Morgunblaðið - 01.07.1944, Blaðsíða 5

Laugardagur 1. júlí 1944
MORGUNBLÁÐIÐ
5
I
^^róttcLáíÉci
or9
un
b ici Éái
ná

Í
X«HMXMX»*KMX*,y‘*'MW"X*,X**K**X*«X'^<^44*.
MEISTARAFLOKKANA VANTAR SKYTTLR
ÍSLANDSMÓT ÞAÐ, sem nú
er nýafstaðið mun í framtíðinni
verða talið merkilegt,vegna árs
ins, sem það var háð á, þótt það
væri yfirleitt ekkert merki-
legra, en þessi mót hafa verið
að undanförnu og að ýmsu leyti
ekki vel leikið, sjerstaklega bar
venju fremur mikið á hinum
leiða bresti, sem virðist fara í
vöxt hjer, — skortinum á skot-
mönnum.
Annars voru liðín yfirleitt
vel þjálfuð, að öðru leyti, sam-
leikur sást stundum verulega
fallegur, en ekki nema einstaka
sinnum. Heildarsvipurinn yfir
liðunum var yfirleitt góður,
þau unnu vel saman, svo langt
sem það náði, en vegna skorts-
ins á hæfum og voguðum skot-
mönnum, voru verjendurnir yf
irleitt styrkari og voru í flest-
um leikjum mótsins aðeins
skoruð fá mörk, og jafnvel þótt
annað liðið væri sterkara svo
um munaði í samleik og upp-
færslu, þá kom þó fyrir að það
tapaði leik, eða mistókst að
vinna hann.
Mátti vera f jölsóttara.
Það var yfirleitt leiðinlegt, að
ekki skyldu nein utanbæjarfje-
lög taka þátt í mótinu að þessu
sinni. Akureyringar og Vest-
manneyingar voru hjer í fyrra,
og hefði maður getað vonast eft
ir þeim nú. En sennilega hafa
þeir ekki átt heimangengt, þótt
skemtilegt hefði verið fyrir þá
að vera með, þótt ekki hefðu
þeir borið sigur úr býtum. En
til þess höfðu Akureyringar að
öllu athuguðu möguleika, svo
vel sem þeir stóðu sig á mótinu
i fyrra, og finst mjer þeir hefðu
átt að leggja að sjer að sækja
þetta mót. -*- En um ástæðurn-
ar heima fyrir hjá þeim, æfing
ar og slíkt, veit jeg ekki og get
þessvegna ekki dæmt. —
Vestmanneyingarnir eiga auð
vitað ekki heiman gengt, og má
merkilegt teljast að þeir skuli
hafa getað tekið jafnoft þátt í
móti þessu, og raun ber vitni
um. Þeir eiga mjög erfitt um
æfingaskilyrði, eins og kunn-
ugt er, ,því þeir sækja fast sjó-
inn, sem líka hefir gefið þeim
þann þrótt og þann drengskap
í leik, sem þeir hafa sýnt á
leikvangi hjer.
Tvö liðin báru af.
Svo jeg hætti að ræða um
þessa gesti, sem ekki komu og
snúi mjer að hinum, sem öttu
kappi'um hinn veglega titil, þá
virtist mjer tvö liðin, sem þátt
tóku í mótinu, bera af um sam-
leik og lipurð alla í íþróttinni.
Það voru Valur, íslandsmeistar
arnir, og Víkingur. Það er sam
merkt með þessum liðum, að
þau iðká mest stutta samleik-
inn, en vel mega þó Valsmenn
og Vikingar vita það, að hann
gefur ekki sigra, nema skotið
sje á mark, og það svo dugi. Að
þessu leyti voru Valsmenn
Þankar um
fremri, enda eiga þeir í liði
sínu menn, sem aldrei eru
hræddir við að grípa tækifær-
ið til að skjóta, og þá vonum
fleiri, nefnilega þá Albert,
Svein Helgason, Ellert *og Jó-
hann. Á þessu móti gerði Ell-
ert meira að því að gefa sam-
herjum sínum góða knetti, en
að skjóta og skoraði mjer vit-
anlega ekkert mark, en hinir
allir settu mörk.
