Morgunblaðið - 06.04.1944, Blaðsíða 5

Fimtudagur 6. apríl 1944
MORGUNBLAÐIÐ
Si
I'
l
^Qjjróttaáíéa W<
°ra
it n
UaÍ
áiná

BRJEF:
Enn um íþróttnforystunu
Herra ritstjóri! jstarf verða þessir menn sjálfir'mál að hinu minsta leyti úr
SIGURÐUR GREIPSSON að vinna af hendi, að öðru leyti höndum ungmennafjelaga lands
skólastjóri í Haukadal, fulltrúi en því að keypt er vjelritun ins.
Sunnlendingafjórðungs í stjóm
Iþróttasambands Islands, hefir
í Mbl. 9. mars s. 1., g'ert að um-
talsefni grein eftir mig sem birt
ist í íþróttablaði í. R. s. 1. haust,
þar sem jeg rakti í stuttu máli
hvað gert hefir verið síðan 1940
til þess að koma stjórn hinnar
frjálsu íþróttastarfsemi i land-
inu á eina hönd.
Þar sem misskilnings gætir
hjá Sigurði um' atriði, sem
skipta verulegu máli í þessu
sambandi, verður ekki hjá því
komist að biðja yður að birta
stutta athugasemd við grein
skólastjórans.
brjefa eina kvöldstund á viku. | Sigurður Greipsson segir, að
Og allir þessir menn verða að u. M. F. í. hafi ekki á undan-
skila fullkomnu dagsverki við förnum árum legið á liði sínu
önnur störf. Skrifstofuherbergi á vettvangi íþróttamálanna.
það, sem ríkið hefir leigt sam- Um góðan viLja þess aðila í þá
bandinu, er þannig, að oftar en átt hefir ekki verið efast. En
einu sinni hafa ekki meiri veifi-j það er alveg ástæðulaust að
skatar en Benedikt Waage, þykkjast við, þótt þess sje get-
Kristján Gestsson, Jón Kaldal, ið, að hlutur U. M. F. í. og
Frímann Helgason og Brandur J, s. í. sje þar ekki jafn, þar
Brynjólfsson, orðið, vegna sem í. S. í. hefir eingöngu unn-

Höfum við gert
skyldu okkar?
Sigurður leggur meginá-
herslu á það, að vernda beri
friðinn milli í. S. í. og U. M. F.
í. Skilst mjer, vegna þess, að
hætta.sje á að til ófriðar drægi
milli þessara ágætu aðila, telji
hann að ekki megi hreyfa nein-
um umræðum um breytingar
eða bætur á gildandi skipun í-
þróttamálanna í landinu.
Við ,sem teljum störf þau,
sem unnin eru innan íþrótta-
hreyfingarinnar, það þýðingar-
hönd þjóðfjelagsins, eitt að
hafa afskipti þessara mála og
stjórn þeirra. Teljum við, að
með því að blanda þar fleiri
aðilum að, sjeu kraftarnir
dreifðir og þeim skipt að ástæðu
’lausu. Jafnhliða því, sem slíkri
kulda að flýja sambandsskrif-
stofuna og leita sjer skjóls til
stjórnafunda í hlýrri húsakynn-
um.
Ríkið á í samvinnu við þá
ið að íþróttamálum, en stjórn
U. M. F. í. liefir þurft að haí'a
forystu um störf fjelaganna á
vetvangi bindindismála, mál-
vöndunar, heimilisiðnaðar, skóg
NÝLEGA hafa tvö stærstu í-
þróttafjelög haldið hátíðleg af-
mæli sín, m. a. með íþróttasýn-
ingum og iþróttakepnum innan
húss. Þessi íþróttafjelög geta
verið mjög ánægð með þann á-
rangur, sem náðist á sýning-
unum, sem voru fjelögunum til
sóma og vegsauka. Iþfóttamenn
irnir — auðvitað éru stúlkurn-
ar taldar þar með, því þeim
skal síst gleyma — sýndu mikla
hæfni, sem keraur með góðri
þjálfun, og komu áhorfendum
oft þægilega á óvart með leikni
sinni.
Fjelögin voru stolt af iþrótta
mönnum sínum og áhorfendur
hrifnir af löndunum, en . .. . en
samt var tæplega hægt að
ganga af sýningum þessum án
þess að finna til nokkurrar
blvgðunar. Vorum við að skera
upp ávexti af frækorni, er við
höfðum sáð? Það fer best á
því, að hver og einn líti í sinn
eigin barm og svari spurning-
unni sjálfur. Með því móti geta
menn best sjeð, hvernig upp-
skeran er, hvort hún er marg-
föld, eða hvort hún er rýr. Það
sem við íþróttamál fást„ að sjá ræktar, örnefnasöfnunar, mál-
um að íþróttasambandið sje fundastarfsemi og þess annars,
rekið af fullum myndarskap. sem fjelögin vinna að. í sam-
Og framkvæmdastjóri sam- ræmi við þessi viðfangsefni
bandsins á að vera trúnaðar- hafa svo samböndunum verið
máður þjóðfjelagsins við þá valdir stjórnendur.
stofnun. En þessa breytingu er j Sigurður segir, að sjer sje
ekki hægt að fá nema sameina ijúft að viðurkenna að í. S. í.
