Morgunblaðið - 11.02.1947, Side 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 11. febr. 1947
GRÍPTU ÚLFINN
31. dagui
— Jeg veit ekkert um það,
sagði hann. En þjer getið reitt
yður á það, að hann verður
heima á þeim tíma sem hann
talaði um, ef hann mögulega
getur. Hann er stundvísasti
maðurinn undir sólunni, og
hann kemur altaf inn um
dyrnar á mínútunni. Þjer þurf
ið því ekki að vera neitt óró-
leg.
■ Svo blístraði hann eins og
ekkert væri um að vera, en
þó mátti sjá að honum var
ekki rótt.
— Hvað, hefur nokkuð
komið fyrir svo að jeg þurfi
að vera óróleg? Hvað ætlaði
hann að hafa fyrir stafni?
— Hm, sagði Orace aðeins
og hamaðist á dósinni.
Patricia sá að ekki var gott
að koma við hann orði, svo að
hún gekk aftur inn í setu-
svefn-dag-stofuna og settist
þar í hægindastól. Vindlinga-
veski Helga lá þar á borði og
hún tók vindling úr því og
kveikti í honum.
Hvað sem henni sjálfri leið,
þá var það augljóst að Orace
var ekki í góðu skapi. — Enn
vantaði klukkuna tíu mínútur,
þangað til Helga var heim von,
eftir því sem Orace sagði. —
Skyldi Helgi nú vera jafn stund
vís og af var látið, og var nokk
ur ástæða til þess að óttast um
hann, ef hann kæmi ekki á til-
settum tíma? Hvert skyldi hann
hafa farið? Ekki gat hann
skift sjer neitt af skipinu á
^þessum tíma. Skyldi hann fara
farið í njósnarför út í eyna?
Það gat svo sem vel verið að
honum hefði dottið það í hug
að rannsaka Gamla húsið þar.
Eða hafði hann aftur farið til
þess að kljást við þá Bloem og
Bittle? Það var svo sem eftir
honum.
Hún var með úrið sitt í hend
inni og fylgdist með því hvernig
stóri vísirinn mjakaðist í átt-
ina þangað til klukkuna vant-
aði fimm mínútur í hálf átta.
Þá kom Orace inn og lagði disk
á borðið fyrir hana. Hann leit
á úr sitt.
— Hann kemur eftir tvær
eða þrjár mínútur, sagði hann.
Enginn maður er jafn stund-
vís.
Með þessu þóttist hann hafa
gert hana rólega og fór. Hún
heyrði glamrið í trjeskónum
hans frammi í eldhúsinu og
gat dæmt eftir því að hann
hafði gengið út í dyr til þess
að gá að Helga.
Patriciu. fór nú að gerast ó-
rótt. Hun gat ekki setið kyr
lengur, en tók að ganga um
gólf. Þetta var ekki álitlegt.
Helgi hafði rokið burtu án
þess að láta neinn vita hvert
hann ætlaði, og nú var hann
ekki kominn heim að ákveð-
inni stund, hann sem altaf var
stundvísin sjálf. Máske hafði
hann haft svo mikið að gera
Ög þurft að koma svo víða að
hann hefði tafist meira en hann
gerði ráð fyrir. En það var
ekki um annað að gera fyrir
hana en bíða. Og þó var það
hart. Eitthvað gat hafa kom-
ið fyrir hann. Hún braut heil-
ann um þáð hvar hans mundi
helst vera að leita, en var
engu nær.
Orace kom nú inn aftur.
Hann hafði farið úr hvítu
svuntunni sinni og var nú í
jakka og með húfu á höfði.
— Nú ætla jeg að fara og
vita hvort jeg get ekki fundið
hann, sagði hann. En með yð-
ar leyfi þá ætla jeg að fylgja
yður heim fyrst.
— Hvert ætlið þjer að fara?
spurði hún.
— O—o, jeg ætla að svip-
ast hjerna í kring. Hann mint-
ist á einn eða tvö staði, þar
sem hann kynni að vera. Jeg
skal hafa upp á honum, verið
þjer alveg óhrædd um það.
