Morgunblaðið - 12.08.1948, Blaðsíða 10

10
maHGVPfSLABlB

Fimmtudagur 12. ágúst 1948*
MELISSA
éJptlr dJcujlor (JaldiAJelí
hrapallega og öðrum. Charles
hefir verið bæði slóttugur og
viðkvæmur maður. Slíkir menn
verða ekki lesnir niður í kjöl-
inn. Það er ekki einu sinni víst
að hann hefði reiðst því þótt
hann hefði verið kallaður djöfull
Heimskingi hefi jeg verið. Jeg
er viss um það að Charles hefir
hæðst að mjer og okkur öllum.
Og þó virtist hann vera dreym
inn hugsjónamaður og vísinda-
maður í húð og hár. En nú er
jeg viss um það, að hann hefir
ekki verið hugsjónamaður. En
jeg verð að athuga þetta betur,
hjer kemur margt til greina. Og
svo er þessi gáta hvort hann er
dauður eða lifandi. Hann er að
vísu grafinn, en jeg held að vald
hans yfir f jölskyldunni sje sterk
ara nú en nokkru sinni fyr.
•A
Geoffrey þreif skörunginn og
skaraði í aringlæðurnar. Hann
fór að hugsa um samtal það,
er hann hafði átt við Amanda
áður en hann kvaddi hana.
Hann hafði tekið blítt í hönd
hennar og sagt: „Kæra frú
Upjohn, jeg veit að þetta er
óheppileg stund til þess að ræða
um einkamál sín, en jeg er að
leggja upp í langferð og jeg vil
gefa yður nægan umhugsunar-
tíma til að athuga það mál, er
jeg ber nú upp fyrir yður. Viljið
þjer gefa mjer Melissa fyrir
konu?“.
Það var stórmérkilegt að sjá
hvað henni brá, hvað hún varð
bæði hrædd og hissa.
„Melissa“, endurtók hún og
saup hveljur.
En svo var eins og hún átt-
aði sig og hún sagði lágt:
„Jeg skil yður ekki. Viljið
þjer eiga Melissa? Þjer þekkið
hana ekki.“.
Hún horfði beint framan í
hann um stund og mælti svo enn
„Samviska mín býður mjer
að tala, og jeg segi yður það, að
það er ekkert gott um dóttur
mina að segja. Hún hefir valdið
armæðu og böli á þessu heimili.
Með svikabrögðum rændi hún
manninum mínum frá mjer.
Charles var svo einfaldur og auð
trúa. En Melissa er vond stúlka,
Geoffrey“.
„A jeg að skilja þetta svo að
þjer vísið mjer á bug?“
Hún saup hveljur og kipti að
sjer höndinni.
„Melissa hatar yður, Geoffr-
ey“, sagði hún. „Hún máfti ekki
vita til þess að neinn maður
væri vinur föður síns, og af því
að þjer urðuð vinur hans fór
hún að hatá yður. Hún mun
ekki taka yður“.
Hann brosti, laut niður *að
henni og kysti hana á ennið.
„Látið mig um það“, sagði
hann. „En samt þarf jeg á sam-
þykki yðar að halda. Gerið það
fyrir mig að sámþykkja þetta“.
Og svo fór hann án þess að
segja rAeira og hún horfði undr
andi á eftir honum.
Og nú, þégar Geoffrey sat
fyrir framan eldinn í skrifstofu
sinni, fór hann að hugsa um
Melissa. Hann vildi giftast henni
þó að hún elskaði hann ekki.
En nú vissi hann að svipur
Charles stóð á milli þeirra.
Hann spratt á fætur og gekk
stórum skrefum fram og aftur
um gólfið.
★
Uti fyrir hvein vindurinn í
gluggum og reykháfum á húsi
7. dagur
Upjohns. En inni var alt kyrt.
Þó gat fólkið ekkí sofið. Hver
maður lá vakandi í sínu rúmi
og horfði út í myrkrið og hlust-
aði á vindgnýinn úti fyrir.