þar undir stjórn allrar frjálsr- hafi þegar unnið þarf starf i
ar íþróttastarfsemi í landinu. I þágu íþróttamála landsins. Er
Það er misskilningur hjá Sig- þetta hæversklega mælt, þar
urði Greipssyni, þegar hann Sem aðstandandi á í hlut. En af þori jeg að fullvrða, að þeir
skoðar umræður um þetta mál því að af þessu kynni að spretta yrðu ekki margir; sem fyrir
og þá viðleitni, sem átt hefir sa misskilningur, að I. S. I. sje ! miklum vonbrigðum yrðu.
mikil að taka heri bou af binni ^ íþrÓttafor- nýstofnað, er rjett að geta þess Bændur landsins gætu áreiðan_
mikil, að taka beri þau af hinm ystunnar, jafnhliða urbotum a hjer, að sú stofnun átti 32 ára , : r ið stoltir af kartöflu
fyllstu aivöru af hálfu ríkis- | aðbúnað t s. t> sem ófriðartil. afmæli i júní ,L og fyrir 30 ár- ef ^
valdsins, teljum að Iþrottasam |raun á hendur ungmennafjelög- um var á landsþingi U.M.F.Í. jafn goð En getum við þá ekki
band Islands, sem Sigurður er j unum j landinu og tilraun til samþykt áskorun til ungmenna '
meðstjórnandi að, eigi fyrir að hafa „rjett<‘ af u. M. F. í. fjelaganna víðsvegar um land,
Um „rjett“ hvors sambandsins að hlíta forystu í. S. í. um í-
um sig þarf ekki að fjölyrða. þróttamál.
Því aðeins einn rjettur skiptir Mjer skilst að ekkert sje því Höfum við rækt skylduna við
máli í þessu sambandi, það er til fyrirstöðu að fjelög, sem eru íþróttamennina og við íþrótta-
rjettur æskunnar í þessu landi innan U. M. F. I., keppi í fram- fjelogin af trúmensku? Látum
til þess að þjóðfjelagið og þeir tíðinni sín á milli í ýmsum í-
menn, sem hún trúir fyrir for- þróttagreinum og taki þátt í
ystu íþróttamálanna, búi að í- þeirri keppni ungir menn sem
og víðast að. Er framkvæmd slíkra
mála á engan hátt torvelduð,
tvískiptingu eru samfara óþæg-
indi og erfiðleikar. Og þótt nú þróttahreyfmgunni ems
sje gott samstarf og samvinna>menningarþjóð sæmir
milli þessara sambanda, þá
höfum við enga tryggingu fyrir
því að svo verði æfinlega og
engin efni á að éiga nokkuð á
hættu á þeim vettvangi.
Jafnhliða því sem við vinn-
verið stoltir af íþróttafóikinu
okkar? Jú, vissulega getum við
þá verið það, en um leið hljót-
um við að finna til blygðunar.
við þau nógu oft finna það, að
íþróttakvikmynd
Ármanns.
ÍÞRÓTTAKVIKMYND Ár-
um að breyttu íþróttaskipulagi, skipt sjer af íþróttamálum
vinnum við í þá átt að búið sje landsins“. Jeg vænti þess að
svo að Íþróttasambandinu, að Sigurður lesi greinina aftur.
