Morgunblaðið - 02.07.1933, Síða 5

Sunnudaginn 2. jálí 1933.
5
Vega- og brúargerðir í sumar.
Bflfært til Husifjarða að sumri.
Unnlð fyrlr nál. 1.400.000 krön-
ur I ðr.
Frðsugn fisirs B. Zoega vegamálasljöra.
Geir G. Zoéga vegamálastjóri
er nýkominn heim úr ferðalagi
um Austur- og Norðurland.
Hefir blaðið haft tal af honum
og fengið hjá honum eftirfar-
andi frásögn um vega- og brú-
argerðir á þessu sumri.
Mikið hefir verið unnið að
samgöngubótum á þessu vori.
Fjárveitingar til vega- og brúar-
gerða á fjárlögum þessa árs eru
rúmar 900 þús. kr. En auk
þess er unnið fyrir um 450 þús.!
kr. lánsfje* er sýslur og hrepp-
ar og einstakir menn hafa lagt
fram og lánað ríkissjóði, til að
hrinda vissum samgöngubótum
í framkvæmd. ‘
í júnímán. fram að slætti
munu um 1000 manns hafa unn-,
ið að samgöngubótum. Stærstur
hefir vinnuflokkurinn verið við
Markarfljót. Þar hafa unnið
100—120 manns. En eftir slátt-'
arbyr j un fækkar mönnum í.
vegavinnu til muna. .
Bílfær vegur milli Norðurlands '
og Austfjarða.
Mikill áhugi hefir verið fyrir
því, að gera veginn um Jökuldal
og Möðrudalsöræfi bílfæran, svo
hægt verði að komast á bíl frá
Norðurlandi og alt til Reyðar-
fjarðar. Kaflinn frá Grímsstöð-’
um á Fjöllum og að Jökulsár-
brú við Fossvelli hefir fram til
þessa ekki verið bílfær. j
Nú í vor hafa tveir flokkari
unnið að vegabótum á þessum!
kafla, og er nú orðið bílfært að
Möðrudal. En vegabótaflokknum
á Jökuldal mun takast á þessu
sumri að gera bílfæran veg að
Gilsá, sunnan við Skjöldólfs-
staði. Brú verður sett á Gilsá á
næsta ári. Þá ætti og að takast
að ljúka við að gera kaflann
milli Möðrudals og Gilsár bílfær-
an. Er sú vegalengd um 32 k'ló-
metrar. Til þessa verks, sem I
gert verður í ár, leggja sýslurn-,
ar, Norður- og Suður-Múlasýsla
fram lánsfje. Hafa þær fengið
til þess aðstoð nokkurra Aust-
firðinga, hjer fyrir sunnan. Aukí
þess hefir Jökuldalshreppur lagt(
fram 20 þús. kr. til þessarar
vegagerðar í fje og vinnufram-
lagi. Trygg verður bílleið þessi
ekki fyrri en komnar eru brýr
á Hólsselskíl á Fjöllum, og
nokkrar smáár í Jökuldal, en
þær verða væntanlega gerðar á
næsta ári. En þó vegur þessi
verði bílfær, má búast við að
hann verði fyrst í stað fremur
seinfarinn með köflum, eins og
aðrir ruddir, ófullkomnir akveg-
ir, er gerðir hafa verið víða um
land á undanförnum árum.
En að loknum þessum vega-
bótum á næsta sumri, ætti að
mega takast að koma póstbíla-
ferðum á milli Akureyrar og
Reyðarfjarðar. Vegalengd sú er
um 370 km. Yrðu það tvær dag-
leiðir og þá fjórar dagleiðir þægi
legar milli Reykjavíkur og Reyð-
arfjarðar í bíl. En þegar tekin
er með hin bílfæra vegalengd
um Suðurland alt fil Kirkjubæj-
arklausturs, eftir að brúin er
komin á Múlakvísl og nokkrar
aðrar ár undir Eyjafjöllum,
verður bílfæra leiðin alt frá
Kirkjubæjarklaustri, vestur og
norður fyrir til Reyðarfjarðar
um 1100 kílómetrar.