Herbergi Andrews var minsta
og ljelegasta svefnherbergið í
húsinu. A því var aðeins einn
lítill gluggi og úr honum sá
ekki annað en ofan á þakið á
eldhúsinu. Það hafði aldrei ver
ið talið nauðsynlegt að Andrew
hefði útsýni. Enginn maður
hafði hugmynd um að það var
venja hans þegar hann var
heima, að fara á fætur fyrir all-
ar aldir, cg ganga út til þess
að horfa á sólarupprásina. Hann
læddist þá, og eftir nokkra
stund læddist hann aftur upp í
herbergi sitt og lagði sig út af.
Og þar lá hann í hörðu fletinu
og naut þess, sem hann hafði
sjeð, þangað til hitt fólkið kom
á fætur. Og þarna lá hann þetta
kvöld og hafði handleggina und
ir höfðinu. Hann var að hugsa,
þótt engum hefði nokkru sinni
komið til hugar að hann hugs-
aðf neitt. Hann var að hugsa
um föður sinn. Hann hafði altaf
elskað föður sinn og litið upp
til hans með barnslegu trúnað-
artrausti. Þó hafði hann í aðra
röndina verið hræddur við
hann, hann vissi ekki hvers
vegna, það var einhver grun-
ur frá undirvitund hans um
það að Charles væri ekki eins
og hann ætti að vera. Ekki
fanst honum neitt athugavert
við það þótt Charles tæki Mel-
issa fram yfir hin börnin, því
að Melissa var sú eina í fjöl-
skyldunni sem skildi hann og
gat talað við hann.
Andrew hafði því þegar fall-
ist á þá ákvörðun þeirra að
hann skyldi lesa lög, þótt hann
væri því sjálfur mjög frábitinn.
En úr því að þau vildu þetta
þá fanst honum sjálfsagt að
hlýða. Þau vissu sjálfsagt bet-
ur en hann sjálfur hvað hon-
um var fyrir bestu. En gjarna
hefði hann kosið að þau hefðu
einhvern tíma talað vingjarn-
lega og í einlægni við hann.
Stundum hafði hann hlustað
á samtal föður sins og Melissa
og undrast. En þegar þau urðu
þess vör höfðu þau litið til hans
hálf kankvíslega og hálf gremju
lega, eins og hann væri eitt-
hvert aðskotadýr, og hann hafði
sjeð sinn kost vænstan að snáfa
burtu.
Um þetta alt var hann nú
að hugsa og þá undarlegu kend
sem greip hann þegar líkkistu
föður hans var sökt í gröfina.
Nú er jeg loksins frjáls, fór þá
eins og leiftur um huga hans.
Hann haföi litið á móður sína
þar sem hún stóð harmþrung-
in á grafarbakkanum, og hann
hafði hugí.að: Nú erum við öll
frjáls.
Honum þótti vænt um móður
sína líkt og lambi þykir vænt
um sína móður, en hann hafði
aldrei hugsað mikið um hana.
En á meðan hann horfði á hana
þarna kom upp í honum beisk
.gremja gegn föðurnum. Þá hafði
honum orðið litið á Melissa og
hann kendi bæði vorkunnsemi
og andúðar. Honum varð. litið
á Poebe litlu og þá hafði hon-
um orðið það á að hnykla brýrn
ar.
Hann spurði sjálfan sig:
Hvernig stendur á því að jeg
hefi látið fara svona með mig
og líf mitt? Þegar jeg leit á
andlit föður míns í kistunni í
morgun, þá vissi jeg að hann
hafði verið svikari. Jeg hafði
leyft honum að fara með mig
eins og honum sýndist vegna
þess að hann hafði blekt mig,
alveg eins og hann hefir blekt
móður mina og systur. Þetta
var mjer ekki ljóst fyr en jeg
sá andlit hans í seinasta sinn.
