Morgunblaðið - 06.04.1944, Blaðsíða 7

Fimtudagur 6. apríl 1944
M 0 R G UNBLAÐIÐ
T
ÁSTANDIÐ í ÞÝZKALANDI
SKÖMMU EKTIR nýár
gekk jeg inn í eina af hmum
mörgu bjórstofum í Berlín
og fjekk mjer þar glas af
hinum gula vökva, sem Þjóð
verjar kalla nú bjór. Loftið
í krá þessari var ekki sem
þægilegast, enda var hún
samkomustaður allskonar
verkamanna. Jeg hafði
vinstri handlegg í fatla
vegna meiðsla, sem jeg
hafði orðið fyrir í loftárás
fyrir nokkrum dögum. Þetta
gaf einum þjónanna tilefni
til að hefja samræður. Hann
kvaðst gera ráð fyrir, að
þetta ætti jeg að þakka „þess
um bölvuðu Bretum“, og
játaði jeg því.
Jeg notaði tækífærið til
þess að spyrja hann blátt
áfram, hvað hann áliti um
.innrás bandamanna. Spurn-
ingin var heldur ekki svo
óeðlileg, því að um morg-
uninn höfðu öll blöð flutt
langar forystugreinar um
þetta efni, samkvæmt fyr-
irmælum frá útbreiðslumála
ráðuneyti Göbbels.
,,Jæja“, svaraði hann. ,,Ef
alt á að fara í hundana, þá
.vona jeg þó að Englending-
ar komi hingað á undan
Rússum“.
I því skyni að flvtja um-
heiminum þetta viðhorf
Þjóðverja, ritaði Berlínar-
frjettaritari sænsks blaðs
söguna þannig, að „Margir
Þjóðverjar þrá innrás“. Rit-
skoðunin fann ekkert at-
hugavert við þetta óljósa
orðalag. En eins og oft vill
verða í slíkum tilfellum, þá
hepnaðist hinum sænska
vini mínum ekki aðeins að
blekkja ritskoðunina, held-
ur einnig ritstjóra blaðs síns
og lesendur þess. Þeim skild
ist það ekki, að hann átti í
rauninni við „innrás sem
hepnaðist“. Ritstjórarnir
skildu það svo, að Þjóðverj-
ar vonuðust eftir innrás til
þess að þeir gætu sigrast á
henni og þannig bundið endi
á styrjöldina.
Þeir vilja heldur
Breta en Rússa.
ÞAÐ VÆRI ÞÓ með öllu
rangt að álykta af þessu, að
við innrásina myndu finnast
margir fimtu herdeildar-
menn meðal þýsks almenn-
ings til þess að hraða för
herja bandamanna til Ber-
línar. Jafnvel fáfróðir Þjóð-
verjar skilja það, að engil-
saxnesku hermennirnir eru
ekki komnir til Þýskalands
til þess að endurreisa borg-
ir þær, sem loftárásir banda
manna hafa lagt í rústir.
Þeir kjósa aðeins fremur
hernám bandamanna en
Rússa, sem þeir eru sann-
færðir um að muni gera
þeim lífið að hreinasta víti.
Af tvennu illu kjósa þeir því
fremur það fyrra.
Jafnvel þótt Þjóðverjum
ekki geðjist að stjórn nas-
ista, þá eru þeir nógu mikl-
ir föðurlandsvinir til þess að
lvfta ekki einum fingri til
hjálpar innrásarhernum.
Það má því ekki vænta
neinna quislinga, jafnvel
Eftir Oscar Jakobi
Hátt settir nasistar jáía, að Þjóðverjar hafi tapaS
styrjöldinni, en þó er ekki hægt að búast við að finna
marga quislinga á leiðinni til Berlínar. Höfundur grein-
ar þessarar, sem er sænskur blaðamaður, nýkominn frá
Þýskalandi, segir hjer frá því, hvers vegna þýskur al-
menningur sje við því búinn að berjast, jafnvel þegar
stríðið er komið alveg að bæjardyrum hans. Greinin
er stytt í þýðingunni.
ekþi meðal lýðræðissinn-
anna, sem enn eru til frá
dögum Weimartímabilsins.
