Morgunblaðið - 04.01.1941, Blaðsíða 8

JPflorflttttMafcið
Laugardagur 4. janúar 1941-
$
EPLI DELICIOUS
iSítrónur, þurkuð epli, Sveskj-
ur. Þorsteinsbúð, Grundarstíg
12. Sími 3247, Hringbraut 61,
•Sími 2803.
ÍSLENSKT BÖGLASMJÖR
nýkomið. Vel barin ýsa. Þor-
steinsbúð, Hringbraut 61, Sími
2803. Grundarstíg 12.Sími 3247
BLANKO
fœgir alt. — Sjálfsagt á hvert
heimili.
Hin vandláta húsmóðir notar
BLITS
í stórþvottum.
VÖRUBÍLL
214 tonn, óskast keyptur. Upp-
lýsingar á Hverfisgötu 66, kl.
12—1.
GÓÐAR KÝR
til sölu, nýbornar og komna.
að burði. Uppl. í Kollafirði,
sími um Brúarland.
TIMBURHÚS
á góðum stað í bænum, ósk-
ast keypt. Útborgun ca. 5000
krónur. Eilboð sendist í póst-
hólf 966, Reykjavík.
KALDHREINSAÐ
þorsaklýsi. Sent um allan bæ.
Björn Jónsson, Vesturgötu 28.
Sími 3594.
KÁPUR og FRAKKAR
fyrirliggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, dömuklæðskeri - -
Kirkjuhvoli.
HARÐFISKSALAN
Þvergötu, selur góðan og þurk-
aðan saltfisk. Sími 3448.
KAUPUM FLÖSKUR
etórar og smáar, whiskypela,
?lös og bóndósir. Flöskubúðin,
3ergstaðastræti 10. Sími 5395.
3ækjum. Opið allan daginn.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið millilið-
Ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
£Íma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
V»

UNG STOLKA
óskar eftir að komast á sauma-
stofu. Tilboð sendist Morgun-
blaðinu merkt „Vön að sauma“
stOlka óskar
eftir atvinnu eftir klukkan 2
eftir hádegi. Tilboð merkt „G.
E.“, sendist afgreiðslu blaðsins
fyrir þriðjudag.
Vil leggja fram
NOKKUR ÞÚSUND KRÓNUR
í gott iðnfyrirtæki, hjer í Dæ,
gegn fastri atvinnu. -— Tilboð
Æendist Morgunblaðinu fyrir
-10 þessa mán. merkt „H. J.“

ORGEL
'óskast til leigu 1 nokkra mán-
nði. Guðjón Sigurjónsson, —
jHveerfisgötu 55, Hafnarfiirði.
JSími ,9259.
hAMINGJUHJ
Ó LIÐ
Eftir CWBN BKIkIOW
20. drtgur
Eleanor, dóttir Fred Upjolm, yfir-,
verkfræðings, er gift Kester Larne,
óðalseiganda að Ardeith óðali. Þau
eru ólík að upplagi og uppruna, og
foreldrar beggja hafa verið á móti
giftingu þeirra. Þau hafa þó verið
mjög hamingjusöm til þessa — uns
banki Kesters hótar að taka Ardeith
óðal upp í skuldir. — Eleanor of-
býður kæruleysi Kesters í fjármálum
og þeim verður sundurorða.
Bessie kom nú inn með kaffið,
og Eleanor settist upp í rúminu
og fór að drekka.
„Kester“, sagði hún. „Nú er
jeg ekki reið og hrópa ekki upp.
Eigum við ekki að tala um skuld-
irnar ?“
„Jú, jú“, sAraraði hann bros-
andi. „Jeg er mesta flón, og yfir-
borðsmaður, og jeg veit það, svo
að við getum haft það til grund-
vallar í umræðunum".
Hann var eins og lítill drengur,
sem er svo angurvær ög iðrandi
yfir sekt sinni, að mamma hans á
bágt með að refsa honum. En Elea-
nor tók málið alvarlega.
„Við verðum að fara til New
Orleans þegar í stað“, sagði hún.
„Við hvern ertu vanur að skifta í
bankanum ?“
„Mr. Iíobicliaux“.
„Jæja. Fyrst, og fremst verðum
við að fá upplýsingar um, hve
mikið við skuldum og hvaða skil-
yrði bankinn setur. Því næst verð-
um við að fá frest, til þess að
athuga málið, áður en við byrjum
að greiða af láninu“.
„Þii hefir auðvitað á rjettu að
standa“, mælti Kester. „Og þetta
verður ekki auðvelt. En Eleanor“,
bætti hann við alvarlegur í bragði.
„Jeg held, að það sje ekki von-
laust. Að minsta kosti er engin
ástæða til að gefast upp, fyr en í
fulla hnefana. Jeg fer til New
Orleans ....“
„Jeg fer með þjer“.