Þá skildi jeg alt í einu vjtfangi,
því laust cins og eldingu í hug
minn.
Hann fór að hugsa um bú-
garðinn og sagði við sjálfan sig:
Jeg á hann. Nú. getur enginn
varnað mjer þess að verða
bóndi, Heimska mín hrakti mig-
hjeðan upphaflega. Sá, sem ekki'
vildi mjer vel, ákvað hvað jeg,;
skyldi verða. Skyldi honum:
nokkru sinni hafa komið til
hugar að hann breytti þá rang-j
lega við mig? Hvort skyldi held
ur vera að hann hafi ætlað sjer
að eyðileggja okkur börnin sín,
eða var hann. svona skamm-
sýnn?
Andrew hafði aldrei verið
kirkjurækmn og vissi lítt um
trúarbrögðin og kenningar
þeirra. En nú rifjaðist þó þetta
upp fyrir honum: Vertu róleg
ur, vertu öruggur um það. að
guð er til og að hann og jörðin,
eru eitt. Enginn getur elskað
jörðina án þess að elska guð,
og enginn getur elskað guð án
þess að eiska jörðina.
Ut frá pessum hugleiðingum
sveif svefn á Andrew.
Inn af gestaherberginu var
svefnherbergi Poebu litlu. Þetta
var skemúlegasta herbergið
húsinu. Phoebe hafði jafnan
lag á því að fá hið besta í sinn
hlut, hvorf sem um var að ræða
mat, fatnað eða annað, og þó
heimtaði hún ekki neitt.
Henni gekk illa að sofna þetta
kvöld eins og öðrum. Augun
voru eitthvað svo einkennilega
stirð af þvi hvað hún hafði gráf
ið mikið. Hún hafði grátið vegn^,
þess hvað hún var viðkvæm og;
vegna þess að hún vissi að það-
fór sjer vel og að hún var^
brjóstumkennanleg, svo að allir
vorkendu henni. En það ,va|;
nú líka sorglegt að pabbi skyldþ
vera dáim.. Ekki líkaði honuih-
það ef hann vissi það. Hún ef*-;
aðist um það að hann væri e:
lifandi, en gaman væri það
hann vissi af því að hann vár-
dauður.
Það var leiðinlegt að mamni;
skyldi aldrei hafa þekt pabb~
Hann var svo vitur, að jafnvél
heimskingmn hún Melissa haf$|£
hlustað á hann full af aðdáu|;
! Pabbi var slóttugur og jeg <yr.
feins og hann, hugsaði hún.
jkunnum að hafa okkar frana
þegjandi )g hljóðalaust, me:
eru jafnvei fegnir að fá að gera
okkur alt til geðs án þess
við minnumst á það. Pabbi v;
djúpvitur Hún hafði snem:
tekið eftir því hvernig hari
vafði öðrum um fingur sjer. Þ;
var verst að hann skyldi fal
'svo snemma frá. Melissa v
nú að verða gömul, en hún v;
ung, og það var enginn efi f|
þvi að pabbi hefði tekið hanl
fram yfir Melissa _bráðlegáf
: vegna þess að hann "dáðist
æskunni en hafði andstygð
' afturför.

Svört og hvít
Austurlenskt ævintýrio
29.
Og svo kom sá dagur reynslunnar. Jeg sat að bæn allan ’
daginn, frá því sólin rann upp, þar til hún rann til viðar.
Þá birtist mjer voldugur andi. Það var þjónn Allah, dauða-
engillinn Asrael. Hann leit alvarlega á mig og sagði:
Jeg er kominn til þess að sækja sál annarrar dóttur þinn-
ar og bera hana til paradísar. Nú átt þú að ákveða, hvorrí
þeirra þú vilt halda eftir á jarðríki. Á jeg að taka Fagurrós
eða á jeg að taka Sigurrós?
Taktu hvora, sem þú vilt, svaraði jeg grátandi, en hlífðu
mjer við valinu. Báðar eru þær mjer jafn kærar og mitt
eigið líf. Taktu hvora, sem þú vilt.
