Morgunblaðið - 26.02.1948, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLÁÐIÐ
pimmtudagur 26- febrúar 1948
KENJA KONA
£ftir Een LAmee 'Witli
iamó
18. dagur.
,,Þú varst nú samt hryggur
þegar mamma hljóp írá þjer,
svo að jeg veit að þjer hefur
þótt vænt um hana — enda þótt
hún væri eins og»hæna,“ bætti
hún við hlæjandi. „Þykir þjer
eins vænt um mig eins og
mömmu?"
„Jeg hef gleymt henni fyrir
löngu,“ sagði hann beiskjulega
„Mjer þótti vænt um að þú
skyldir vera svona grimmur við
liðsforingjann," sagði hún. „Jeg
veit að það er vegna þess að þú
vilt hafa mig út af fyrir þig.“
Þau voru nú komin heim og
kveikti ljós. Svo sagði hún
brosandi:
„Jeg veit vel hvaða hug þú
berð til mín“.
Hann þoldi þetta ekki og
hann rauk út. Kvöldið vai
kyrt og rótt og hann fór 'rak-
leitt til búðar Igaiha. Þar var
alt dimt, en Tim komst inn i
kjallárann og fjekk þar væn-
an teyg af rommi til þess að
taka úr sjer hrollinn og óhugn-
aðinn. Svo fór hann niður að
ánni og steig á bátinn sinn.
Það var svalara út á ánni en
í landi. Hann damlaði nokk-
urn spöl út á ána og lagði svo
upp árar og ljet strauminn bera
bátinn. Lagðist svo riðui og
sofnaði.
Hann vaknaði ekki aftur fyr
en farið var að birta og þá
hafði bátinn hrakið langa leið
niður ána. Hann greip ti! ára
og byrjaði að róa heimleiðis,
en það var langur og erfiður
róður. Þegar hann kom til
Hampden gekk hann þar í land
til þess að fá sjer mat og dr> kk.
Hann mintist þess að þarna
hafði Moll snúið við honum
bakinu fyrir fimtán árum, og
umhugsunin um það fylti
hann svo mikilli gremju að
hann drakk meira en hann át.
Komið var kvöld er hann
náði heim og var örþreyttur.
Jenny var ekki heima, en hann
veitti -því ekki athygli fyrst í
stað vegna þess hvað hann var
ölvaður. Honum varð bað fyrst
fyrir að reyna að ná sjer í
vatn til að svala þorsíanum.
Hann var svo skjálfhend-
ur að vatnið gusaðist upp
úr bollanum og hann varð að
halda bollanum með báðum
höndum til þess að geta komið
honum að vörum sjer. Þetta
vætti kverkarnar ofurlítið. en
samt var óbragð í munninum.
En við þetta skýrðist hugsunin
þó dálítið svo að hann tók eftir
því að Jenny vantaði. Honum
varð hugsað til liðsforingjans
kvöldið áður og ógurleg reiði
gaus upp í honum, svo að hon-
um fanst hann ætla að kafna.
Þá heyrði hann óm af hljóð-
færaslætti langt í burtu, og
hann þóttist vita að þar mundi
Jenny vera. Hann ráfaði því
út og staulaðist upp Poplar
Street. til þess að leíta að
henni. En hann var svo þyrst-
ur og löngunin í áfengi svo
sterk að hann gleymdi henni
aftur. Það var nóg romm til í
búð Isaiah. Hann fór þangað.
Hurðin var læst, en Tim gerði
sjér hægt. um hönd og braut
hana með hnefanum. Að vísu
márðist alt skinn af hnúunum
á honum við það. En hann fann
ekki til þess og fór inn.
Hann renndi rommi í krús,
misti meiri hlutann af því nið-
ur, en svalg hitt og hjelt að
hann myndi styrkjast við það.
En svo varð ekki. Handskjálft-
inn var hinn sami og áður, svo
að hann settist við rommtunn-
una og teygaði úr krananum.
Þarna sat hann og gleymdi
stað og stund. Nokkru seinna
var Isaiah á heimleið. Hann sá
að búðardyrnar stóðu opnar,
svo að hann fór að grenslast
um hvernig á þessu stæði.
