Morgunblaðið - 10.10.1935, Blaðsíða 8

' 8
Kaupi ísl. frímerki, hæsta verði. Gísli Sigurbjörnsson, Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Silki- og ísgarnssokkar, svart- ir og misl. frá 2,25 parið. — Silkisokkar í úrvali frá 2,90 parið. Versl. Dyngja. Standlampar og borðlampar hvergi ódýrari en í Hatta- & jskermabúðinni, Austurstræti 8.
Skermagrindur seljast fyrir hálfvirði í Hatta- & skerma- búðinni, Austurstræti 8.
Kjóla og blúsusilki frá 2,25 mtr. Hvít efni í fermingarkjóla, gott og ódýrt úrval. Saudcrepe í mö,rgum litum. Versl. Dyngja
Skermar úr silki og perga- ment, afar ódýrir. Hatta- & skermabúðin, Austurstræti 8.
Tvistar í svuntur og morg- unkjóla, sjerlega góðir og ódýr- ir. Sængurveraefni á 5.50 í ver- ið. ;Versl. Dyngja. Kaupi gamlan kopar. Vald. Poulsen. Klapparstíg 29.
Hattar og fleira nýkomið. — Karlmannahattabúðin, Hafnar- stræti 18. Handunnar hattavið- gerðir, þær einustu bestu —
Sokkabandastrengir, breiðir og mjóir. Versl. Dyngja.
Nýkomnar kápu- og kjóla- tölur, ódýrar. Kápu- og kjóla- spennur. Versl. Dyngja. sama stað. SZJíynninfae Hvert sem þjer flytjið, þá verður samt altaf næst í Nýju Fiskbúðina, Laufásveg 37, sími 4052.
Upphlutsskyrtu- og svuntu- efhi í miklu úrvali. Margar teg. á 11.25 í settið. Svört svuntu- efni frá 10 kr. í svuntuna. — Vörur sendar um alt land gegn póstkröfu. Versl. Dyngja.
Kjötfars og fiskfars, heima- tilbúið, fæst daglega á Frí- kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent heim.
Munið fisksímann 1689 og reynið viðskiftin.
„Spírella“. Munið eftir hinum viðurkendu „Spíreila“-lífstykkj- um. Þau eru haldgóð og fara vel við líkamann. Gjöra vöxt- inn fagran. Skoðið sýnishorn á Bergstaðastræti 14. Sími 4151. Til viðtals kl. 2—4 síðd. Guð- rún Helgadóttír.
Rjúpur, með niðursettu verði, fást næstu daga í ísbirninum. Sími 3259.
Metal Photo Rammer. — Vi söger en Grossist til að over- tage Salget af vore Metal- rammer for Island. Störste danske Metalrammefabrik. — Bang & Co., Aarhus, Danmark.
Reykhúsið Reykur hefir síma 4964.
MORGUNBLAÐIÐ
Ffmtudagmn 18. oKt. Y9S5+
Bókband önnu Flygenring
er flutt í Lækjargötu 6 A —
(gengið inn í portið).

ViS hreinsum sængurfötin
yðar samdægurs, sækjum og
sendum. Fiðurhreinsun Islands,
sími 4520.
Heimsmet í að „halda niðri í sjer
andanum", á Ameríkumaður Mr.
Gaylor. Honum tókst um daginn
að stöðva andadrátt sinn í 14 míú.
og 2 sek.
Höfðingleg gjöf. Axel Munthe
afhenti Svíakonungi 100.000 krón-
ur, áður en hann fór frá Svíþjóð.
Peningana, sem eru hluti af
gróða hans af bókinni „San
Michele“, — á að nota í góðgerð-
Skólaumdæmi
Laugarne§skóla.
arskyni.
