Morgunblaðið - 08.12.1931, Blaðsíða 8

8
MORíiUNBLAÐTÐ
Rinso
HREINSAR
virkilega
þvottana,
og heitir pví
RiNSO
„ Jeg er komin af aesku-
árunum,“ htoóum
Og )^9s vegna er jeg svo )>akklát
Riaso fyrir hjálp me8 pvottana.
sparar mér nurgra tíma vinxm l Jeg
)úrf ekki lengnr aC standa núanÆ og
nudd&ndi yfir gufunni i pvottabalanum I
Rinso gerír ijómandi sáposudd, sem naer
út óhreinindunura fyrír mig og gerír lökin
og dúkana snjóhvít, án sterkra blei-
kjoefna. Rinso fer vél meiJ pmttana,
páð vinni petta verk."
Xr afieins seh i pökkum
— aidrei umbúiSalaust
Utill pakki—3«
Stfir pakki —gg
æfi, sem í því felast. Forráðamenn
bæjarins ráða hjer um mestu. Sjá
þvx um að landið verði undirbúið
til ræktunar og íbúum bæjarins
veittur greiður aðgangur að því.
Munu ótal hendur vera til starfa,
og alt land bæjarins ræktað á ör-
stutturn tíma.Líkt mun vera ástatt
í öðrum kauptúnum.
Sigurður Sigurðsson.
Htvínnuleysisstyrkurinn.
Hveraig á að úthluta honum, ef
nokkur verður?
í Morgunblaðinu 27. þ. m. er
þess getið að Verkamannafjelagið
Dagsbrún hafi boðað til fundar
um atvinnuleysismálin, og þar hafi
komið á fundinn meðal annara for-
sætisráðherra, og eftir honum er
haft að 95% sjeu til í Bjargráða-
s.jóði handbært hvenær sem vill.
Ekki liefi jeg frjett að nein von
verði um gagn af fundi þessum,
því gagn tel jeg ekki þó nokk-
urir drengir, að fundinum lokn-
um fari á fund til borgarstjóra,
og hafi í hótunum um það, sem
þeir aldrei þora, eða geta fram-
kvæmt.
— Nú vildi jeg gjarnan vita,
hve mikið er í svo nefndum
Bjargráðasjóði, eða hvað hugsa
ráðamenn hans sjer, að hann dugi
lengi til hjálpar og hve mikið
mun koma í hlut Reykjavíkur-
bæjar og hveruig ætla þeir sjer að
því verði úthlutað?
•Jeg vil leyfa mjer að gera að
tillögu minni, að sjerstök bjarg-
ráðanefnd verði skipuð, og hún
setti her upp almennings matsölu-
hús, þangað væru all.ir boðnir,
sem mat þurfa að þiggja og nm
leið sjeð fyrir einhverri vinnu, því
nóg er til að láta gera, sem að
gagni má verða, , og þar með
vinna menn líka fyrir sjer og sín-
um. En ekki finst mjer nein á-
stæða til, að Verkamannafjelagið
Dagsbrún hafi neinn íhlutnnar-
rjett um kaupgjaldið. Mjer finst
lieldur ekki ná neinni átt, að út-
hluta atvinnuleysisstyrk í pening-
um beint til þeirra er styrksins
þurfa, þó það sje máske venja
í öðrum löndum, því svo segja
mjer fróðir menn, þar um, að þeg-
ar fólkið fari að Lifa á slíkum
styrk, þá hverfi vinnulöngnnin og
þar með sjálfbjargarviðleitnin og
kæmi slíkt fyrir hjer, þá má at-
vinnuleysisstyrkur sannarlega kall
ast þjóðarböl.
Náttúrlega þarf margt fólk til
að matbúa og bera fram matinn
fyrir hina væntanlega mörgu gesti,
þar kemur líka vinna fyrir hinar
mörgu stúlkur, sem ekki munu
hafa annað fyr.ir sig að leggja
þegar til kemur. Enn fremur munu
menn segja, að fleira þurfi en mat-
inn til ]æss að fólli lifi eða líði
sæmilega, og er það alveg rjett, jeg
ætlast til þess að nefndin kynni
sjer ástæður allra þurfamanna, og
greiði fyrir þá það, sem menn
geta ómögulega án verið, sem þeir
svo aftur giæiða með vinnu sinni.
