Morgunblaðið - 15.01.1946, Blaðsíða 12

12
T>fwns?i
MOEÖUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 15. jan. 1946
Myndir úr bæjarlífinu
Framkald af bls. 8
kannske svo sem hundraðasti
hluti þjóðarinnar, ræður öllu,
en þeir sem andæfa einræðinu
eru kallaðir 5. herdeild og þeim
er útrýmt. — Já, þú fyrirgefur,
þó jeg taki ekki skýrar til
orða. Það ætti að vera óþarfi.
Þeim er útrýmt. — Svo haldið
þið, þessir, sem kennið ykkur
við sameining alþýðunnar, að
hægt sje að telja fólki trú um,
að' það sje einhver ósiðsemi,
sem ekki megi eiga sjer stað í
siðuðu landi, að minnast á þessa
fyrirmynd ykkar. Það á að
heita ,,sovjethatur“. Það má
ekki segja frá hlutunum eins
og þeir eru — ekki nefna þá
með rjettum nöfnum. Ekki
benda fólkinu á, hvernig um-
horfs á að vera í ykkar tilvon-
andi sæluríki — hjer á okkar
góða og gamla íslandi.
— Jú, jeg held svo sem þið
megið tala og tala, það tekur
bara engin mark á ykkur.
— Nei, ekki það? Jeg veit
ósköp vel, að hinir heittrúuðu
kommúnistar láta’sjer ekkert
segjast. Þeir sem hafa brengl-
að saman Moskva og himna-
ríki, þeir trúa á sitt himnaríki,
hvað sem hver segir, eins og
hvert annað trúað fólk af
gamla skólanum.
En ofsatrúarflokkur eins og
ykkar villuráfandi flokkur,
hann á sjer aldrei langan ald-
ur á íslandi. Því íslenska þjóð-
in hefir aldrei verið góður jarð
vegur fyrir ofsatrú í neinni
mynd. Jeg geri ekki ráð fyrir
því, Sólmundur minn, að þjer
geti komið til hugar, að ís-
lenska þjóðin fallist á að um-
breyta stjórnskipulagi sínu,
taka einræði fyrir lýðræði, of-
beldi fyrir frelsi, leggja niður
skoðanafrelsi, ritfrelsi og gangi
undir þrældósmok fárra
manna, ofurselja sál sína og
þjóðmenning, af einskærri ást
á nokkrum mönnum austur í
Moskva, er láta sig dreyma
stóra drauma um það að
leggja undir sig heiminn.
Vilt þú, sem íslendingur, að
landið okkar og þjóðin hrökkvi
eins og .lítill munnbiti ofan í
þá þar eystra? Að þessu stefn-
ið þið, vitandi eða óafvitandi.
En við hinir eigum að þegja
við öllu saman, allir eiga að
þegja eins og mýs undir fjala-
ketti — af einskærum kærleika
til sovjetríkjannaT
— Nú er jeg hættur að skilja,
sagði Sólmundur og fór sína
leið.
— En það kemur að því; að
bæði þú og aðrir skiljið sjálfa
ykkur — og snúið við, kallaði
Jón á eftir honujn.
— Raula jeg...
Framhald af bls. 11.
Ófeigssonar á þessari bók sje
með því allra skemtilegasta og
besta, sem hjer hefir verið gert
af því tagi. Tvær mjög fagrar
vatnslitamyndir prýða bókina.
Hefir einn af málurum vorum
skreytt þær litum og gert það
stórvel.
Bókin er prentuð með stóru
og mjög fallegu skriiletri. Letr-
ið er brúnt, en rauður rammi
prýðir hverja síðu. Að öllu
samanlögðu er bókin hið mesta
augnayndi og verður efalaust
aufúsugestur á mörgu ísl^nsku
heimili. Hún er ekk-i aðeins
mjög prýðileg handa börnum
og unglingum, heldur mun full
tíða' fólk geta sótt þangað
margvíslega ánægju.
