem allra fyrst. Um
síðir var frumvarpið samþykt með
örlitlum meirihluta — 6 atkvæð-
um, svo að Briand situr ekki
fastur í sessi. Það er tilætlun
hans að draga nýju seðlana inn
aftur hið bráðasta og útvega fje
í millitíðinni með álagning nýrra
skatta. Það er hægara sagt en
gert að draga inn svona háa upp-
hæð svo að segja á svipstundu,
en bót virðist það í máli, að allir
fiokkarnir eru vitandi þess að
taka verður höndum saman, ef
ráðin skal bót á þessu fjárhags-
lega böli, sem um langt skeið
hefir staðið landinu f.vrir þrifum.
T. S.
Aths. Eins og kunnugt er, varð
fjármálaráðherrann Loucheur að
segja af sjer, því þingið vildi ekki
samþykkja skattafrumvörp hans.
Hinn nýji fjármálaráðherra heitir
Poul Dourmer.
Ritstj.
TJtvarpið.
Áhugi manna fyrir útvarps-
málinu fer svo að segja dag-
vaxandi, einkum síðan það kom
til tals, að hjer yrði reist, út-
varpsstöð. Útvarpsnotendur eru
þegar orðnir allmargir hjer í
bæ, og hafa þeir stofnað með
sjer fjelag, til að auka þekk-
ingu sína og annara á útva,rps-
málinu og gæta hagsmuna sinna
gagnvart útvarpsfjelaginu ísl., ef
þess þykir þurfa.
f síðasta töluhlaði Símablaðs-
ins gerir einn forgöngnmaðnr út-
varpsins íslenska, hr. Ottó B. Arn-
ar, stutta grein fyrir gangi máls-
ins. Kveður hann sig hafa keypt
y2 kw. stöð frá Western Electrie
Silkolin.
Munið eftir að biðja
kaupmann yðar um hina
alþektu „Silkolin“ ofn-
sveru. Engin ofnsverfe.
jafnast á við hana að gæð-
um!
Anðr. J. Ðertelsen.
rnmmm*
Sími 834. Austurstræti 17
Co.. og er liún nú hingað komip.
Ekki mun þess þó að vænta
menn fái að heyra ísl. útvarpið
nú um hátíðarnar, því töluverðan
tíma tekur að koma stöðinni fyr-
ir, og’ undirbúa alt eins og þarf.
En þó að við verðum af ísl. úl-
varpinu í þetta sinn, geta flestir
útvarpsnotendur hjer í Reykjn-
vík notað sjer enska, franska og
þýska útvarpið um hátíðarnar, o^g
getur það vafalaust orðið mörg-
um þeirra meira en harnagamap,
en þailnig líta flestir andstöðli-
menn útvarpsins á það.
ITtvarpsstöðvarnar ' senda tún
hátíðar: messnr, ræðuhöld, sálmn-
söng og kirkju-organslátt, og é.r
það góð uppbót þeim, sem gjarti-
an vildu hlusta á guðsþjónustu,
en verða að hverfa frá okkílr
litln kirkju, sakir þrengsla. Er
vonandi að loftskeytastöðin hjcr
sjái sjer fært að takmarka sem
mest miður nanðsynlegar skeyta-
sendingar um þann tíma, er
stærstu erlendu útvarpsstöðvarn-
ar senda hátíðaguðsþjómistur, svo
menn geti notið þeirra, án vern-
legra truflana.
f áðnrnefndu tölubl. Símablað*-
ins birtir hr. Snorri B. Arrovr
loftskeytamaður skrá yfir ýmsar
Evrópu- og Ameríku-iitvarpsstöðv
at, og vildi jeg með leyfi haiw
birta þá skrá hjer. Getur þu3ð
orðið mörgum útvarpsnotanda tíl
gagns og gamans að prófa, hva.ð
af þessum stöðvum hann getn r
heyrt með sínu viðtökutæki.
Loks vildi jeg beina þeirri úslcr
til allra útvarpsnotenda, að þéjif