Nei, sagði engillinn..Það þori jeg ekki. Það er vilji Allah,
að þú veljir sjálfur á milli.
Jeg get það ekki, sagði jeg. Taktu þær báðar og taktu
mig líka. Jeg get ekki lifað slíka ákvörðun.
Engillinn þagði nokkum tíma, eins og hann væri að hlusta
a þytinn í blænum. Svo sagði hann:
Lofaður veri Allah, hinn miskunnsami. Hann hefur sent
mjer boð sem sýna mildi hans. Hvorug dætra þinna mun
deyja alveg, heldur helmingur hvorrar og þó aðeins með
iþví skilyrði, að þú afsalir þjer helming ríkis þíns. Viltu
fallast á það?
Já, já, æpti jeg. Taktu það.
Asrael breiddi hendumar út og allar eyjarnar nema þessi
eina sukku niður, en hafið luktist um þær.
Asrael talaði áfram.
Sigurrós skal missa fegurð andans, en Fagurrós skal missa
yndisleik líkamans. Fagurrós mun verða svört og ljót, en
JUP

p/Tb
Ja, guð minn. góður. — Það
Jiarf vissulega þolinmæði til að
fara í búðir nú til dags.
★
•— Hver var fyrsti lýðræðis-
sinninn í heiminum?
— Kristófer Kólumbus.
— Af hverju segirðu það?
— Þegar hann lagði af stáð
í ferð sína frá Spáni, borgaði
ríkið þá ekki ferð hans?
— Jú.
— Þegar hann fór frá Spáni,
vissi hann þá nokkuð, hvert
hann var að fara?
— Nei.
— Þegar hann komst til
Ameríku, vissi hann þá nokkuð
hvar hann var?
: — Nei.
— Og þegar hann kom heim,
vissi hann þá nokkuð, hvar
ann hafði verið?
. ★
ri Hvaða munur er á gömlum
tíéyringi og nýjum einseyr-
ingi?
Svar:
; Níu aurar.
★
Garðyrkjumaður var að sýna
þvað trjen í garðinum hans
hefðu vaxið mikið.
En hvað er þeíta, sagði kunn
ingi hans. Þau hafa ekkert
annað að gera.
★
Þegar jeg var í Indlandi,
sagði leiðinlegi skarfurinn í
klúbbnum, sá jeg tígrisdýr
koma niður að fljótinu, þar sem
konurnar voru að þvo þvottinn
sinn. Þetta var mjög grimmt
tígrisdýr, en ein konan var
mjög hugrökk og hún tók vatns
fötu og skvetti úr henni fram-
an á trýnið á tígrisdýrinu, sem
brá svo við, að það lagði niður
skottið og skreið á brott.
— Þetta er rjett hjá honum,
sagði einhver. — Þetta er rjett.
Jeg get borið þess vitni. Nokkr
um mínútum eftir að þetta gerð
ist mætti eg þessu sama tígris-
dýri og eins og jeg er vanur,
þegar jeg mæti tígrisdýrum,
strauk jeg því um kampana,
— og þeir voru blautir.
★
Stúlka í baðmullarsokkum
sjer aldrei mús.
★
Símastaur hittir aldrei bíl
nema í sjálfsvörn.
★
Maður ruddist inn í lögfræði
skrifstofu og spurði lögfræðing
inn: Ef hundur stelur kjötbita
úr búðinni minni, á eigandinn
þá að borga ketið, sem hundur
inn hefur stolið.
— Já, vissulega, sagði lög-
fræðingurinn.
— Jæja, hundurinn yðar stal
fimm krónu ketbita frá mjer
rjett áðan.
— Ágætt, þetta samtal við
mig kostar tíu krónur. Þjer
skuldið mjer þá fimm.
KAÚPI GULL
hæsta verði.
SIGURÞÓR, Hafnarstræti <L