Alþýðublaðið - 04.06.1958, Síða 11

Miövikudagur 4. júní 1958
Alþýðublaðið
11
fæst á flestum blaðsölustöðum í Reykja-
vík og nágrenni bæjarins.
í DAG er miðvikudagurinn 4.
júní 1958.
Slysavarðsíoía Keykjavíkur í
Heilsuverndarstöðinni er opin
allan sólarhringinn. Læknavörð
ur LR (fyrir vitjanir) er á sarna
stað frá kl. 18—8. Sími 15030.
Næturvörður er í Vesturbæj-
ar ápóteki, sími22290. Lyfjabúð
in Iðunn, Reykjavíkur apótek,
Laugavegs apótek og Ingólfs
apótek fylgja öll lokunartíma
sölubúða. Garðs apótek og Holts
apótek, Apótek Austurbæjar og
Vesturbæjar apótek eru opin til j
kl. 7 daglega nerna á laugardög- |
um til kl. 4. Holts apótek og I
Garðs apótek eru opin á sunnu
dögum milli kl. 1 og 4.
Hafnarfjarðar apóíek er opið
alla virka daga kl. 9—21. Laug-
ardaga kl. 9—16 og 19—21.
Helgidaga kl. 13—16 og 19—21.
Næturlæknir er Ólafur Ein-
arsson.
Kópavogs apótek, Alfliólsveg'i
9, er opið daglega kl. 9—20,
nema laugardaga kl. 9—16 og
helgidaga kl. 13-16. Sími 23100.
FLDGFERÐIR
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi fer
til Glasgow og Kaupmannahaín-
ar kl. 08.00 í dag. Væntanleg aft
ur til Reykjavíkur kl. 22.45 í
kvöld. Flugvélin fer til Oslo,
Kaupmannahafnar og Hamborg-
ar kl. 08.Ó0 í fyrramáíið. Gull-
faxi fer til London kl. 10.00 í
fyrramáíið. — Innanlandsflug:
f dag er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (3 ferðir), Egilsstaða,
Heilu, Hornafjarðar, Húsavíkur,
ísafjarðar, Siglufjarðar, Vestm,-
eyja (2 ferðir) og Þórshafnar. —
Á morgun er áæílað að fljúga til
Akureyrar (3 ferðir), Egilsstaða,
ísafjarðar, Kópaskers, Patreks-
fjarðar, Sauðárkróks og Vestm,-
eyja v2 ferðir).
Loftleiðir h.f.:
É'dda er væntanleg ti.l Rvk kl.
19 frá Hainbörg, Kaupmannah.
og Gautaborgar. Fer til New
York kl. 20.30.
SKiPAFRfrr ÍJI
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er á Vestfjörðum á suð-
Urleið. Esja er á Austfjörðum á
suðurleið. Herðubreið er væní-
anleg til Reykjavíkur í dag frá
Austfjörðum. Skjaldbreið er á
Vestfjörðum á suðurleið. Þyrill
er á Austfjörðum. Skaftfellingur
fór frá R-eykjavík í gær til Vesc
mannaeyja.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er væntanlegt til
Mantyluoto á morgun, Arnarfell
er væntanlegt til Fáskrúðsijarc-
ar á morgun. Jökulfell fór í gær
frá Reykjavík áleiðis til Riga. I
Dísarfell fór í gær frá Hamborg
til Mantyluoto. Litlafell fer í dag
frá Faxaflóa til Norðurlands-
hafna. Helgafell fer í dag író
Keflavík áleiðis til Riga. Hamra
fell fór frá Reykjavík 27. f. m,
áleiðis til Batum. Heron fór-31.
f. m. frá Gdynia til Þórshafnar.
Vindieat fór 30. f. m. frá Sörnes
áleiðis til íslands.
MESS'CB
Kaþólska kirkjan. 5. júní —
Dýridagur, lögskipaður helgidag
ur. Lágmessa kl. 8 árd. hámessa
kl. 6 síðd.
Fermingarbörn í Laugarnes-
sókn. Æskulýðsmótið er um
næstu helgi. Farið verður írá
KFUM við Amtmannsstí'g á laug
ardaginn kl. 1,30 e. h. Farmiðar
sækist til mín milli kl. 8—9 á
kvöldin fyrir fimmtudag.---
Garðar Svavarsson.
—o—■
Kvenfélag Laugarneskirkju.
Farið verður í Ileiðmörk annað
kvöld kl. 7,30 frá Laugarnes-
kirkju. — Félagskonur, fjölmenn
ið.
•—o—
Kvenfélag Háteigssóknar hef-
ur kaffisölu í Sjómannaskólan-
um næstkomandi sunnudag, 8.
júní. Félagskonur og aðrar sain-
aðarkonur eru vinsamlega beðn-
ar að gefa kökur.
