Morgunblaðið - 02.02.1947, Blaðsíða 10

10
MORGUNBL A.ÐIÐ
Sunnudagur 2. febr. 1947
f
GRÍPTU ÚLFINN
c?Ceó l a arteris
25. dagur
Corn fór sjer Ijgegt, en Helgi
va'r áhlaupamaður. Sá var og
munur á aðstöðu þeirra, að
Corn hafði byrjað að fást við
málið mörgum mánuðum á und
an Helga. Það var fyrir sjer-
stök atvik eitt kvöld að hann
komst að því að Helgi var á
hælunum á úlfinum. Sjálfur
þóttist hann líka vera á hæl-
unum á honum. Hann hafði
sem sje illan bifur á Bittle og
hafði aflað sjer margra upp-
lýsinga um þann óvinsæla
mann og hið víggirta hús hans.
Hann hafði einnig skygnst inn
í fortíð Bloems, en ekki kom-
ist langt þar, því að Bloem var
mjög afsleppur. Og það hafði
komið honum á óvart að upp-
götva það, að Bloem skyldi vera
einn áf höfuopaurunum. Það
var vegna þess að hann hafði
ekki fengið jaftj miklar upplýs
ingar um hann eins og Helgi
hafði fengið. Corn hafði líka
augastað - á Agatha Giston.
Og hafði komist að því að hún
var eitthvað háð Bittle, en vissi
ekki hvernig því var háttað,
og hjelt að hún væri ein í bófa-
flokknum. En hvaða hlutverk*
hún hefði þar, var honum ráð-
gáta. Svo var það Algy — og
Corn hafði sjerstaklega illan bif
ur á Algy. En hina þrjá, Shaw,
Smith og Lapping taldi hann
alveg fyrir utan þetta, sjer-
staklega Lapping, gamlan og
æruverðugan dómara og vörð
laganna. Lapping vissi líka
hver Corn var í raun og veru,
og vissu það'ekki aðrir í Bay-
combe en hann og Helgi. Corn
hafði þá trú, að Lapping
mundi verða sjer að miklu liði
þegar að því kæmi að grípa
úlfinn. Og þegar Cron bar sig
saman við Helga, þá þóttist
hann standa fult svo vel að
vígi, og þar hafði hahn nokk-
urn veginn rjett fyrir sjer. Hið
eina, sem Helgi hafði fram yf-
ir hann, var saga Fernandos,
og þess vegna vissi Corn ekk-
ert um gamla húsið.
Corn hafði fleira sjer til
skemtunar en að safna skor-
dýrum. Næsta símstöð var
Ilfracombe og eftir fyrirskipun
frá honum voru öll brjef, sem
áttu að fara til Baycombe, opn-
uð þar, rannsökuð hvort á þeim
væri ósýnileg skrift og síðan
send til viðtakenda, en Corn
var svo tilkynt um innihald
þeirra.
Það var daginn eftir að Blo-
em hafði ráðist inn til hans,
að leynistarf hans bar árang-
ur. Þegar hann hafði lokið
morgunverði gekk hann ánn
í skrifstofu sína og læsti að
sjer. Hann opnaði ameríska
skrifborðið sitt, losaði um smá-
hlófín fyrir ofan borðið og á
bak við þau kom í Ijós mikið
af þráðum og keflum. Það var
leynileg talstöð og hugvitsam-
lega falin, en3a veitti ekki af
því vegna þéss að Corn hafði
orðið að fá sjer ráðskonu þarna
í þorpinu, og hún var með nef-
ið niðri í öllu. Og þar sem kven
fólk er ekki vant að liggja á
því sem það veit, þá hefði það
auðvitað verið komið um alt
þerpið að Cornjiefði leynistöð,
ef hún hefði haft minstu hug-
mynd um það. Og þá hefði
besta trompið, „sem Corn hafði
á hendi í baráttunni við úlf-
inn, verið slegið úr hendi hans.
Corn setti nú heyrnartólið á
höfuð sjer, setti stöðina í sam-
band og fór að hlusta. Hann
varð að fara ósköp varlega, og
vissi ekki heldur á hvaða tíma
dags úlfurinn stæði í sambandi
við sína menn. Að hinu hafði
hann komist, að úlfurinn not-
aði mismunandi bylgjulengdir.
Tvisvar hafði honum tekist að
komast inn í lok samtals. A
milli þess heyrði hann kall-
merki. Hann hjelt áfram að
síma, og heyrði hann sama kall
merkið á alt annari bylgju-
lengd. Það þótti honum grun-
samt. Hjer var sýnilega skift
um bylgjulengd af ásettu ráði.
Nú hepnaðist honum betur.
Hann byrjaði á hábylgjum
aldrei þessu vant, og færði sig
niður á bóginn. Og alt í einu
heyrði hann sama kallmerkið.
Rjett á eftir heyrði hann kall-
að:
— Bíddu þangað til dimt er
orðið.
Corn kiptist við. Hann grun-
aði þegar hvað þetta mundi
merkja. Svo sagði röddin:
— Farðu mjög gætilega.
Hættu þjer ekki inn fyr en öll
ljós hafa verið slökt. Farðu
ekki nema með hálfri ferð og
iáttu svo rafhreyfilinn taka við
seinasta spölinn. Templar vak-
ir allar nætur og hann heyrir
framúrskarandi vel.
Þá svaraði önnur rödd:
— Geturðu ekki leiðbeint
okkur um innsiglinguna?
— Jeg ætla að hafa varð-
mann með grænt ljósker hjá
Gamla húsinu, sjávarmegin.
— Er nokkur hætta á ferð-
um?
