Morgunblaðið - 15.01.1948, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 15. janúar 19^8
m
I
MÁNADALUR
st áÍdóaýa eftlr Jiach dlondon

104. dagui
S^.xon varð svo hrifin að
hún gat ekkert sagt. Þarna
óku þau tvö út úr bænum, með
tvo glóféxta hesta fyrir vagn-
inum — og þessa hesta áttu
þau sjálf. Vagnsætin voru fóðr-
uð og þægileg, og Billy var
stórhrifinn af því hvað heml-
arnir voru góðir. Hann ljet hest
ana fara á harða brokki og
ekki dró hann úr ferðinni þótt
upp blauta og bratta brekku
væri að fara. Hann gerði það
til þess að Saxon gæti sjeð af
hvaða kjarnakyni hestarnir
þeirra væru.
<En honum fór ekki að verða
um sel, þegar Saxon þagði
altaf. Hann leit grunsamlega á
hana, hjelt víst að hún væri
lasin.
„Hvenær heldurðu að við
getum lagt af stað?“, sagði hún
þá.
,_.Ef til vill eftir hálfan mán-
uð — ef. til vill ekki fyr en
eftir þrjá mánuði“, svaraði
hann alvarlega og andvarpaði.
,,Við érum eins og írinn, sem
átti koffort, en ekkert til að
láta í það. Við eigum vagninn
og hestana. en ekkert annað.
Við eigum engin aktýgi og svo
hefi jeg ágirnd á lítilli byssu.
Auk þess vildi jeg gjarna kaup„
riffil handa þjer og annan til
þess að skjóta með dádýr. Og
svo þarftu að eignast veiði-
stöng eins og jeg. En veiði-
stengur eru skolli dýrar. Og ak-
týgin kosta aldrei minna en
fimmtíu dollara og það- er mik
ið fie. Svo þurfum við að mála
vagninn, kaupa heypoka handa
hestunum og poka til að geyma
aktígin í og margt annað. En
það er hart að þurfa að vera
hjer lengi og hestgrnir hafa
ekkert gott af því“.
Hann þagnaði allt í einu.
„Þú ert með einhverja nýja
ráðagerð í huga, Billy. Jeg sje
það í augum þínum“, sagði hún.
f „Já, það er satt og nú skal
jeg segja þjer hvernig í því
liggur. Hann Sandow er ekki
ánægður. Hann er fjúkandi
vondur út af því að hafa ekki
getað greitt mjer eitt einasta
höggt Hann krefst þess að við
reynum með okkur afur. Hann
segir hverjum sem hafa vill
að þetta hafi aðeins verið ó-
happ og hann geti farið með
mig eins og sjer sýnist. Það
gerir mjer nú ekki svo mikið
til. En öll sportfíflin heimta
það að við reynum með okk
ur aftur. Þóttust vera svikin
seinast. Og það er enginn efi
á því að þar yrði húsfyllir.
Þeir náðu í rhig áðan til þess
að biðja mig að berjast við
hann aftur, og þess vegna var
jeg svona lengi. Jeg get unnið
mjer inn aðra þrju hundruð
dollara næsta laugardagskvöld.
Það ,er að segja ef þú gefur
mjer leyfi til þess. Jeg er viss
um að sigra hann eins og jeg
hefi sagt þjer áður. En hann
-heldur að jeg sje viðvaningur
og Jþetta hafi aðeins verið ó-
happ seinast“.
„Þú sagðir mjer einu sinni,
Billy, að það eyðilegði heilsu
manns að stunda hnefaleik og
þess vegna hefðirðu hætt við
það“.
„Jeg átti ekki við svona
bárnaleik“, sagði hann. „Jeg á
1 alls kosta við hann þennan. ■ blómahaf yfir að Hta. Og er
| Jeg er þó að hugsa um að lofa þau komu upp í fjöllin, þá sýnd
| honum að spreyta sig -fram í
sjöundu lotu, aðeins til þess að
þóknast áhorfendum. Auðvitað
fæ jeg högg og meiðsl. En þeg-
ar mjer finnst nóg komið, þá
gef jeg honum einn utan undir
svo að hann steinrotist. Hvað
segirðu um þetta? Æ, segðu já,
Saxon“.
Svo var það laugardagskvöld
ið, sem bardaginn fór fram.
Saxon hljóp þil dyra þegar hún
heyrði að Billy var að koma.
Hann var þreytulegur. Hárið
var úfið og klesst, nefið var
bólgið og önnur kinnin, það
blæddi úr eyrunum og augun
voru blóðhlaupin.
„Svei mjer ef þrællinn kom
mjer-ekki á óvart“, sagði hann
og rjetti henni gullpeningana.
Svo settist hann og tók hana í
kjöltu sjer. „Þetta er dugnað-'
ist hver dalur þar eins og
skrautgarður.