— Jeg kem með yður, sagði
hún hispurslaust.
Hann hristi höfuðið.
— Það tek jeg ekki í mál,
sagði hann. Ef eitthvað kemur
fyrir yður þá drepur hann mig.
— Hvert eigum við að halda
fyrst? sagði hún eins og hún
hefði ekki heyrt hvað hann
sagði.
— Hvert jeg ætla að fara
— það get jeg sagt yður.
Hann dró miðann frá Helga
upp úr vasa sínum og rjetti
henni. Hún las miðann og brá
heldur en ekki í brún. Þetta
hafði henni ekki komið til hug
arv að hann mundi fara að rann
saka hitt Gamla húsið. En
þangað hafði hann sýnilega far
ið. Þar urðu þau að leita hans.
Máske hafði hann gengið í ein
hverja gildru þar?
— Komið þjer, hrópaði hún
og rauk á stað. Hún hljóp göt-
una sem lá inn fyrir þorpið í
staðinn fyrir að fara þann veg-
inn, sem lá niður að bryggju.
Grace stökk á eftir henni og
náði í handlegginn á henni.
— Þjer farið vitlausa leið,
sagði hann.
Hún hvesti á hann augun.
— Þessa leið ætla jeg að
fara, sagði hún.
— Jeg verð að banna yður
það — því miður, sagði hann.
— Haldið þjer það? sagði
hún rólega. En því miður verð
jeg að fara þessa leið, hvort
sem yður líkar betur eða ver.
Og svö sleit hún sig af hon-
um og tók á rás. Hún heyrði
að hann kom höktandi á eftir,
másandi og kallandi — bað
hana að hugsa um það, hvað
Helgi mundi segja ef hún færi
þessa leið. Hún skeytti því
engu en hljóp niður brekkuna
eins og fætur toguðu. Orace á
eftir eins hratt og bæklaði fót-
urinn gat borið hann. Alt í einu
rak hún tána í stein og datt.
Hann náði í hana áður en hún
gat staðið á fætur aftur.
— Jeg bið yður afsökunar,
sagði hann, en þetta er skylda
mín og hann mundi vera á
sama máli.
Hún reis á fætur og hafði
ekki meitt sig neitt. í sama
bili fann Orace að eitthvað hart
var rekið í síðu hans og hann
vissi þegar hvað það var.
— Trúið þjer þvi nú, að
mjer sje alvara? segði hún
höst. Mig langar ekki til þess
að meiða yður, en jeg neyðist
til þess ef þjer sleppið mjes
•ekki. Jeg verð að komast minn
ar leiðar.
Honum hefði verið í Iófa
lagið að snúa marghleypuna úr
höndum hennar, en hann kom
sjer ekki að því.
— Jæja þá — fyrst þjer endi
lega viljið-----
Því vissi hún, að hann bjóst
við því versta.
Þau hlupu niður hæðina.
Hún mundi eftir því að hann
vaf' haltur og ljet hann ráða
ferðinni. Þannig hjeldu þau á-
fram þangað til þau komu að
Gamla húsinu.
— Nú er best að þjer ráðið
ferðinni, jeg er ókunnugur
hjerna, sagði hann.
Hún fór sömu leiðina og
Helgi hafði farið, en hún fór
ekki jafn gætilega og hann.
Þess gerðist heldur ekki þörf,
því að nú var orðið dimt. Hún
nam staðar við dyrnar.
— Lofið mjer að fara á und
an, sagði hann.
Hann snaraðist fram fyrir
hana og hún varð að láta sjer
það vel lynda. Hann hratt upp
hurðinni og brá upp skriðljósi
svo að samstundis varð bjart
í anddyrinu.
— Þarna eru spor, hvíslaði
hann. Hjer hafa nýlega verið
menn, og jeg skal hengja mig
upp á það að það hafa verið
menn úlfsins.
Ljósið fjell á borðið inst í
anddyrinu, sama borðið, sem
Helgi hafði snúið við, og sást
byssan glögglega. Það var því
eðlilegt að dálítið hik kom á
Orace. Hann sneri sjer við og
athugaði hurðina og sá þá þeg-
ar farið eftir kúluna. Þá svip-
aðist hann um fyrir utan.