Það má gera ráð fyrir að margir
muni ekki vinna fyrir nauðþurft-
um, því jeg býst ekki við að Bjarg
ráðasjóður endist lengi til að
greiða hátt kaup, og þar af leið-
andi þarf sjerstaklega á góðri
stjórn að halda, sem sjer sæmileg-
ar leiðir til þess að láta sjóðinn
endast sem lengst, því nú, sem
stendur er varla hægt að geta þess
ti! hvenær náverandi ástandi af-
Ijettir.
— Það væri æskilegt, að sem
flestir kæmu með tillögur til bjarg
ráða og það, sem fyrst. Tillaga frá
bæjarstjórn um að hækka útsvörin
um 10%, getur ekki talist fram-
bærileg eins og líka búið er að
sýna fram á. Mjer skilst heldur
ekki að lengur tjói að tala um
mistök hjá landsstjórn eða bæj-
arstjórn, það er svo margoft
búið að því, og getur aldrei orðið
bjargráð fyrir Reykjavíkurbæ.
28. nóvember 1931.
T. T.
Þing Bandaríkja kemur
saman.
Washington, 6. des.
United Press. FB.
Sjötugasta og annað þjóðþing
Bandaríkjanna verður sett hjer
á morgun. Á meðal hinna mikil-
vægustu mála, sem rædd verða á
þessu þingi, eru alþjóða-málin,
aðallega samvinna í stjórnmálum
og viðskiftamálum, sem snerta
allar þjóðir að meira eða minna
leyti. Áhugi manna fyrir alþjóða
samvinnu var mestur í Banda-
ríkjunum í forsetatíð Woodrow
Wilson’s. — En sá áhugi fjaraði
mjög út á síðustu tólf árunum,
sem republikanar hafa verið við
völd. Til dæmis að taka um það,
hve áhuginn jfyrir alþjóðasam-
vinnu er lítill, má benda á það,
að enn hefir eigi tekist að fá sam-
þykki öldungadeildar þjóðþings-
ins fyrir þátttöku Bandaríkjanna
í alþjóðadómstólnum (World
Court), enda þótt flestir utan-
rikismálaráðherrar Bandaríkj-
anna á síðari tímum hafi verið
slíkri þátttöku samþykkir og
mælt með henni. — Heimskrepp-
an hefir hins vegar haft þau á-
hrif, að áhugi Bandaríkjanna fyr-
ir alþjóðasamvinnu hefir aukist
á ný, enda eru Bandaríkin þegar
farin að taka þátt í slíkri sam-
vinnu, og má til dæmis nefna, að
Hoover forseti beitti sjer fyrir
því í sumar, að skuldagreiðslu-
frestur um eitt ár komist á. Enn
fremur má geta þess, að Banda-
ríkin tóku þátt í starfi fram-
kvæmdaráðs Þjóðabandalagsins
til þess að binda enda á Man-
sjúríudeiluna. Hefir ríkisstjórnin
sætt árásum fyrir það af óvinum
Þjóðabandalagsins í Bandaríkj-
unum.
Eins og nú er ástatt, er þess,
því að vænta, að umræður á þingi
því, er nú fer í hönd, snúist mjög
um það, hvort framlengja beri
skuldagreiðslufrestinn, og jafn-
vel, hvort taka skuli til endu’rskoð
unar samninga um ófriðarskuld-
irnar yfirleitt.
Stjórnmálamenn austurríkj-
anna eru yfirleitt þeirrar skoð-
unar, að Bandaríkjunum sje það
hagsmunamál, að vinna með Ev-
rópuríkjum í fjárhags- og við-
skiftamálum, en á meðal stjórn-
málamanna Bandaríkjanna hefir
ávalt gætt þeirrar skoðunar, að
óviturlegt sje fyrir Bandaríkin að
hafa mikil afskifti af deilumálum
annara ])jóða, og er sú skoðun enn
almenn og öflug meðal almenn-
ings og stjórnmálamanna í vest-
urríkjunum.