„Þú getur gert það, ,ef þú vilt,
en það er ekki nauðsynlegt“.
„Jú, jeg vil það heldur“, sagði
Eleanor. „Jeg vil hjálpa þjer til
þess að kippa þessu í lag, en til
þess að geta það, verð jeg að fá
nákvæma vitneskju um, kvernig
málum er komið“.
K. R.-íngar! Farið verð-
ur í skíðaskálann í
kvöld kl. 8, ef nægileg
þátttaka fæst. Snjór er nægur
í Skálafelli. Farið verður frá
bifreiðastöðinni Geysir.
ÁLFADANS OG BRENNU
halda hin vinsælu íþróttafje-
lög Ármann og K. R. sunnu-
daginn 5. þessa mánaðar á í-
þróttavellinum. — Dagskrá
kvöldsins hefst með því, að
Lúðrasveit Reykjavíkur leikur
nokkur lög á Austurvelli kl.
8.30. Þaðan verður gengið suð-
ur á völl, en skemtunin hefst
þar kl. 9.
'IÖ. G. T.
Nýársfa^naðnr
annað kvöld: Kvöldskemtun,
kaffidrykkja, dans. — Allir
Templarar velkomnir.
St. Framtíðin 173.
„Eins og þú viit“, sagði Kester.
★
Eleanor fjekk sjer meira kaffi
og þau hjeldu áfram að ráða ráð-
um sínum. Eftir því sem þau töl-
uðu meira um þá baráttu sem þau
áttu í vændum, varð meiri ein-
lægni og skilningur á milli þeirra.
Kester var langt frá því að vera
einfaldur, ef áhugi hans á annað
borð A’ar vakinn fyrir einhverju
málefni. Og nú, þegar Eleanor
liafði leitt honum fyrir sjónir, í
hve miklar ógöngur hann gat
komist með ljettúð sinni, A’ar hann
fús til þess að berjast.
„Jeg bíð ekki eftir því að kveikt
verði itpp í ofninum“, sagði Elea-
11 or og stökk fram iir rúminu.
„Jeg flýti mjer að klæða mig og
setja niður í ferðatöskuna. Lestin
fer til New Orleans kl. 3“.
„Við getum ekki farið í dag!“,
sagði Kester.
„Hvers vegna ekki spurði hún
undrandi.
Kester minti hana á miðdegis-
verðinn á Siiverwood. Þau voru
boðin þangað. og síðan ætlaði
hann með Neal á bifreiðasýningu,
til þess að hjálpa honum að velja
Aagu. Því var hann búinn að
lofa fyri i’ hálfum mánuði,-og þvi
varð ekki breytt, hvað sem hver
sagði. Clara Sheramy var meira að
segja búin áð lofa, að þau skyldu
fá krabbasalat, sem var uppáhalds-
maturinn hans. Og hvað bílnum
við kom, stóð hann sjerstaklega
vel að vígi með að aðstoða Neal.
Hann var fyrsti maðurinn, sem
fjekk sjer bíl í þessu hjeraði. Nei,
það var óþarfi að æða til New
Orleans í dag. Það var sannar-
lega nógu snemt að fara þangað
á morgun !
★
Eleanor andvarpaði sár óánægð.
„Símaðu til Neal Sheramy og
segðu, að við getum ekki komið í
dag. Þú veist, að við eigum brýnt
erindi og mjög áríðandi til New
Orleans“.
„Það stendur á sama, livort við
förum þangað í dag eða á morg-
un“, sagði Kester og sat fast við
sinn keip.
„Er Neal Sheramy það flón, að
hann geti ekki Aralið sjer bíl upp
á eigin spýtur?“
5 mínútna
krossgáta
Lárjett.
3. Enskur ráðherra. 6. Forfeð-
ur. 7. Gjöfull. 9. Spara. 11. Ilug-
deig. 13. Trje. 14. Athugunarleysi.
16. Ókunnur. 17. Starfi. 19. Brak.
Lóðrjett.
2. Limur. 3. Á á Mýrum. 4.
Sagnmynd. 5. Versna. 7. Drykki.
8. Peningur. 10. Útbúnaður. 12.
Lítilræði. 15. Málmur. 18. Númer.
hefi lofað að koma til mið-
degisverðar á Silverwood, og það
loforð ætla jeg mjer að efna“.
„En jeg kem ekki með þjer!“,
sagði Eleanor ákveðin.
Kester trúði því augsýnilega
ekki, að henni væri alvara. Hefði
maður tekið á móti boði, varð því
ekki riftað. Það var heilagt, miklu
heilagra í hans augum, hugsaði
Eleanor, en skyldan til þess að
greiða gamalt lán.