ekki sje til minkunar þjóðfje- Því þá sjer hann þess þar get-
laginu. íþróttasambandið og ið, að ungmennafjelögin víðs-
U. M. F. í. nutu á s. 1. ári hvort' vegar um land, hafi lagt góðan
um sig rúmra 20 þúsund króna skerf og gifturikan til íþrótta-
styrks úr íþróttasjóði 'rikisins. maia og notið um það styrks
Hver eyrir af þeirri upphæð, og forystu eina íþróttalands-
sem í. S. í. f jekk, gekk til að sambandsins, sem við eigum. Og
greiða sendikennurum sam- Sígurður veit það, að jeg og
bandsins kaup og til að styrkja skoðanabræður mínir uffl þetta
hin ýmsu sambandsfjelög til í- efni, ætlumst til þess að svo
þróttastarfseminnar. 1 verði það í framtíðínni. Þar sem
Jeg efast um að nokkursstað- ekki eru íþróttafjelög starfandi,
ar í víðri veröld þekkist hjá eiga ungmennafjelögin að
nokkrum hliðstæðum aðila í. S. halda uppi íþróttastarfsemi
I., sá aðbúnaður sem Sigurður hvers bygðarlags undir forystu
Greipsson og samstarfsmenn stjórnar viðkomandi íþrótta-
hans í stjórn í. S. í. verða að hjeraðs sem á að vera um alt,
sætta sig við. Reykvikingarnir er íþróttir varða, tengiliður
5, sem skipa aðalstjórn Sam- milli fjelaganna viðsvegar um
bandsins, halda yfir fimmtíu land og í. S. í. Þessvegna er
fundi árlega og standa í sam- það villandi málflutningur að
bandi við á annað hundrað fje- tala í þessu sambandi um við-
laga, ráða og sambanda. Þetta leitni til þess að draga þessi
Sigurður Greipsson fer ekki þótt íþróttaforystan sje óklof-
a.lveg rjett með, þegar hann in, en árangurinn á að vera því
vísar til greinarinnar í Þrótti, tryggari, sem betur er búið að manns ne:fil' vcrið s>'nd nokkr-
sem sönnunar fyrir því, að íþróttahreyfingunni og forysta ,um smnum i vetur og í fyrra
„sumir menn telji að ungmenna hennar er öruggari og betur fynr fullu husi' Sennilega
fjelögin hafi að mjög litlu leyti skipulögð.
Með þökk fyrir birtinguna
verður myndin sýnd enn nokkr
um sinnum og skulu menn
hvattir til þess að sjá hana. —
Þorsteinn Bernharðsson. Enginn mun sjá eftir því' “ Á
myndinni sjást stúlkur úr Ar-
i
------------------------manni
u
við virðum starf þeirra, að við
metum heilbrigða æsku og vilj-
um hrausta og tápmikla ís-
lenska þjóð? Höfum við látið
þeim í tje þá hvatningu, sem
siðferðileg skylda oss krefst?
Þessar spurningar þjóta eins
og elding í gegnum hugann, þeg
ar við erum að koma af sýn-
ingunum, og ekki að ástæðu-
lausu.
Fyrri sýningin var haldin í í-
þróttahúsi Jóns Þorsteinssonar,
sem er stærsta og besta íþrótta-
húsið í þessum bæ. Án þess að
lasta það hús hið minsta, eða
slá nokkurri rýrð á það, verð-
um við að dæma það alskostar
ófullnægjandi fyrir sýningu
eins og þá, er þar fór fram.
Enda er það hús fyrst og fremst'
reist sem íþróttaskóli og' er á-
gætt og myndarlegt skólahús.
Áhorfendasvæði er þar mjög
takmarkað og fáest mest með
því að minka sýningarsvæðið.
Þetta hafði þær afleiðingar, að
á sýningarnar komust miklum
mun færri en óskuðu þess,
jafnvel þótt reynt. væri að bæta
úr því með því að endurtaka
þær, og það oítar en einu sinni.
Hjer bíða íþróttirnar mikíð
tjón, sem bitnar á. allri þjóð-
inni. Jafnvel ennþá meira tjón
en virðist í fljótu bragði, því þá
fyrst vaknar áhugi manna á í-
þróttunum, er þeim gefst kost-
ur á að sjá þær. Hjer er óleyst
verkefni, sem krefst úrlausnar.
I höfuðstaðnum verður að rísa
frá grunni iþróttahús, sem
fyllir kröfur tímans.. Það eru
ekki einungis íþróttamennirnir
og iþróttafjelögin, sem myndu
njóta góðs af slíku húsi, heldur
landsmenn allir. Því fje, sem
lagt er til íþróttastarfsemi, er
ekki kastað á glæ, það fellur í
frjóan jarðveg.
Svo var það hin sýningin.
Hún var haldin í iþróttahöll,
sem erlent setulið, sem í land-
inu dvelst um stundarsakir,
hefir reist. Þó að herinn, sem
nú er hjer, muni ekki dvelja
nema tiltölulega stuttan tíma,
hefir herstjórnin sjeð nauðsyn
þess, að reisa íþróttahús fyrir
hermennina. Salurinn í þessu
húsi hefir sæti fyrir um 1000
manns, og rúmgóður leikvang-
ur þar að auk. Hvert áhorfenda-
endasæti var skipað, þó þyrfti
að feggja á sig nokkuð erfiði
til þess að komast á staðinn. —
Eftir að hafa sjeð íþróttasýn-
ingu í þessu húsi, finnum við
til enn meiri blygðunar en áð-
ur, yfir því, að hjer i höfuð-
borg íslands skuli ekki- fyrir
löngu vera risið íþróttasýninga-
hús, samboðið starfinu, sem þar
skal unnið.
Það reynist oft auðvelt að
krefjast, krefjast als af öðrum,
en nú skulum við krefjast þess
af okkur sjálfum, að hjer rísi
íþróttahús, sem er okkur til
sæmdar.
Þ. GuSm.