Morgunblaðið - 10.05.1946, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 10. maí 1946
— Meðal annara
orða...
Framhald a£ bls. 8.
til þess að láta sig einu
gilda hverjir ynnu í styrj-
öldinni, Adolf Hitler eða
vesturveldin.
Kommúnistar, sem í einu
og öllu hlýða fyrirskipun-
um frá erlendu herveldi
eiga nokkuð erfitt uppdrátt-
ar, þegar þeir ætla að setja
sig upp á háan hest og kenna
öðrum mannasiði. Þeir vita
ekki í dag, hvað þeim verður
sagt að segja á morgun.
Fylgislítill flokkur.
Eftirtektarvert er það,
hve fylgislitlir kommúnist-
ar eru á Norðurlöndum. Að
fylgi þeirra er tiltölulega
meira hjer á landi en með
nágrannaþjóðum okkar, staf
ar fyrst og fremst af því, að
almenningur hjer veit minna
um kommúnista og komm-
únismann í framkvæmd.
Finnar hafa af Norður-
landaþjóðum, haft nánust
kynni af kommúnistum. —
Þeir leggja fyrr út í blóð-
uga styrjöld, en að gefa sig
kommúnistum á vald, og
börðust við ofurefli mánuð-
um saman veturinn 1939—
1940.
í Svíþjóð eru kommúnistar
áhrifalausir. í Noregi ætl-
uðu þeir að fleyta sjer til
áhrifa eftir styrjöldina, það
mistókst. I Danmörku kom-
ust þeir til nokkurra áhrifa
á síðastliðnu ári. En nú er sú
alda að hjaðna niður aftur.
Svipaða sögu er að segja
víðasthvar í lýðræðislönd-
um. Frjálshuga menn fyrir-
líta þessa skoðanalausu er-
, indreka hins austræna her-
veldis. Og eins verður það
hjer á landi.
Barnaspítali frá
Svíum til Hdlands
STOKKHÓLMI — Svíar hafa
sent til Hollands ferðaspítala
fyrir börn, sem þeir höfðu áður
í Finnlandi. Er spítalanum kom
ið fyrir í sjerstaklega útbún-
um vögnum og eru þar í rönt-
gentæki ásamt mörgum fleiri
rannsóknar- og iækningatækj-
um. Finnar sögðust ekki hafa
þörf fyrir þetta í ár og stungu
upp á því að Svíar lánuðu ein-
hverri annarri þjóð þessa
hreyfanlegu rannsóknarstofn-
un. Fór hún svo til Hollands,
og er allt starfsfólkið Hollend-
ingar, nema aðeins ökumenn-
Minning Guðlaugar
Hróbjartsdóttur
HINN ytri hjúpur mann-
anna hylur samferðamönnun-
urn oft leyndardóma sem fáir
géta skygnst í til fulls. — Svo
hefir það sjálfsagt verið um
þessa konu sem við nú kveðj-
um. En þeim, sem þektu hana
best, duldist ekki, að í djúpi
sálar hennar, vakti góður andi,
er leiddi öll hennar spor til
góðs. Þessvegna verður minn-
ingin um hana alltaf djúpsett
í hugum okkar.
Guðlaug andaðist á sjúkra-
húsi hjer 2. þ. m., eftir skamma
vanheilsu. í dag verður hún
jarðsqngin að Borg í Grímsnesi,
í sveitinni, sem hún vann aðal-
dagsverk sitt.
Guðlaug ‘var fædd að Auðs-
holti í Biskupstungum 2 sept.
1873 og var elst af 13 systkin-
um. Foreldrar hennar voru
Hróbjartur Jónsson og Elín
Jónsdóttir er síðast bjuggu í
Oddgeirshólum í Hraungerðis-
hreppi. Hún ólst upp hjá for-
eldrum sínum og vann hjá
þeim fram undir þrítugsaldur
og var þeim að því mikill styrk
ur, enda var hún ekki gömul
þegar hún fór að hjálpa til við
heimilisstörfin. Eftir það rjeðist
Guðlaug að Kiðjabergi og dvald
ist þar upp frá því. Leysti hún
því þar af hendi aðallífsstarf
sitt. Mun það fátítt um konur
í hennar stöðu, hve margþætt
starf hennar varð.