Hjá Víking var það helst Ei-
ríkur, sem fjekkst við skot-
mensku, með misjöfnum á-
rangri að vísu, en viljann vant
aði ekki. Ingi Pálsson lætur
heldur ekki tækifærin fram-
hjá sjer fara, en Gunnleifur
Lárusson, eins prýðilegur leik-
maður og hann er, gerði lítið
að því að reyna skotfimi sína.
Er það sjálfsagt að nokkru leyti
vegna þess, að hann hefir lengi
leikið framvörð.
í sókn og vörn.
Miðframverðir Vals og Vík-
ings, þeir Sig. Ólafsson og
Brandur Brynjólfsson gefa lið
unum mjög aukið öfyggi. Sýndi
þetta íslandsmót best, hvar
Brandur á heima á vellinum,
því frammistaða hans sem mið
framvörður var altaf glæsileg.
Það, sem var að Víkingsliðinu,
var aðallega það í vörn, að liðið
virtist helst til taugaóstyrkt og
þurfti að kveðja of marga
menn til þess að hrinda sókn
andstæðinganna og því erfiðara
að byrja á atlögu sjálfir á eft-
ir. Þetta var öðruvísi með Val,-
þeir hrynda sókn andstæðing-
anna venjulega fljótt og örugg
lega, án of mikils mannsafnað-
ar upp að marki sínu.
Hliðarframverðir eru einn af
hornsteinum góðs knattspyrnu
liðs, og Valur hefir góða hliðar
framverði, þá Geir og Anton.
Eins hafði Víkingur þar góða
menn suma leikina, Iiauk Ósk-
arsson og Má Jóhannsson, sem
altaf er drjúgur maður á leik-
velli. — En besta hliðarfram-
verði hefir samt Fram að öðr-
um liðum ólöstuðum, — ef þeir
eru þar báðir — Högni og Sæ-
mundur, er liðið mjög erfiitt
viðureignar. Valtýr lofar að
vísu góðu, en er enn ekki nógu
þroskaður í leúk.
Nota aðrar aðferðir.
Það er sannast sagna, að
menn eru venjulega ekki sam-
mála um knattspyrnu, nje flest
af því, sem hana varðar. En eitt
held jeg að flestir, sem á leiki
horfa hjer, sjeu sammála um,
og það er að Valur og Víking-
ur hafi líka leikaðferð og eins
Fram og K. R. r— Og jeg ætla
ekki að segja Fram og K. R.
það til neins hnjóða, síður en
svo, að leikur þeirra minnir
mig altaf dálítið á knattspyrn
una, eins og hún var hjer leik-
in fyrir einum 14 árum eða fyr.
íslandsmótið
Langspyrnurnar sitja þar enn
í fyrirrúmi, sem ekki gerði
raunar mikið til, ef þær væru
eins nákvæmar og skylai.
En langspyrnur hjá Val og
Víkirtg eru jafnan nákvæmari,
enda mikið sjaldnar notaðar.
Nú segja vitrir menn erlendis,
að besti leikurinn sje hæfilegt
sambland af löngum og stutt-
um spyrnum og skulu þeir ekki
rengdir. Dæmi þessarar leikað-
ferðar hafa Valur og Víkingur
sýnt einu sinni mjög glæsilega,
að því er jeg man. Það var
fyrsta leik á Islandsmóti fyrir
nokkrum árum, sem endaði
með jafntefli 0-—0. Ekki var
leikur þesara fjelaga nú eins
■góður að þessu leyti, enda vont
veður, er hann var leikinn. Þó
mun hann að öllu jöfnu hafa
verið best leikni leikur móts-
ins.
Fram og K. R.
Ymsum mun nú hafa fundist
jeg halla heldur á-Fram og K.