Sú skoðun er ríkjandi, að
undir eins og bandamenn ná
einhvers staðar fótfestu, t.
d. í Frakklandi, þá mun
Göbbels gera lítið úr slík-
um atburði. „Hernaðarnauð-
syn hefir neytt oss til þess
að fórna einu eða fleiri ó-
merkilegum útvirkjum“,
mun hann segja, „en aðal-
virkið, Þýskaland sjálft, er
enn óbugað“.
Þótt vjer sleppum þeirri
staðreynd, að Himmlerslið-
íallbyssum og varnarvirkj- jnu er ætlað að sjá um þaðj
um. Hvert smástrandhögg að heimaþjóðin þýska fall-
óx svo í frásögn Göbbels, að ist á þessar röksemdir, hvort
það varð að stórfeldri inn- Sem hún vill eða ekki þá er
það geti verið áhættusamt rásartilraun. Var þetta gert sannleikurinn sá, að jafn-
fyrir nokkurn Þjóðverja að í því skyni að reyna að fá Vel Frakkland og Niðurlönd
eiga mikil skifti við her- Þjóðverja til að trúa því, að — hvað þá Balkanríkin _
námsstjórn. Það þarf ekki innrás af hálfu bandamanna eru það fjarlæg, að vera
væri hreint sjálfsmorð. herja bandamanna þar mun
Hugtakið „Evrópuvirkið“ ekki vekja mjög mikinn
var fundið upp af útbreiðslu óróa meðal almennings í
málaráðherranum. Átti það Þýskalandi. Þýskur almenn
sigraðir, munu nasistar ^ ag gefa til kynna ósigran- ingur mun fvrst skilja
skjótt koma á laggirnar ieika meginlandsvirkja Þióð ástandið til fulls, þegar
annað en lita til Vichy-
Frakklands til þess að kom-
ast að raun um það. Eftir
að Þjóðverjar hafa verið
sinni leynistarfsemi, og þeir
munu verða nægilega fjöl-
mennir til þess að gera
„sáttakossa“-mönnunum
æfina mjög óskemtilega.
Þannig varð það eftir 1918,
og þannig mun það einnig
verða eítir þetta stríð.
Innrásin er þó enn svo
fjarlæg í hugum flestra
Þjóðverja, þrátt fyrir ein-
læga viðleitni dr. Göbbels
til þess að fá þá til að kvíða
henni sem yfirvofandi hættu
fyrir föðurlandið, að á lífs-
baráttulistanum kemur inn-
rásin -á eftir persónulegum
áhyggjuefnum varðandi
mat, drykk, húsnæði og not-
hæfa skó.
Innrásin nú aðalatriðið
hjá Göbbels.
GÖBBELS.ER enn trygg
ur fyrri stefnu sinni í áróðri
og leggur nú áherslu á það,
að innrás bandamanna sje
aðalhernaðarviðfangsefnið
nú, og undanhaldinu í austri
hafi verið hraðað vegna
hinnar ríku nauðsynjar á að
verjast innrásinni úr vestri.
„Stytting víglinunnar“ og
„yfirgefin samkvæmt áætl-
un“, eins og það er kallað,
var oss sagt að væri nauð-
synlegt til þess að geta mætt
fyrirhugaðri innrás að vest-
an og því aðeins hafa eins
fáment lið og auðið væri á
austurvígstöðvunum.