Hún flýtti sjer á fætur og fór
að láta föt sín og Cornelíu nið-
ur í ferðatöskuna. Hún lá á hnján-
tim og var að loka töskunni, þegar
Kester ltom aftur.
„Er þjer alvara með það að
fara til New Orleans í dag?“
„Já“.
„Og hvað á. jeg að segja á Sihr-
erwood ?‘ ‘
„Segðu, að jeg hafi þurft að
fara til New Orleans, til þess að
ræða um fjármál“.
„Hvað heldurðu að þau myndu
halda um þig? Ekki þarftu að
hugsa um fjármál fyrir föður
þinn, og jeg er sjálfur vanur að
hugsa um mín fjármál“.
„En nú vilt þú ekki gera það,
svo jeg neyðist til þess“.
„Jeg liefi sagt þjer, að jeg ætla
að gera það —• á morgun“.
„Jeg kæri mig ekki um að bíða
svo lengi“.
„Og þú ætlar að taka Cornelíu
með þjer?“
„Já, auðvitað. Jeg get eltki van-
ið hana af brjósti á fimm mínút-
um' ‘.
★
Kester hallaði sjer upp að dyra-
stafnum með báðar hendur í vös-
um og horfði á Eleanor spenna
síðustu ólina á ferðatöskunni.
„Hefttrðtt nokkurntíma verið
hýdd og lokuð i nni, uns þjer
skildist, að þú getur ekki öllu
ráðið“.
„Hvað er að heyra!“, sagði hún
og stóð á fætur. „Jeg er að gera
þetta fyrir þig. Þetta heimili er
þitt heimili!“
„Hingað til hefi jeg sjálfur sjeð
um fjárhag minn“, mælti hann.
„Já, og sjáðu árangurinn!“
hrópaði Eleanor, áðttr en hún
vissi af, en beit síðan á jaxl og
sagði; ,„Ó, fyrirgefðu!“
„Hvaðan í ósköpunttm hefurðu
þessa rödd?“, spurði hann með
sömu ógnandi rósemi og kvöldið
áður.
„Jeg ætlaði eklti að ltrópa upp.
En jeg verð að fara til New
Orleans þegar í stað. Það er
skylda mín“.
Kester hleypti brúnum og
horfði ásökunar augnaráði á Elea-
nor.
„Það getur verið óaðlaðandi að
vera of viljasterkur, Eleanor“.
„Þú þarft ekki að kvarta und-
an því“.
„Það geri jeg heldur ekki.
Ilreint ekki! En gerðtt eins og
þjer sýnist“. Hann var kominn.
út að dyrum, en sneri sjer við og
sagði: „Það er satt, við erum vön
að búa á St. Charles hóteli“. Ai
svo mæltu lookaði hann httrðinni
á eftir sjer, en Eleanor stóð ein
eftir, sárgröm við. sjálfa sig.
★
Svona var það altaf. Hún misti
stjórn á sjálfri sjer og ókvæðis-
orðin hrukku út úr henni, áður
en hún vissi af, einmitt, þegar hún
var með manninum, sem hún ttnní
hugástum. Hvernig gat hún fengið
af sjer að tala svrona við Kester?
Hún hugsaði með sjer, að hún
skyldi fara þegar í stað og biðja
harin afsökunar. Og hún ætlaði
meira að segja að sýna honum
iðrun sína með því að fara með
honum til Silverwood.
En hann var ekki inni í svefn-
herberginu, þegar hún kom þaug-
að, og þegar hún var á leið niður,.
til þess að leita hans, heyrði hún„
að ýtidyrahurðinni var lokað. Hún
flýtti sjer út að gangglugganum
á fvrstu hæð, og sá þá, hvar
Kester ók í bílnum niður trjá-
göngin. Hann ók svo hratt, að
Eleanor varð dauðhrædd um, að
ltann myndi fara sjer að voða.
Klukkan var heldur ekki nema
hálf eitt, svo að það var ástæðu-
laust fyrir hann að fara svona
fljótt af stað.
Eleanor laut höfði yfirbuguð og
sigruð, sárhrygg í bragði vfir því
að hafa mist af Kester.
Þegar öllu var á botninn hvolft
var víst best fyrir hana að fara
til New Orleans, eins og hún hafðí
ráðgert. En hún velti því fyrir
sjer, hve undarlegt það væri, að
hún gat gert alt fyrir Kester til
þess að sýna honum, hve lieitt
hún elskaði hann, alt, nema það,
að vera svo siðprúð og hugsunar-
söm að hann fvndi það áþreifan-
lega að hún elskaði hann.
★
Klukkan tæplega 2 sírnaði hún
til Silverwood.
Framh.