R. í því sem jeg hefi skrifað
hjer á undan, en það var ekki
skrifað til þess að niðra fje-
lögum þessum eða keppendum
þeirra, síður en svo. Þar talar
einnig frammistaða þeirra á
mótinu sínu máli. Hún var að-
eins örlítið síðri en Vals, og K.
R. varð jafnt Víking að stigum.
Fram fór verst út úr mótinu, og
hvort það hefir staðið í í'jettu
hlutfalli við getu liðsins, þetta
eina stig, sem það fjekk, finst
að minsta kosti mjer mikil
spurning. I engum leiknum var
Fram greinilega máttminna en
andstæðingurinn, enda tapaði
fjelagið með aðeins einu marki
fyrir K. R. og Val og gerði jafn
tefli við Víking, en í þeim leik
var liðið að mínum 'Sómi lje-
legast. Leikinn gegn K. R. sá
jeg því miður ekki, en sjónar-
vottar, sem jeg trúi vel, segja
mjer, að þar hefði hvort liðið
sem var, geta unnið, aðeins
með örlítilli hepni, — og hún
segir nú stundum ekki lítið í
knattspyrnu. —
Hitt er annað mál, að Fram
hefir einna ljelegustu sóknarlín
una nú, og kann þar enginn
maður að skjóta, nema helst
Karl Torfason, enda gerði hann
eina markið á mótinu, sem lið
ið gerði með hreinu og fallegu
skoti. Þórhalli virðist vera að
fara aftur, enda er hans gætt
mjög nákvæmlega. — Nú vant
aði Ottó Jónsson illilega, en
hann er nú að skora mörk fyrir
hið göfuga fjelag „Hearts“ og
kann mikið, þegar hann kemur
aftur, og það geta allir vitað
fyrirfram, að þá hefir honum
farið fram en ekki aftur með
skotfimina.
Skotin dynja.
Jeg hefi sjeð nokkra leiki er-
lendis og heyrt Jýsingar á æði
mörgum slíkum. Og það er alt-
eftir J. Bn.
af segin saga, að öll uphlaup
enda með skotum, en hjer er
önnur saga, og jeg er hræddur
um að það sje vegna þess að
menn eru of hikandi. Þeir gefa
oft knqttinn fyrir framan mark
ið og það beint í fætur mótherj
ans, þótt tækifæri til skots sje
fyrir hendi, eða öllu heldur
fæti, — og svo verður ekki
neitt úr neinu og í næsta upp-
hlaupi fer alt á sömu leið. Vita-
skuld eiga æfðir sóknarliðar að
vera haldnir bókstaflega of-
næmi fyrir því, hvenær þeir
eiga að skjóta og hvenær gefa
knöttinn; sumir hjer eru líka
nokkuð naskir á þetta, eins og
t. d. Jón Jónsson í K. R., sem
er kafli fyrir sig, úr því að
þetta skýttumál hefir borið á
góma.
Jeg held að jeg lasti engan
með því að segja, að Jón Jóns-
son sje sá maður, sem er fjöl-
hæfasta skyttan, sem við eig-
um nú hjer í meistaraflokkum
vorum. Og þar við bætist svo
það, að honum er stöðugt að
fara fram um knatttækni og
samleik. Skot hans eru altaf
hættuleg, það kemur hjer um
bil aldrei fyrir, að hann hitti
ekki markið, sem þó getur hent
allra bestu skotmenn.
K. R. er heppið að eiga slík-
an man::, sem er mikill þáttur
í frammistöðu liðsins á tnótinu.
Liðið er annars mjög upp og
ofan, — það er eins og það finni
ekki sjálft sig, nema einstaka
sinnum. og þá getur því tekist
vel upp, á meira öð segja til á-
gætan samleik. en þetta er bara
of sjaldan. Má vera að þðð sje
að nokkru því að kenna, að hlið
arframverðir eru ekki nægi-
lega æfðir í sínum stöðum enn,
spyrnur þeirra fram eru ekki
eins uppbyggilegar og skyldi
og staðsetningarnar mættu
betri vera. Það af sókninni hjá
K. R., sem byggt er upp af varn
arleikmönnum, kemur svo að
segja alt frá Birgi Guðjónssjmi,
það er maður sem hefir tök á
því að stýra kpettinum í þá átt
og á þann stað, þar sem hann
gerir mest gagn. —
Svona rjett meðalmót.