En hjer ruglaði þessi nýi
áróður Þjóðverja í kollin-
um, því að fyrr í stvrjöld-
inni hafði aldrei verið minst
verja. En á einni einustu Rússar eru komnir að Vist-
nóttu, þegar bandamenn ula og Engilsaxaf að Rín.
gerðu innrás sína á megin- Aftur á móti getur Göbbels
land Ítalíu, varð þessi hluti hæglega notað útvirkja-
af landsvæði möndulveld- kenningu sína, et' innrás
anna þýðingarlítill útskiki verður gerð í Noreg eða
Evrópuvirkisins. Sýnir þetta Balkanlönd.
hversu Göbbels var fljótur Þegar Rommel hjelt með
að laga sig eftir hinni nýju her sinn í öfuga átt í Lvbiu,
aðstöðu. þá var það einn af þessum
Uppgjöf ítala er eina al- þýðingarlitlu atburðum,
varlega áfallið, sem þýsku sem gerðust utan virkjabelt
valdhafarnir hafa orðið fyr- isins. Aðeins þegar hann
ir í heimalandinu síðan þeir stóð við hlið Alexandríu,
komust til valda, en Göbbels var eyðimerkurstyrjöldinni
barg málinu með því að lýst sem mjög mikilvægri
berja áróðursbumburnar af
meiri ákafa en nokkru sinni
fyrr og leggja áherslu á
,,svik“ Badoglios. Þegar svo
herinn gat haldið velli á
Ítalíu, verkaði það sem fró-
unarlyf á þýsku heimavíg-
stöðvunum, þar sem Himm-
ler í septembermánuði ein-
ungis hafði getað komið í
veg fyrir algert uppnám
með því að herða enn meir
á hlekkjunum.
Göbbels er enginn
viðvaningur.
„INNRÁSIN MUN ráða
úrslitum í styrjöldinni“ er
nú komið í stað „austurvíg-
stöðvarnar einar skifta
máli“. Þessar-i skoðun er nú
barið inn í höfuð þýsku þjóð
arinnar tuttugu og fjórar
klukkustundir í sólarhring,
í fyrsta lagi vegna þess, að
nasistar gera sjer það Ijóst,
að árangursrík innrás muni
binda endi á valdaferil
þeirra, og í öðru lagi vegna
á innrás bandamanna öðru j þess, að jafnvel stundarund-
vísi en með háðskeim. Bresk
innrás hafði verið Göbbels
og f jelögum hans sifelt gam-
an^pfni. ,.Ef Englendingum
hugkvæmist slíkt, þá er sú
anhald á einum stað gefur
þá Göbbels tækifæri til þess
að hrópa sigri hrósandi:
,,Engilsaxar hafa gefið Þjóð-
verjum úrslitahöggið, en
tiiraun frá upphafi dæmd til Þjóðverjar hafa haldið
þess að fara út um þúfur“,
sögðu áróðursherrarnir í
Wilhelmstrasse með hroka
og fögnuði.
Öll Atlantshafsströndin,
alt frá Hendave við spænsku
landamærin íil Norðurhöfða
í Noregi, var þakin þýskum
velli“. Hjer er teflt á tæp-
asta vaðið, en þesskonar
bæt.tusnil verka sem súrefni
á nasistastjórnkerfið.
Aí þvi, hvernig út-
breiðslumálaráðuneytið
snerist gagnvart innrásinni
á ítaliu, getum vjer sjeð, að
viðureign, þáttur i sókninni
til Indlands til þess að taka
höndum sainan við Japana.
Herrarnir í Wilhelmstrasse
ljetu þá mikið með ind-
verska quislinginn Chandra
Bose, en Ijetu hann strax
hverfa af sjónarsviðinu, þeg
ar augljóst var, að þýsk-
japanska handtakið í Ind-
landi mvndi frestast um óá-
kveðinn tíma.
Varaiið er haft til taks
í vestri.