Taldar eru nokkrar líkur til
þess, að öldungadeildin samþykki
nú Ioks þátttöku Bandaríkjanna í
al j) j óðadómstólnum.
Borah, formaður utanríkismála
nefndar öldungadeildar þjóðþings
ms, mun leggja ]>að til enn einu
sinni, að Bandaríkin viðurkenni
íússnesku ráðstjórnina, en það
verður að teljast mjög vafasamtr
að sú tillaga hans nái sam]>ykki
]>jóðþingsins.
Dullunpr ðslarinnar
í framgöngu, svaraði systir hans
fálega. En jeg skil ekki hvað
gengur að ykkur, að vera að teyma
telpukrakkann út í þetta alt saman.
Jeg skal sannarlega tala yfir
hausamótunum á Kristófer, þegar
hann lætur svo lítið að sýna sig.
X.
Myrtile var alt í einu orðin
þreytt. Settist hún á fallin trjá-
stofn og fór Kristófer að dæmi
hennar. Fyrir neðan þau var
Monte Carlo, óregluleg og sund-
urleit. Breiður fjörðurinn og biik-
andi hafið. I brekkunn.i og land-
flákanum fram undan henni, stóðu
dreifð skrauthýsi svo langt sem
augað eygði. Eitt þeirra stóð við
sjó fram og starði Myrtile þangað.
— Hugsið yður, nú eru þrír
dagar síðan jeg sá Gerald, sagði
bim.
— Hann á annríkt, svaraði
Kri.stófer fremur stuttlega.
— Annríkt, endurtók him efa-
blandin.
— Hann leikur bæði tennis og
golf á hverjum degi og svo evða
faðir hans og systir þó nokkuru af
tíma hans.
— .Tá, en þjer hafið alt af ein-
hvern tíma afgangs til að heim-
sækja mig á liverjum morgni. Þar
að auki var það ekki systir hans
sem var að aka með honum í gær.
— Þú verður að muna það, að
Gerald átti hjer kunningja áður en
Iiann fann þig, svaraði Kristófer.
— Jeg veit það v(d. Jeg má ekki
ímynda mjer að hann telji mig svo
mik.ils virði. En hvers vegna getur
hann ekki verið eins vingjarnleg-
ur við mig eins og þú? Ef hann
að eins vissi hve mjer finnast dag-
arnir lengi að líða, þegar jeg sje
harn ekki!
Kristófer herti upp hugann.
— Myrtile, sagði hann: Þú veitst,
að mjer þykir mjög vænt um þig.
Já, þjer hafið verið afar-
vingjarnlegnr við mig, svaraði
hún út í bláinn.
— Og af því jeg er svo vin-
gjamlegur, get jeg líka leyft mjer
að segja, það sem ef til vill þykir
æði óþvegið, hjelt hann áfram.
Þvi ert flón, stúlka Utla, að eyða
tímanum með drauraum og hugs-
nnum uin Gerald. Viljir þú giftast,
þá er það að minsta kosti skyn-
samlegt að hugsa að eins um einn.
Hún leit upp með sýnilegum
áhuga. Litlu síðar sagði hún svo,
alvarleg og liugsandi:
— Já — en herra Kristófer ....
— Kristófer — greip liann
fram í fyrir henni.
—- Nú, jæja — Kristófer — þjer1
segið að jeg eigi að gera það sem
engir aðrir gera, þar sem þið hafið
komið með mig. Alls staðar eru
konur og karlar, sent ferðast sain-
■ n, að fella saman hugi. Síðan jeg
kom hingað, hefi jeg sjeð fjölda
af ástföngnum stúlkum, bæði í
gildaskálunum, skemtigörðunum
og gangstígunum. Sennilega von-
ast þær ekki eftir að giftast öllum.
sem þær líta ástaraugum.