-—o—
Lítsamannaklubburinn. — I
kvöld kl. 9 verða framhaldsum-
ræður um íslenzka, óperu. Fram
sögumenn í kvöld verða: Guð-
laugur Rósinkranz, þjóðleikhús-
stjóri og Þorsteinn Hannesson,
óperusöngvarí.
J. S¥Sagnús ijarnasoiti
: EIRIKUR HANSSON
s
s
Skáldsasra frá Nvia Skotiandi.
Mr. 104
I
ég ætla ekki að fara að segja
frá þeim faðmlögum og brenn-
heitu kossum og þeirri ljúfu
ástarleiðslu. sem það tiihuga-
líf hafði í för með sér. því að
flestir munu geta þess nærri,
hvernig það hefur verið, —
geta þess nærri af eigin
reynslu. Eg læt mér aðeins
nægja að segia, að við Aðal-
heiður vorum trúlofuð. Það
var langt frá því. að Aðalheið-
ur væri fús til þess að láta
mig vita, að hemii þætti, það
h’ægilegt og jafnvel heimsku-
legt, að unglingar á dkkar
aldri töiluðu' um ást. „Ástin er
flón“ sagði Aðalheiður. Og
þegai- ég loksins áræddi að
biðja hana um hiarta hennar
og hönd, þá hló hún í fyrstu.
,,Ég get hlegið að þér,“ sagði
Aðalheiður. Svo lézt hún verða
reið og sagði, að réttast væri
að við sæjumst aldrei framar.
„Þú ert barn og veizt ekki,
um hvað þú talar,“ sagði Að-
alheiður. í stuttu máli: Þá tók
Aðalheiður á sig allar hinar
sömu' myndir. í andlegum
skilningi, sem Þelis hin silf-
urfætta tók á sig, þegar Pe-
leifur var að ná ástum henn-
ar. I öllum þeim myndum
kotm Aðalheiður fram, áður en
hún hét því að verða konan
mín. Hún var ýmist sem ijón
eða eldur, þöka eða harður
steinn, í andlegum skilningi
vel að merkia, en að lokum
varð hún mín ljúfa og yndis-
blíða og elskulega Aðalheiður.
Já. eða nei, sagði ég. Björninn
er unninn, sagði Aðalheiður.
Já, eða nei, sagði ég. Þú hef-
U" sigrað. sagði Aðalheiður. Já
eða nei. sagði ég. Já, sagði
Aðalheiður. Og ég gat að lok-
um sagt eins og Cesar; ég kom
ég sá, ég sigraði, en í dálítið
öðrum skilningi samt.
Við Aðalheiður höfðum af-
ráðið, að við giftum okkur
ekki f'yrr en í fyrsta lagi, þeg-
ar ég væri útskrifaður úr
Dalhousie-skóilanum, og j-afn-
vel ekki fyrr en ég væri bú-
inn að fá gott embætti, —
væri orðinn prestur, lækn-
ir eða lögfræðingur. En atvik-
in höguðu því svo til, að ég
skrifaðist aldrei út úr Dal-
housie-skcilanum, og varð
aldrei, og mun aldrei verða,
hvorki iprestur, læknir né lög
fræðingur. Og eins höguðu at-
vikin því svo til, að við Aðal-
heiður vorum oxðin hjón, áð-
ur en við vorum fullra átján
ára gömul. Því að einn dag,
stuttu eftir trúlofun okkar,
kom Aðalheiður í lystigarðinn
til þess að mæta mér þar og
segja mér, að húsmóðir sín
og velgjörðarkona, frú Ham-
ilton, ætlaði innan skamms al-
farin til Englands og heimtaði
að hún færi með sér.
— Hvað eigum við nú að
gjöra? spurði Aðalheiður.
— Þú afitekur að fara með
henni, sagði ég.
— Hún skyldar mig til að
fara með sér.
— En ég segi henni, að þú
sért konuefnið mitt.
— Það er að gjöra vont
verra.
— Eg segi henni þá, að þú
sért konan mín.
— En hvernig ferðu að því
að sanna það.
— Með vobtorði frá prestin-
um. Við verðum að gifta okk-
ur strax.
Aðalheiður þagði og horfði
1 gaupnir sér.
— Viltu samþykkia það,
kæra Aðaiheiður, að við gift-
um okkur strax?
Aðalheiður horfði út í blá-
inn.
— Já, eða nei, sagði ég.
Aðalheiður þagði
— Já eða nei, sagði ég.
Aðalheiður rétti mér hönd
sína.
— Já eða nei, sagði ég.