Gils Guðmundsson.
Ekki rökrjett.
NEW YORK: — Julius Goss,
sem handtekinn var í Chicago,
benti lögreglunni á, að það væri
ekki rökrænt að ákæra sig fyr-
ir að kveikja í kirkju, þar sem
hann hefði lifað á því í 48 ár
að stela úr samskotabaukum í
kirkjum.
BEST AÐ AUGLÝSA
í MORGUNBLAÐINU
Minningarorð um:
Herdísi Jónsdóttur
í DAG verður borin til
hinstu hvíldar Herdís Jónsdótt
ir, er andaðist á Landspítalan-
um 3. þ. m. eftir stutta en þján-
ingarmikla legu.
Herdís var fædd í Reykjavík
5. mars 1926. Foreldrar hennar
eru Jón Gíslason skósm. frá
Gröf í Hrunamannahreppi og
Sólveig Þórðardóttir frá Neðri-
Hóli í Staðarsveit.
Við skyldfólk hennar og vin-
ir urðum harmi lostin, er okk-
ur barst sú dapra fregn, að
þessi unga og yndislega stúlka
hafði verið kvödd svo snögt úr
okkar hóp, en sárust svíður þó
sorgin í hjörtum ástvina henn-
ar — foreldrar syrgja ástkæra
dóttur, bræður sakna elskulegr
ar systur og unnustinn tregar
ástfólgna unnustu sína, en hin
nýfædda dóttir þeirra nýtur
ástríkrar umönnunar ömmu
sinnar og er huggun hennar í
sorginni. Líknsamur guð styðji
þau öll og styrki og þerri burt
saknaðartárin.
Herdís hafði, þó ung væri,
óvenjulega þroskaða skapgerð,
hún myndaði sjer sjálfstæðar
»**♦ »*♦ *XMI»*X**** ♦♦♦ ********* *♦* *♦* *♦****•«**•**♦* *** *•*
Tilkynning
Jeg undirritaður, hefi selt skóvinnustofu
mína, á Laugaveg 51, hr. skósmið Jóni Guð-
brandssyni. — Um leið og jeg þakka viðskipt-
in á liðnum tíma, vænti jeg að hinn nýi eig-
andi njóti sömu viðskipta, sem jeg hefi notið.
Virðingarfylst
jf^órannn S)teinf)ó>
oróóon
Samkvæmt ofanrituðu, hefi jeg undirritaður
keypt Skóvinnustofu Þórarins Steinþórsson-
ar, á Laugaveg 51 og vonast til að vérða að-
njótandi sömu viðskipta, sem hann hefir
notið.
Virðingarfylst
^ón Cjn&lmndóóon
X

skoðanir á hverju, sem fyrir
kom og varð þá ekki um þokað,
hver sem í hlut átti, en þó svo,
að enginn fyrtist við, svo mjög
bjó hún mál sitt hnyttnum setn
ingum og tilsvörum og fjörgaði
alla í kringum sig með lífs-
þrótti sínum og gamanyrðum.
Hún gerði sjer líka grein fyr-
ir, að lífið hafði sínar alvöru-
hliðar, en um skoðanir henn-
ar á þeim vissu engir nema
þeir, sem handgengnastir voru,
svo dul var hún og svo rólynd
og styk var Herdís í veikind-
um sínum, að hún leyndi því,
hve þjáð hún var, til þess að
hennar nánustu skyldu ekki
hryggjast, og svo fríð sýnum
var hún, að eftirtekt vakti, sem
hin fegursta rós. Nú er hún horf
in sjónum okkar um stund, en
bjartar og hlýjar endurminn-
ingar lifa eftir og verma hugi
þeirra, er henni voru kærir. —
Svo hvíl þá rótt á hinsta beði,
þú holdsins duft, en andi þinn
nú býr þar eilíf blómgast gleði,
og bjartur Ijómar himininn,
Hjá honum, sem kom ofan að,
Með eilíft líf og gaf oss það.
