Morgunblaðið - 13.02.1944, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 13. febrúar 1944
e
Minningarorð um
Valgerði hrláksdóttur
Hún var fædd 15. ágúst 1854,
dóttir Þorláks prests á Skútu-
stöðum, Jónssonar prests í
Reykjahlíð, og konu hans,
Rebekku Björnsdóttur, bónda
á Bakka á Tjörnesi, en and-
aðist 6. þ. m.
Það var fallegur hópur prests-
dæturnar frá Skútustöðum:
Sigríður (kona Vilhjálms
Bjarnarsonar á Rauðará), Val-
gerður, Hildur (kona Sigurðar
Jónssonar frá Gautlöndum) og
Guðrún (kona Þorbergs Þórar-
inssonar áBakka): fríðar sýn-
um, prúðar í framgöngu,frábær
lega vel verki farnar, og hrein
leiki í orðum og gjörðum. Þeg-
ar móðir Valgerðar dó, 1864,
fluttist hún að Hálsi í Fnjóska-
dal til sjera Þorsteins Pálsson-
ar og Jóhönnu seinni konu
hans, en fyrri kona hans var
Valgerður, systir sjera Þor-
láks. Sjera Þorsteinn Pálsson
var hinn mesti merkismaður
og heimili hans annálað fyrir
myndarskap. Dvaldi Valgerður
á Hálsi uns sjera Þorsteinn
andaðist, 1873. Árið 1875 fór
hún til sjera Björns bróður
síns, er þá var orðinn prestur
á Hjaltastað,og stjórnaði heim-
ili hans þar og á Dvergasteini
með miklum myndarskap, uns
hann kvæntist 1892 Björgu
Einarsdóttur frá Stakkahlíð, og
hjá þeim hjónum dvaldi hún
þangað til árið 1907, er hún
flutti til Reykjavíkur, en þar
dvaldi hún að mestu eftir það,
lengi á Rauðará hjá Sigríði
systur sinni, en síðan 1925 hjá
Þorláki Björnssyni, bróðursyni
sínum, og Valgerði konu hans,
og naut hún þar í ellinni hins
Ijúfasta atlætis og umönnunar.
Ættrækni hefir þótt einkenna
Reykjahlíðarættina, og hjá Val
gerði birtist hún í fullri feg-
urð. Hún fylgdi með lifandi á-
huga hverjum n-ýgræðingi á
þeim greinum ættarinnar, er
hún náði til, og hafði yndi af
að hlúa að honum, hvar sem
tækifæri bauðst. Hún var vel
til þess búin. Hún var frábær-
lega barngóð, hafði glögt auga
fyrir eðlisfari manna og góða
dómgreind til að sjá, hvað við
átti, enda hópaðist æskan um
hana. Hún var varfærin og
athugul um sjúkdóma, og hefir
dvöl hennar hjá sjera Þorsteini
á Hálsi, sem mikið fjekst við
lækningar, ef til vill átt sinn
þátt í því. Hún var siðavönd
án þröngsýnis, stjórnsöm og
föst fyrir, en innilega hlý og
góð í þeli, tryggðin sjálf, hugs-
aði aldrei um sinn hag. Hún
var skýr og glaðleg í tali, minn
ug vel og gat verið smákímin.
Við lasleika ellinnar barðist
hún með hetjuskap og glöð í
bragði, hjelt sálarkröftum sín-
um óskertum til hinstu stunda
og þráði hvíldina og góða heim-
komu. Svo leið hún burt eins
og Ijós.
Guðm. Finnbogason.
Minningargjafir í barnaspí-
sjóð Hringsins.
Frk. Soffína Daníelsson færði
fjelaginu afmælisgjöf, krónur
1000.00 — til minningar um
móður sína, bæjarfógetafrú
Onnu Daníelsson, er var með-
limur fjelagsins frá stofnun
þess og lengst af í stjórn.
Til minningar um Grjetu
Maríu Sveinbjarnardóttur, f.
15. ágúst 1856, d. 7. jan. 1944,
kr. 75.00 — Og Jón Jónsson, frá
Skógarkoti, fæddur 11. okt.
1841, dáinn 11. jan. 1944, kr.
75.00. — Frá systrum.
Til minningar um Árna litla,
frá móður, kr. 500.00. —
Áheit: Sigrún Ársælsdóttir
kr. 50.00. Tepsi kr. 25.00. N. N.
kr. 10.00.
Gjafir: H. T. kr. 15.00. Spila-
klúbbur kr. 300.00.
Ódýr leikfiing
$ Blöðrúr
Hringlur
Flugvjelar
Rellur
Púslespil
Barnaspil
Orðaspil
Asnaspii
Myndabækur
Lúðrar
Dúkkubörn^
Armbandsúr
kr. 0.50
— 2.00
— 3.00
— 1.00
— 4.00
— 2.00
— 1.50
— 1.00
— 1.00
— 4.50
— 3.50
— 3.00
K. Einarsson
& Björnsson
AXIR
Klaufhamrar
Kúluhamrar
Sleggjur
Jarðhakar
Hakasköft
VERSLUN
O. ELLINGSEN h.f.
tmiiOtiiiiMn lOmioit. miuiitt «
Málaflutnings-
skrifstofa
Einar B. Guðmundsson.
Guðlaugur Þorláksson.
