Morgunblaðið - 07.02.1926, Síða 6

8
MORGUNBLAÐIÐ
Sfðrt sðnishornasafn
af leir> eg
posfulínsvör
Heildv. Garðars G* ir.
rXKmnmMxnamomBMmam
Fataefn*
innlend og úflend
Sm ælki.
Slæm áhrif.
Siggi hafði lágt það í vana sinn
að blóta, þegar honum líkaði eitt-
hvað illa. Binusinni heyrði amma
hans til hans og sagði:
— Þú mátt ekki blóta svona,
Siggi minn! Það kemur í mig
kuldahrollur í hvert skifti, sem
;eg heyri menn blóta.
-- Er það satt? sagði Siggi
Þá var það svei mjer gott,
, arst efkki við í gærmorg-
hann pabbi misti leik-
úður 4 tærnar á sjer
trnunum. Því þá hefð-
mrði- okknað í hel.
mikið úrval nýkomið.
G. Bjarnason St Fjelðsteð.
I. Brynjólfsson & Kvaran.
skilja, að mikill tíma- og fólks-
sparnaður væri að slíku verkfæri
hingað. Því óneitanlegt er það,
að kolauppskipun hjer, og kola-
ferming skipa fer fram með
gersamlega úreltum hætti, svo að
■i! þess er tekið meðal útlend-
:nga, er hjer koma, að sjá nokkra
hestvagna, litla og 'jciega, not-
aða við uppskipun á mörg hundr
uð tonna kolaförmum^
Svo er gerð þessa krana, sem
Kol og Salt hygst að kaupa, að
hann getur losað úr skipi, þó
annað skip sje á milli þess og
uppfyllingarinnar, og eins fermt
skip kolum ofan af kolageymslu-
plássinu, þó það liggi ,utan á öðru'
skipi. Svo það er engin nauðsyn
að það skip, sem á að ferma eða
afferma, komist sjálft að upp-
fyllingunni.
Kol og Salt hefír fengið loforð
fyrir peningaláni erlendis til
kranakaupanna, og gerir ráð fyr-
ir, ef ekkert óhapp kemur fyrir,
að kraninn geti verið kominn
upp í haust komandi, .í nóvem-
ber, og þá tekin til starfa.
Hann á að ganga fyrir raf-
magni Hefir Kol og Salt fengið
loforð fyrir því [nægilegu hjá
ráfmagnsstöð bæjarins.
En það, sem á strandar nú, er
það, að hafnarstjórn hefir ekki
viljað samþykkja þá gerð krap-
ans, sem „Kol og Salt“ hefir
hugsað sjer og fengið teiknirtgu
yfir. Hyggur hafnarstjómin, að
ef til vill sje uppfyllingin eystri,
en þar á hann að vera, ekki
nógu traust fyrir hann, því kran-
inn er ferlíki mikið, og geysi-
þungur með öllum undirstöðum.
En þþ vill hafnarstjómin hlynna
hið besta að málinu, og fór því
Þórarinn Kristjánsson hafnar-
stjóri utan á Gullfossi, meðal
annars til þess að vera í ráðum
œeð Hjalta Jónssyni, er einnig
fcr utan, um gerð og stærð kran
ans.
Það fer enginn vafi á því, að
það væri mikill ávinningur fyrir
allar siglingar hingað, að hjer
kæmist upp kolakrani. Hefir
um margra. ára skeið verið mikil [
þörf fyrir hann. Yæri því ósk- j
andi, að hann kæmist upp og
gæti tekið til starfa sem fyrst.
Morgunbl. mun skýra frá er-
indislokum Hjalta Jónssonar í
þessu máli, þegar hann kemur
iir utanförinni.
Ágætt meðal.
— Kæri herra læknir! Jeg er
alveg frá. Getið þjer ekki látið
mig fá eitthvað, sem getur kom-
ið lífi í mig, sett blóðið í hreyf-
ingu?
— Jú, frú mín góð! Jeg skal
senda yður reikninginn minn.
Kappteflið.
Kappskákir íslendinga og Norð-
manna:
Taflstaðan.
Borð 1.
ísland hvítt. Noregur svart.
Noregur hvítt. ísland svart.
K aupið
\
á góðum stað í Vestmannaeyjum. Húsið er járnvarið og vandað að
öllu leyti, 3ja ára gamalt. — Fiskreitur fyígir.
A. S. í. vísar á.
UPPBOÐ.
Opinbert uppboð verður hcildið í Bárubúð næstkomandi mánU"
dag kl. 1 e: h. Verður þar seldur ýmiskonar búðarvarningur.