Vertu svo sæl, hugljúfa
frænka mín. Far þú í friði, Frið
ur guðs þig blessi, Hafðu þökk
fyrir alt og alt.
Föðurbróðir.
Ljetust vera Norðmenn
LONDON: Nýiega struku
þrír þýskir fangar úr bæki-
stöðvum 1 Suður-Englandi. Þeir
voru handteknir viku síðar í
Oxford, þar sem þeir þóttust
vera Norðmenn.
Sjálfstæðismenn fram-
kvæma loforð sín
Framh. af bls. 2.
ar íbúðir þurfi að byggja á
sem skemstum tíma, til að
útrýma bröggunum og öðr-
um slíkum heilsuspillandi
íbúðum, og ráðast svo í þær
framkvæmdir og láta því
fófki, sem í hinu óheilnæma
húsnæði býr, íbúðirnar í tje
með viðráðanlegum kjörum.
Þetta er einn megin-hluti
stefnu Sjálfstæðismanna í
þessum efnum. Stefnuatriði,
sem Sjálfstæðismenn hafa
haldið fram nú árum sam-
an. Borgarstjóri barist fyrir
við ríkisstjórn og á Alþingi,
og bæjarstjórnin síðast á
þessu hausti samþykt glögg-
ar yfirlýsingar um. En eft-
irtekarvert er, að enn er
Þjóðviljinn með árásir á
borgarstjóra einmitt vegna
þess, að hann á Alþingi hef-
ir heimtað þáttöku ríkisins,
og sýnt fram á, að bærinn
einn gæti ekki annað þessu
verkefni.
Kommúnistar gleymdn
að byggja.
Þjóðvíljinn hefir gert það
að nokkru áróðursefni, að
þessi hluti stefnuyfirlýsing-
arinnar f jell niður við fyrstu
prentun stefnuskrárinnar í
Morgunblaðinu. Vissulega
var það leitt óhapp, að slík
jvilla skyldi koma fyrir í
prentsmiðjunni. Verulegan
jskaða gerir hún samt ekki,
því að hún var þegar í stað
Jeiðrjett og mun ekki verða
til að draga úr framkvæmd-
um af hálfu Sjálfstæðis-
manna.
Hitt er miklu leiðara, þeg
ar flokkar gleyma því þegar
þeir koma til valda, að
framkvæma höfuð-atriði
stefnuyfirlýsinga sinna, svo
sem var á Siglufirði í bæj-
arstjóratíð Áka Jakobsson-
ar, þegar alveg gleymdist að
byggja íbúðarhúsin, sem
kommúnistar höfðu talað
svo mikið um í bæjarrpála-
yfirlýsingum sínum.
Það er slík gleymska, sem
verður bæði fólkinu og
flokki þeim, sem um hana
gerir sig seka, til verulegs
tjóns. Og það er vegna þess,
að slíkrar glevmsku hefir
svo oft gætt af hálfu komm-
únista, að fylgi þeirra fer
svo ört minkandi, sem raun
ber vitni um.
'l
Nolan talar í símann: Glámur, þetta er Nolan.
Heyrðu, hefiruðu nokkurn áhuga á vagni með litl-
um útvarpstækjum? Glámur: — Hvað heldurðu,
þau fljúga út. — Nolan: Það er fullur vagn af þeim
hjerna á stöðinni. Hann fer hjeðan í lest nr. 22 í
kvöld. — Glámur: Það er hraðskreið flutningalest,
er það ekki, jæja, láttu mig vita um allt sem þarf.
— X-9: Mikið vildi jeg að jeg gæti heyrt hvað
dóninn er að segja. Hann er meira að segja búinn
að grafa upp blaðið með vagnnúmerinu á. Mig
grunar að hann sje maðurinn.