„Það er sagt að ekki safnist
mosi á velandi stein“, sagði
Billy hæðnislega. „En jeg hefi
aldrei á æfi minni átt eins mik-
ið og nú — við höfum safnað
því öllu síðan við byrjuðum
að velta. Heima í Oakland átt
um við ekki einu sinni hús-
gögnin í herbergjum okkar.
Við áttum ekki annað en föt-
in sem við stóðum í, nokkra
gamla sokka og þess'háttar“.
Saxon snerti ástúðlega við
hönd hans.
„Það er aðeins eitt, sem
mjer þykir leitt“, sagði hún.
„Það hefir komið í þitt hlut-
skifti að afla alls þessa. Jeg
hefi ekki verið til nokkurs
nýt“.
,Hvaða vitleysa er nú þetta“,
ar strákur, þegar hann fær að sagði hann. „Eins og þú hafir
njóta sín. Jeg ætlaði mjer aðjekki altaf staðið við hlið mjer.
rota hann í sjöundu lotu, en’Þú hefir verið eins og einvíg-
heldurðu að jeg hafi ekki þurft ■ isvottur minn í hnefaleik. Þú
að berjast fjórtán lotur. Þá.hefir sjeð um það að jeg hafi
fjekk jeg sama færi á honum|altaf verið í góðu skapi og hald
og áður. Hann er snarari held-’ið heilsu. Það er þýðingarlaust
ur en jeg bjóst við og hanniað fara í hnefaleik ef maður
getur greitt rokna högg. Jeg;hefir ekki góðan aðstoðar-
fjekk virðingu fyrir honumj mann til að gæta sín. Heldurðu
þegar í annari lotu. Samt sem;kanpske að jeg hefði verið hjer
áður þykir mjer vænt um það^ef jeg hefði ekki átt þig? Það
að jeg skyldi ekki sigra fyr-varst þú sem áttir uppástung-
en í fjórtándu lotu. Fyrir það^una að því að við skyldum
komst jeg að raun um að jeg.leggja land undir fót. Ef þín
er enn upp á mitt besta. Jeg
fjékk aldrei .andköf og fæt-
urnir voru eins og úr stáli. Jeg
er viss um að jeg hefði getað
barist fjörutíu lotur. Þetta
hefði ekki notið við þá hefði
jeg drukkið mig í hel, eða þá
að jeg hefði verið hengdur fyr
ir það að hafa barið of illa á
einhverjuhi verkfallsbrjóti. Og
þótti mjer vænt um því að satti líttu nú á mig. Hjer er jeg
að segja var jeg farinn að^með fulla vasana af pening-
vantgeysta mjer síðan Chicagojum til þess að kaupa hesta
skelfir ljek mig verst“. | handa gamla húsbónda mín-
„Vertu ekki að þessu“, sagði. um. Þetta er eins og endalaust
Saxon. „Þú vissir það vel hvað skemtiferðalag og samt höfum
þú máttir bjóða þjer eftir all-
ar æfingarnar í Carmel“.
Billy hristi höfuðið.
við nógar tekjur til þess að
geta lifað 'sómasamlega. Jeg
hefi fengið nýja avinnu —
„Það var ekkert að marka“ fað kaupa hesta og senda þá til
sagði hann. „Þetta er allt ann-i °akland- Ef mjer tekst þetta
að. Þegar maður á í höggi viðj vel er vlss um
röskan strák, sem er þaulæfð- míer tekst Það vel “ Þá koma
ur. þá er. maður altaf kvíð-!Þelr 1 San Francisko og biðja
andi fyrir því að fá hjartslfftjm1^ blessaðan að kaupa hesta
verða afllaus í krjjánum, fá- Fyrir sig. Og þetta á^ jeg allt
suðu fyrir eyrun og verða rugl
þjer að þakka, og ef Possum
aður 7 kollíhum. En e7”ekkert sætl ekki hierna °S sæi m okk
ar — en hvern skrattann gerir
það til þótt hann sjái til okk-
ar“.
af þessu kemur fyrir, þá veit
maður að allt er í lagi, líkam-
inn er fjaðurmagnaður. Og það
er aljt í lagi með mig enn. En
nú ætla jeg ekki að hætta
heilsu minni í fleiri bardög-
um. Jeg er ákveðinn í því. Upp
frá þessu ætla jeg að versla
með hesta og við tvö höldum
áfram ferðalagi okkar og leit-
inni að Mánadalnum“.
Morguninn eftir fóru þau al-
farin frá Ukiah. Possum sat á
milli þeirra og gelti af ein-
skærri hrifningu. Þau höfðu
fyrst verið að hugsa um að hrinZ voru.halsar °S hæðlr en
Og svo hallaði hann sjer að
herini og kyssti hana.
Vegurinn gerðist nú erfiðari
en áður, hver 'hálsinn upp af
öðrum þangað til kom að vatna
skilum, þar var sljett á kafla.