— Jæja, sagði hann svo,
ekki hefir þetta orðið Mr.
Templar að meini, þótt það
hefði riðið mjer að fullu, því
að hann hefir snúið byssunni
við.
Hann rölti nú inn ganginn
og gætti þess að hleypa henni
ekki fram fyrir sig. Hún hjelt
á marghleypunni í hendinni.
Henni var ekki rótt og þó var
hún vel stilt. Henni fór líkt og
hnefaleikara, sem kvíðir fyrir
bardaga, en verður öruggur um
leið og á hólminn er komið.
Hjer hafði Helgi þá verið. Kvíð
inn fyrir leitinni var horfinn.
Þau komu nú að opnum dyr-
um og Orace staðnæmdist þar.
— Það er best að athuga
hvað hjer er, sagði hann.
Hún gægðist yfir öxlina á
honum um leið og hann brá
upp ljósihu. Bæði sáu í einum
svip að herbergið var tómt og
á miðju gólfi var kolsvört opin
gátt. Patricia rak upp hljóð og
ætlaði að ryðjast fram fyrir
Orace. En hann greip í hana
og hjelt henni fast, hvernig
sem hún braust um.
— Bíðið þjer, bíðið þjer and-
artak, sagði hann.
Hann reyndi gólfið með fæt-
inum og mjakaði sjer fram að
gáttinni. Þegar hann hafði
gengið úr skugga um að gólfið
var sterkt, slepti hann henni.
Kauphöllin
er miðstöð verðbrjefa-
viðskiftanna. Sími 1710.
I Lán óskast,
130—150 þúsundir, gegn 1. veðrjetti í húseign I
í Miðbænum. Tilboð, merkt: „150“, leggist inn |
á afgr. Mbl, fyrir 13. þ. m.
Vil kaupa
nýtísku íbúð,
5—6 herbergi, flatarmál minst 150 ferm., 1
herbergi í kjallara eða risi þarf að fylgja. —
Um kaup á dálítið minni íbúð á hæð og íbúð í
kjallara getur komið til mála.
Til greina geta komið skifti á 4 herbergja íbúð
á hitaveitusvæðinu.
Tilboð um stað og verð óskast send Morgun-
blaðinu fyrir föstud. 14. febr. merkt: „L.G.S.“.
Heildsöluvörulager til sölu:
Vegna rýmingar fyrir annari óskyldri vöru,
viljum vjer selja talsverðan smávörvulager 1
einu lagi við góðu verði. Þetta eru alskonar
smávörur. Þeir, sem áhuga hefðu fyrir þessu,
leggi nafn og heimilisfang inn á afgr. þessa
blaðs fyrir fimtudag, merkt: „Smávörulager-
heildsala“.
Géð e£gn
Skriistoiuslúlka
helst vön skrifstofustörfum, óskast strax.
/* U
Góð, arðbær húseign á ágætum stað 1 Hafnar-
firði, er til sölu að hálfu fyrir sanngjarnt verð t
ef samið er strax. Þeir, sem vilja sinna þessu f
sendi nöfn sín til afgreiðslu Mbl. fyrir 15. þ.
m., merkt: „Framtíðarstaður“.
Peningamenn — Hlutabrjef
Til sölu eru hlutabrjef í góðu iðnfyrirtæki. — |
Söluverð ca. 100 þús. kr. að verðmæti — Gott
fyrir mann, sem vill ávaxta peninga sína. —
Þagmælska áskilin. Tilboð sendist afgr. Mbl.
fyrir 16. þ. m., ásamt uppl., merkt: „Hluta- t
brjef—Þagmælska“.
|| Góð 5 herbergja íbúð
1 >
; 1 nýju húsi í Kaplaskjóli til söl,u. Uppl. gefur
! Steinn Jónsson, lögfræðingur, Laugaveg 39.
; sími 4951. |
A
x$x^$xJx^^^<$x3x$>^x^^H$x^<$xSx^<$x$xSxSH$^H$x^^x$x^^x^<$>^xgx^<^x5KS>