Þetta var að mínum dómi
svona rjett meðalmót, kanske
þó heldur i áttina fyrir ofan,
en ekki mikið* En hvað verða
mótin hjer lengi í meðallagí,
meðan æfingarskilyrði fyrir
yngri flokkana eru ekki betri
en nú, því altaf eru yngri flokk
arnir-stofnar að meistaraflokk-
unum okkar.Það er fvrir yngri
flokkunum, sem forvígismenn-
irnir í knattspyrnuíþróttinni
eiga fyrst og fremst að hugsa.
Fái þeir góða æfingu, er þegar
unninn hálfur sigur. Þetta er
mál, sem allir knattspyrnu-
menn ættu að geta sameinast,
um, þótt samhugurinn sje oft
og tíðum ekki sem skyldi hjá
þeim, fremur en öðrum íþrótta-
mönnum, — og hvar ætti hann
þó að vera meiri?
Að sumu leyti var þetta rnót
þó betur leikið en mótið í fyrra,
að öðru leyti ekki eins vel. Það
gengur upp og ofan í knatt-
spyrnunni nú, sem ekki er að
furða, eins og aðstæður eru 4
heiminum. En markmiðið á að
vera að það gangi stöðugt upp
á við. —
Markmenn eru góðir.
Það er ekki hægt að ræða
þetta mót svo, að fara nokkrum
orðum um menn þá, sem mark
anna gæta. Þeir eru yfirleitt
allir góðir, sumir hreinlega á-
gætir og skaði, að ekki skuli
þeir hafa fengið tækifæri til
þess að sýna enn meiri afrek,
en raun varð á. En það er nú
svo, að markmennirnir hafa
eins og stendur algjörlega yfir
höndina yfir blessuðum skytt-
unum okkar. —
Meistararnir.
Þeir leikmenn Vals, sem
hlutu hina miklu nafnbót Js-
landsmeistarar 1944, eru þess-
ir, talið frá markmanni að
vinstra útherja: Hermann Her-
mannsson, Björn Ólafsson, Frí-
mann Helgas(jn; Geir Guð-
mundsson, Sigurður Ólafsson,
Anton Erlendsson; Jóhann Eyj
ólfsson, Guðbrandur Jakobsson,
Sveinn Sveinsson, Sveinn
Helgason og Ellert Sölvason. —
Auk þessara manna Ijek Albert
Guðmundsson með á mótinu.
J. Bn.
Fimleikaflokkur
K. R. sýnir á Akra-
nesi í dag
í DAG fer úrvalsflokkur
fimleikamanna úr K. R. til
Akraness og heldur fimleika-
sýningu kl. 5 á Kirkjuvallar-
túninu á Akranesi. Vignir
Andrjesson er stjórnandi
flokksins. Er þetta sami flokk-
urinn og sýndi á 45 ára afmæli
K. R. í vetur og gat sjer þá
hinn frækilega orðstír. Er mik-
ill áhugi hjá Akurnesingum að
fá að sjá þenna flokk.
Haukar unnu vor-
mól í Halnarfirði
I úrslitaleik í fyrsta flokki
milli Hauka og Fimleikafjelags
Hafnarfjarðar, sem fram fór
fyrir nokkru, fóru leikar svo. aS
Haukar unnu leikinn með
tveim mörkum gegn einu. —
Dómari var Einar Pálsson. —•
Unnu Haukar þar með til eign-
ar bikarinn, sem um var keppt.
I. fl. mótið. í gærkvöldi vann
K. R. í. R., 2—1 og Valur vana
Víking, 3—0.