Frá Norður-
Snemma í
til
vor
Suðurpóls.
merktu
Skólanefnd Reykjavíkur hefir ákveðið að þessar götur
skuli skifta skólaumdæmum, Austurbæjarskólans og Laug-
arnesskólans:
hvalveiðimenn við Svalbarða
nokkra hvali. Nú kemur tilkynn-
ing frá hvalveiðimönnum í Suður-
íshafinu að þeir hafi veitt suma
af þessum merktu hvölum.
Ekki tíska lengur. Skýjakljúf-
amir í New York eru nú farnir
að þykja gamaldags. Hin vold-
uga Empire State Building, stend-
ur hálftóm. Gárungarnir kalla
bygginguna nú Empty (tóm)
State Building.
Defensorsvegur á Suðurlandsbraut og þaðan beina
línu á ÍVatnsgeymi, þá Sogavegur á Seljalandsveg, Selja-
landsvegur, Mjómýrarvegur og Bústaðavegur.
Hús, sem standa við þessa vegi eiga sókn í Laugarnes-
skóla, svo og öll hús innan þeirra takmarka, sem götur
þessar afmarka og bygðin innan við Elliðaár, sem er í
umdæmi Reykjavíkur.
Reykjavík, 9. okt. 1935.
Sigurður Thorlacius, Jón Sigurðsson,,
skólastjóri. skólastjóri..
Allir Reykyíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FANGINN FRA TOBOLSK- 56.
,,Hvað varð um hina?“ spurði María Lou á-
hyggjufull.
„Það var næstum því of auðvelt að eiga við
þá, Meðan þeir voru að yfirheyra yður, bjuggum
við til barefli úr gömlum strigapoka og kassa. —
de Richleau gaf þeim svo duglegt högg jafnóðum
og þeir stungu kollinum upp um lúgugatið, en jeg
dró þá upp fyrir skörina. Þeir eru allir rækilega
bundnir og keflaðir."
,,Jeg óska yður til hamingju, mademoiselle“,
sagði hertoginn, sem kom nú niður til þeirra. „Jeg
kánn dálítið í rússnesku og gat vel fylgst með hinu
epennandi samtali. Snarræði yðar var aðdáunar-
vert.“
Spjekoppar færðust í báðar kinnar Maríu Lou.
„Mjer varð sannarlega ekki um sel, þegar Ogpu-
maðurinn fór upp á loft. Það sem jeg óttaðist
mest var, að þið mynduð skjóta. \— Hann var hug-
rakkur, eða fífldjarfur.“
„Já, hann langaði til þess að vita hvar við
hefðum falið okkur. Hann virtist halda, að við
værum komnir veg allrar veraldar.“
,JEkki er öll hætta úti enn,“ sagði María Lou
alvarleg í bragði. „Ef Rakov hefir minst á mig á
lögreglustöðinni, verða sendir menn hingað strax
og hinna er saknað.
de Richleau kinkaði kolli. „Þjer hafið rjett
fyrir yður, ungfrú. Við verðum að fara hjeðan
þegar í stað“.
,Jívað ætlið þjer að gera við hinn særða vin
yðar?“ spurði hún.
„Við verðum að taka hann með okkur. Aum-
ingja Símon, hann verður að líða miklar kvalir,
en við höfum ekki annars úrkosti. Mjer ofbýður
að þurfa að vekja hann; hann hefir sofið svo vært,
meðan á þessu stóð.“
^Það fór hrollur um Maríu Lou. „Það er hræði-
legt,“ sagði hún. „Tveir særðir menn, og ekkert
annað athvarf en skógurinn.“
„Við skulum hugsa okkur vel um,“ sagði Rex.
„Það eru engin vandræði með hertogann og mig.
