Alþýðublaðið - 22.06.1958, Blaðsíða 7

Sunnudagur . 22. júní 1953
Alþýðublaðið
1
Leiðir allra, sem ætla &S
kaupa eða selja
BlL
liggja til okkar
BílasaSan
Klapparstíg 37. Sími 19032
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
Hltalagnlr s.f.
Símar: 33712 og 1289».
Husnæðis-
miðlunin,
Vitastíg 8 A.
Sími 16205.
Sparið auglýsingar og
hlaup. Leitið til okkar, el
þér halið húsnæði til
leigu eða el yður vantar
húsnæði.
KAUPUJM
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta verðl.
Álafoss,
Þ4ngholtstræti 2.
SKiNFáXi
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breytingar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis-
tækjum.
Aki Jakobsson
•í
Krislján Eiríksson
hæstaréttar- og héraða
dómslögmenn.
Málílutningur, innheimta,
samningagerðir, íasteigna
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
SamúSarkort
Slysavarnafélag íslands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
I Reykjavík í Hanny^ðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897. Heitið á Slysavarnafé
lagið. — Það bregst ekki. —
fást hjá Happdrætti DAS,
Vesturveri, sími 17757 —
Veiðarfæraverzl. Verðanda,
sími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegi 52, sími 14784 — Bóka
vorzl. Fróða, Leifsgötu 4,
sími 12037 — Ólafi Jóhanns
syni, Rauðagerði 15, sími
33090 — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. Andréssyni gull
smið, Laugavegl 50, sími
13709 — 1 Hafnarfirði í Póst
eíffii 60207.
áuo
# 18-2-18 +
Þsrvaldur árl árason, tidl.
lögmannsskrifstopa
SkóIavörSustig 38
c/o Pill fóh. Þorleilsson h.t- - Póslh.63t
SUm> IUI* oi'lUÍ7 - Slmnetnii AU
150 börn
Framhald af 2, síðu.
frk. Mínerva Jónsdóttir, frú
Matthildur Guðmundsdóttir og
Svavar Guðmundsson.
Hin árlega vorsýning félags-
ins var að þessu sinni haldin
£ Skáta'heimilinu 2. maí og
vegna mikillar aðsóknar var
hún endurtekin 4. maí.
Stjórn félagsins er nú þannig
skipuð: Frú Sigríður Valgeirs-
dóttir formaður og meðstjórn
endur þeir Jón Þórarinsson,
Guðmundur Sigmundsson,
Svavar Guðmundsson og Sverr
ir Sverrisson. Að aðalfundinum
loknum sýndi Sverrir Sverris
son mjög skemmtilegar þjóð-
dansakvikmyndir og auk þess
voru veitingar fram bornar

Sigurður Ólason
hæstaréttarlögmaður
Þorvaidur
Lúðvíksson
héraðsdómslögmaður
Austurstræti 14
Sími 1 55 35 ^
#
Arnesingar.
Get bætt við mig verk-
um.
HILMÁR JÓN
pípulagningam.
Sími 63 — Selfossi.