Hann fann Tim þarna sitjandi
á gólfinu dauðadrukkinn. Hann
glenti upp skjána þegar hann
sá ljósið og hvítmataði í aug-
un. Isaiah dæsti fyrirlitlega.
„Þú ert þá hjer?“ sagði hann.
„Þjer væri nær að líta eftir
Jenny heldur en liggja hjer út
úr fullur“.
Tim glápti á hann eins og
hálfviti og Isaiah sagði hátt og
skrækum rómi:
„Það er laglegt að sjá hvern
ig hún hegðar sjer, fer í felur
,inn í skóginn með liðsforingja.
Jeg gaf henni gætur. Jeg sá
að hann kysti hana þegar þau
hjeldu að enginn sæi til sín
og hún hló“.
Hann þagnaði skyndilega, því
að Tim varð ógurlegur ásýnd-
um. Hann reis seinlega á fæt-
ur gg gekk jöfnum afmældum
skrefum í áttina til Isaiha, eins
og hann væri að gæta þess að
hvert skref væri jafnlangt hin
um. Isaiah hörfaði undan, en
Tim sá hann ekki. Hann gekk
rakleitt út. Þar datt hann og
Isaiah heyrði mikinn hlunk
þegar hann fjell. Tim var
nokk.ra stund að koma fótum
fyrir sig aftur og svo gekk
hann á brott.
Hann var að hugsa um Jenny.
Hún. hafði lengi átt það skilið
að hann refsaði henhi rækilega.
Nú skyldi hún fá það. Hann
hugsaði ekkert um liðsforingj-
ann, sem hafði tælt hana. Hon-
um fannst liðsforinginn ekki
koma sjer við. Það var Jennv
sem átti að súpa seyðið af
þessu.
Hefnigirnin hjelt honum
uppi. Hann gekk upp Exchange
Street og eftir Main Street og
Stetson Square og út á Broad-
way áleiðis til herbúðanna.
Hljómsveitin var enn að leika
og blys og flugeldar slóu
bjarma yfir svæðið. Flestir
hinna stiltari bæjarmanna
voru farnir, en þeir sem eftir
voru, voru þeim mun háværari.
Tim ruddist í gegn um hóp-
inn og skeytti engu hver fyrir
varð.
Hann skimaði í allar áttir að
Jenny en sá hana hvergi. Að
lokum komst hann að þeirri
niðurstöðu að hún mundi hafa
fnrið heim. Hann lagði því á
stað heimleiðis.
Þegar heim kom var ljós í
húsinu. Hann vissi þá að hún
mundi vera heima og hefði skil
ið ljósið eftir til að lýsa sjer.
Hann tók kertið og gekk til
svefnherbergis hennar.
Jenny lá sofandi í rúmi sínu.
Dökkt hárið breiddist út yfir
kod.dann og nakin fanhvít öxl
og barmur komu upp undan
sænginni. Tim starði á hana
um stund, en þá vaknaði hún
við það að ljósið skein fram-
an í hana. Hún leit upp og sá
hann, teygði sig, geispaði og
sagið: „Sæll“.
Það var eins og þetta eina
orð kveikti í Tim. Hann henti
kertinu af hendi út í horn. Ljós
ið sloknaði áður en kertið skall
í veggnum og niðamyrkur varð
inni. Hann fálmaði fyrri sjer,
náði í handlegginn á Jenny og
kippti henni hranalega fram úr
rúminu.
„Að þú skulir ekki skamm-
ast þín að láta hermenn fleka
þig“, grenjaði hann.
Hún lá á hnjánum og reyndi
að standa á fætur, en hann
hristi hana og skók svo að hún
kom ekki fótum undir sig. Svo
lyfti hann henni upp og hristi
hana svo hranalega að höfuðið
hnyktist fram og aftur og henni
fannst sem hún mundi háls-
brotna.
„Þú ert engu betri en hún
mamma þín“, grenjaði hann og
gnísti tönnum. „Jeg skal svei
mjer lúskra þjer fyrir lauslæt-
ið“.
Þá fjekk hún fyrst málið.