— Já, sagði Aðalheiður, en
við megum ekki búa saman
fyrir því, fyrr en við erum
orðin tuttugu og eins árs göm-
ul
— Það skal vera ei'ns og þú
vilt, sagði ég og þrýstj hönd
hennar
Ðaginn eftir fór ég og fann
Methodista-prest ndkkurn og
bað hann að gefa okkur Aðal-
heiði saman í hjónaband þá um
kvöidið. Hann tók því mjög
vel og spurði mig um aldur
okkar, og' sagði ég aldur minn
töluvert hærri en hann í raun
og veru var. Þar næst keypti
ég giftinga-leyfisbréf, og beið
svo Aðalheiðar við suðaustur-
hornið í lystigarðinum. Þegar
Aðalheiður kom þangað, kúil-
aði ég á ökumann, sem þar
var skammt frá með luktan
vagn. Við ókum svo heim til
Methodista-iprestsins, og gaf
hann okkur undir eins saman í
hjónaband í viðurvist kon-
unnar sinnar, þjónuistustúlku
hennar og ökumannsins. Eg
gáf présfinum tíu dollara fyrir
fyrirhöfn hans, en hann af-
henti mér giftmgarsknrteinil
undirritað af sjálfum honum,
konunni hans og ökumannm-
um. Og við Arvdlseiður vorum
orðin einn maður, bæði fyrir
guði og mönnum. Eg skildi svo
við konu mína við suðaustur-
hornið á lystigarðinum. Eg
fór heirn ti'l herra Sandfords,.
en hún heim til frú Hámil-
ton, og hvorugt þeirra hafði
hina allra minnstu hugmynd
um það, að við Aðal'heiður
værum trúioí'uð, og því síður,
um það, að við værum gift. E’g|
hafði að sönnu ' beðið herra
Sandford kvöidið áður að lána
mér tuttugu dollara, sem hann.
gjörði orðalaust. Spurði mig
ekki, hvað ég ætlaði 'að gjöra
við þá. Hann hefur ef til vill
haldið. að ég ætlaði að borga
með þeim garnla skuld.
Hálfum mánuði síðar fé’kk
ég bréf frá frú Hamiiton, og
bað hún mig í bréifinu gð
koma strax og finna sig. Eg
þóttist vita, um hvað frúin
vildi tala við mig. Eg seiti
giftir.garskírteinið í vasa'
minn og fór samstundis á£
stað til að finna hana. Eín ég
verð að iáta það, að mér var
allt annað en ljúft að fara
þessa ferð. þó að ég vissi, að
ég mundi fá að sjá konuna
rnína um leið.
Þegar ég var búinn að
hringja dyrabjöllu’mii á hús-
inu nr. 48 á Rósmarigötu, þar
sem frú Hamilton átti heima,
var hurðinni undir eins lokið
upp. En það var hvorki fru
Hamilton né Aðalheiður, sena
komu til dyra, he-láur þj ón-
ustustúlka. Hún vísaði mér til
sætis í setustofu'rmi og bað
mig að bíða frúarinnar litla
stund. Eiftir að ég hafði S‘etið
þa>- um hríð. korau þær frú
Hamilton og Aðalheiður, fram
til mín. Á andiiti frú Hamilton
var hvorki hxyggð né gleði,
þótti né velþóknun. Þar var
ekki minnsiti skuggi til um-
breytinga. Andlitið var, . éihsi
og ég hafði áður séð það, líkfc
og fríð og meistaralega út-
höggvin marmaramynd, —
eins og marmaramýnd eftir
íslendinginn Albert Thorxmld-
sen. En það sá ég, að barmur
frúarinnar hófst pg. féli all-ótt.
— Sæl vertu, frú Hamiliton,
sagði é-g og stóð upp af stóln-
um og hneigði mig, og sæli
vertu Aðalheiður.
— Ssell vertu, herra Hans-
IEIGUBÍIAR
BifreiðastöS Steindórs
Sími 1-15-80
--O-
BifreiSastöð ReykjavíiiUí
Sími 1-17-20
SENÐIBÍLÁR
Seradiböastöiin Þrostiar
Sími 2-21-75
FSLIPPUS
OG GAMLI
TURNINN.
GBrlátt varð gamla manninum
ijóst, að eitthvað hafði komið
fyrir. Það var ekki að.eins verzl
unin sem hafði breytzt, heldur
miátti 'heyra vagnhjól skrölta á
hinni gömlu steinlögðu götu fyr
ir utan, og það var mjög undar-
legt. Og umhverfið kringum
hinn tígulega kastala var einn-
ig að breytast. Græn laufblöð
birtust á hinumi dauðu greinum j peninginn að glugganum Og
og gullnir akrar spruttu upp, og skoðaði hann nákvæmlega. ÞaÖ
veggirnir urðu þröngir og hol- var ekki einu sinni gull. Hvað
óttir. Kaupmað-urinn fór með mundi gerast næst?