— Jeg veit það ekki. Jeg
vona að jeg geti komið Templ-
ar fyrir kattarnef í dag, en
hann er hundheppinn og þess
vegna getur verið að hann
sleppi. Vertu við öllu búinn.
Mjer var tjáð rjett núna að
ungfrú Holm hafi trúlofast
honum — og þá getur verið að
hann hætti við alt saman, og
segi lögreglunni frá því, sem
hann veit. Jeg hugsa að það
verði um seinan, en allur er
varinn góður.
— Jeg skal vera við öllu bú-
inn.
— Gott. Hefirðu fulla áhöfn?
— Nei, tveir mennirnir
koma ekki til skips. Mjer var
sagt að þeir hefði verið teknir
fastir. Jeg skildi þá því eftir
vegna þess að þú skipaðir mjer
að vera hjer á ákveðinni
stundu.
— Það var laukrjett: En þá
eruð þið ekki nema ellefu, að
þjer sjálfum meðtöldum, eða
er ekki svo?
— Jú, en við erum nógu
margir til að sigla skútunni.
— Heyrðu? Þú skalt .senda
bát upp að bryggju. Ekki er að
óttast fiskimennina, þeir fara í
róður klukkan tíu. Bittle og
Bloem verða með mjer og
máske Templar líka. En það er
nú undir því komið hvað skeð-
ur og hvað jeg afræð að gera
við hann. Þjóninum hans verð-
ur hrundið fram af klettunum
samtímis og við förum um borð.
Og eftir á að hyggja, jeg verð
víst að fara með stúlkukindina
með mjer. Hún veit of mikið.
Jeg fæ frjettir bráðum og þá
get jeg sagt þjer nánar frá fyr-
irætlunum mínum.
— Nú ber nýrra við, að þú
sjert með kvenfólk í eftirdragi.
Þú hefir ætíð sagt að það skyld
urðu aldrei gera.
— Heyrðu Moggs, þetta kem
ur mjer einum við. Jeg skal
spyrja um álit þitt ef jeg þyk-
ist þurfa þess. Hugsaðu bara
um það, að hafa alt tilbúið um
borð, og senda bátinn að
bryggju á rjettum tíma. En
sendu alla hina bátana upp að
Gamla húsinu. Þú getur mann-
að þrjá báta og samt haft vörð
um borð. En látið vjelstjórann
altaf vera við vjelina. Það verð
ur að fara hljótt og ef nokkur
maður gerir hávaða eða talar
upphátt, þá skal jeg flá hann
lifandi. Segðu þeim það. Jeg
sendi menn út í hólmann til
þess að hjálpa þeim að bera á
bátana og þar er líka ofurlítill
hegri, sem hefir staðið þar síð-
an við skipuðum því á land.
Þið ættuð að vera ferðbúnif
klukkan fjögur.
— Þú mátt treysta því.
— Gættu þess nú vel að fara
eftir öllu sem jeg hefi sagt.
Manstu það nú alt?
— Eins og faðir vorið.
— Talaðu við mig klukkan
sjö ef þú heldur að við þurf-
um að gera einhverjar breyt-
ingar. Sæll!
Corn tók af sjer heyrnartólið
og hallaðist aftur á bak í stóln-
um. Hann horfði lengi hugs-
andi á tækið, sem hafði gert
honum fært að hlusta á þetta
samtal. *
Hjer var ekki um að villast.
Hann hafði fengið allar þær
upplýsingar, sem .hann þurfti,
nema það hver úlfurinn var.
Hann þekti ekki röddina, enda
mun úlfurinn hafa breytt
henni.Hann var varkár og forð
aðist að gefa nokkuð færi á
sjer. Corn var alveg viss um
að hann mundi alls ekki geta
þekt úlfinn á röddinni þótt
hann heyrði hann tala, því að
bæði hafði hann talað alveg á-
herslulaust og svo breytast radd
ir manna þegar þær fara í gegn
um senditækin.
Kynlegast þótti Corn þetta
skraf um Gamlahúsið. En hann
hafið komist að því að það var
úti á einhverjum hólma. Hann
reisá fætur og gekk út að vegg.
Þar var stórt kort af Baycombe
og umhverfi. A það hafði hann
málað ýmis merki með ýmsum
iitum og sagði að það væri í
sambandi við náttúrufræðisat-
huganir sínar. En í raun og
veru stóðu öll þessi merki í
sambandi við rannsóknir hans
á glæpamálinu. Hann athug-
aði nú kortið og fann hólmann
og Gamla húsið. Þarna var þá
geymdur farmurinn, sem skip-
ið átti að taka um nóttina! Corn
var ekki í neinum vafa ‘um
hvers konar farmur það væri.
Ef f^oftur getur það ekki
— b* hvei’7
Utsala á Regnkápum
Plastic regnkápur fyrir hálfvirði.
^JJatta- ocj JJhennalú&i'/i
Austurstræti 6
Ingibjörg Bjarnadóttir
UTSRLR
\k á höttum og húfum hefst á mánud. 3. febr.
^JJatta- ocj JJhennalú&in
Austurstræti 6
Ingibjörg Bjarnadóttir
<3t> (,♦>
væntanleg á næstunni. Nokkur stykki óseld. f
Tekið á móti pöntunum
ÍJíla- oa mdít'
l
o<j mainLncjan/oruuerólun
FRIÐRIK BERTELSEN
HAFNARHVOLI'
sími 2872
Matchless-mólorhjól
Colman's
Mustardur
Bætir bragdid
Umboasmenn: Nathan 6 Olsen, H/F Reykjavik