Að sjálfsögðu var aðalstarf
hennar bundið við heimilið,
sem hún vann fyrir. En oft kom
það fyrir, að leitað var til henn
ar um aðstoð á önnur heimili,
þegar illa stóð á vegna sjúk-
dóma eða annara erfiðleika.
Skifta þau heimili mörgum tug
um, er hún þannig dvaldi á,
um lengri eða skemri tíma.
Átti hún því víða vini, er mátu
mikils hið, fórnfúsa starf henn-
ar. Kom það greinilega í ljós
á sjötugs afmæli hennar, að
hún átti djúp ítök 1 hugum
margra. Fjölmenni heimsótti
hana og fagrar kveðjur bárust
henni víðs vegar að. Var þetta
okki að ástæðulausu, þar sem
hún hafði helgað öðrum starfs-
krafta sína, um langa æfi með
óbilandi árvekni og trúmensku.
Trygðin var henni í blóð borin.
Vinir þínir kveðja þig í þakk-
látri endurminningu, og óska
þjer eiiífs vors.
Steindór Gunnlaugsson.
Rausnarlegur
námsstyrkur.
LONDON. Maður, sem ekki
vill láta nafns síns getið, hefir
gefið Cambridgeháskóla 5000
sterlingspund, til þess að kosta
breska stúdenta til 'náms við
norska háskóla.
Stúlka
óskast strax við ljetta vfrksmiðjuvinnu. —
Upplýsingar hjá verksmiðjustjóra.
Skögerðin h.f.
Rauðarárstíg 31.
Frjetfabrjel úr Kjós:
Miveiki herjar á fje
bænda í nærsveitum
Frá frjettaritara vorum
í Kjós.
NÚ ÞEGAR þessi vetur er á
enda, má segja ?ð hann hafi
verið einn hinn mildasti er
menn muna um langt skeið,
hjer á Suðurlandi. En að vísu
hefir á stundum verið all storma
og hrakasamt. Einnig var síð-
ast liðið sumar eitt hið vot-
viðrasamasta er menn muna á
þessum landhluta. Var því hey-
fengur bænda, bæði lítill og
ljelegur, hjá allflestum. Þó náðu
sumir töðum lítt skemdum,
þeir sem byrjuðu sláttinn
snemma, og höfðu dáiítinn
mannafla við heyskapinn. En
vegna þess hvað hey nýttust yf-
irleitt illa, hafa baðndur orðið
að gefa mun meiri fóðurbæti
en venjulega, til þess aé bæta
upp hin ljelegu hey. Væri það
þó sök sjer, þó að gefa þyrfti
aukin fóðurbætir. til þess að
bæta upp hin ljelegu hey, en
það hefir ekki dugað til hvað
sauðfje snertir, vegna hinnar
svokölluðu Þingeysku-mæði-
veiki, sem nú herjar á fjenað
bænda hjer í vetur.
Hefir hennar að vísu orðið
vart áður, en aldrei hefir hún
gert slíkan usla, sem í vetur,
og er enn ekki sjeð fyrir hvað
mikið eftir kann að farast úr
henni til næsta hausts. Ef að
slíku heldur áfram er ekki ann-
að sjáanlegt en óhætt sje fyrir
bændur hjer um slóðir, að hætta
við sauðfjárrækt fyrst um sinn
á meðan að svona horfir við.
Enda þekki jeg menn, sem ráðn
ir eru í því að .farga í haust,
því, sem eftir kann að vera tór-
andi. Menn voru að vona, að
eftir að hin svokallaða mæði-
veiki haf&i gengið hjer, og virt-
ist búin að ganga yfir, þá myndi
þar með búið í bili, en svo virð-
ist ekki vera nú. Að vísu hafa
nokkrir bæir hjer í sveitinni
sloppið við þessar pestn fram
að þessu, en virðist nú óðum
færast yfir„.Uppskera úr görð-
um varð víða ljeleg vegna sýki
í kartöflum, sem víða gerði vart
við sig í haust. Þó að nokkuð
væri það misjafnt.