ÞEGAR ÞAÐ ER haft í
huga, hversu Göbbels er
fljótur að laga sig eftir að-
stæðunum, þá hefir mjer
hrapallega skjátlast í áliti
mínu á áróðursstjóra nas-
ista, ef hann ekki túlkar
landgöngu bandamanna á
Frakklandsstrendur sem
þýðingarlítinn viðburð og
skellir ekki skuldinni á
frönsku leynistarfsemina
eða ásakar Vichystjórnina
um svik.
En þýska þjóðin hefir
heyrt svo lengi, að Atlants-
hafsveggurinn væri ósigran-
legur, að sumir hljóta að
vera farnir að trúa því, og
aðrir að minsta kosti telja
það erfitt-verk fvrir banda-
menn að brjótast í gegnum
hann. Berlínarfrjettaritur-
um hlutlausra þjóða hefir
hvað eftir annað á undan-
förnum árum verið boðið að
skoða vírkin í Frakklandi
og vera við hersýningar í
i París. Sumum hefir einnig
verið sjerstaklegá boðið til
Hollands og Belgiu, en blaða
mönnum Japana og fylgi-
ríkja Þjóðverja hefir verið
leyft að skoða varnarvirki í
Danmörku og Noregi. Eru
það sjerrjettindi, sem hlut-
lausum frjettariturum hefir
hingað til verið svnjað um.
Varalið er einnig haft reiðu-
búið á lokuðu svræði eins og
áður en Þjóðverjar hófu
sókn sína inn í Niðurlönd
og Frakkland árið 1940. Þess
um hersveitum á að varpa
út i baráttuna, ef hinar
föstu hersveitir í Atlants-
h af sst randarvirk j unum
skyldu svigna fvrir sókn
bandamanna.
Á þeirri stundu sem leið-
togar bandamanna þrýsta á
fyrsta innrásarhnappinn,
munu nasistaforingjarnir
fyrst snúa sjer að því að
koma i veg fyrir uppþot,
sem búast má við í her-
numdu löndunum næst
Þýskalandi, en þó einkum
meðal miljóna útlendra
lands til þess að vinna í
verkamanna, sem nauðugir
hafa verið fluttir til Þýska-
þýskum verksmiðjum. Það
verður hlutverk S. S.-sveit-
anna að brjóta á bak aftur
allar slíkar uppreisnartil-
raunir.
Mjög er um það rætt í
hópi nasista, að innrásartim
inn hafi af nasistum verið
valinn til þess að beita
„leynivopnunum“ gegn inn
rásarliðinu og stöðvum í
Englandi. Þetta kann að
vera aðeins sagt til þess að
hressa upp á kjarkinn, en
mjer myndi ekki koma á"ó-
vart, þótt nasistar beittu
gasi til þess að reyna að
stemma stigu við innrás-.
inni.
Göring geymir enn
flugher.
EF BANDAMENN ná fót
festu í Frakklandi, fnun ör-
væntingaræði grípa nasista,
eftir því sem jeg best þekki
þá, og þeir munu ekki gera
sjer nokkra rellu út af bví,
þótt gasið reynist tvíeggjað
vopn, og bandamenn gætu
til endurgjalds beitt því
gegn almenningi í Þýska-
landi. En hvort sem gas verð
ur notað eða ekki, þá langar
mig til þess að vara við
þeirri hugmynd, að þýsku
strandvarnirnar muni
hrynja eins og múrar Jeriko
borgar, og tal nasista um
hefnd fyrir loftárásir banda
manna sje einungis áróðurs-
vindbelgingur.
Nasistarnir vita geria, ,að
barist er um tilveru þeirra,
og því munu þeir leggja sig'
alla fram. Ennfr. hygg jeg
að Göring spari af ráðnum
hug leifarnar af flugher'sín
um til þess. að geta beitt
honum gegn Englandi, þeg-
ar innrásin hefst.
En hvað sem líður áróðri
Göbbels, þá ber þýskur al-
menningur meiri áhyggjur
í brjósti vegna sóknar Rússa
en innrásár í vestri. Herir
Stalins eru þégar komnir
Framhald á 8. síðu.