Fjarðarheiði.
Unnið er að því nú, að gera
Fjarðarheiði bílfæra. Fjárveit-
ing til þeirra vegabóta er á fjár-
lögum næsta árs 10 þús. kr. En
til að flýta verkinu, hefir Norð-
ur-Múlasýsla og Seyðisfjörður
lagt fram 25 þús. kr. að láni til
bráðabirgða. Er hætt við að sú
fjárhæð nægi ekki til að gera
alla heiðina bílfæra.
Lakasti kaflinn á Norður-
landsvegi hefir Reykjaheiðin ver
ið. Ilún er lagfærð til muna í
sumar, svo hún ætti að verða
sæmilega bílfær.
Þá er Holtavörðuheiði. Hún
er nú með fjölförnustu fjall-
vegum og altaf ógreiðfær bílum,
enda þótt þurviðri sjeu. Upp-
hleyptan veg er verið að leggja
um heiðina, upp úr Norðurárdal.
Má búast við að braut sú nái
upp að Hæðarsteini í haust. Er
þá lagður vegur um Vt heiðar-
innar. En fjárveiting til þeirr-
ar vegagerðar er ekki eins mikil
og æskilegt Væri.
Umferðin á veginum milli
Akureyrar og Reykjavíkur er
miklu meiri en hún var í fyrra,
enda eru áætlunarferðir bíla nú
með betri skipun en áður.
Blönduós -er venjulegast gisti
staður bílferðafólks á þessari
leið. Þar hafa stundum gist í
sumar 60—70 manns. Kvenna-
skólinn er þar notaður sem gisti-
hús.
Annar lakasti kaflinn á veg-
inum til Akureyrar en Holta-
vörðuheiðin, er vegurinn inn,
fyrir Hvalfjörð. Unnið hefir
verði nokkuð við Kjósarveginn í
sumar. En hann kemst ekki að
Reynivallahálsi í ár. Við Hval-
fjarðarveg hefir sama og ekk-
ert verið gert. Og Kaldadals-
vegur hefir verið lá+’nn eiga sig,
því leggja verður aðaláhersluna
á leiðina um Hvalfjörð. Kaldi-
dalur er nú talinn fær bílum eins
ig er.
Markarfl j ótsbrúin.
Merkasta samgöngubótin sunn
anlands er Markarfljótsbrúin.
Hún er bygð fyrir lánsfje, sem
kunnugt er, svo og önnur mann-
virki í sambandi við hana. Sjálf
brúin kostar um 100 þús. lcr.;
hún er úr járnbentri steinsteypu
og verður rúmir 200 metrar á
lengd. En í sambandi við hana
verður gerður varnargarður á-
leiðis upp að Stóra-Dímon, er
kostar álíka mikið, til þess að
veita fljótinu undir brúna. Þá
er og gerður vegur austan við
Markarfljót, suður að Selja-
landi.
Unnið er að brú á Klifanda,
einnig fyrir lánsfje, og er Haf-
ursá veitt í farveg Klifanda. Og
byrjað er á vegagerð austan við
Vík í Mýrdal upp Kerlingar-
dal- og Höfðabrekkulieiði upp
að væntanlegu brúarstæði á
Múlakvísl.
niþýðublaöið
og norsku samningarnir
Þess eru sjálfsagt engin dæmi
með siðuðum þjóðum, að þeir
menn sem hafa verið valdir til
að halda á málefnum þjóðar
sinnar í samningum við aðrar
þjóðir, sjeu vændir um það, að
láta í slíkum samningum stjórn-
ast af flokksliagsmunum, hvað
þá eiginhagsmunum. Allir viti-
bornir menn skilja, að samninga-
mennirnir halda á málefnum
sinnar þjóðar, eftir því, sem þeir
hafa vit og þekkingu til, og er við-
horf þeirra eingöngu eitt: hvern-
ig er hagsmunum þjóðarinnar
best borgið.