Og svo hallaði brátt undan
fæti niður í dalinn dg lá-veg-
urinn eftir gili þar sem voru
himinblá vötn, en milli þeirra
var allt vaxið humli. Þegar
fram úr gilinu kom víkkaði
útsýnin. Úti við sjónleildar-
halda beint til strandar, en við
nónari athugun þótti það ekki
ráðlegt, því að vegirnir mundu
enn vera ófærir vegna bleytu.
Þau hjeldu því austur á bóg-
inn, og síðan var það ætlan
þeirra að halda 'til norðurs upp
efri Sacramento dalinn og yfir
fjöllin til Oregon. Þaðan ætl-
uðu bau svo að fara niður til
strandar. Þá munöu vegirnir
orðnir færir, og þau ætluðu
svo að fara með ströndinni.
Allt var orðið grænt og sem
yfir gnæfði eitthvert fjall eins
og miðdepill í landslaginu.
tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiii
Ferðamenn 1
Munið að þið getið feng i
| >ð herbergi leigð í lengri i
| og skemmri tíma. Miklu- i
| braut 1. Sími 1877.
« "" ' S
aiiiiiiiiiiii*uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiii>miiiiiiiiiiiir(H!tiiiiiu
SILFURDEPILLINN
Eftir ANNETTE BARLEE
18
Eitt af brögðum þeirra var að ,,galdra“ örlítinn fuglsunga
út úr pípuhatti, og álfarnir urðu auðvitað alveg hissa á þessu.
En þó urðu þeir ennþá meira forviða, þegar töframennirnir
fengu lánað geysifallegt úr og brutu það í marga mola fyrir
framan augun á áhorfendunum. Þeir ætluðu varla að trúa
sínum eigin augum, og voru að byrja að verða hálf reiðir
yfir þessu óþokkabragði, þegar annar grænklæddi álfurinn
lyfti upp faldinum á regnbogakjól álfadrottningarinnar. .. .
og þar lá þá úrið heilt og alveg óskemt.
Og töframennirnir sýndu fleiri listir. Annar þeirra dró
spil upp úr vasa sínum og bað álfadrottningúna að draga eit t
og látá engan vita, hvaða spil þetta væri. Svo sóttu þeir lítinn
kettling, sem þarna var, og sögðu honum að nefna hvaða
spil, sem hann vildi, og þegar kettlingurinn mjálmaði „Spaða
tía“, kom í Ijós, að það var einmitt spilið, sem drottningin
hafði dregið.
Og þannig hjeldu þeir áfram lengi, lengi, þar til að því kom,
að herra Ugla átti að byrja að herma eftir.
Og honum tókst nú heldur betur upp! Fyrst hermdi hann
eftir Lilju og barnakórnum hennar, og svo hérmdi hann eftir
gamla, þreytta álfinum, sem altaf var að safna skrani og
búa til úr því nytsama hluti. Og hann lauk.skemtuninni með
því að herma eftir herra Önd — fór eiginlega með heila
drápu um það, að endur ættu ekki að vera að skrifa uglum
miður kurteis brjef.
— Heyrðu, hann er að spyrja
um það, hvort hann megi lcoma
með?
★
— Þegar jeg" kom heim.
gærkveldi, rakst jeg á kven-
mann í anddyrinu. Jeg hjelt að
það væri vinnukonan og kysti
hana undir eins, en þetta var
þá konan mín.
— Hvernig varð henni við?
— Hún sagði bara: — Uss,
uss, góði, ekki núna, maðurinn
minn getur komið heim á hverri
stundu.
★
— Pabbi, hvað eru forfeður
manns?
— Jeg er t. d. forfaðir þinn
og eins hann afi þinn, sem
myndin er -af þarna á veggn-
um,
— Hvernig stendur 4 þvi, að
menn eru að gorta .af forfeðr-
um sínum? ,
★
Frúin (við bónda sinn, sem
hefir gleymt afmælisdegi henn
ar): — Það er áðeins einu sinni
á ári, sem þú mannst eftir því
að þú- átt konu — og það er
þegar skattaframtalið er á ferð
inni.
★
— .Jeg vil fá bílstjóra, sem
er aðgætinn og varkár og á
aldrei neitt á hættunni.
— Þá er jeg rjetti maðurinn.
Get jeg fengið kaupið mitt fyr-
irfram?
~k
Læknirinn: — Þjer verðið
að hafa miklu meiri hreyfingu
— En góði læknir ....
— Að lokinni vinnu á hverj
um degi verðið þjer að ganga
langan spöl. Hvaða vinnu
stundið þjer?
—Jeg er brjefpóstur.
★
Hún: — Mig langar til þess
að kaupa brjóstlíkneski til þess
að hafa á píanóinu. Hvort á
jeg heldur að kaupa Mozart eðá
Beethoven?
Hann: — Sjálfsagt Beethov-
en. Hann var heyrnarlaus.
Ef Loftur getur þal1 ekki
— Þá hver? ,
/