„Jeg skal drepa þig fyrir að
segja þetta. Sleptu mjer“.
„Þú lætur menn elta þig og
kyssir þá á bak við trje“.
„Þú ert sjálfur á eftir mjer“,
sagði hún. „Heldurðu að jeg
hafi ekki sjeð hvað þú hefir
horft græðgislega á mig og
sleikt út um. Þú ert verri en
nokkur annar“.
Þetta kom svo flatt upp á
hann að hann varð fyrst eins
og steingjörfungur. En svo
blossaði reiði og smán upp í
honum. Hann gnísti tönnum og
barði hana fast.
„Jeg skal kenna þjer að
hegða þjer“, æpti hann. En í
sama bili sleit hún sig af hon-
um. Hann barði á eftir henni
og henfinn hitti beint í andlit
Mennar. „Jeg skal húðstrýkja
þig“, grenjaði hann. „Þú skalt
fá að kenna á því, nútan þín“.
Hann náði í hana, tók um ann
an handlegginn á henni og
annan fótinn og bar hana þann
ig fram í eldhús. Hún greip
í dyrastafinn og reyndi að
halda sjer fast, en hann sleit
han.a af honum og dró hana
eftir eldhúsgólfinu. Úti í horni
var heslikylfa. Hann náði í
kylfuna og Ijet hana ganga á
Jenny með annari hendi en með
hinni hjelt hann þrælataki um
handlegginn á henni. Hún gat
þá staðið upp. Þarna var þreif-
andj myrkur. Hún reýndi að
hlaupa undan höggunum og
slíta sig af honum. Hún gerði
hvorki að æmta nje skræmta
og leikurinn barst fram og aft-
ur um eldhúsið. Hana sárverkj
aði undan hverju höggi og hún
reyndi að standa sem næst hon
um svo að höggin yrði ekki
jafn þung. Svo tókst henni að
bíta í höndina á honum.
Um leið og hann kendi sárs-
aukans linaði hann takið og
hún gat slitið sig af honum.
Hún æddi fram að dyrum. Hann
ætlaði að þjóta á eftir henni,
en þá keridi hann ógurlegs
sársauka í brjóstinu vinstra
megin. Hún heyrði að hann
datt á gólfið. í sapia bili opn-
aði hún hurðina og hentist út.
Hún var berfætt og fötin hengu
á henni í druslum, það blæddi
úr munnj og nösum og fæturnir
voru helaumir eftir heslikylf-
una. En hún skeytti þessu engu,
en hljóp út í náttmyrkrið eins
og fætur toguðu.
Skrifstoíum vorum I
■
■
■
verður lokað vegna jarðarfarar, fimmtudaginn 26. I
febrúar, frá kl. 12 á hádegi. *
Fjárhagsráð
Trjesmíðuvjelur
frá Hollandi, ýmsar gerðir, útvega jeg gegn gjaldeyris-
og innflutningsleyfum.
^Jrinljöm
onóóon
Austurstræti 14, sími 6003.
■■■•■........M,,r.......■■■■■■’
Leðurdeildin
er flutt úr Grófinni 1 á Vesturgötu 4. Inngangur fyrst
um sinn gegnum Ritfangadeildina.
\Jer0Lmlv1 iJjöm JJviót
tianóóon
Vegna vöruþurðar verður
vefnaðarvörubúð
VeJu
anm
Jjöm JJriótii
janóóon,
Vesturgötu 4, lokuð þar til úr rætist. Vörur hennar hafa
yerið fluttar í útibúið JÓN BJÖRNSSON & CO., Banka
stræti, og bið jeg mína góðu viðskiftamenn, sem þvs
geta komið við, að beina viðskiftum sínum þangað.
Með vinsemd og virðingu
Jón Björnsson.
Bræðslumuður !
a
a
,aj
yanan bræðslumann vantar í lifrarbræðslu okkar í Sand *
gerði nú þegar. Uppl- í síma 1673 — 4366 og 6323.
■j
H.í. Miðnes i
■!
■;
Sandgerði. I
PIANO
til sölu, Víðimel 69 uppi.
Skrifstofupláss
óskast.
SVERRIR BRIEM,
Sími 7447.