Austurstræti 7.
Símar 3602, 3202, 2002.
Skrifstofutími
kl. 10—12 og 1—5.
Minningarorð um
Steinunni Steinsdóttur
Á morgun verður til moldar
borin að Útskálum Steinunn
Steinsdóttir, húsfreyja að Sól-
bakka, Garði.
Hún andaðist 31. þ. m. á
Landakotsspítala.
Hún var fædd að Gerðum í
Garði 15. okt. 1895, dóttir hjón
anna Steins Lárussonar Knud-
sen og Guðrúnar Þórðardótt-
ur frá Gróttu. 25. des. 1915
giftist hún eftirlifandi manni
sínum, Gísla Sighvatssyni út-
gerðarmanni.
Af fjórum börnum þeirra
hjóna eru þrjú á lífi: Guðrún,
gift Erling Eyland, Sighvatur,
giftur Ingveldi Guðmundsd. og
Ingibjörg, ógift. Þorsteinn son-
ur þeirra hjóna ljest af slys-
förum árið 1939.
Það mun svo hafa farið fyrir
fleirum en mjer, að þeim mun
hafa hnykt við, er þeir frjettu
lát þessarar merku konu. Einn
vel metinn Garðbúi komst svo
að orði fyrir nokkrum dögum,
aðeinskis manns þar í hjeraði,
hvorki karls nje konu, mundi
eins saknað og Steinunnar á
Sólbakka. Þetta skilja þeir, sem
kunnugir eru. Jeg veit, að þetta
mun rjett vera.
Jeg átti því láni að fagna að
kynnast Steinunni mikið og um
langt skeið. Mjer fanst í hvert
skifti, er fundum okkar bar sam
an, að minn betri maður fengi
nokurt veganesti. Jeg veit ekki
hvort jeg hefi þekt nokkurn,
sem að mínum dómi hefir kom-
ist nær því að „ganga Guðs
vegi“. Henni var þó ekki gefið
að prjedika fyrir öðrum og hún
tók ákaflega ljett á yfirsjón-
um annara,var altaf tilbúin að
bera fram vörn fyrir aðra, ef
með þurfti, en hvað hana sjálfa
snerti, var framkoma hennar
og háttsemi öll, til þeirrar fyr-
irmyndar, að hver sem kynt-
ist henni og hafði opin augun,
hlaut að verða fyrir bætandi
áhrifum.
Það lætur að líkum, að svo
vel gefin kona, sem Steinunn
var, og með hennar áhuga fyr-
ir velferðarmálum almennings,
komst hún ekki hjá því að hafa
* nokkur afskifti af fjelags- og
menningarmálum. Þó heimilið
væri henni kært og það hefði
altaf fyrsta rjett á starfskröft-
um hennar, var það ótrúlegt,
hve hún gat fórnað mörgum
stundum fyrir sín hugðarmál,
vandalausum til heilla.
Frá fjórtán ára aldri hefir
hún starfað fyrir Góðtemplara-
regluna og síðustu 10 árin æðsti
templar stúkunnar í Garðin-
um. Hún var mjög söngelsk.
Ljek ágætlega á orgel. Hún
æfði söngkóra fyrir Góðtempl-
araregluna o. fl. Hún tók mjög
virkan þátt í kvenfjelagi sveit-
arinnar, ennfremur í slysa-
varnadeild kvenná í Garðinum,
ásamt öðrum fjelögum, er unnu
að líknar og menningarmál-
um.
Það er ofmælt að segja, að
heimili hennar væri sjúkra-
skýli, en margur kom þangað
til að fá aðstoð, ef minniháttar
slys bar að, sem ekki kröfðust
beint læknisaðgerðar.
Þó harmur við fráfall þess-
arar ágætu sje sárast að kveð-
inn eftirlifapdi eiginmanni,
aldraðri móður, börnum, ten ia
börnum og barnabörnum, þá
erum við auk þess mörg vanda-
laus sem vandabundin, er sökn
um hennar með trega.
Við, vinir hinnar látnu, biðj-
um henni góðrar heimkomu til
húsa föður síns, handan við
hafið mikla.
Mættum við eiga því láni að
fagna, að kynnast mörgum
hennar líkum.
Eyjólfur Jóliannsson.
V OtXXX^OOOtW^OOCK^O^XXXX^OOtXXX^OiXiOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCKXKKKKXXXXXKlOOÖOOOOO 1
X - 9
Eftir Robert Storm
OeXXVOXXXXX>OOOOOOOOOOÍXXXXXX>»
you 5AV ALEX' THE SREAT,
WENT OFP- /15 /1 HELPER ON
ONE OF VOUR DELIVERV
TRUCKO? WHAT'S THE
■--ROUTE ?
MEA N WHlLE ■ • ■ NEA R SREEN AND
ELM
X-9: Þjer segið að Alexander mikli hafi farið
sem aðstoðarmaður á vörubíl? Hvert átti hann að
fara?
Bílstjórinn: Þei'r áttu að skila vörum hjerna
milli Grænugötu og Elmugötu. Það er betra að
hraða sjer.
Lögregluþjónninn: — Við getum komist það á
10 mínútum.
X-9: — Við skulum reyna að fara það á fimm.
Alexander: — Nú erum við að hægja á okkur.
Það eru eintóm stór hús, það var nú verra.