Verra með Símon. Getið þjer ekki ímyndað yður
neinn, sem myndi vilja lofa honum að vera og
veita honum aðbúð, á einhverjum afskektum
bóndabæ. Við myndum borga vel fyrir. Og síðar,
þegar hann væri orðinn hress og gæti stigið í fæt-
urna, myndum við koma aftur og sækja hann.“
„Jeg óska einskis framar en að það verði hægt
— en það er útilokað. Enginn vildi leggja slíkt í
sölurnar — það væri mikil áhætta — auk þess
kemur lögreglan von bráðar að leita að mjer.“
„Það óttast jeg allra mest, mademoiselle",
sagði hertoginn hryggur. „Við höfum orðið yður
til ógæfu. Eftir það, sem hent hefir hjer í kvöld,
eruð þjer neyddar til þess að yfirgefa heimili
yðar.“
Hún hristi höfuðið. „Það er alls ekki ykkur að
kenna. Jeg var sjálfráð gerða minna, og vissi vel
hvað jeg var að gera. Síðan jeg man eftir mjer,
hefi jeg stöðugt verið að bíða eftir einhverju, jeg
veit ekki hverju, bíða eftir að eitthvað skeði. Jeg
hefi altaf fundið, að jeg myndi ekki eiga langa
æfi hjer. Ef til vill bíður dauðinn okkar, og ef
til vill verður þetta byrjun á nýju lífi fyrir mig,
hver veit. Þið megið með engu móti halda, að jeg
taki þetta nærri mjer. Þvert á móti er jeg himin-
lifandi. Jeg hugsa, að nú hefjist annar kafli af
æfintýri Maríu Lou prinsessu!“
„Mjer finst þjer vera hreinasta afbragð,“ hló
Rex. „Sem stendur er útlitið svart fyrir okkur —
og má vera að það verði enn svartara. En hvað um
það — úr þessari gildru skulum við sleppa!“
de Richleau ypti öxlum í hugsunarleysi, en
stundi um leið af sársauka í öxlinni. „Jeg vildi
óska, að jeg væri eins bjartsýnn og þú, vinur
minn. En mjer, karlfausknum væri dauðinn vís,
ef jeg ætti að láta fyrirberast úti í skógi í þessu
hörku frosti og kulda. Jeg fæ ekki sjeð annaðS
en að við frjósum öll úr kulda.“
„Við verðum að taka með okkur eins mikið af
teppum og við mögulega getum,“ sagði Rex.
„Okkur er borgið, ef við getum hrist af okkur
lögregluna."
Hann geispaði hátt. „Drottinn minn dýri, jeg
held að jeg hafi aldrei á æfi minni verið eins upp-
gefinn.“
„Hvaða leið vilt þú að við förum?“ spurði her-
toginn.
„Norður á bóginn — eins langt og við kom-
umst. Jeg þori að veðja tíu steiktum kolum, að
þeir telja víst að við reynum að fara til Tobolsk
, og ná þar í járnbrautarlestina.“
„Um leiðina höfum við reyndar talað áður,“
mælti hertoginn, hugsandi „Við gætum kannske
haft lánið með okkur, ef Leshkin vissi ekki að þú
varst að hugsa um gimsteinana. Nú höfum við
hvorki hesta nje sleða, og getum aldrei flutt SÞ
mon langa leið. Það er því mín uppástunga, að
við verðum kyrrir hjer í miðri hringiðunni, meðan
þeir þjóta í allar áttir til þess að leita að okkur.
Vitið þjer ekki um neinn stað, úti í skóginum,
mademoiselle, þar sem við gætum hafst við í
leyni. Við gætum tekið með okkur mat fyrir marga
daga.“
„Nei, monsieur, það eru engir slíkir staðir til
hjerna, og eins og þjer sjáið, er hjer lítið um
undirskóg.“
„Hæ, nú veit jeg, hvað við gerum! Höllin er
staðurinn! Þá dreymir ekki um, að við förum aft-
ur til þess staðar, þar sem við höfum háð svo tví-
sýnan bardaga. Það hljóta að vera ótal staðir í
hallarrústunum, sem við getum falið okkur í.“
„Fyrirtak,“ sagði Rex. „Leshkin og kumpánar
hans hljóta að vera farnir aftur til bæjarins eða
niður á flugvöllinn, það er að segja, það sem eftir
var af þeim.“