Þess vegna er það, að þótt
menn vitaskuld oft greini á. um
niðurstöður samninganna, þá er
það aldrei notað til óhróðurs og
rógburðar um samningamennina,
og sjaldan tiL harðvítugra árása
á þá ríkisstjórn sem ábyrgðina
ber.
Jeg hefi nú átt ýmsu að venj-
ast af andstæðingum mínum, en
liefi mjög sjaldan látið mig það
nokkru skifta. En mi þykir mjer
þó úr hófi keyra:
Á Alþingi var það borið á mig
af einum þingm. jafnaðarmanna,
óbeint þó, að fje liefði verið á
mig borið og hefði jeg afsalað
Norðmönnum frumburðarrjetti
íslendinga fyrir. Og mi hefir
Alþbl. hvað eftir annað gefið í
skyn og raunar fullyrt, að við
samningagerðina hafi jeg vitandi
vits fengið Norðmönnum aðstöðu
til samkepni við íslendinga í því
skyni að fella verðlag á nýrri
síld, til hagsmuna fyrir hluta-
fjelagið Kveldúlf!
Mennirnir, sem bera þetta á
mig, vita, að jeg hefi gert ait
sem í mínu valdi stóð, til þess að
gæta hagsmuna þjóðar minnar.
Þeir vita líka, að jeg hefi all-
góða þekkingu á þeim málum,
sem um var samið. Og þeir vita
ennfremur að samningamir eru
eftir atvikum betri en nokkur
hafði búist við. En þeir halda, að
þeir geti unnið frá mjer einhver
atkvæði með því, að bera mig
slíkum Vopnum.
Þessum piltum, er ver við, að
vera staðnir að aulaskap en ó-
þokkahætti. Jeg læt því nægja
að benda á, að verðfall á nýrri
síld er Kveldúlfi ekki til fram-
dráttar, heldur til tjóns.
Kveldúlfur á sjö togara. Til
þess að geta unnið úr síldar-
afla þeirra, hefir fjelagið nú í
tvö ár orðið að leigja Sólbakka-
stöðina til viðbótar við bræðslu-
stöð þess á Hesteyri, og hefir
fjelagið enga nýja síld keypt til
bræðslu í mörg ár og aldrei
dottið í hug nein síldarkaup af
Norðmönnum. Hitt er svo auð-
skilið mál, að því lægra verðlag
Framboðslnndir i Ballbringn- og Kjósarsýsln
Boðum til ettirtaldra funda:
í Keflavík miðvikudaginn 5. þ. m. kl. 8 síðd.
í Höfnum fimtudaginn 6. þ. m. kl. 3 síðd.
í Grindavík fimtudaginn 6. þ. m. kl. 8 síðd.
Að Brunnastöðum á Vatnsleysuströnd laugardaginn
8. þ.mán. kl. 3 síðd.
í Gerðum sama daga kl. 8 síðd.
Sandgerðisfundurinn verður auglýstur síðar.
Úlafnr Tbors. Gnðbrandnr Jónsson.
m
Klemens Jónsson.^ Hjðrtnr Helgason.
Pðstbflllnn
fer norður á þriðjudag. Pantið far á Steindórsstöð,
simi 1580.
sem er á nýju síldinni, því lægra
verð verður Kveldúlfur að reikna
sínum skipum, ef hann á að
standast samkepni um sölu á
mjöli og lýsi við hinar verk-
smiðjurnar sem kaupa á opnum
markaði af íslenskum og erlend-
nm skipum. Það er því lífsskil-
yrði fyrir Kveldúlf, sem bæði á
skipin og bræðslustöðina, að
verðlag á nýrri síld sje sem allra
hæst, en ekki sem lægst, og því
alveg augljóst mál, að ef mjer
hefði tekist svo slysalega til við
samningagerðina, áð af hlytist
verðfall á nýrri síld, mundi eng-
inn einn aðili skaðast á því til
jafns við Kveldúlfs. Þetta skilja
allir, og væntanlega líka bjálfar
þeir, sem skrifa í Alþýðublaðið.