Bæjarfógetinn í Reykjavík, 6. febr. 1926.
Jóh. Jóhannesson.
Fyrlrlestnr
Vegna áskorana endurtekur Magnús Magnússon ritstjóri iyrir-
lestur sinn
„Usn spiðling aidarfarslais^
í Bíóhúsinu í Hafnarfirði, kl. 4Vá í dag.
Aðgöngumiðar seldir á laugardag hja Birni Jonssyni afgnn.r
og við innganginn.
/ÍKINGURINN.
En næsta daginn sótti Cahusac aftur í sig veðrið.
Þá barst brjef frá yfirhershöfðingjanum þess efnis,
að vegna þess, að sjóræningjarnir hefðu ekki tekið til-
boði hans, ætlaði hann nú að bíða þeirra úti fyrir og
mylja skip þeirra sundur, þegar þau færu hjá. Ef
þeir dvelau lengur en honum gott þætti, ætlaði hann
að leggja til atlögu við þá inni í flóanum, strax og
hann fengi fimta skipið, sem nú væri á leiðinni.
En Blood va’r nú ekki í þeim hug, að hann gæti
hlustað á raus Cahusae.
— Jeg hlusta ekki á þvaður yðar, sagði Blood.
3endið þjer til yfirhershöfðingjans, og látið segja
honum að þjer hafið sagt yður úr fjelagi við mig. Og
þá fáið þjer áreiðanlega að fara frjáls ferða ySar. —
3vo getið þjer og menn yðar farið til fjandans.
Cahusae hefði áreiðanlega notað þetta tilboð, ef
menn hans hefðu orðið ásáttir. Færu þeir, urðu þeir
auðvitað af hlutdeildinni í herfangi þvív er Blood
hafði gert ráð' fyrir. Og það gátu þeir ek'ki þolað.
Þeir neituðu þess vegna að fylgja Cahusac, og
hann varð að bergja þann beiska bikar, að vera kyr,
og segja Blood, að hann ætlaði að fylgja honum, hver
sem endirinn yrði.
Blood hlýddi hrosandi á Cahusac, er hann var
að segja honum frá þessu. Síðan bað hann hann að
taka sje sæti, og leggja á ráðin um það með hinum
foringjunum, hvernig þeir ættu að haga sjer gagn-
vart flotaforingjanum.
Þeir sátu langt fram á nótt og ræddu um málið.
Blood hafði komið fram með djarflegar tillögur. Og
þó sumir foringjarnir væru ekki neinar skræfur, þá
hálf hraus þeim hugur við að reyna að framkvæma
tillögur ^Bloods.
Brokflóinn við Maraeaybo er hjer um bil 25 mílna
langur, og alt að því jafn breiður, þar sem hann er
breiðastur. Hann er í lögun eins og flaska, sem snýr
hálsinum út að hafi. En fyrir utan hálsinn breikkar
hann aftur, en þar er leiðinni nær því lokað af tveim
eyjum. En annarsstaðar er ekki hægt að komast út á
hið víða haf. Á annari Syjunni, Palomas, var annað
virkið, sem mannlaust var, þegar sjóræningjarnir
sigldu inn flóann. Nokkru fyrir utan flóahálsinn lágu
fjögur spönsku herskipin fyrir akkerum. Þar var ,,Pn'
carnacion“, sem við könnumst við, mi'kið skip, með
48 fallbyssur, og 8 önnur minni. Þar næst var „SaÞ
vador“, með 36 fallbyssur, og tvö önnur, „Infanta
og „San Felipe“, bæði hvort með 20 fallbyssur.
Móti þessum flota gat Blood aðeins lagt með sitt
skip, „Arabellu“, með 40 fallbyssur, „Elísabet“ me^
26 fallbyssur, „Salvador“ með 36, og þar að auki tvó
minni skip, sem þeir höfðu unnið við Gibraltar,
búið svo vel út og unt var. En ekki hafði hann á
skipa nema 400 mönniim, en liðsafli Spánverja val
yfir 1000 manns.
Áform Bloods var svo fífldjarft, og glannalegtr
að Cahusac sagði strax, að það væri óframkvæmaD'
legt. —
— Hvers vegna? spurði Blood. Jeg hefi komið
ýmsu ■ í framkvæmd, sem hefir sýnt enn ómögulegra
en þetta. Lánið fylgir þeim hugrakka, sögðu göml^
Rómverjarnir.
pað varð ofan á, að áform Bloods var samþy^
Og næsta morgun tóku þeir allir til framkvæmda.
þrá daga unnu þeir án afláts frá morgni til 'kvöld»'