,,mw 1
Kaffi
'brennt og malað daglega
Molasykur (pólskur)
Strásykur
(Hvítur Guba sykur)
Indriðabúð
Þingholtsstræti 15.
Sími 17283.
Vasadagbókin
Fæst í öllum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.00 'P
J. IVIagnús Bjarnason: Hr. 119
Eiríkur Hansson
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
S
s
s
s
s
s
s
s
s
•>-n
fords er kona Alfonsó Picqu-
arts, sagði Aðalheiður.
— Eg óskaði með sjálfum
mér, að Aðalheiður vildi fara
að tala um eitthvað annað við
frúna.
— Þetta er yndisleg veðr-
átta, sagði ég.
— Já, elskulegt veður, sagði
frú Patrik og starði á mig. Það
var eins og hún kannaðist við
röddina. — Elskulegt veður, en
dálítið of heitt. Blessf mig! —
En hvar býr herra Sandford
núna? Er hann líka í Sydney?
— Hann er dáinn, sagði Að-
alheiður.
Mig langaði til að biðja Að-
alheiði að þegja.
— Hvaða, hvaða, hvaða! —
sagði frú Patrik og saup
hveljur. — Er hann dáinn? —
Er herra Sandford yfirlög-
regluþjónn dáinn. Hann var
óneitanlega góður maður á
meðan hann lifði.
— Já, hann var góður mað-
ur, sagði Aðalheiður.
— Svo' þú þekktir hann
vel, sagði Patrik. — Nei, ég
þekkti hann mjög lítið, —
—■ sagði Aðalheiður, en
maðurinn minn þekkti hann
vel. Hann var svo gott sem
fóstursonur herra Sandfords.
Mig sárlangaði til að stökkva
út um gluggann á vagninum.
Og ég fann, að ég varð dreyr-
rauður í framan.
— Hvaða, hvaða, hvaða,
sagði frú Patrik og stóð á önd-
inni. Eg hélt að — herra Sand-
ford — hefði engan — fóstur-
son — átt. Og hún horfði á
mig fast og lengi. Hún þóttist
kannast við andlitið.
•— Og þið eruð íslenzk? —
sagði frú Patrik eftir nokkra
þögn.
— Já, sagði Aðalheiður.
•— Og þið eruð hjón?
— Já, sagði Aðalheiður og
brosti.
— Hvaða, hvaða, sagði frú
Patrik, blessi mig. — Svo þið
eruð hjón — sérlega ung hjón
— vafalaust nýgift hjón.
— Fyrir skömmu gift, sagði
Aðalheiður.
— Hvaða, hvaða! sagði frú
Patrik og horfði á mig, og má
ég spyrja, hvað maðurinn þinn
heitir?
•— Hansson, sagði Aðalheið-
ur.
Mér var ómögulegt að sitja
lengur kyrr,
— En ætla að biðja ykkur
að fyrirgefa, þó að ég skilji
við ykkur litla stund, sagði
ég-
— Hvert ælarðu? spurði
Aðalheiður.
— Fram í reykingavagninn,
sagði ég.
Aðalheiður leit á mig stór-
um augum, því að hún hafði
aldrei vitað til þess að ég
reykti. Svo hneigði ég mig og
fór og lofaði hamingjuna fyrir
að komast burt.
-— Hvaða, hvaða! sagði frú
Patrik, þegar ég var að fara
frá sætinu, — svo að maður-
inn þinn heitir Ansinn, og þú
ert þá frú Ansinn. — Hvaða,
hvaða!
— Maðurinn minn heitir
Hansson, —• Eiríkur Hansson,
sagðf Aðalheiður og brosti.
— Hvaða, hvaðal sagði frú
Patrik, — og heitir hann Æ-
rokkur Ansinn, sagði frú Pat-
rik, — hvaða, hvaða! En ég
var kominn yfir í næsta vagn,
þegar hún sagði það. j
Aðalheiður brosti.
— Eg þekkti einu sinni ís-
lenzkan dreng, sem hét Æ-
rokkur Ansinn! sagði frú Pat-
rik, en ég kallaði hann æfin-
lega Pat. Eg held nú, að mað-
urinn þinn sé hann.
— Það held ég sé ómögu-
legt, sagði Aðalheiður.
— Eg er alveg viss um það,
sagði frú Patrik, blessi mig2
— ég veit það. Andlitið er þa<3
sama.
Það er að sönnu fullorðins-
legra, en samt er það andlitið
á Pat. Góður dengur var Pat,
— elskuverður drengur. Þú
hefur eignazt þar góðan mann.
Vertu honum góð, frú Ansinn^
vertu honum æfinlega góð. Eg
vildi vera góð við Pat, ég ætl-
aði að gjöra hann að syni mín-
um, en heiniurinn smeygði séd
inn á milli okkar og spillti'
honum við mig. Heimurinn en
vondur, frú Ansinn mín góð,
hann er hræðilega vondur. —
Kysstu Pat fyrir mig, kysstu;
hann herra Ansinn, og bið þú
hann að fyrirgefa mér, hafi ég
einhverntíma verið hörð og
ströng við hann. Eg ætla að
verða komin yfir £ vegninn
fyrir aftan, þegar hann kem-
ur aftur. Eg fer af lestinni i
Truró. Vertu: (3íg|l, ,frú Ajns-
inn, og kysstu Pat fyrir mig.
Mér var vel við Pat.
Svo fór hún yfir £ næsta
vagninn, og Aðalheiði sýndust
tár vera í augum frúarinnar,
þegar hún fór. Þegar ég kom
aftur í sætið til Aðalheiðar,
sagði hún mér, hvað frú Pat-
rik hafði sagt. Sagði ég henni
þá, hver þessi frú var, og lét
hana vita allt um veru mína'
hjá henni.
Við dvöldum stutta stund í
Winnipeg. En þar hitti ég þó
Jón, vin minn, og þótti okkur
mjög vænt um að finnast, og
töluðum við margt um liðna
daga — daga fræfcnleiks og:
frama.
Svo fórum við Aðalheiður.
langt vestur á. sléttuna, og
nam ég þar land. Þótti mönn-
um ég hafa verið hdppinn í
valinu. Eg lét byggja þar lítið
hús um haustið. Næsta ár
fengum við mikla og góða
uppskeru, og enn meiri upp-
skeru árið þar á eftir. Og okk-
ur Aðalheiði blessaðist bú-
skapurinn ágætlega. Að þrem-
ur árum liðnum áttum við
stórt og vandað íveruhús, og
þá var jarðareign okkar orðin
sex hundruð og fjörutíu ekr-
ur af landi, í staðinn fyrir eitt
hundrað og sextíu ekrur af
landi, sem við byrjuðum með.
Nágrannar okkar sögðu, að við
værum velmegandi. Og ég
fann, að það átti vel við mig
að vera bóndi. Það er láka
frjálslegasta og heiðarlegasta
og blessunarríkasta staðah,.
sem til er. Betur að seni
flestir væru jarðyrkjumenn,
og bændur, því að bændafólkið
verður yfir höfuð hraustasta,
bezta og sælasta fólkið á
jörðinni, —- og það lifir lengsg
í landinu, i