Kristófer laut áfram og lagði
lófa sinn á hönd hennar.
— Góða Mvrtile, viltu ekki
hlusta á það sem jeg ætla að segja
þjer? spurði hann biðjandi. „Það
er furðuvert hve mikið þú hefir
lesið, þegar þess er gætt, hvert
uppeldi þú hefir hlotið á bónda-
bænum. En taktu nú eftir því sem
jeg segi. Hngin raunveruleg lífs-
reynsla fæst af því sem lesið er.
Þú segist hafa eytt löngum tíma í
að hugsa uin hvert leiðin lægi. —
Og af því þú ert komin yfir fjalls-
tmdinn og ofan í hlíðina hinum
megin, heldur þú að þjer sje orðið
þctta kunnugt. Góða mín, í raun
og veru ertu ekki farin að hefja
ferðina enn þá.
Him sdeit upp strá og sneri því
um fingur sína.
— Nú, og hvað svo? hvíslaði
hún.
— Það sem þú á degi ‘hverjum
sjer með þínum ytri augum, er ekki
lífið sjálft, mjög mikið af því er
auðvirðileg eftirlíking. Eigi er
lieldur alt það hrein og sönn ást,
er þú sjer í augum unga fólksin.s.
Stundum er það mjög ósæmileg
eftirlíking.
—- Það virðist þó vera mjög
hnmingjusamt, tautaði hún.
- Jeg hygg asð ef svo er, þá
sie það að eins um stundarsakir.
svaraði hann aftur. Það er fölsuð
gæfa, sem getur ónýtt þá sönnu
hamingju, ef hún kemur einhvera
t'ma. Það sem ]>ú sjer h.jer er ekki
Hfið sjálft; ,jafn vel ekki góð
skuggsjármynd af því! Að mestu
leyti eru þetta skemtanasjúkir
fcrðalangar, sem koma hingað um
stund til að losa sig við allar al-
varlegar áhyggjur, og slæpast hjer
glaðir í geði án annars tilgangs
eri að sóa fjenu og njóta Qífsins.
-— Sennilega fylgir því þó alvara
hjá suimum, mótmælti hún.
Einn þcirra sem enga alvöru
ihefir í þessum efnum, er að minsta
kosti Gerald, sagði Kristófer. Segi
jeg þjer ]>að þrátt fyrir að hann
er vinur minn. Hann er hjer að
eins ti! að leika sjer. Efalaust
myndi hann æskja þess að gera
bað á þann hátt að það særði eng-
an, en sýni það sig að slíkt sje
ómögulegt, þá er hann nægilega
óbilgjarn til þess að hugsa um að
njóta lífsins hvað sem það kynni
að kosta einhvern annan.
Ilún færði sig að eins fjær.
Þetta eru ekki vinarleg orð,
sagði hún ásakandi.
...Tá, en jeg fullvisáa þig um
'ið jog er einlægur vinur hans;
.enda þótt jeg sje skynsamari en
hann. Þar að auki hefi jeg sagt
honum sjálfum það sama og jeg
segi þjer. Jeg hefi jafnvel sagt
honum meira. Viltu 'heyra áfram-
haldið ?
Hún svaraði engu.
Þjer i'irðist alt svo fagurtr
lijelt hann áfram, af því að þú
;sjer það alt ccjóst — þú hefir of-
íiiitu í . augunum. Það sem þú
ímyndar þjer að sje ást er annað
og miklu óttalegra. Gerald elskar
þig eigi. Hann langar alls eklri
til að giftast þjer. Hann er alt of
sjálfselskur. Um þessar mundir er
það svo, að síðari hluta dagsins
ekur hann aflt af um með annari
stúlku, og hann fer ekki nógu
snemma á, fætur til ]>ess að geta
heimsótt þig, blátt áfram vegna
þess að á liverju kvöldi er Iiann í
veitslum með ungu dansmeyjunum
ú. rússneska dansliðinu.
Hún horfði á hann með hrygðar
«vip.
— Og þjer eruð vinur hans’,
sagði hún aftur.