Væri síst að furða, þó að
menn fýsti að breyta til, og
flytja í kaupstaðinu, þar sem
allir virðast hafa nóg að starfa,
og altaf er verið að auglýsa
eftir fólki. Og kaupið greitt að
loknu dagsverki að segja má.
Enda bjóðast nú bestu jarðir í
tugatah víðsvegar á landinu.
Ymsar aðrar ástæður geta þó
verið því valdandi að menn
hætti búskap, en að framan get
ur. Enda bendir fátt til þess
hjer í sveit að bændur ætli að
breyta til í þeim efnum því
aldrei hefir víst verið unnið
jafn mikið á einu ári að jarða-
bótum en síðastliðið ár. »
Var unnið hjer með dráttar-
vjelum í alt vor og sumar, og
langt fram á haust, með til-
heyrandi verkfærum, jarðýtu,
plóg og herfi. En tilfinnanlega
vantar bændur skurðgröfu til
þess að ræsa fram mýrarnar
til þess að búa þær undir rækt-
un.
Sími hefir verið lagður á
nokkra bæi í sveitinni á síðasta
ári. En enn eru margir bæir,
sem ekki hafa fengið síma
heim til sín, ekki er vonlaust um
að úr því rætist á þessu ári.
Þá er það rafmagnið, sem að
allir þrá, og mikið myndi breyta
og ljetta undir á sveitaheimil-
unum, og vænta menn þess, að
að því verði unnið, sem best
öllum til hagsbóta, gagns og
gleði.
St G.
Danir vilja ákveða
norðurlandamæri
Þýskalands
K.höfn 1 gærkveldi.
Einkaskeyti til Mbl.
UTANR.KISRÁÐHERR A
Dana sagði á blaðamannafundi
í dag, að Danir hefðu nýlega
tilkynnt stórveldunum að þeir
vilji láta til sín heyra, áður en
ákveðin verði norðurlanda-
mæri Þýskalands, og viðkemur
þetta sjerstaklega Suður-Sljes-
vík. — Ráðherrann taldi að und
irtektir stórveldanna hefðu ver-
ið mjög góðar. — Páll.
lennmiiiimiiinmimniiimmmnniniiiniiimaininniniiimnuuiimiiiiiiiiiiimiii
X-9
remmmmiiinmmmmmiiiiimimmimmnnnnnmmnnmmmmmmmmmmiiimnmnii
9—
f AfJ?. KRÚDD.T'Altý
tAR CORRIGAN.
A SPECiAL*
“A5PECIAL FEATURE^' 0^ VAlWV WELL, TrlANK
WRITEP?... 60W ARE
V09, MR. KRUDD?
VOU, MR CAWWlGAN! $0
SAVW I INTUHWUPPTED
DUH WOMANCIKIÓ ,.. VOU
WEALLV WUH OOINÖ
WEE/VIOCCABLV
WELL
,___fa(.°rr Kire l c-.U'.,fs Inc rc..:fvcJ
Efiir Robert Storm
nimimmmmmmmmmmmmmmmmmimmmimmimimmmiimimimimimmimiiie
where'd wilda
f :omb up thiq
y FU6ITIVE FROM
C A COMIC RADIO
C PROGRAM?

WILDA, 16 THI6 Q8M !
V0UNÖ MAN VOU 6P0KE ^
ABOUT? 16 HE C0MPLETELV
TWU£>TWUTHVÚ— ——
OF C0UR5E, s
MR. KRUDD..N0U
MAV GPEAK
FREELV '
X"
Lft.

LV
Wilda: — Þetta er hr. Corrigan, sjerstakur ....
X-9: — Blaðamaður á sjerstöku sviði. Sælir,
Krudd. Náskeggur: — Ágætt, þakka yðug fygig,
hegga Coggigan*. Þetta gekk allt sjeglega vel hjá
ykkug. Eg þetta maðuginn ungi, sem þjer töluðuð
við mig um. Eg hægt að treyst honum? — Wijda:
Auðvitað. — X-9: (hugsar) Hvar skyldi hún nú
hafa kynst þessum skringilega rokk?