Til þessa hefi jeg ekki virt
Alþýðublaðið þess, að draga það
fjuir lög og dóm, út af óliróðri
um mig. Það var af því að Ól-
afur Friðriksson var ritstjóri. —
Nú hefir honurn verið vikið frá,
og í hans stað settur sannkrist-
inn guðfræðingur, sem setið hef-
ir >á háskólabekknum í fjögur ár,
til þess að æfa sig í ,,leitihni að
sannleikanum". Honum hefi jeg
nú stefnt fyrir meiðyrðin, með-
fram af því, að mjer er ekki
grunlaust um, að lögin og dóm-
ararnir reynist honum betri
kennarar en biblían og guðfræði-
prófessorahnir.
Ólafur Thors.
fiuðrún Lðrusdúttir.
í Alþýðublaðinu í samnefndri
grein stendur þetta: ,,Frá bernsku-
árum mínum eru mjer minnisstæð-
ar smásögur Guðripiar Lárusdótt-
ur .... og þóttist kenna mikillar
hlýju til málstaðar þeirra sem
aumastir eru allra, fátækustu
stjetta þjóðfjelagsins. Og mjer
fanst þá, að þessi samhugur og
hlýja færi vaxandi með hverri
smásögu sem frviin ritaði.“ Og
svo kemst greinarhöfundur að
þeirri drengilegu niðurstöðu að
frú G. L. hafi skrifað allar þessar
sögur til að hækka sig í verði —
aulca sjer fylgi fyrir Alþingiskosn-
ingarnar 1930, — nær þrjátíu ár-
um áður en hfin byrjaði ritstörf.
Hafið þið lesendur góðir heyrt
öllu óskynsamlegri eða ótrúlegri
getsakir. Margvísleg eru vopnin
sem notuð eru, þar sem öfund
ræður ríkjum. En eitt er víst, að
manngildi G. L. verður ekki vegið
með slíkum vopnum.
Mikla eftirtekt vakti það meðal
allra skynbærra manna, að sum-
arið sem G. L. var í kjöri til Al-
þingis í öðru sæti á landslista
Sjálfstæðisflokksins, eftir ósk
margra fátækra og ríkra, að þá
byrjuðu ofsóknirnar gegn G. L.
sem ekki verkuðu að vonum nema
til þess að auka henni fylgi
enn meira, og þá um leið hennar
gjæsilega sigur, og var þó við einn
mesta áhrifamanns Alþýðuflokks-
ins að etja, þar sem var þáverandi
ritstjóri Alþýðublaðsins, H. G. —
Fyrir sæmilega greinda menn
hefði þessi staðreynd átt að nægja
en af skiljanlegum ástæðum hefir
hún ekki reynst fullnægjandi fyrir
suma skriffinna Alþýðublaðsins.
Látlaust hafa þeir, þrátt fyrir
staðreyndina haldið áfram npp-
teknum hætti að rógbera G. L.
en eðlilega liefir sá rógburður
valtið einhuga fyrirlitningu allra
heiðarlegra manna.
í niðurlagsorðum í fyrnefndri
grein segir höfundur að hann
sjái sjer ekki fært að setja nafn
sitt undir greinina, vegna þess
að hann vinni hjá Kveldúlfi og
býst við að hann yrði rekinn. Er
nú hægt að játa sekt sína öllu
skýrar en þettal Höfundur þorir
ekki að láta nafns síns getið,
vegna þess að hann óttast, að
hann yrði rekinn frá starfi, svo
glögga grein gerir hann sjer fyrir
hve ósæmileg sje þessi ritsmíð, að
hann sjálfur ályktar að heiðar-
lcgir menn vilji ekkert hafa sam-
an við sig að sælda, ekkert með
sig að gera. Þessi ályktun talar
sínu máli og sýnist ekki þurfá
frekari skýringar. Mikill hluti af
þessari umræddu grein, eins og
yfirleitt öllum árásargreinum gegn
frú G. L. er langt fyrir neðan
það sem hægt er að taka til greina.
Alþýðufólk! Varið ykkur á
blekkingunum, samviskan er átta-
vitinn. Farið eftir því sem hún
bendir.
Alþýðukona.